Duda Ganteng Meresahkan (Dugem)

Si Maxine Garcia ay kasal sa isang lalaking nagngangalang Shawn Velasco at sa hindi inaasahang pagkakataon, nalaman niyang niloko siya nito sa isang babaeng estudyante sa kolehiyo.

Ngayong araw ay ang kaarawan ni Shawn kaya maaga pa lang ay naghanda na si Maxine ng pagkain sa isang buong mesa. Habang abala, biglang tumunog ang telepono ng asawa na naiwan nito sa kanilang bahay.

Dinampot ito ni Maxine at doon, nakita niya ang isang mensahe mula sa babae na kasalukuyang nag-aaral pa ng kolehiyo.

Nanginginig ang katawan niya ng basahin ang nakalagay doon.

“Nabunggo ko ang sarili kanina habang kinukuha ang cake. Ang sakit ng katawan ko, babe…”

Kalakip no'n ang isang selfie, ngunit sa larawan ay hindi ipinakita ang mukha ng babae at tanging ang mga binti lamang nito. Nakasuot ito ng isang mataas na medyas, itim na leather shoes na may bilog sa dulo, at isang kulay asul at puting palda ng isang uniporme ng paaralan habang nakataas na nagpapakita ng kanyang manipis at magandang mga binti.

Ang maputing tuhod ng babae ay namumula pa dahil sa pagkakabunggo nito. Ang kombinasyon ng kanyang batang pangangatawan at malanding mga salita ay naglalabas nang hindi maikakailang tentasyon.

Ayon sa mga sabi-sabi, ang mga matagumpay na CEO ay kadalasang ganito ang kanilang hinahanap sa isang babae upang gawing kabit.

Dahil diyan, napahawak nang mahigpit si Maxine sa telepono habang ang dulo ng kanyang mga daliri ay namumuti na.

Ilang sandali lang, may panibago na namang mensahe ang dumating kaya agad niya itong tinignan at binasa.

“Mr. Velasco, magkita na lang tayo sa Sierra Solace Hotel. Gusto ko sanang ipagdiwang ang kaarawan mo ngayong gabi,” sambit ni Maxine mula sa binasang mensahe.

Ito ang araw ng kaarawan ni Shawn at ang kabit niya ay nagplano ng isang selebrasyon kaya naman, agad kinuha ni Maxine ang kanyang bag at agad pumunta sa Sierra Solace Hotel na naroon sa mensahe.

Gusto niyang makita ang babaeng ito nang personal at para malaman kung sino nga ba itong babaeng estudyante ng kolehiyo!

****

Pagkarating ni Maxine sa Sierra Solace at akmang papasok na siya sa loob ng kwarto nang makita niya ang kanyang mga magulang na sina Wilbert at Nora. Nagulat siya pero agad niya silang nilapitan.

“Mom, Dad? A-Anong ginagawa niyo rito?” nauutal niyang tanong sa kanilang dalawa.

Agad naman na nagpalitan ng tingin sina Wilbert at Nora sa isa't-isa. Halata naman ang tila pag-iwas sa mga mata ng dalawa.

“Max, bumalik na ang kapatid mo mula sa ibang bansa. Inihatid lang namin siya rito,” paliwanag ng kanyang ina.

Nanigas naman sa kinatatayuan si Maxine.

‘Si Monica?’ aniya sa isip.

Mula sa siwang ng pinto ng kwarto, doon nakita niya sa loob si Monica at napatigil.

Si Monica ay suot ang parehong asul at puting palda na nakita niya sa larawan.

‘Ang babaeng estudyante ay ang sarili kong kapatid na si Monica Garcia?’

Si Monica ay palaging maganda sa mata ng lahat at itinuring na pinakamaganda sa kanilang lugar. Bukod sa magandang mukha, siya rin ang may pinakamagandang mga binti sa buong siyudad na hinahangaan nang hindi mabilang na mga kalalakihan.

At ngayon, ang kanyang minamahal na kapatid ay ginamit ang kagandahan upang akitin ang kanyang asawa.

Mapait na napangiti si Maxine at tumingin sa kanyang mga magulang.

“Ako na lang ba ang hindi nakakaalam, ha?” sambit niya sa kanila.

“Alam mo na hindi ikaw ang gusto ni Mr. Velasco, Maxine,” sambit ng kanyang ama na si Wilbert.

“Totoo 'yan, Max. Alam mo ba kung ilang babae sa buong Metro Manila ang nangarap makasama si Mr. Velasco? Kaya imbes na hayaan ang ibang tao na makuha siya, mas mabuti pang ibigay mo na lamang siya sa iyong kapatid,” singit na sabi ng kanyang ina.

Napakuyom ng kamao si Maxine sa kanyang narinig at galit siyang tumingin sa mga ito.

“Anak niyo rin ako!”

Pagkatapos sabihin 'yon, agad siyang tumalikod para umalis na nang bigla siyang tinawag ni Nora mula sa likod.

“Maxine sabihin mo nga sa 'kin. Hinawakan ka ba talaga ni Shawn?”

Nanigas si Maxine sa kanyang kinatatayuan nang marinig iyon.

“Huwag mong isipin na may utang kami sa 'yo, Maxine. Dati, si Mr. Velasco at si Monica ang kilalang magkasintahan na hinangaan ng lahat pero pagkatapos ng aksidente, saka lang namin pinilit kang gawing kapalit ni Monica at pakasalan siya,” sabat naman ni Wilbert sa matalim niyang boses.

