ตอนที่ 9 จูบแรก

ร่างหนาลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานกลางห้องแล้วบิดคอไปมาเพื่อยืดเส้นยืดสายหลังจากที่เขานั่งทำงานมาตั้งแต่ช่วงเช้าของวันจนตอนนี้ก็ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว ชายหนุ่มสาวเท้าเดินตรงไปที่หน้าต่างบานใหญ่ในห้องของตัวเอง ที่สูงกว่าตัวเขาถึงสองเท่าก่อนจะกรีดนิ้วแกร่งแง้มม่านให้เปิดกว้างออก พลันสายตาคมก็ปะทะเข้ากับนนท์และไมอาที่กำลังยืนหัวเราะคุยกันอยู่ที่ด้านล่างหน้าวังพอดี ใบหน้าหล่อไร้ซึ่งสีหน้าใดๆ แสดงออกมาเขาเลื่อนสายตาไปมองด้านหลังของร้านหอมละมุนเป็นที่ถัดไป เพราะถ้ามองจากห้องของเขามันจะตรงกับหลังร้านของยัยนั่นพอดีเช่นกัน…

ว่างงานขนาดที่มายืนคุยเล่นกันอยู่ตรงนี้เลยหรอ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“คุณย่ารดาให้ต้นอ้อเอาของว่างมาเสิร์ฟค่ะ” เสียงใสดังขึ้นที่หน้าประตู

“เชิญ” คามินตอบพร้อมกับปล่อยม่านให้ทิ้งตัวปิดลงตามเดิม

หลานสาวของป้าช่อเดินเข้ามาภายในห้องนอนของเขาด้วยท่าทางเก้ๆ กัง เธอเดินตรงไปวางของทานเล่นที่ว่าลงบนโต๊ะทำงานของเขาก่อนจะหมุนตัวหันมาหาเจ้าชายเพียงคนเดียวของที่นี่

“เอ่อ…มีผลไม้รวมปอกพร้อมทานกับเค้กแครอทของพี่ไมอาค่ะคุณคามิน”

“อืม ขอบใจ” ตาคมมองหญิงสาวหน้าตาสดใสตรงหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

“คุณคามินต้องการอะไรเพิ่มเติมไหมคะ”

“ไม่ ไปเถอะ” เขาพูดตัดบทด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“ค่ะ งั้นต้นอ้อขอตัวนะคะ”

“…”

ใบหน้าหล่อพยักน้อยๆ แทนคำตอบทำให้หลานสาวของป้าช่อหมุนตัวเดินกลับออกไป แต่ไม่ทันที่ร่างอ้อนแอ้นของสาววัยยี่สิบต้นๆ จะพ้นออกไปจากประตูห้อง ชายหนุ่มก็เอ่ยห้ามเธอไว้ทำให้ต้นอ้อต้องหมุนตัวกลับมาอีกครั้ง

“…เดี๋ยว”

“ค่ะ เจ้าชาย” ต้นอ้อรีบหันตัวกลับมาและเอ่ยขานรับเขาทันทีพลางกดใบหน้าลงไม่กล้ามองสบตากับนัยน์ตาคมที่จ้องมองใบหน้าเธออยู่

“ไปตามไมอาขึ้นมาหน่อย”

“เอ่อ…อ๋อ ได้ค่ะ เจ้าชายรอสักครู่นะคะ”

คามินมองผู้หญิงตรงหน้าที่เผลอหลุดแววตาตกใจออกมากับคำสั่งของเขาก่อนที่เธอจะหมุนตัวเดินกลับออกไปด้วยความเร่งรีบ ร่างสูงเลยก้าวขาเดินตรงไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองตามเดิม แต่เขาเลือกที่จะยืนเอาตัวพิงกับโต๊ะทำงานแทนแล้วหันหน้าออกไปทางประตูอย่างกับเสือจ้องรอตะครุบเหยื่อ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เชิญ” เสียงทุ้มเข้มดังลอดออกมาจากด้านใน

มือบางดันประตูห้องของเขาเปิดออกช้าๆ ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปอย่างกับโจรย่องเบาที่จะมาขโมยของในวัง

“นี่เธอจะมาขโมยของในห้องหรือไงถึงต้องลีบตัวขนาดนั้น”

ปากนายนี่ไวเท่าความคิดฉันเลยนะ!

