บทที่5 ของRare item

“เอเดนพวกกูกลับก่อนนะ” เลโอกับวิคเตอร์ขอตัวกลับ

“อืมโอเคไว้เจอกัน” เอเดนกลับขึ้นมาอาบน้ำ รอมาเบลกลับ

สักพัก มาเบลทักlineเลยมา

Mabel : เอเดนเบลกลับมาแล้ว

Aden : เค ไปหาเลย

Mabel : เอเดนอย่าเพิ่งมาเบลอยู่กับหม่าม้า

เอเดนไม่อ่าน ผ่านไปไม่ถึงนาที ก๊อกๆ มาเบลเดินไปเปิดประตู เขาดึงเธอไปกอด

“หายไปทั้งวันเลยเบลคิดถึงจัง” แล้วก็จุ๊บเธอไม่หยุด

“เอเดน เอเดน หยุดก่อน” มาเบลรีบห้ามเขา

“ห้ามทำไม คิดถึงจริงนะครับ”

มาเบลดันตัวเขาออกห่าง แล้วก็ใช้สายตาให้เขารู้ว่ามีใครอยู่ด้านหลังเธอ

“ห๊ะ! อะไรเบล” เอเดนเอียงคอมองเข้าไปในห้องเธอ หม่าม้าเบลนั่งอยู่ที่โซฟามองจ้องมาทางเขา เอเดนจับตัวมาเบลหมุนกลับไปทางหม่าม้า กระซิบเธอ

“ทำไมไม่บอกว่าหม่าม้าอยู่ด้วย”

“บอกแล้ว” มาเบลกระซิบกลับ

“จะยืนกันตรงนั้นอีกนานไหม” หม่าม้าถามเสียงดุ สีหน้าขรึมจัด

“หม่าม้าคะ นี่เอเดนแฟนหนูค่ะ” เอเดนลงไปนั่งบนพื้นตรงหน้าหม่าม้า

“หม่าม้าสวัสดีครับ ผมรักมาเบลลูกสาวหม่าม้าเลยนะครับ เบลเรียนจบจะรีบให้ที่บ้านไปขอเลยครับม๊า” เอเดนรีบพูด เพราะรู้สึกเริ่มหนาวๆ ร้อนๆ กับสายตาของหม่าม้า

“หล่อเกินไปเบล เจ้าชู้ตายเลยแบบนี้”

มาเบลนั่งอยู่บนพื้นใกล้ๆ เอเดนจับมือเอเดนไว้ “ม๊าคะ เอเดนไม่ใช่คนเจ้าชู้นะคะ”

“เหรอ งั้นก็ดี เบลเลือกเองนะ”

“ผมจริงจังนะครับหม่าม้า ไม่ได้คิดจะคบเบลเล่นๆคิดไว้แล้วว่าถ้าเบลเรียนจบกลับมาก็จะแต่งงานเลย”

“เบลไปขั้นนั้นแล้วเหรอ ไม่เห็นคุยให้ม๊าฟังเลย”

“เราสองคนรู้จักกันมานานแล้วครับหม่าม้า” เอเดนอธิบาย

“เบลก็กะว่าจะพาเอเดนไปที่บ้านอยู่เหมือนกันค่ะ แต่กังวลเรื่องป๊าอยู่นิดหน่อย”

“กังวลทำไมเราโตแล้ว”

มาเบลยิ้มออกมาได้ เพราะน้ำเสียงและสีหน้าของหม่าม้าเริ่มเย็นลง “จริงเหรอคะหม่าม้า”

“ก็ใช่ไง นี่เราจะไปเรียนด้วยกันใช่ไหม” 

“เปล่าค่ะ เอเดนติดงานก็เลยต้องเรียนต่อที่นี่ค่ะ”

หม่าม้ามองหน้าเอเดน “แล้วจะคบกันยาวๆ ได้ยังไง ถ้าต้องห่างกัน”

“ได้ครับเราสองคนตกลงกันแล้วครับ ผมจะไม่เปลี่ยนใจจามาเบลแน่นอนครับหม่าม้า

“งั้นเหรอ” หม่าม้าหันมามองมาเบล

“ค่ะม๊า”

“งั้นก็แล้วแต่ ม๊าไม่ได้คบด้วย แล้วแต่เบล มาเบลว่าดีม๊าก็ว่าดีด้วย”

เอเดนยิ้มออกมาได้ “ม๊าทานอะไรดีครับ” เขาเริ่มชวนคุย

“แถวนี้ร้านนี้อร่อยเยอะมากเลยครับ เราไปกันไหม”

หม่าม้ายิ้มให้เขา “ไว้วันหลังเถอะวันนี้ม๊าแวะมาเอาเอกสารของเบลเดี๋ยวต้องกลับแล้ว”

“งั้นเหรอครับ งั้นให้ผมขับรถไปส่งนะครับ”

“ขอบใจมากแต่ม๊าให้คนขับรถมารับแล้ว นี่ก็ใกล้จะถึงแล้ว นี่ไงมาถึงแล้ว” หม่าม้าเปิดดูโทรศัพท์

