TRILOGY ::: EP.69

@ โกดังร้าง ท่าเรือ X

“ดี! ก็ให้มันรู้ไปว่าพวก Dark shadow จะเปิดหน้าสู้กับกูตรงๆไหม ฮ่าๆๆๆ”

เสียงคาร์เตอร์หัวเราะลั่นโกดังอย่างชอบใจ ก่อนจะมองสภาพหมดสติเพราะถูกทำให้สลบอย่างไม่ทันตั้งตัวของเฟรย่าและฟาเดียที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผล

“อีนี่ใช่ไหมที่สั่งระเบิดโกดังเก็บยากู!”

ฝ่ามือหยาบกระด้างของคาร์เตอร์จิกผมเฟรย่าขึ้นมาจ้องแล้วสะบัดออกอย่างหัวเสีย ก่อนจะใช้อีกมือบีบแก้มฟาเดียขึ้นมาอย่างเคียดแค้น

“ส่วนอีนี่ อีตัวดีที่เอาเงินกูไปงั้นสิ”

เพี๊ยะ!

พูดจบคาร์เตอร์ก็ใช้หลังมือตบเรียกสติฟาเดียจนสะดุ้งตื่น สิ่งแรกที่เธอทำ คือกวาดสายตามองหาเฟรย่าที่เจ็บหนักกว่า เพราะจำได้ว่ากระสุนสาดเข้ากระจกฝั่งนั้นเต็มๆ

“พี่เฟรย์! พี่เฟรย์เป็นไรมากรึปะ...”

“หุบปาก! เงินกูอยู่ไหน!”

ไม่เว้นช่วงให้ฟาเดียพูดจบประโยคด้วยซ้ำ คาร์เตอร์ก็ตรงเข้ามาบีบคอเธออย่างคาดคั้น

“เงินอะไร”

“มึงอย่าทำเป็นไม่รู้”

จริงอย่างที่คาร์เตอร์พูด ฟาเดียรู้ว่ามันคือเงินซื้อขายยาเสพติดระหว่างคาร์เตอร์กับสภา เงินที่เธอถูกพ่อบุญธรรมอย่างท่านเซนจิและเฮย์โซรวมหัวกันโอนเข้าบัญชีตัวเองที่ไม่ได้ใช้งาน และอดีตผู้นำเป็นคนได้ข้อมูลพวกนั้นมาทำให้เธอตาสว่าง

“ปล่อยพี่เฟรย์ ถ้าแกต้องการแค่เงิน เราตกลงกันได้”

“ใครบอกมึงว่ากูจะเอาแค่เงิน พวกมึงเอาไอ้เฮย์โซไปไว้ไหน! ไอ้เวรนั่นต้องกลับมารับผิดชอบสิ่งที่ทำค้างไว้”

“ใคร...จะไปรู้”

ฟาเดียไม่ได้โกหก มาโครไม่เคยเปิดโอกาสให้เธอเจอเฮย์โซเลยตั้งแต่โดนจับไป คาร์เตอร์ที่ได้คำตอบไม่ตรงใจก็เอาแต่กัดฟันพูด

“กูให้มึงคิดอีกที ไอ้มาโครเอาตัวเฮย์โซไปไว้ไหน! ตอบ!”

“หยุดนะ!”

เสียงตวาดของคาร์เตอร์เรียกให้เฟรย่าตื่นขึ้นมา และทันเห็นน้องกำลังโดนบีบคอจนแทบขาดอากาศ

“จะเอาอะไรก็ว่ามา เดียน่ะ ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก”

เฟรย่าออกตัวจะรับไว้เอง แต่ก็โดนคาร์เตอร์เดินเข้าไปหาแบบฉุนเฉียวพอกัน

“อย่าเสือก มึงคิดว่าแน่มากหรอส่งคนมาระเบิดโกดังกูน่ะฮะ!”

เพี๊ยะ!

“พี่เฟรย์!”

“รักษาการแล้วยังไงวะ เรียกพ่อมึงมาสิ กูก็อยากจะรู้ว่าไอ้พวก Dark shadow จะมุดหัวอยู่อีกนานไหม!”

