เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 13 รักหวานของวัยรุ่น
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-27 19:02:00วีรรัชร์ตื่นเต้นมากที่จะได้ไปดูหนังกับฉัตรรวีแม้ว่าจะมีน้องสาวของเธอไปด้วยแต่เขาก็คิดว่าไม่เป็นปัญหาเพราะเด็กหนุ่มวางแผนจะจองที่นั่งให้ห่างกัน
เขาตื่นนอนแต่เช้าเตรียมรถให้พร้อมก่อนจะไปรับแฟนสาวและน้องของเธอที่หน้าบ้าน พวกเขาจอดรถจักรยานยนต์ทิ้งไว้ที่ตลาดจากนั้นก็ขึ้นรถประจำทางเข้าไปที่ตัวเมืองนครสวรรค์ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงห้างสรรพสินค้า
“เราจะดูหนังกันก่อนหรือเดินเที่ยวกันก่อนล่ะวัชร์” ฉัตรรวีถามเด็กหนุ่มเมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้ากลางในเมืองนครสวรรค์
“ผมว่าพวกเราไปดูที่โรงหนังก่อนดูว่ามีรอบกี่โมงบ้างจะได้วางแผนกันถูก”
“อือ ดีเหมือนกันงั้นไปกันเถอะ”
“ญาดาขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหมเดี๋ยวจะตามไป”
“แล้วรู้เหรอว่าโรงหนังอยู่ตรงไหนเดี๋ยวก็ได้หลงกันหรอกญาดา” ฉัตรรวีเตือนเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเธอมาที่นี่
“หนูอ่านป้ายเอาก็ได้ค่ะหรือว่าพี่จะไปเข้าห้องน้ำกับหนูด้วย”
“งั้นพวกเราก็ไปเข้าห้องน้ำกันหมดนี่แหละแล้วค่อยไปจองตั๋วกันนะ” วีรวัชร์และสองพี่น้องเดินพากันไปเข้าห้องน้ำก่อนจะพากันไปจองตั๋ว
“เราจะดูเรื่องไรดีล่ะพี่รวี หนูอยากดูทุกเรื่องเลย”
“พี่อยากดูหนังผีน่ะ”
“แต่หนูไม่อยากดูหนังผี”
“งั้นเราก็ดูกันคนล่ะเรื่องดีไหม แล้วค่อยออกมาเจอกัน” ฉัตรรวีชอบดูหนังผีหรือไม่ก็แนวสยองขวัญและเธอกับวีรวัชร์ก็คุยกันแล้วว่าจะดูเรื่องอะไร
“ไม่ได้หรอก แม่บอกให้หนูคอยดูพี่ งั้นหนูดูหนังผีก็ได้” เพราะไม่อยากแยกกับพี่สาวฉัตรญาดาเลยยอมดูหนังผีทั้งที่ตนเองเป็นคนกลัวผี
“ตกลงดูเรื่องเดียวกันทั้งสามคนเลยนะ”
“ค่ะพี่วัชร์”
“งั้นนั่งรอตรงนี้ก่อนนะรวีเดี๋ยวผมไปซื้อตั๋วให้” วีรวัชร์รีบเดินไปต่อแถวเพื่อซื้อตั๋วดูภาพยนตร์ให้กับทั้งสามคน
“พี่ขอโทษนะญาดาพี่จองที่นั่งติดกันไม่ได้ พี่ให้ญาดานั่งกับรวีก็แล้วกันนะ พี่นั่งคนเดียวก็ได้” วีรวัชร์บอกกับฉัตรญาดาพร้อมกับท่าทางเหมือนตัวเองเองเป็นคนผิดที่ไม่สามารถจองที่นั่งติดกันทั้งสามคนได้
“ไม่เป็นไรค่ะพี่วัชร์นั่งกับพี่รวีเถอะญาดานั่งคนเดียวก็ได้”
“ดูคนได้แน่นะญาดา” วีรวัชร์ถามย้ำ
“ได้ค่ะ คนเต็มโรงญาดาไม่กลัวหรอกค่ะ
เมื่อถึงเวลาดูหนังฉัตรญาดาแทบจะดูไม่รู้เรื่องเพราะเธอเอามือปิดหน้าไว้ตลอด หญิงสาวไม่ได้หันขึ้นมามองว่าพี่สาวนั่งตรงไหนเพราะกลัวจนไม่กล้าขยับตัวและถ้าเธอหันขึ้นมามองก็จะเห็นว่าที่นั่งมันว่างและไม่จำเป็นที่เธอจะต้องนั่งห่างไปถึงสามแถว