“นาย…เอ่อ คุณคามินเรียกฉันขึ้นมามีอะไรหรอคะ”

ไมอารีบเปลี่ยนสรรพนามในการเรียกเขาทันทีที่นึกขึ้นได้ว่าชายหนุ่มไม่ได้เป็นคนธรรมดาแบบเธอ ตากลมสวยมองคามินที่ยืนกอดอกไขว้ขาพิงตัวอยู่ตรงขอบโต๊ะด้วยความสงสัยถึงเหตุผลในการที่เขาเรียกเธอขึ้นมาบนนี้

“เรียกปกติเถอะ เพราะเดี๋ยวยังไงก็หลุดเรียกนายอยู่ดี ไม่ต้องเรียกคุณให้เมื่อยหรอก” เขาเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน

“ค่ะ สรุปนายมีธุระอะไรถึงเรียกฉันขึ้นมา” ใบหน้าสวยพยักหน้าเห็นด้วยแล้วเปลี่ยนคำเรียกเขาตามที่ตัวเองถนัด

ก็เขาอนุญาตแล้วนี่…แบบนี้ฉันก็ไม่ผิดสักหน่อย

“หึ”

“…” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเพราะเธอยังคงไม่ได้คำตอบ

“ดูเป็นคนกล้าดีนะ เดินเข้ามาใกล้ๆ หน่อยสิ”

“ทำไมฉันต้องเข้าไปใกล้นายด้วย” ไมอายืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับ

“ทำไม กลัวหรอ? หรือ ไม่เคยเข้าใกล้ผู้ชาย?” ชายหนุ่มเอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มของตน

“ไม่ได้กลัว แต่ทำไมต้องเข้าใกล้ผู้ชาย” เธอตอบออกไปตามที่คิด

“อืม แล้วถ้าผู้ชายเข้าใกล้ล่ะ…”

ไม่ทันที่เสียงทุ้มจะพูดจบเขาก็ย่างสามขุมเดินตรงเข้ามาหาเธอด้วยความไว จนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของคนตัวเล็กในระยะที่ตัวห่างกันไม่ถึงคืบ ทำให้ร่างบางเผลอกลั้นลมหายใจโดยไม่รู้ตัว

“นะ นี่ แล้วจะมายืนชิดขนาดนี้ทำไม” ปากจิ้มลิ้มเปล่งเสียงออกมาด้วยความประหม่าแต่ก็ไม่ยอมถอยหลังเพราะเดี๋ยวเขาจะคิดว่าเธอกลัว

“ทำไมดูประหม่าขนาดนั้น ไม่เคยใกล้ผู้ชายขนาดนี้เลยหรอหรือ…กลัว” คามินยังคงไม่ตอบคำถามของหญิงสาวแต่เขากลับใช้มือเชยคางไมอาให้เงยใบหน้าขึ้นปะทะกับสายตาคม

“…” นัยน์ตาสวยจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาสีน้ำตาลเหลือบเทานั่นอย่างกับคนโดนสะกด

“…หรือชอบ” เขามองแววตาที่สั่นไหวของหญิงสาวตรงหน้าก็พอจะเข้าใจ ว่าเธอกำลังรู้สึกไม่มั่นใจ

“ฉันไม่ได้กะ…”

เสียงหวานที่กำลังจะปฏิเสธออกมาถูกกลืนหายไปเพราะผู้ชายตรงหน้าเธอโน้มใบหน้าลงมาประกบปิดปากของเธอเอาไว้ ดวงตากลมสวยเบิกโตขึ้นกว่าเดิมด้วยความตกใจแต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมีฝ่ามือแกร่งประคองกึ่งบังคับล็อกหน้าเธอไว้อยู่

ปากนุ่มร้อนบดขยี้ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มนั่นช้าๆ อย่างละเมียดละไมเพราะเขาต้องการให้หญิงสาวตรงหน้าเรียนรู้ทักษะการจูบไปในตัวและต้องการปล่อยให้ตัวเองลิ้มรสความหวานปานน้ำผึ้งจากมันได้อย่างเต็มที่ด้วย

ร่างกายของไมอาเริ่มอ่อนระทวยไปกับสัมผัสชวนฝันจากเขา เธอเผลอขยับปากตามในจังหวะเดียวกันหลังจากที่ถูกคนตัวสูงสอนมาหลายนาที ปากเล็กเผยอปากออกเพราะเธอปล่อยให้เขาดูดดึงมันอยู่นานจนลมหายใจเริ่มขาดห้วงทำให้คามินรีบแทรกลิ้นร้อนเข้ามาทันทีเมื่อมีโอกาส เขาไล่ต้อนลิ้นเล็กของไมอาที่พยายามถดหนีแต่จนแล้วจนรอดหญิงสาวไร้ประสบการณ์ก็ต้องยอมจำนนท์ปล่อยให้เขาตักตวงเกี่ยวกระหวัดมันจนหนำใจ

“…อื้อ” เสียงขัดขืนของคนตัวเล็กที่พยายามปัดมือหนาให้ออกห่างจากหน้าอกของเธอ

พลั่ก!