นอกจากจะตวัดฝ่ามือใส่เฟรย่าจนหน้าสะบัด คาร์เตอร์ก็กำลังจะระบายความแค้นซ้ำอีกด้วยการคว้าคอเฟรย่ากระชากเข้าไปหา

“ไอ้โง่เอ๊ย! แกเข้าใจผิดแล้วคาร์เตอร์!”

เสียงฟาเดียสบถเรียกความสนใจของเจ้าพ่อค้ายาไป

“Dark shadow เราแบ่งแยกกันเป็นสังกัด ท่านเซนจิที่ซื้อขายยากับแกอยู่สังกัดสภา สังกัดอื่นๆน่ะ ไม่มีใครรู้เรื่องด้วยหรอก”

“แต่มึงเป็นลูกบุญธรรมไอ้เซนจิ แปลว่ามึงก็รู้เรื่องใช่ไหม”

“ไม่!”

พอเห็นคาร์เตอร์ปล่อยคอตัวเองและพุ่งเป้าไปฟาเดียอีกรอบ เฟรย่าก็รีบกลบเกลื่อนแทนน้องแต่

“ใช่” ฟาเดียตอบหน้าตาเฉย เพราะไม่รู้จะปิดบังทำไม

“เออ แบบนี้ก็แฟร์ดี ไหนมึงบอกมาซิ อีรักษาการนี่อยู่สังกัดไหน”

“ก็สังกัดรักษาการ ขึ้นตรงกับสังกัดผู้นำซึ่งไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”

“เกี่ยวสิวะ! อีนี่ระเบิดคลังกูมึงจำไม่ได้รึไง!”

“เรื่องระเบิดมันเป็นผลกระทบจากเรื่องภายใน และที่จริงไอ้การระเบิดครั้งนั้น…”

ปัง!

“มึงจะพูดให้ยืดยาวทำไม! อีนี่สั่งระเบิดคลังกู ไม่ว่าสังกัดไหนก็เกี่ยวทั้งนั้น! แล้วใครอีกนะ ไอ้พวก Nightshade เด็กเวร! เพื่อนของผู้นำพวกมึงก็ฆ่าลูกกูใช่ไหม?!”

ฟาเดียสะดุ้งเฮือกเพราะไม่ทันตั้งตัว อยู่ๆคาร์เตอร์ก็ควักปืนออกมาแล้วยิงเฉี่ยวขาเธอที่ถูกล็อคกับเก้าอี้ด้วยกุญแจมือไปแบบหวุดหวิด แต่แค่เสี้ยวนาที แววตาฟาเดียที่เคยหวาดกลัวก็นิ่งขึ้น

“หึ... ถามจริงไปเอามาจากไหน”

เธอลอยหน้าลอยตา เพราะทุกสิ่งที่คาร์เตอร์เข้าใจผิดมันเป็นไปตามแผนของมาโครก่อนหน้านี้ทั้งหมด ซึ่งเธอรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร

“มึงตอบแค่ใช่ไหม ไม่ต้องต่อล้อต่อเถียง!!!”

คาร์เตอร์เห็นท่าทางเยาะเย้ยนั้นแล้วเปลี่ยนเป้าปืนจากพื้นขึ้นมาที่หัวฟาเดียอย่างฉุนเฉียว แต่เธอก็ยังดูไม่เกรงกลัวอะไร

“ไม่... Nightshade ไม่ได้ฆ่าคูเปอร์ คนที่ฆ่าน่ะ...”

“มึงอย่ามาโกหก! ไอ้เฮย์โซบอกกูหมดแล้วก่อนพวกมึงจะจับมันไป เฮย์โซมันขุดศพลูกกูขึ้นมา ศพที่ไอ้พวก Nightshade นั่นแหละที่เป็นคนฆ่า!”

“นี่แก่แต่สังขารแถมยังหูทวนลม ใครพูดไม่อยากจะฟังเลยสินะ”

“อีฟาเดีย!”

“อย่านะคาร์เตอร์!”

