"Miss Phitrice, hindi pa ba kayo bababa ng kotse?" tanong saakin ni Manong Harry, 'yong driver namin.
Nagising ako matapos malunod sa kawalan. Nagmamadaling lumabas ako ng kotse tsaka patakbong dumiretso sa classroom ko. Malapit na akong ma-late sa unang klase ko. Kahapon pa ako nawawala sa sarili ko dahil sa nangyari.
The news about me almost falling in rooftop had reach the Head's Office. Parang ayaw ko nang pumasok dahil ngayon palang pinagtitinginan na ako ng mga schoolmates ko. They already give me a names. 'Suicidal Girl'. They doesn't know what's really happen and eventually concluded that I decide to end myself because of the bullies.
Pagdating ko sa classroom ay agad akong umupo sa desk ko. Maingay kanina dito pero no'ng dumating biglang nagsitahimik sila. Nilabas ko ang notes ko para doon nalang ituon ang atensiyon ko kaysa pansinin ang mapanghusgang tingin
'Mommy, please wake up,' sambit ko habang niyuyugyog ang katawan niya.Napatingin ako sa kamay ko at nababalot na ito ng dugo pati na rin ang damit ko. I cry for help just to save my mother's life. I felt her hold my hand. Kahit sa ganoong sitwasyon nagawa niya pang ngumiti saakin. Mas lumakas ang iyak ko nang unti-unting pinipikit niya ang kanyang mata.'Mommy, please hold on. Mommy!'Nakarinig ako ng alingawngaw ng sirena. Nanatiling nakayakap lang ako sa Mommy ko at hindi siya binibitawan. May mga taong lumapit saakin at pilit akong nilalayo sa Mommy ko.Unti-unting naging malabo ang palagid at may naririnig akong tumatawag sa pangalan ko. Pagkamulat ko ng mga mata ko nasa ibang lugar na ako. Nakatitig saakin sina Santi at Yassi. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid at doon ko lang napagtantong nasa infirmary
The four corners of my room filled with silence. Nakamasid lang ako sa kanya habang siya ay parang batang namamasyal sa parke sa loob ng kwarto ko. Walang masyadong gamit sa kwarto ko maliban sa mga unfinished artwork ko.Lumingon siya saakin kaya dali-dali kong inalis 'yong tingin ko sa kanya. I heard his footstep going to my side and I felt my bed sink a bit. I suddenly feel uneasy when his hand land on my forehead. Mataman niyang sinasalat 'yong noo ko na parang sinusukat ang temperatura ko."May sakit ka na't lahat-lahat, suplada ka pa rin." Gamit ang likod ng palad niya, tinulak niya ang noo ko para humiga ako ng maayos."Why are you still here pa rin ba? Hindi kita kailangan dito kaya you can leave now," supladang saad ko sa kanya."Habagin! Ngayon lang ako nakyutan sa conyo," he muttered but enough for me to hear it.
"Next week will be your finals. The names that I will call are those who didn't manage to compile all of the requirements in my subject..."Prof. Garcia are now calling the names of some of my classmates. I was patiently waiting for my name to be called dahil absent ako for almost a week and I'm aware na 'di ko pa napapasa 'yong final output ko sa Drafting. Natapos nang tawagin ni Prof. Garcia pero hindi ko man lang narinig 'yong pangalan ko.Sa mga sumunod kong subject ay gano'n pa rin. They calling out those names na kulang pa 'yong mga requirements but I didn't heard my name. Nakakapagtaka dahil sa pagkakaalam ko ay nagbigay sila ng outputs the day na naaksidente ako sa hagdan ng school building namin."Hello, Classmate! Kamusta?" bati saakin ni Yassi.Gaya ng palagi kong nakikita sakanya, she still wear her bright smile but she l
My eyes widen on its fullest. Not because I was shock but I am grateful. I let out a deep sigh of relief."Great! So I don't need to explain anything." I make my voice sound sarcastic. Ilang araw kong pinag-isipan kung paano ko sasabihin sa kanila 'yon pero all this time alam naman pala nila 'yon."Yup. Natanong ko na si Santi about doon. He confessed immediately," she answered before eating her food. By the tone of her voice, it's more likely she threatened him than asked him."But what is the reason why you invited him over dinner?" tanong niya.Bubuka pa sana ang bibig ni Auntie kaya agad ko siyang pinanlakihan ng mata. "Stop it, Auntie. I invite him para pasalamatan siya. Ginawa niya kasi 'yong output ko when I was being bedridden," paliwanag ko. Tumango lang sila pero ando'n pa rin ang nakakalokong ngiti nila.