เมื่อออกจากโรงภาพยนตร์แล้วทั้งสามคนก็พากันไปเดินเที่ยวและไปรับประทานพิซซ่าก่อนจะตบท้ายด้วยไอศกรีมคนละถ้วยโดยทั้งหมดนี้วีรวัชร์เป็นคนจ่าย
“วันนี้สนุกมากเลยนะ ขอบใจวัชร์มากที่พารวีกับน้องมาเที่ยว” ฉัตรรวีพูดกับเด็กหนุ่มระหว่างที่รอน้องสาวเข้าห้องน้ำ
“ผมก็สนุกมากเลย”
“รวีอยากมาเที่ยวบ่อยๆ”
“ได้สิเรามากันอีกก็ได้”
“แต่รวีเกรงใจวัชร์นะที่จ่ายให้ทุกอย่างทั้งของรวีและของญาดาครั้งหน้าให้รวีจ่ายบ้างนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าน้องของรวีก็เหมือนน้องสาวของผม”
“วัชร์เอาตังค์มาจากไหน”
“ผมพอมีเงินเก็บน่ะ อาทิตย์หน้าเรามากันอีกนะ”
“รวีจะกลับไปขอแม่”
“แล้วถ้าแม่ไม่ให้มาล่ะ” เด็กหนุ่มกังวลว่ามารดาของเธอจะให้ออกบ้านมากับเขาอีกเพราะครั้งนี้ก็พาเธอมาเที่ยวข้ามจังหวัดแล้ว
“เราก็แอบมาสิออกจากบ้านทีหลังแม่และกลับก่อนแม่ถ้าไม่ถามเราก็บอกว่าเราเที่ยวแค่ใกล้ๆ” ในเมื่อมีโอกาสฉัตรรวีก็อยากออกมาเที่ยวบ่อยๆ
“ถ้าเราหนีเที่ยวญาดาจะไม่บอกแม่แน่นะ”
“ไม่หรอกญาดาจะช่วยเราเก็บทุกอย่างไว้เป็นความลับแต่งคงต้องพาญาดามาด้วยเผื่อแม่จับได้อย่างน้อยก็ยังมีญาดาคอยช่วยพูด”
ทั้งสามคนออกจากห้างสรรพสินค้าในตอนบ่ายจากนั้นก็พากันนั่งรถประจำทางกลับมาที่ตัวอำเภอก่อนจะนั่งรถจักรยานยนต์กลับมาถึงบ้านในเวลาเกือบหกโมงเย็น
“ไปเที่ยวไหนกันมาเหรอรวีกลับมืดเชียว” สุชาดาที่นั่งรอลูกสาวอยู่หน้าบ้านรีบถาม
“พวกเราไปดูหนังมาค่ะ”
“แม่ดูหนังเหรอ” สุชาดาตกใจเพราะจังหวัดที่เธออยู่นั้นไม่มีโรงภาพยนตร์เลยสักโรง
“เราไปเที่ยวนครสวรรค์กันมาค่ะ”
“ไปกันยังไงลูกแล้วทำไมไปไกลขนาดนั้น”
ฉัตรรวีเล่าให้มารดาฟังว่าเธอเดินทางไปยังไงไปไหนและไปทำอะไรมาบ้างเพื่อให้ท่านสบายใจและไว้ใจ เพราะต่อจากนี้เธอจะชวนวีรวัชร์ไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ
“ญาดาไปกับพี่ด้วยใช่ไหม” เธอหันมาถามลูกสาวคนเล็ก
“ไปสิคะแม่ วันนี้หนูสนุกมากเลยค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ เย็นนี้หนูคงไม่ได้กินข้าวแล้วล่ะค่ะหนูกินพิซซ่ากับกินไอติมมาจนท้องจะแตกแล้วค่ะแม่”
“รวีล่ะจะกินข้าวไหมลูก”
“ไม่ค่ะแม่รวีก็อิ่มเหมือนกันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
บ้านวีรวัชร์
“ไปเที่ยวมาสนุกไหมลูก” คุณยายอำภาถามหลานชาย
“สนุกครับยาย”
“แล้วหิวหรือเปล่านะลูกยายทำกับข้าวเสร็จพอดีเลยนะ”
“ผมกินมาอิ่มแล้วครับยาย”
“กินอะไรมาล่ะ”
“พิซซ่าครับ”