นาทีนี้เฟรย่าใจกระตุกวูบเลยจริงๆ เพราะปากกระบอกปืนของคาร์เตอร์มันถูกขยับไปจ่อที่คอฟาเดีย พร้อมกันกับที่ร่างใหญ่นั้นโน้มตัวเข้าไปหาเธอ

“เฮย์โซจะรู้อะไร หมอนั่นไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ตอนคูเปอร์ร้องขอชีวิตด้วยซ้ำ หน้ามืดตามัวเชื่อไปได้”

“เดีย พอแล้ว”

“แล้วมึงอยู่รึไง!”

“คิดว่าไงอ่ะ เล่าได้เป็นฉากๆแล้วกัน หรือจะให้อธิบายสภาพศพด้วยไหม?”

“งั้นมึงก็บอกมา ใครฆ่าลูกกู!”

เสียงห้ามของเฟรย่าไม่เป็นผลเลย คาร์เตอร์จ้องหน้าฟาเดียเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ในขณะที่เธอกลับดูเย็นชาจนเหมือนคนที่เฟรย่าไม่เคยรู้จักด้วยซ้ำ

“ก็ปล่อยพี่เฟรย์ ถ้านี่เป็นเรื่องของสภากฎกับแก ก็มีแค่ฉันกับเฮย์โซเท่านั้นแหละที่แกต้องเจรจา”

“กูไม่ปล่อย”

“งั้นไว้ตายตามไปถามลูกเองดีกว่า”

“จะเอางั้นแน่หรอวะ บังเอิญก่อนลูกกูจะตาย มันทิ้งเรื่องสนุกเอาไว้ให้”

คาร์เตอร์พูดแค่นั้น ลูกน้องของมันก็เดินถือกล่องใบหนึ่งซึ่งถูกล็อคไว้อย่างดี บอกชัดว่ามีของสำคัญบางอย่างอยู่ข้างใน

ใช่...แค่ยังไม่ทันเปิด ฟาเดียที่คุ้นตากล่องใบนั้นอยู่แล้ว แววตาเข้มแข็งของเธอก็เริ่มหวั่น

Delusion…

“อย่าโง่น่าคาร์เตอร์ จะเอาตัวเฮย์โซทำไมไม่ถามคนที่จับไปดูล่ะ หมอนั่นน่าจะรู้ดีกว่าหรือเปล่า หรือไม่กล้า?”

เฟรย่าที่สังเกตอาการของน้องไม่วางตา เห็นแบบนั้นเธอก็โพล่งออกมาอย่างจูงใจ คาร์เตอร์ที่เบื่อหน่ายเธอเต็มทีก็หันกลับไปชักสีหน้า

“ทำไมกูต้องไม่กล้า ในเมื่อสุดท้ายไอ้มาโครก็ต้องเอาไอ้เฮย์โซมาแลกกับตัวพวกมึงที่นี่ ส่วนอีฟาเดีย ถ้า Dark shadow ที่แสนยิ่งใหญ่ของพวกมึงจะแบกเงินพันล้านมาไถ่ตัวกูก็ไม่ติด นี่คิดรวมค่าเสียหายโกดังที่มึงทำให้แล้วด้วย”

“ไม่สิ ไม่ใช่ไถ่ตัว ไม่ใช่แค่แลกเปลี่ยนแล้วแยกย้ายหรอก เชื่อสิ”

“กูชักรำคาญความเย่อหยิ่งของมึงแล้วนะอีเฟรย่า!”

“หึ คิดจริงๆหรอว่าเรื่องนี้จะจบแบบสันติ”

ฟาเดียที่หยุดตั้งสติสักพักเพราะมัวอึ้งกับของอันตรายพูดมานิ่งๆ คาร์เตอร์เห็นพวกเธอไม่สลดกันเลยก็ยิ่งรู้สึกเหมือนโดนหยามไม่จบไม่สิ้น

“ก็อาจจะไม่สันติ เพราะกูจะลากคอไอ้เวรที่ฆ่าลูกกูมาเอาคืนให้ได้ แล้วถ้าพวกมึงไม่หยุดพล่าม พวกมึงได้ตายก่อนที่ใครจะมาถึงนี่แน่!”

