บทที่ 39 ชอบไอใช่ไหม?

เมื่อร้องไห้จนพอใจแล้วก็หันมาถามคนข้างๆ ที่ตั้งแต่ขึ้นรถมาเขาก็ขับออกมาอย่างเงียบๆ โดยไม่มีคำพูดปลอบใจใดๆ เพิ่มเติม นอกจากอ้อมกอดอุ่นๆ ที่กอดปลอบเธอก่อนขึ้นรถ

“ไหนใครบอกไอไว้ว่าถ้าพี่เดย์ทำตัวไม่ดีจะช่วยไอตีเขาไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเมื่อกี้นี้ถึงพยายามปกปิดหลักฐานล่ะคะ” ไม่ได้ต่อว่าจริงจังแต่ก็แอบเคืองนิดๆ

“เห็นเหรอ?” ไนท์หันมาถามหน้าเจื่อน อุตส่าห์ทำเนียนแล้วนะ แต่ไม่เนียน

“พี่ไนท์รู้ว่าไอกำลังจ้องเสื้อตัวนั้นอยู่ ถึงได้เขี่ยมันไปทางอื่นไม่ใช่เหรอ”

“….”อ่า ไอ้เขาก็อุตส่าห์รีบเขี่ยเสื้อเจ้าปัญหาทิ้งและแอบหวังลึกๆ ว่าเธอจะไม่ทันเห็นรอยลิปติกพวกนั้น ทว่าเธอเห็นก่อนเขาเสียอีก

“ทำแบบนี้ ไม่เห็นจะช่วยไอตรงไหนเลย” ช่วยพี่ชายเขาชัดๆ เธอเบะปากด้วยท่าทีแง่งอนเล็กน้อย จนคนตัวโตนั่งร้อนรนรีบอธิบายเจตนาตัวเอง

“ไม่ได้จะปกปิดหลักฐานเพื่อช่วยเดย์ แต่ที่ทำไปเพราะเรา พี่แค่ไม่อยากให้เราเห็น เพราะถ้าเราไม่เห็น ก็จะไม่ต้องมาเสียใจเหมือนตอนนี้ไง”

“….” เหตุผลของไนท์ทำให้ปากเรียวสวยอ้าค้างอย่างอึ้งๆ เธอไม่คิดว่าไนท์จะเป็นคนคิดละเอียดอ่อนขั้นนี้ เขาเป็นใส่ใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เธอคาดไม่ถึง อย่างเรื่องเสื้อเธอ