“อาหารแบบนั้นมันจะอิ่มเหมือนกินข้าวได้ยังไงยายไม่เข้าใจวัยรุ่นเลยจริงๆ แล้วพรุ่งนี้จะไปเที่ยวอีกไหม”
“ไม่ครับผมว่าพรุ่งนี้จะไปทำงานที่โกดังเสี่ยส่ง”
“จะไหวเหรอวัชร์งานยกของแบบนั้น”
“ไหวครับยาย”
“ปิดเทอมทั้งทีก็น่าจะพักอยู่บ้านนะ”
“ก็ผมอยากได้เงินเพิ่มนี่ครับยาย”
“ที่แม่ส่งมาให้ใช้ไม่พอเหรอลูก ขาดเหลือก็มาเอาที่ยายได้ไม่ต้องไปทำงานให้ลำบากหรอก”
“พอครับยายแต่ผมอยากเก็บไว้เผื่อมีเรื่องต้องใช้ตอนเปิดเทอมผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับยาย”
วีรวัชร์กลับเข้ามาในห้องเขาเปิดกระเป๋าสตางค์ดูเพื่อคำนวณเงินที่เหลือตอนนี้ยังพอมีเงินเก็บเหลืออยู่บ้างแต่ถ้าต้องออกไปเที่ยวกับฉัตรรวีทุกอาทิตย์เด็กหนุ่มคิดว่าเงินก็น่าจะไม่พอ เขาจำเป็นต้องไปทำงานพิเศษเพิ่มที่โกดังของเสี่ยส่งซึ่งจ้างลูกจ้างรายวันให้มาช่วยขนของในโกดังอยู่เป็นประจำและเขาก็เคยไปทำงานเมื่อปิดเทอมครั้งก่อน
ช่วงปิดเทอมแบบนี้เป็นช่วงที่วีรวัชร์จะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับฉัตรรวีมากที่สุด เขาต้องรีบทำให้เธอประทับใจและรักเขาอย่างที่เขารักเธอ เพื่อที่ว่าตอนที่ฉัตรญาดาเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยแล้วเธอจะได้ไม่มองคนอื่น
วีรวัชร์พยายามใช้เงินกับตนเองและประหยัดที่สุดเขาพาฉัตรญาดาและฉัตรรวีเข้าไปเที่ยวที่นครสวรรค์มาแล้วถึงสี่ครั้งแม้จะออกจากบ้านด้วยกันแต่พอไปถึงที่นั่นพวกเขาก็แยกกันเที่ยวแล้วจะนัดมาเจอกันที่หน้าห้างก่อนเวลากลับบ้าน
เด็กหนุ่มรู้สึกขอบคุณฉัตรญาดามากที่เข้าใจและเปิดโอกาสให้เขาอยู่กับพี่สาวของเธอตามลำพัง
วันนี้ก็เหมือนกับทุกครั้งที่วีรวัชร์ไปเที่ยวกับฉัตรรวีและกลับมาจนค่ำ
“อาบน้ำแล้วออกมาคุยกับยายหน่อยนะลูก”
“ได้ครับยาย”
บทล่าสุด
CEOทวงแค้น ตอนที่ 41 ตอนจบ
“คุยกับแม่แล้วใช่ไหมญาดา”“ค่ะญาดาบอกแม่แล้วแม่จะรีบกลับมาพรุ่งนี้ค่ะ แล้วบอสคุยกับพี่โอปอแล้วพี่เขาเป็นยังไงบ้างเขา”“ก็ยังร้องไห้อยู่คงกลัวจะติดคุกนั่นแหละ”“ญาดาขอไปคุยกับพี่ก่อนได้ไหม”“ได้สิผมนั่งรอตรงโน้นนะ”“ค่ะ”ฉัตรญาดาเดินไปหาพี่สาวที่นั่งร้องไห้อยู่ภายในลูกกรง“พี่โอปอเป็นยังไงบ้าง”“ญาดาเธอรู้มั้ยว่าผู้ชายที่เป็นเจ้านายเธอน่ะก็คือวีรวัชร์”“เขาบอกพี่โอปอแบบนั้นเหรอคะ”“ใช่เขาเพิ่งบอกพี่เมื่อกี้ ที่เขาเข้ามาในชีวิตพวกเราก็เพื่ออยากจะทำลายครอบครัวของเรา”“ญาดารู้ค่ะว่าเขาคือพี่วัชร์”“เธอรู้แต่ทำไมเธอไม่บอกพี่”“ก็เขาไม่ให้บอกนี่คะ”“แล้วเธอก็ทำตามเขาอย่างงั้นเหรอ”“ที่ญาดาทำตามที่เขาบอกก็เพราะญาดารู้สึกสงสารและเห็นใจที่เขาต้องมารับโทษแทนพี่”“เธอกำลังถูกเขาหลอกใช้ได้นะญาดาเขาเห็นเธอแค่เป็นทางผ่านเพื่อมาแก้แค้นพี่เท่านั้นแหละ”“ญาดาขอโทษ”“เธอรู้เหรอว่าเขาจะแก้แค้น”“ญาดารู้ค่ะว่าเขาจะแก้แค้นพี่เขาบอกญาดาแล้วและที่เขานัดออกมาเจอวันนี้ก็เพื่อจะบอกความจริงทุกอย่าง แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้นมาเสียก่อน ญาดาขอโทษนะคะที่บอกพี่ช้าไปทำเลยให้พี่กับพี่อาร์ทต้องทะเลาะกัน”“พี่เพิ่งรู้นะว่า
CEOทวงแค้น ตอนที่ 40 มันคือการแก้แค้น
“บอสคะญาดาว่าถ้าบอสจะคุยกับพี่โอปอ บอสน่าจะคุยกันตามลำพังนะไม่น่าจะต้องพาญาดามาด้วยเลย” หญิงสาวนั่งบ่นหลังจากเขาไปรับเธอที่คอนโดเพื่อมายังร้านอาหารที่นัดกับลดาภัสน์“ไว้ก็ผมบริสุทธิ์ใจนี่ ผมอยากให้ญาดารู้ว่าผมคุยอะไรกับพี่สาวคุณบ้างและเราจบกันจริงๆ”“แต่ญาดากลัวพี่โอปอโกรธ”“ผมรู้ว่าเขาจะต้องโกรธมาก แต่ถ้าเราไม่พูดตอนนี้เรื่องมันก็จะไปกันใหญ่ ญาดาคงไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้นใช่ไหม”“ค่ะแต่บอสมั่นใจแล้วใช่ไหม”“มั่นใจเรื่องอะไรก็มั่นใจว่าเราจะคบกันจริงๆ บอสจะไม่นึกถึงอดีต”“ไม่หรอกญาดาเรื่องทุกอย่างมันจบไปแล้วแต่ที่ผมคิดจะแก้แค้นพี่สาวของญาดาก็เพราะคำพูดของเขาที่พูดกับผมวันนั้นมันทำให้ผมรู้สึกเจ็บ แต่ตอนนี้ญาดาก็ทำให้ความรู้สึกเจ็บของผมหายไปแล้วผมรู้มันฟังดูแปลกที่ผู้ชายคนหนึ่งจะคบกับน้องสาวของคนที่ทำลายชีวิตเขา แต่ผมไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยญาดาอย่าคิดมากเลยนะ”ภคชนท์ขับรถใกล้จะถึงร้านที่นัดไว้แต่โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาเสียก่อน“ทำไมไม่รับสายล่ะคะ”“เดี๋ยวก็ถึงร้านแล้วผมว่าไปคุยกันที่ร้านดีกว่านะ” ชายหนุ่มไม่อยากคุยขณะขับรถแต่ดูเหมือนลดาภัสน์จะไม่ยอมง่ายๆ เธอยังคงกดโทรศัพท์มาหาเขาอีกห
CEOทวงแค้น ตอนที่ 39 เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด
ช่วงวันหยุดยาวลดาภัสน์ไม่ได้ติดต่อไปหาภคชนท์เลยเพราะสามีของเธอกลับมาที่บ้าน บรรยากาศระหว่างสามีภรรยายังคงมึนตึงกันอยู่เพราะคนกลางอย่างคุณสุชาดามารดาของหญิงสาวไปทำบุญกับเพื่อนที่ต่างจังหวัดหลายวันทำให้ลดาภัสน์และอรรถพลอยู่กันตามลำพังในบ้านลดาภัสน์ตัดสินใจได้แล้วว่าเธอจะหย่าขาดจากสามีและไปเริ่มต้นใหม่กับภคชนท์หญิงสาวมั่นใจว่าชายหนุ่มไม่รังเกียจที่เธอเป็นแม่หม้ายและเขาพร้อมที่จะคบหากับเธอ จากการที่เขาแสดงออกหลายหลายอย่างมันทำให้ลดาภัสน์รู้ว่าเขาเองไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนอีกต่อไปเพราะคงไม่มีผู้ชายคนไหนยอมเสียเวลา