“เฮ่อ...”

เฟรย่าได้ฟังก็ถอนหายใจอย่างนึกขำ ถึงตรงนี้แววตาเธอมีนัยยะบางอย่างที่ดูมั่นใจมากๆ นั่นทำให้ฟาเดียอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก

“ประการแรก แกกำลังพลาดอย่างมหันต์เลยที่คิดจะแตะหัวใจสภากฎ เตือนแล้วนะ”

สีหน้าเย่อหยิ่งของเฟรย่ามีเสน่ห์จนน่าหมั่นไส้เสมอ แต่เพราะคาร์เตอร์คิดว่าตัวเองเป็นต่ออยู่เลยนึกตลกกับคำเตือนและชื่อตำแหน่งสำคัญที่ตัวเองไม่ค่อยคุ้นนัก

“ฮ่าๆๆๆ หัวใจอะไรนะ อีนี่มันพูดบ้าอะไรวะ”

“ฮ่าๆๆๆ”

ทั้งคาร์เตอร์และลูกน้องอีกห้าคนในโกดังพากันขำลั่น สายตาที่มองเฟรย่าซึ่งเป็นคนพูด มันมีแต่ความดูถูก และคิดว่าเธอช่างกล้าที่อวดดีในสถานการณ์แบบนี้ แต่เฟรย่าเห็นแบบนั้นกลับกระตุกยิ้ม

“อ่าฮะ ยังไม่อัพเดทก็ไม่แปลก เดียเคยเป็นลูกบุญธรรมท่านเซนจิก็จริง แต่วันนี้เธอเป็นคนของสังกัดผู้นำแล้ว ถ้าแตะเธอ เท่ากับแกแตะพวกเราทั้งสังกัด และจากที่ต้องเคลียร์แค่กับสภา ก็กลายเป็นแกสร้างศัตรูขึ้นแบบทวีคูณ ยิ่งช่วงนี้สังกัดผู้นำกำลังเดือดดาลเพราะอารมณ์ค้าง แค่คิดก็สนุกจนไม่อยากจะพลาด”

“ก็มาดิวะ! ไหนอ่ะ ป่านนี้พวกมันรู้หรือยังเถอะว่าพวกมึงโดนกูจับ ฮ่าๆๆๆ”

“ประการที่สอง!”

เสียงเฟรย่าเข้มขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้พวกมันเลิกขำกันสักที และมันได้ผล คาร์เตอร์กับลูกน้องเบนความสนใจมาหาเธอ แม้ว่ามือไอ้เจ้าพ่อค้ายาที่ถือกระบอกปืนจ่อคอฟาเดียอยู่จะไม่ยอมลดระดับเลยก็ตาม

“อย่าว่าแต่ฆ่า Nightshade เลย แค่คิดจะลองแตะดู ท่านผู้นำของเราก็คงไม่ยอมให้ทำแบบนั้นได้ และประการที่สาม...”

เฟรย่าเว้นช่วงแล้วส่งสายตาสำรวจรอบตัวอย่างชำนาญ พอประเมินสถานการณ์ได้ เธอก็ยิ้มกว้าง เรียกให้คาร์เตอร์หมั่นไส้ที่เธอดูท้าทายเขาไปซะทุกอย่าง

“ถึงเหยื่อของพวกแกจะเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่กว่าจะเป็นรักษาการมันยากนะ ท่านพ่อน่ะ ซีเรียสมากเลยเรื่องการเอาตัวรอดน่ะนะ”

แกร๊ก!

