"Alam mo, Lei, konti na lang matutunaw na 'yang screen."
Nabalik sa ulirat si Karleigh nang magsalita si Zahra. Kanina pa pala siya tulala sa ginagawa at lumilipad ang utak. Kagabi ay hindi din siya nakatulog ng maayos. Ayaw man niyang aminin pero mukhang ang nakita niya kahapon ang dahilan."S-sorry, may iniisip lang," tugon niya at tipid na ngumiti. Ginawa niyang busy muli ang sarili. Siguro ay kailangan lang niyang malibang at 'di-kalauna'y mawawala din iyon sa isip niya."Iniisip mo pa din ba 'yong nagpakalat ng picture sa Teeter? Hayaan mo na 'yon, high-tech na ang karma," wika naman ni Briah.Nagpakawala ng buntong-hininga si Karleigh. Isa pa pala 'yon sa inaalala niya. Kung bakit ba nagkasunod-sunod ang iniisip niya nitong mga nakaraang araw. Bigla na lamang siyang tumayo kaya napatingin sa kanya ang mga kaibigan."Kuha lang akong kape." Matapos no'n ay tinanggal na niya ang flash drive na nakasaksak sa sa computer at inilagay saAbala sa pagtitipa sa computer si Karleigh nang lapitan siya ni Zahra. Natigil siya sa ginagawa at pinakinggan ang ibinulong nito sa kan’yang tainga.“Gael is in the lobby. Talk to him bago pa siya magwala doon.”Nginitian niya ang kaibigan bago tumango. Naupo na si Zahra at saka naman tumayo si Karleigh bago magpakawala ng buntong-hininga. Tinungo na niya ang lobby at nakita nga niya doon si Gael na nakasandal sa information desk habang nagtitipa sa cellphone. Napaangat ang tingin nito nang mapansin niya ang babae na naglalakad patungo sa kan’ya. Itinago niya ang cellphone sa bulsa bago ito salubungin ng ngiti. “Good morning—“Naputol ang sasabihin niya nang sampalin siya ni Karleigh. Nabigla siya sa ginawa nito ngunit bahagya itong natawa bago haplusin ang parteng tinamaan ng palad ng babae. Hindi niya inaasahan na gano’n ang magiging sagot ni Karleigh sa kan’ya.“Hindi ba sinabihan na kita na tigilan mo na ‘ko, Gael? Bakit ba ang kulit mo? At talagang pati si Shawn kailangan mong
Nanginginig ang mga kamay ni Karleigh habang nagpapalaman ng peanut butter sa slice ng tinapay. Nasa kusina siya habang ginagawa ang inutos ni Kirk na gumawa siya ng meryenda. Sandali siyang sumulyap sa sala nila kung saan magkaharap na nakaupo sa sofa ang kuya niya at si Shawn.Natatakot siya sa reaksyon ng kuya niya ngayon. Hindi kasi ito mukhang galit, hindi din naman mukhang masaya. Mas natatakot siya sa nakikita niyang reaksyon ni Kirk dahil hindi niya alam ang tumatakbo sa isip nito.“Anong pangalan mo?” pormal na tanong ni Kirk sa kaharap na kanina pa napaka lawak ng ngiti. “I’m Deshawn Reyes Moore, Shawn for short.”“Boyfriend ka ba ng kapatid ko?”“Naku! Nagkakamali po kayo, I’m not her boyfriend.”Tumaas ang isang kilay ni Kirk at pinagkrus ang braso niya. Kanina pa niya kinikilatis si Shawn simula nang madatnan niya itong kasama ni Karleigh sa labas ng bahay nila. Ganito ang ginagawa niya sa tuwing nagdadala ng lalaki ang kapatid ngunit kadalasan ay mga katrabaho lamang ni