เสียเงินพาไปช้อปปิ้งโดยไม่หวังอะไรในตัวเธอ“จะเอาอย่างนี้จริงๆ เหรอโอปอ ทำไมไม่นึกถึงวันเก่าๆ ของเราว่าที่ผ่านเรามีความสุขกันมากแค่ไหน” อรรถพลพยายามยื้อเพราะเขาไม่อยากจะเสียเธอไป“คำว่าวันเก่าๆ มันก็คืออดีตค่ะอาร์ทแต่ปัจจุบันโอปอไม่มีความสุขเลย อาร์ทไม่มีเวลาให้โอปอเหมือนเคย”“ผมก็พยายามหาเวลาให้โอปอมากขึ้นแล้วนะ อดทนรออีกนิดไม่ได้เหรอ”“โอปอเบื่อกับคำนี้เหลือเกินแล้วนะ”“ที่คุณอยากจะเลิกกับผมเพราะคุณมีผู้ชายคนใหม่ใช่โอปอ อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ ผมให้เพื่อนตามสืบมาแล้ว คุณไปกับผู้
CEOทวงแค้น ตอนที่ 38 ไม่หลงเหลืออะไรไว้ข้างหลัง
เมื่อได้พูดความรู้สึกออกไปแล้วภคชนท์ก็รู้สึกสบายใจขึ้น ตลอดระยะเวลาที่อยู่ภูเก็ตเขากับฉัตรญาดาตกลงกันว่าจะลืมเรื่องทุกอย่างไปก่อนแล้วจะเที่ยวด้วยกันอย่างสนุก ส่วนปัญหาที่มันยังค้างคาอยู่ค่อยกลับมาจัดการที่กรุงเทพทีหลังบ่ายวันอาทิตย์หลังจากที่ตระเวนเที่ยวกันรอบเกาะแล้ว ฉัตรญาดากับภคชนท์ก็กลับมาที่โรงแรมทั้งสองทานอาหารเย็นด้วยกันและนั่งมองพระอาทิตย์ตกดินด้วยกันอยู่บริเวณหาดทรายหน้าโรงแรม“ญาดาดูเหมือนจะชอบทะเลมากนะ แต่ทำไมไม่เห็นจะลงไปเล่นน้ำหรือไม่ได้เตรียมชุดว่ายน้ำมา ให้ผมพาไปซื้อก็ได้นะ”“ญาดาเตรียมชุดว่ายน้ำมาค่ะ แต่เห็นคนเล่นน้ำทะเลแล้วก็เลยเปลี่ยนใจ”“ทำไมล่ะ”“คนมันเยอะไปหน่อย”“แสดงว่าชุดที่เตรียมมาต้องเซ็กซี่มากๆ เลยใช่ไหมล่ะถึงไม่กล้าใส่ลงมาเล่นน้ำ”“ก็ประมาณหนึ่งค่ะ”“ถ้าอยากเล่นน้ำจริงๆ เราย้ายไปเช่ารีสอร์ทกันไหม เอาที่ที่มีหาดส่วนตัวญาดาเราจะได้เล่นน้ำ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะบอสพรุ่งนี้เราก็ต้องเริ่มต้นทำงานแล้ว แค่ได้นั่งมองพระอาทิตย์ตกดินแบบนี้ญาดาก็มีความสุขมากๆ แล้วค่ะ บอสล่ะคะ”“ผมมีความสุขมาก เราคงต้องอาหโอกาสมาเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ แล้วนะ”“บอสไม่เบื่อเหรอคะพี่ต้องขับรถพาญ
CEOทวงแค้น ตอนที่ 37 อย่าล้อเล่นกับความรู้สึก
ภคชนท์มีท่าทางคิดหนักและลังเลว่าจะบอกความจริงฉัตรญาดาไปตอนนี้ดีหรือเปล่า บรรยากาศในร้านอาหารมันก็ค่อนข้างโรแมนติกมีเสียงเพลงสากลจากทางร้านคลอเบาๆ อีกทั้งยังได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งอยู่ไกลๆ“บอสเป็นอะไรคะทำไมนิ่งไปมีอะไรบอกญาดาตรงๆ ได้นะคะ”เขามองหน้าเธอก่อนตัดสินใจรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไป“ให้ผมพูดตรงๆ ใช่ไหม”“ใช่ค่ะ ญาดาพร้อมจะฟัง”“แล้วถ้าผมบอกว่าผมชอบญาดาล่ะ”“อะไรนะคะ” หญิงสาวตกใจจนช้อนที่อยู่ในมือแทบจะร่วง“บอสต้องล้อเล่นแน่ๆ เลย” เธอไม่เชื่อในสิ่งที่ภคชนท์พูดสายตาที่มองมีแต่ความสงสัย“ทำไมต้องคิดว่าล้อเล่นด้วยล่ะ”“ก็บอสเคยชอบพี่สาวของญาดานี่คะ”“ตัดอดีตทิ้งออกไปก่อนได้ไหมตอนนี้เราพูดกันถึงเรื่องปัจจุบัน”“บอสคะบอสเมาหรือเปล่า”“เราไม่ได้กินเหล้ากันนะ ไวน์ก็หมดไปแค่ครึ่งแก้วเอง”“บอสจะมาชอบญาดาได้ยังไง” เธอยังคงสงสัย“แล้วทำไมผมจะชอบคุณไม่ได้ล่ะ”“ไม่รู้สิคะ ญาดากับบอสอายุห่างกันตั้งเยอะนะคะ อีกอย่างญาดาก็เป็นแค่ผู้ช่วยของบอสเองมันไม่มีอะไรเหมาะสมกับบอสหรอก”“เมื่อกี้ในสเปกของญาดาไม่มีความว่าเหมาะสมเลยนะ แล้วผมก็ตรงสเปกของญาดาทุกอย่าง”“แล้วญาดาตรงสเปกของบอสตรงไหน”“ก็ตรงที่
CEOทวงแค้น ตอนที่ 36 แบบไหนที่ชอบ
ภคชนท์และฉัตรญาดามาถึงภูเก็ตในเวลาค่ำของวันศุกร์ทั้งสองเช็กอินเข้าพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งคุณแพรพรรณเลขาของชายหนุ่มได้จองไว้ให้แล้ว ห้องพักของทั้งสองเป็นห้องพักที่อยู่ติดกันและเมื่อเก็บของเข้าที่แล้วเขาก็พาเธอไปร้านอาหารที่อยู่ห่างออกไปจากโรงแรมโดยรถเช่าจองไว้ล่วงหน้าแล้ว“เป็นไงชอบร้านนี้ไหมญาดา”“ชอบค่ะบรรยากาศดีมากอาหารก็อร่อยบอสเคยมาทานที่นี่บ่อยไหม”“ก็ทุกครั้งที่มาภูเก็ตผมก็จะมาทานร้านนี้แหละ”“แล้วแต่ก่อนบอสมากับใครคะมากับพี่แพรหรือเปล่า”“มากับคุณแพรสองครั้งน่ะ จากนั้นก็มาคนเดียวอีกหน่อยญาดาอาจจะต้องมากับผมบ่อยขึ้น”“ไม่มีปัญหาค่ะ”“ถ้าต้องเดินทางบ่อยๆ สะดวกไหมมีใครว่าอะไรหรือเปล่า”“สะดวกค่ะ ญาดาไปได้ทุกที่” เธออยากจะพูดต่อว่าสามารถไปที่ไหนก็ได้ทุกที่ถ้าหากมีเขาไปด้วยแต่ก็หยุดคำพูดนั้นไว้แค่นั้นเพราะรู้ว่ามันไม่เหมาะสมที่จะสารภาพความรู้สึกของตนเองออกไป“เดือนหน้าก็จะต้องไปอเมริกาแล้วภาษาอังกฤษเป็นยังไงบ้างล่ะ”“สบายมากค่ะตอนนี้ญาดากำลังคิดว่าอยากจะเรียนเพิ่ม”“อ้าวไหนบอกว่าสบายมากแล้วทำไมอยากจะเรียนเพิ่มอีกล่ะ”“ญาดาไม่ได้อยากจะเรียนภาษาอังกฤษเพิ่มสักหน่อย ญาดาคิดว่าจะเรียนภ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ให้ตายเถอะ โยนอดีตสามีไปข้างหลังคนรักที่มิอาจเอื้อม เขาคลั่งไปแล้ว
เล่อเอิน51.4K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด122.8K viewsคุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!
ทะเลใต้199.7K viewsบ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
เด็กลำดับที่สิบหก443.8K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง15.2K viewsตีตรารัก
นานิซัง300 viewsอ้อมกอดมัจจุราช
อัญญาณี56 viewsบำเรอรักคุณหมอ
ปีศาจชอนซา548 views