สิ้นสุดคำพูดนั้นทุกอย่างก็เกิดขึ้นไวมากจนคาร์เตอร์เองก็ตกใจเช่นกัน ตลอดการพูดคุยเฟรย่าสามารถสะเดาะกุญแจมือได้ง่ายดายเหมือนเล่นมายากล ก่อนจะพุ่งเข้าไปแย่งปืนลูกน้องที่อยู่ใกล้ที่สุดและเก็บกวาดลูกน้องทั้งหมดของคาร์เตอร์ได้ทีเดียวห้าคนรวด

ปังๆๆๆๆ

กระสุนทุกนัดเจาะเข้าอวัยวะสำคัญจนทุกคนตรงนั้นแน่นิ่งไปทันตา ก่อนปากกระบอกปืนจะถูกเปลี่ยนทิศทางไปหาคาร์เตอร์ที่อาศัยจังหวะชุลมุนเปิดกล่อง และคว้าเข็มฉีดยาพร้อมแทงฟาเดียแต่ก็ถูกสกัดไว้ด้วยการลั่นไกของเฟรย่า

ปัง!

“วางเข็มลงซะ!”

เสียงหนักแน่นอย่างฟิวส์ขาดของเฟรย่าที่ไม่ต้องการเห็นน้องเจ็บอีกแล้วพูดขึ้นก่อนคาร์เตอร์จะถึงตัวฟาเดียซะอีก แต่ร่างใหญ่ที่ดูเทอะทะนั่นก็ยังดันทุรังที่จะ...

“บอกให้วางไงเล่า!”

ปัง!

“อ๊าก!”

กระสุนของเฟรย่าเจาะทะลุฝ่ามือข้างหนึ่งของคาร์เตอร์อย่างประนีประนอมที่สุดแล้ว แต่มันก็ยังไม่สลด

“มึงคิดหรอว่าจะรอดไปได้ ประเมินกูต่ำเกินไปไหม!”

“มาเจรจากันแบบผู้เจริญแล้วดีกว่า เรื่องนี้ความผิดทั้งหมดเป็นของท่านเซนจิซึ่งขิตไปละ ส่วนเฮย์โซ ทางเดียวที่จะรอดคงออกมาได้แค่วิญญาณ เพราะงั้นจะเอาอะไรก็พูด แต่อย่ามาแตะเดียเด็ดขาด!”

“ก็ได้ ถ้ามึงเก่งมากก็รอดออกไปให้ได้ เฮ้ย! พวกมึงที่อยู่ข้างนอก!”

โครม!

สิ้นเสียงเรียกของคาร์เตอร์ ก็ดูเหมือนคนข้างนอกที่รอจะพร้อมอยู่แล้วเลยพังประตูโกดังเข้ามา เฟรย่าไม่ได้ตกใจอะไรเพราะคิดไว้เหมือนกันว่าต้องเจอศึกหนักพอควร ผิดกับฟาเดีย ลูกน้องคนอื่นสำหรับเธอน่ะไม่เป็นไร แต่คนสุดท้ายที่เดินเข้ามา...

อย่าเรียกว่าคนเลยดีกว่า หมอนั่นน่ะ...

“ไงล่ะนังตัวแสบ ถ้าชนะไอ้ยักษ์นี่ จะพากันกลับบ้านก็เชิญสิ ฮ่าๆๆๆ”

ใช่...ยักษ์

แถมเป็นยักษ์ที่ฟาเดียเคยเห็นกับตาว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหนด้วย

“อึ้งไปเลยหรอ เมื่อกี๊ว่าไงนะ พ่อสอนให้เอาตัวรอด แล้วพ่อสอนให้สู้กับยักษ์หรือเปล่าวะ ฮ่าๆๆๆ”

คาร์เตอร์หัวเราะได้ใจก่อนจะถอยไปหาลูกน้องที่วิ่งวุ่นหาคนมาทำแผลและหาเก้าอี้มาให้นั่งกันพัลวัน

ส่วนเฟรย่า เธอประเมินสถานการณ์อีกครั้งแล้วรีบสะเดาะกุญแจมือให้ฟาเดียออกห่างจากรัศมีการสู้นี้อย่างรวดเร็ว

“ไม่ไหวหรอกพี่เฟรย์ หมอนี่เป็นนักสู้ใน Barbar-ic แถมเทค Madden whiz”

“แล้ว?”