“แฮ่ก แฮ่ก…” ไมอาพ่นลมหายใจเสียงดังออกมาหลังจากผลักชายหนุ่มให้ออกห่างจากตัวได้สำเร็จ

“หึ แค่นี้ก็หายใจไม่ทันแล้วหรอ”

“…” เธอมองค้อนเขาแต่ไม่พูดอะไร

“จะไปไหน” คามินถามเพราะเห็นสาวเจ้าของร้านกาแฟทำท่าจะเดินออกไปจากห้อง

“เข้าห้องน้ำ” ไมอาตอบเสียงห้วน

“หาทางหนีหรอ กลัวขนาดนั้นเลย?” แขนแกร่งยกขึ้นกอดอก

“ปวดฉี่ อยากเข้าห้องน้ำ” ไมอาเอ่ยย้ำอีกรอบ

“ก็ไปเข้าสิ ห้องฉันก็มี”

“…” คนตัวเล็กไม่ได้ตอบอะไรแต่เดินไปที่ห้องน้ำของเขาแทนจะได้เป็นการยืนยันว่าเธอไม่ได้กลัว

“หึ”

ห้องน้ำในห้องนอนของคามิน

ร่างเล็กเดินพ้นเข้ามาด้านในห้องน้ำก็ต้องรีบยกมือขึ้นปิดจมูกของตัวเองแทบไม่ทัน

“ทำไมกลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้เนี่ย…นี่เขาติดเหล้าขนาดนั้นเลยหรอ”

ไมอาพูดออกมาทั้งๆ ที่จมูกก็ยังย่นเข้าหากันเพราะตอนที่เธอเข้ามาในห้องเขาก็พอจะเห็นอยู่ว่ามีขวดเหล้าวางเรียงรายไปทั่วทุกมุมห้อง แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะกินหนักขนาดที่เอามันเข้ามาในนี้ด้วย…

สุดท้ายคนตัวเล็กก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจแล้วเดินไปตรงโถสุขภัณฑ์หรูที่มุมห้องเพื่อทำธุระส่วนตัว แต่ไม่ทันที่ร่างบางจะได้หย่อนกายลงสายตาของเธอก็เห็นอะไรบางอย่างเลยเข้าใจว่าทำไมกลิ่นมันถึงคละคลุ้งได้ขนาดนี้

นิ้วเรียวกดปุ่มดิจิตอลด้านข้างของโถเพื่อไล่น้ำสีอำพันที่ถูกเขาเททิ้งให้ไหลลงไป…เอาเหล้าแพงๆ มาเททิ้งในโถเนี่ยนะ?

“จะไปไหน?” เสียงทุ้มทักไมอาทันทีที่เห็นร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วจะเดินออกไปจากห้องเขา

“กลับบ้านสิ”

“ค่าห้องน้ำฉันล่ะ” เขาไม่พูดเปล่าแต่แบมือออกมายื่นอยู่ตรงหน้าด้วย

“แลกกับจูบนั่นแล้วกัน!” เธอกระแทกเสียงแล้วรีบเดินออกมาจากห้องนอนของเขาด้วยความรวดเร็ว

อะไรของเขาอยู่ดีๆ ก็มาจูบเธอแถมยังมาทวงค่าเข้าห้องน้ำอีก ทำเป็นส้วมที่มาตั้งตามจุดที่จัดงานไปได้ ประสาทหรือเปล่านะ…เฮ้อ จูบแรกของฉันเลยนะเนี่ย แต่ทำไมมันถึงได้ไม่โรแมนติกอย่างที่เคยวาดฝันไว้เลยล่ะ!

ไมอาบ่นในใจพร้อมกับเดินไปตามทางเลียบถนนในวังเพื่อกลับร้านของตัวเองพลางมือเล็กก็ยกขึ้นมาถูปากที่บวมเจ่อของตัวเองอย่างขัดใจ…

อีกด้านหนึ่งในห้องของคามิน

ร่างสูงเดินกลับมายืนอยู่ตรงกระจกเพื่อมองอาการของผู้หญิงที่เขาเพิ่งมอบจูบแสนหวานให้เธอไป แล้วชายหนุ่มก็ได้แต่ยกยิ้มมุมปากออกมากับท่าทางกระฟัดกระเฟียดของเจ้าของร้านหอมละมุน

“หึ จะเก็บเอาไปนอนฝันหรือเปล่านะ จูบแรกซะด้วย”

คามินพูดออกมาตามที่คิดก่อนที่สายตาคมจะมองตามร่างบางเดินหายเข้าไปด้านหลังร้านที่เป็นบ้านของเธอ หญิงสาวเปิดไฟในห้องนอนของตัวเองทำให้คนที่แอบลอบมองอยู่ตรงนี้เห็นเต็มตาว่าเธอกำลังถอดเสื้อผ้าเตรียมจะอาบน้ำ แม้ระยะจะไม่ได้ใกล้กับวังของเขามากนักแต่มันก็ใกล้พอที่คนสายตาดีอย่างเขาจะเห็นว่าเธอใส่บราสีชมพูอ่อนเข้าคู่กับชั้นในตัวจิ๋วในวันนี้

“อ่า…ใจเย็นไว้ลูกชาย”

ฝ่ามือแกร่งรีบปล่อยม่านให้ปิดลงเพราะสัมผัสได้ถึงจุดกลางกลายของตัวเองที่กำลังดันเป้ากางเกงขึ้นมา…