Unti-unting dumilat ang pagod na mga mata ni Karleigh at itim na kisame kaagad ang bumungad sa kan’ya. Nagising siya sa isang malaking kwarto na ngayon lamang niya nakita at hindi niya maalala kung paano ba siya napunta doon. Inilibot niya ang paningin sa paligid. Kulay puti ang mga gamit doon. Mayroong malaking cabinet, aircon na nakakabit sa dingding, side table na may lamp shade at isang bintana na natatabunan ng kurtinang puti. Malinis ang silid at base sa hitsura nito ay pagmamay-ari ito ng lalaki. “Hello. Can I order two breakfast meal in room 69?”Narinig niya ang isang pamilyar na tinig mula sa labas ng silid. May maliit na siwang kasi ang pinto ngunit hindi niya masyadong maaninag ang tao sa labas no’n. Marahan siyang bumangon kahit na masakit pa ang kan’yang katawan. Nilakad niya ang distansiya niya mula sa pintuan ngunit napahinto siya sa harap ng salaming nakadikit sa pader. Saka niya lamang napansin ang hitsura niya. Iba na ang suo
"Alam mo, Lei, konti na lang matutunaw na 'yang screen."Nabalik sa ulirat si Karleigh nang magsalita si Zahra. Kanina pa pala siya tulala sa ginagawa at lumilipad ang utak. Kagabi ay hindi din siya nakatulog ng maayos. Ayaw man niyang aminin pero mukhang ang nakita niya kahapon ang dahilan."S-sorry, may iniisip lang," tugon niya at tipid na ngumiti. Ginawa niyang busy muli ang sarili. Siguro ay kailangan lang niyang malibang at 'di-kalauna'y mawawala din iyon sa isip niya."Iniisip mo pa din ba 'yong nagpakalat ng picture sa Teeter? Hayaan mo na 'yon, high-tech na ang karma," wika naman ni Briah.Nagpakawala ng buntong-hininga si Karleigh. Isa pa pala 'yon sa inaalala niya. Kung bakit ba nagkasunod-sunod ang iniisip niya nitong mga nakaraang araw. Bigla na lamang siyang tumayo kaya napatingin sa kanya ang mga kaibigan. "Kuha lang akong kape." Matapos no'n ay tinanggal na niya ang flash drive na nakasaksak sa sa computer at inilagay sa
"Hi, I'm Deshawn Moore." Inilahad niya ang kanyang kamay kay Jaxon Garza, ang manager ng event na magaganap sa susunod na buwan. Nasa Manila Theater sila ngayon ni Karleigh upang makita ang mga Disney Princess portrayers.Tinanggap ni Mr. Garza ang kamay ng binata. "Good evening, Mr. Moore, I'm Jaxon. I received your request, gusto mo daw pong makita ang mga portrayers if I'm not mistaken?""Yes, actually, it's my fiancee's request. She's a big fan of Disney movies and I want to make her dreams come true, right, Babe?"Napalingon siya sa kanyang likuran at nagulat nang wala na doon si Karleigh na kanina lang ay kasabay pa niyang pumasok ng gusali. Nahagip ng kanyang mga mata ang pigura ng babaeng pumasok sa isang pintuan na may nakalagay na Cinderella's dressing room."Sh*t." Pagharap niyang muli kay Mr. Garza ay may kausap itong lalaking mukhang staff din nila kaya sinamantal na niya ang pagkakataon upang sundan si Karleigh.
"Oh, kumain ka na." Inilapag ni Kirk ang mangkok na may lamang pagkain sa harapan ng kapatid.Sila na lamang dalawa ang nasa kusina dahil abala ang lahat sa bahay. Ang ina at ama nila ay magkasama sa kwarto. Hindi nila alam kung bakit kanina pa ang dalawang 'yon doon at kanina pa din sila nakakarinig ng paglagitlit ng kama. Siguro ay guni-guni lang nila 'yon.Habang ang nakababata nilang kapatid ay nag-aaral sa kwarto nito."S-salamat, Kuya. Nag-abala ka pa," alanganin niyang tugon.Umupo si Kirk sa kaharap niyang upuan at seryoso itpng tiningnan sa mga mata. Napaiwas siya ng tingin dahil alam niyang sa mata pa lang niya ay malalaman na ng kapatid kung nagsisinungaling ba siya o hindi.Hinugot ni Kirk ang cellphone mula sa bulsa at ipinakita sa kapatid ang isang post mula sa social media. "Ano 'to?"Dahan-dahang lumingon doon. Nangunot ang noo niya nang makita iyon."Babaeng naka-bra at panty?""So, ba