“นอกจากแม็ค เดียยังไม่เคยเห็นใครล้มมันได้”

“อ่าฮะ ยานั่นแค่ทำให้คลุ้มคลั่ง แต่ไม่ได้กันกระสุนนี่”

จังหวะที่ดันน้องออกไป เฟรย่าก็โยนปืนกระบอกเดิมที่คำนวณกระสุนแล้วเหลือไม่เยอะทิ้งไป แล้วก้มหยิบกระบอกใหม่บนพื้นก่อนจะลั่นไกแบบไม่ให้สัญญาณเลยสักนิด

ปังๆๆ!!!!

กระสุนพวกนั้นเจาะเข้าอวัยวะต่างๆที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างดุดันก็จริง แต่มันไม่สามารถยับยั้งความบ้าระห่ำของไอ้ยักษ์ใหญ่ที่เข้ามากระชากแขนเฟรย่าอย่างบ้าบิ่นได้เลย

“ยากหน่อยนังโง่ ที่นี่ไม่มีระเบิดที่แกชอบให้โยนเล่นซะด้วย”

ตุ้บ!

แค่นักสู้ตัวโตเหวี่ยงเบาๆเฟรย่าก็ล้มไปกองกับพื้นและปล่อยปืนหลุดมือแล้ว ฟาเดียทนเห็นภาพนี้ไม่ได้จะวิ่งเข้าไป แต่ก็โดนลูกน้องคาร์เตอร์คว้าไว้

“จะไปไหน! มึงมานี่!”

ผลัวะๆๆๆ

เฟรย่าลุกขึ้นงัดกลยุทธ์ต่อสู้ต่างๆมาใช้อย่างไม่ยอมแพ้ ในขณะที่ฟาเดียถึงจะเป็นอิสระแต่ก็ถูกลากกลับไปยืนคุมตัวอย่างเดิม

ลำพังพละกำลังที่เฟรย่ามีก็ไม่มากพอจะล้มไอ้ยักษ์นี่ได้แล้ว และยังต้องมาเสียสมาธิเพราะฟาเดียโดนลากกลับไปคราวนี้ มีปืนอีกเจ็ดกระบอกจ่อแทบทุกส่วนในร่างกายน้องไว้

“พอแล้วพี่เฟรย์!”

“ฮ่าๆๆๆ อีนี่มันบ้าว่ะ กูโคตรชอบเลย เฮ้ยพวกมึง!”

“ครับนาย”

“รออะไร ถ่ายไว้สิวะ แล้วส่งไปชวนไอ้แก๊งค์มาเฟียงี่เง่ามาเก็บซากอีพวกนี้ด้วย ฮ่าๆๆๆ”

อีกด้านหนึ่ง

@ เซฟเฮ้าส์อดีตผู้นำ

“อ่อนฉิบหาย เขาหลอกเข้าหน่อยก็รักละไอ้มือวาง”

คิระส่ายหัวอย่างนึกตำหนิมาโครหลังได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ก่อนจะโดนเขาสวนแบบแทบจะทันที

“แล้วต้องอ๊องๆหรอวะถึงจะรักได้”

“อะแฮ่ม! เฮียแม็คหนูนั่งอยู่นี่นะคะ”

ลิซ่าส่งสายตาจิกกัดพอเป็นพิธี ก่อนคิระจะจับหัวมาโครที่เอาแต่เฝ้ามองประตูทางเข้า รอให้ฟาของเขากลับมาสักที

“มึงจะมองอะไรนัก เดี๋ยวถึงเวลาก็กลับมาเอ...”

“มาร์คัส! มัวทำบ้าอะไรติดต่อไม่ได้เลย!”

คิระยังพูดไม่ทันจบเลล่าก็พรวดพราดเข้ามา เธอทำความเคารพคิระกับเตโชที่นั่งอยู่ลวกๆแล้วตรงเข้าไปหามาโครเพราะมีเรื่องด่วนมาก

“มีเรื่องแน่ ไปถึงก็เป็นงี้”

“เอาไปแล้ว! คนของคาร์เตอร์เอาตัวฟาเดียกับฟาร์ดาไป!”

เลล่าแค่เปิดภาพร้านกาแฟที่โดนกราดยิงจนเละ อีกด้านหนึ่งอดีตผู้นำก็รีบร้อนโพล่งออกมาจนทุกคนที่นั่งอยู่ลุกพรวด

“ท่านว่าไงนะ”

“เลย์! แม็ค!”