"Anong mukha yan, Yassi?" nagtatawang tanong ni Santi.Lukot ang mukha ni Yassi at parang maiiyak nang maabutan siya ni Santi. Pagkatapos kasi ng meeting ay dumiretso agad ako dito sa Green House. Ewan ko kung bakit ito sumunod sa akin. It became my hangout place eversince they totally locked the rooftop."Bakit kayo nandito? Could you find some other place? I want to be alone," pantataboy ko sa kanila."See, Santi? May red days yata jowa mo. Ayaw na niya akong kausap," naiiyak na sumbong ni Yassi kay Santi."Kailan ka ba kinausap niyan. Baka may ginawa kang 'di niya nagustuhan. Hala ka! Lagot ka kay Miss Patrice niyan," pananakot ni Santi sa kaniya.Nataranta ako nang biglang naging totoo ang iyak niya. Wala sana akong balak na pansinin sila pero bigla nalang ngumawa si Yassi.
"Is she okay?" nag-aalang tanong ni Ate kay Auntie.She drop her things in the floor of my room and immediately walk towards my bed. Kinapa niya ang mukha ko at mataman akong tinitigan. Nakahinga lang siya ng maluwag nang makumbinsi na siyang okay na ako."Ano ba nangyari sa'yo kanina? Tumawag sa akin si Auntie while I'm in a middle of inspection na umuwi ka na masama ang pakiramdam mo. Inatake ka na naman ba?" she asked continuously while caressing my hand."I'm okay na, Ate. I can't just stop myself in overthinking kaya inatake ako," I explained.She looked at me worriedly and caress my hair. She usually do this when she felt relief. Kaya ayaw kong palaging nag-aalala sila sa akin. The worriness of their face makes me sick. Pinapahina ako no'n.
"Please, Santi! Gawin mo ang lahat para patahimikin siya," pakikiusap ko. I cover my hands on my ears when Yassi start singing again. Nasa gitna kami ng traffic ngayon. Ginamit namin ang kotse ko para hindi na kami mag-commute. Can I still back out? Being accompanied by Santi is way toleratable but with Yassi, nag-dadalawang-isip ako. I can't imagine na may mas iingay pa pala si Yassi kaysa sa nakikita ko araw-araw sa classroom. "Manong Harry, patayin niyo na po si Yassi—este 'yong radio. Pakiramdam ko dudugo na tenga ko," pakiusap rin ni Santi. Nakatakip rin siya sa tenga niya dahil sa sobrang ingay ng kapatid niya. "Hayaan niyo na Miss Phitrice at Sir Santi. Maganda naman po boses ni Miss Yassi. Hindi nakakaburyo sa byahe," natatawang sabi ni Manong Harry. Nasulyapan ko pa siyang nakipag-apir kay Yassi.
The sun are already shining but I don't have a plan to get up. Kulang nalang ay ilibing ko ang sarili ko sa kama dahil wala akong planong bumangon. 10:00 AM 'yong s-in-et kong alarm pero 8:00 AM pa lang ay nagising na ako dahil may nambulabog na ng tulog ko. Wala sa loob na umalis ako sa kama at binuksan 'yong pinto ng kwarto ko."It's my rest day. If you are bored go to the playground and stop bothering my sleep," sabi ko at malakas na sinirado ang pinto. I went to my bed to sleep again but Yassi keeps on knocking at my room's door."8:00 AM na. Tuturuan pa kita maglakad na naka-heels. Kung ganyan ka mapapahiya ka kay Jasmin. Hahaba na naman ang sungay no'n," sigaw niya sa labas ng kwarto ko."Edi pahabain niya! Lagyan pa natin decorations after!" sigaw ko rin pabalik at nagtalukbong ng kumot ko.Ilang sandali pa ay biglang nawala 'yong i