“งั้นไปค่ะ” มาเบลลุกขึ้นเอเดนลุกขึ้นตาม ทั้งคู่ลงไปส่งหม่าม้าที่รถ

หม่าม้ากลับไปแล้วเอเดนรู้สึกดีที่หม่าม้าของมาเบลไม่ได้รังเกียจอะไรเขา

“เอเดนทำไมไม่อ่านline” มาเบลหันมาบ่นเขา

เอเดนเปิดโทรศัพท์ดู เขาอ่านแค่ประโยคเดียวแล้วก็รีบมาหาเธอเลย เอเดนมองเธอยิ้มๆ “เขินเลยนะเมื่อกี้ ดันไปจูบลูกสาวเขาต่อหน้าหม่าม้าเขาซะด้วยสิ”

“ก็ใช่ไง คนบ้าเท่านั้นแหละที่ทำแบบนั้น”

มาเบลพูดเสร็จเดินหนีเขากลับเข้ามาในคอนโด เอเดนรีบเดินตามมาเบลเขาจับมือเธอ สองคนเงียบมีคนขึ้นลิฟต์มาด้วย

มาเบลเดินนำเขาเข้ามาในห้อง

“เบลโกรธเหรอ”

“เปล่า” มาเบลหัวเราะลั่น

“อะไรขำอะไรก่อน”

“ก็ขำคนบ้าแบบเอเดนไง หม่าม้าไม่ฟาดให้ก็บุญแล้ว”

เอเดนขำด้วย “ตอนเห็นหม่าม้าคือตกใจมากเลยนะ”

มาเบลหัวเราะ “หม่าม้าคงตกใจเหมือนกัน แต่ดูแล้วม๊าเบลน่าจะชอบเอเดนนะ”

“ชอบยังไงเมื่อกี้ยังบอกว่าหล่อเกินไปดูเจ้าชู้อยู่เลย”

“แต่ม๊าบอกว่า เบลว่าดีม๊าก็ว่าดีด้วย ก็แสดงว่าชอบ” มาเบลลูบแก้มเขา เป็นการปลอบ

“แต่ที่จริง ที่ม๊าบอกว่าเอเดนดูเจ้าชู้ เบลควรจะเชื่อม๊านะ”

เขาจับมือเธอมาจุ๊บ “แค่ดูเหมือนเจ้าชู้ เบลก็รู้ว่ามันไม่ใช่”

“ไม่รู้ด้วยหรอก ใครจะไปรู้” ฉันดึงมือกลับไม่ให้เขาจูบ แล้วก็หน้างอใส่เขา

“ก็ต้องพิสูจน์ดูกันไปยาวๆ ดีไหม ให้เอเดนรับปากรึพูดอะไรตอนนี้มันก็ไม่เท่ากับการกระทำหรอกจริงไหมเบลแค่เชื่อใจ แล้วรอดูกันไปนะครับ”

มาเบลพยักหน้า แล้วเดินไปนั่งท่าทางเธอเหนื่อยๆ

“เลโอกับวิคเตอร์มาเหรอ”

“อืม! มาออกกำลังกายกันน่ะ”

“เจเจไปไหน”

“ยังไม่พื้น”

“เอเดนมานั่งนี่สิ”

เขาเดินไปหยิบน้ำแล้วเดินมานั่งใกล้ๆ เธอ มาเบลกอดเขา

“เอเดนเรื่องแต่งงานพูดจริงรึเปล่า”

“พูดจริงทุกเรื่องนะเบล เรื่องเบลเอเดนจริงจังนะเอเดนไม่เคยพูดเล่นหรอก”

“ดีใจจัง” ฉันเงยหน้ามองสบตาเขา เอเดนยิ้มจุ๊บหน้าผากมนสวย

“พรุ่งนี้ต้องไปไหนอีกไหม”

มาเบลส่ายหน้า “เราไปเที่ยวกันไหมช่วงนี้ยังว่างๆ กันอยู่” เอเดนถามเธอ

“ก็ได้นะ ไปไหนดีละ”

“ไปกันสองคนดีไหม รึเบลอยากชวนคนอื่นไปด้วย”

“ใครว่างบ้างละ งั้นขอเบลคิดก่อนว่าไปไหน แล้วค่อยถามคนอื่น ถ้าไม่มีใครว่าเราก็ไปกันสองคน”

“ขึ้นเหนือไหมช่วงนี้น่าจะอากาศหนาวแล้ว” มาเบลเสนอ

“ดีงั้นเบลเลือกเลยที่ไหน จะได้ถามคนอื่น”

“ต้องเลือกวัน ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ เผื่อน้องเฌอกับน้องเกลจะได้ไปด้วย งั้นไปแม่กำปองนะเอเดน”

“โอเคงั้นชวนคนอื่นเลยนะครับที่รัก”

“เดี๋ยวค่ะ มีข้อแม้งานนี้ไม่เมากันนะคะ”

“ได้ครับไม่มีปัญหา” เอเดนโทรชวนเพื่อนๆ เขา ทุกคนโอเค เจเจกับวิคเตอร์ขอไปถาม เฌอรีนกับอบิเกลก่อน เดี๋ยวจะมาสรุปให้อีกที

สักพัก

เจเจกับวิคเตอร์ทักlineมาบอกเอเดนว่า เฌอรีนกับเกลไปได้ จองที่พักได้เลย

“เบลทุกคนไปได้เบลจองที่พักได้เลยนะ ของเราสองคนขอห้องสวีทเตียงใหญ่ๆ หน่อยนะครับ”

“อะไรห้องใหญ่อะไรเอเดน เบลจะนอนกับน้องเฌอกับน้องเกล”

“อย่ามาตลกมาเบล พี่เจเจกับวิคเตอร์ไม่ยอมหรอก” เอเดนบอกยิ้มๆ

“ที่สำคัญเอเดนก็ไม่ยอมครับ”ใครจะไปนอนหนาวคนเดียว แล้วเมื่อคืนอาบน้ำเสร็จแล้วทำไมไม่ปลุก”

“อะไร” มาเบลทำเป็นไม่รู้เรื่อง

“อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยเบล เมื่อคืนไม่ปลุกแถมวันนี้ยังหายไปทั้งวัน”

“เฮ้ย! เหนื่อยจัง ไปอาบน้ำดีกว่า” มาเบลทำเป็นพูดไปอีกเรื่อง และลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน

เอเดนยิ้มส่ายหัว “ไม่รอดหรอกมาเบล รีบไปอาบน้ำให้ตัวหอมๆ แล้วมานั่งบนตักเฮียนี่มา”

“เฮียพร้อมโอนใช่ไหมคะ” มาเบลโผล่หน้ามาถาม

“แน่นอนสิ ชุดนอนไม่ได้นอนใส่มาด้วยนะ”

“ไอ้บ้าใครจะไปมีชุดแบบนั้น”

“ไม่ใช่ปัญหาเดี๋ยวเฮียสั่งให้นะ” เอเดนแกล้งเธอ

มาเบลอาบน้ำเสร็จ เดินเช็ดผมออกมา เอเดนเรียกเธอไปนั่งใกล้ๆ เขา เขาช่วยเช็ดผมให้เธอไปบ้างจูบเธอไปบ้าง

“เบลเวลาไม่แต่งหน้าน่ารักจัง”

“หมวยไปเหอะ”

“หมวยแหละน่ารัก” เอเดนชมเธอไม่หยุด “เฮียชอบขาวๆ หมวยๆ แบบหนูครับ”

“หนูรู้ค่ะ”

“หนูก็ชอบขาวๆ หล่อๆ ล่ำๆ แบบเฮียค่ะ”

มาเบลขึ้นมานั่งบนตักเขา ถอดเสื้อเอเดนออก “รอยสักนี่ไปสักมาตอนไหน”

“น่าจะตอนปี1 พี่เจเจอยากมีรอยสักก็เลยไปเป็นเพื่อน ไปแล้วก็เลยเอาด้วยสักหน่อย กลับบ้านมาระบบไม่สบายทั้งคู่ โดนแม่ด่ากันยับ”

มาเบลยิ้ม ขำความแสบของเพื่อนทั้งคู่ของเธอ แต่ตอนนี้เป็นแฟน

“ว่าแต่เบลชอบไหม”

“ชอบนะเซ็กซี่ดี” มือเรียวสวยลูบไปตรงรอยสักของเขาเล่น

เอเดนจับคางเล็กของมาเบลให้เธอเงยหน้าขึ้นพร้อมกับโน้มหน้าเข้ามาประกบปากจูบเธอดูดดื่มแล้วก็จูบไซซ์ซอกคอขาวนวลสูดดมกลิ่นสาวหอมกรุ่นเข้าไปเต็มปอด

“ที่รักตัวหอมจัง ไปในห้องนอนกันนะ” เอเดนอุ้มมาเบลเข้าไปในห้องนอน วางเธอลงบนเตียงนุ่มๆ

“เอเดน” มาเบลเรียกเขาเสียงเบา “เบลจะเจ็บอีกรึเปล่า”

เอเดนยิ้ม “กังวลเรื่องนี้เหรอ” มาเบลพยักหน้า

“ไม่เจ็บหรอกไม่ต้องกลัว ถ้าเจ็บทุกครั้งทำไมทุกคนถึงชอบเรื่องนี้ล่ะจริงไหม”

“แต่ขนาดของเอเดน” มาเบลยังกังวลอยู่ สีหน้าเธอบ่งบอก

เอเดนยิ้ม “เบลปรับตัวได้น่าไม่ต้องกลัวหรอก ต้องดีใจสิที่ได้ของใหญ่มาครอบครองจริงไหม ของดี ของRare item ของหายากเลยนะเบล” เขาแหย่เธอไม่เลิก

“พอเลยเอเดนขี้อวด”

“เดี๋ยวพิสูจน์ให้ดูนะครับ ติดใจขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ หวงของไม่ไปเรียนต่อเมืองนอกขึ้นมาก็ไม่แน่”