ไม่ทันที่อดีตผู้นำจะตอบคิระ เสียงท่านผู้หญิงก็ตะโกนขึ้นมา เรียกให้มาโครและเลโอรีบตรงเข้าไปหาก่อนจะเห็นภาพการสู้ของเฟรย่ากับไอ้ยักษ์นั่น และเห็นเหตุการณ์โดยรอบทั้งหมดที่คาร์เตอร์ตั้งใจถ่ายมากวนประสาท

‘พอเถอะพี่เฟรย์! คาร์เตอร์บอกให้หมอนั่นหยุดเดี๋ยวนี้!’

‘หุบปาก!’

‘ไง ไอ้พวกมาเฟียกระจอก ถ้ามีใครตำแหน่งใหญ่ๆแถวนั้นฟังอยู่ สนใจจะเอาเงินสักพันล้านมาไถ่ตัวอีสองคนนี้ไหม’

“ไอ้คาร์เตอร์!”

มาโครเห็นปืนเกือบสิบกระบอกจ่อฟาเดียก็ตาลุกวาว กัดฟันแน่จนเห็นสันกรามนูนขึ้นอย่างน่ากลัว เช่นเดียวกับเลโอที่เห็นสภาพเฟรย่าตอนนี้ก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน

ตุ้บ!

เลโอร้อนใจจะไปตามเฟรย่าในเสี้ยวนาทีแต่ก็ถูกห้ามด้วยฝ่ามือของมาโครที่รั้งแผงอกแกร่งของเขาไว้ เลล่าแค่สบตาคนเป็นนายก็ล็อคอินเข้าระบบของ Dark shadow และรีบตามหาพิกัดให้แบบทันใจ ส่วนเตโชยกหูโทรศัพท์สั่งการบางอย่างแบบเร่งด่วนมากเช่นกัน

‘พวกมึงตามกูเจออยู่แล้ว walk in ได้เลย จะ Dark shadow หรือ Nightshade ก็เตรียมผ้าห่อศพมาด้วย อ้อ..’

‘ไอ้มาโคร! มึงเอาคนของกูไป เอามาคืนด้วย!’

“พิกัดคือโกดังร้างท่าเรือ X”

“ไปเอาไอ้เฮย์โซออกมา!”

มาโครสั่งแค่นั้นแล้วเดินเข้าคลังอาวุธของเซฟเฮ้าส์อย่างรีบร้อน โดยมีท่านผู้หญิงและคนอื่นๆเดินตาม

“แม็ค! ไม่ลืมใช่ไหม น้องจะเทคยาอีกครั้งไม่ได้เด็ดขาด!”

“งั้นเอาแบบนี้ ญาณิกา คุณอยู่กับโมเน่ต์ลิซ่า ผมจะไปกับ…”

“ท่านอยู่ที่นี่เถอะครับ”

เตโชวางหูโทรศัพท์แล้วตัดบทอดีตผู้นำทันควัน ตามมาด้วยคิระที่คว้าเสื้อเกราะกันกระสุนโยนให้เลโอก่อนใคร

“เห็นด้วย ถ้ามันเรียกคนตำแหน่งใหญ่ๆก็ไม่ใช่ท่านแล้วว่าไหม”

ถึงจะติดตลกแต่ทุกคนตรงนี้เลือกปืนประจำตัวเรียบร้อยแบบไม่รอให้ใครสั่ง

“อยากเจอตัวจี๊ดๆซะด้วย..."

เลโอบรรจุกระสุนด้วยท่าทางเคร่งขรึมแต่แฝงไปด้วยความร้อนใจ เขาอยากจะออกจากที่นี่ในวิสองวินี้เลยด้วยซ้ำ ตัดจบด้วยมาโคร ที่ครั้งนี้แววตาเขาดูดุร้ายกว่าทุกครั้ง

“หัวสูงขนาดนี้ กูจะทิ้งท้ายให้ลืมไม่ลงเลย!”