Samantala, tinitigan naman siya ni Nora na may kasamang pagkasuklam at saka nagsalita.

“At isa pa, tingnan mo nga ang sarili mo. Wala kang ginawa kung hindi ang maging isang simpleng asawa sa loob ng tatlong taon at umiikot lamang ang buhay sa asawa mo. Samantalang si Monica ay dahan-dahang nagtatagumpay. Malayong-malayo na kayong dalawa sa isa't-isa. Paano mo maikukumpara ang sarili mo sa kanya? Maging matalino ka sana at ibalik si Shawn Velasco kay Monica.”

Ang mga salitang narinig niya mula sa kanyang mga magulang ay tila ba isang patalim na tinutusok ang puso ni Maxine. Namula ang sulok ng kanyang mata saka siya naglakad palayo.

Agad na bumalik si Maxine sa villa. Madilim na ng mga oras na iyon. Binigyan niya ng isang gabing pahinga ang katulong kaya naman nagmukhang malamig at walang tao sa loob ng kanilang bahay.

Naupo siya mag-isa sa dilim sa dining table habang ang mga pagkaing inihanda niya kanina ay malamig na. Ang cake na siya mismo ang gumawa ay nakatabi at may nakasulat na isang maligayang kaarawan para sa kanyang asawa.

Pakiramdam ni Maxine ay isa iyong malupit na biro—siya at lahat ng bagay na narito.

Si Shawn at Monica ay ang tinaguriang pinakamalakas na magkasintahan sa mata ng lahat. Alam ng lahat na ang beauty queen na si Monica ay ang minamahal ni Shawn Velasco. Ngunit tatlong taon ang nakalipas, isang biglaang aksidente sa sasakyan ang nagdulot sa kanya ng pagkakaroon ng isang vegetative state, at naglaho bigla si Monica.

Noong panahong iyon, kinaladkad ng pamilya Garcia si Maxine mula sa probinsya at pinilit siyang ipalit sa kanyang kapatid at pakasalan ang lalaki.

Nang malaman ni Maxine na si Shawn Velasco ang lalaki na lihim niyang minamahal ay agad siyang pumayag.

Sa loob ng tatlong taon, habang siya’y nakahiga at walang malay, inalagaan siya ni Maxine mula araw at sa gabi. Iniwan niya ang kanyang malayang buhay, nanatili sa loob ng bahay, at ibinuhos ang sarili sa paggaling ni Shawn. Namuhay si Maxine bilang isang maybahay nito na nakatuon lamang sa kanya. At sa wakas, nagtagumpay siya. Tuluyang nagising si Shawn.

Nag-apoy si Maxine ng isang posporo at sinindihan ang mga kandila sa cake. Ang kaunting sinag nito ay nagbigay-liwanag sa kanyang repleksyon sa salamin—isang simpleng asawa na nakasuot ng itim at puting mga damit, malungkot at walang kaligayahan.

Samantala, ang kanyang kapatid na ngayon ay kilalang tao, bata, masigla, at higit sa lahat ay pinakamaganda. Kung maituturing, siya ay isang bruha habang ang kanyang kapatid ay isang dyosa.

Pagkatapos nitong magising mula sa coma, bumalik na si Shawn sa kanyang mala-dyosang babae, at iniwan ang kanyang bruhang asawa. Ang tatlong taong iyon ay isa lamang kaawa-awang imahinasyon ni Maxine.

Hindi siya mahal ni Shawn Velasco, ngunit mahal niya ito. At sabi nga nila, sa pag-ibig, ang unang nahulog ay palaging natatalo. At ngayong araw, ganap nga siyang natalo.

Samantala, bigla na lamang nabasa ng luha ang mga mata ni Maxine nang hindi niya inaasahan. Agad niyang pinatay ang mga kandila kaya naman ay bumalik sa dilim ang buong bahay.

Ilang sandali lang, biglang lumitaw ang maliliwanag na headlights sa labas at ang Porche 911 ni Shawn ay mabilis na dumating at huminto sa garahe.

Biglang kumabog ng malakas ang puso ni Maxine dahil sa kanyang nasaksihan. Hindi niya akalain na babalik ito dahil akala niya ay hindi na ito uuwi ngayong gabi.

Maya-maya lang, biglang bumukas ang pinto ng mansyon. Isang matangkad, may magandang mukha na nakasuot ng itim na suit ang biglang pumasok sa loob na nababalutan ng malamig na presensya—walang iba kung hindi si Shawn Velasco.

Ang pamilya Velasco ay kilala sa buong Metro Manila. Bilang tagapagmana, ipinamalas ni Shawn Velasco ang kanyang galing sa negosyo mula noong siya ay bata pa. Sa edad na labing anim na taong gulang, nakamit niya ang dalawang master's degree mula sa Harvard University. Nang magbalik sa Pilipinas, kinuha niya ang Velasco Enterprise at naging pinakamayamang tao sa buong Pilipinas.

Samantala, agad na pumasok si Shawn na may matulin na mga hakbang.

“Bakit nakapatay ang mga ilaw?” tanong niya sa malalim at malamig na tono.

Agad niyang hinanap ang switch saka ito binuksan. Ang nakakasilaw na liwanag ay biglang napapikit kay Maxine ng ilang sandali. Nang buksan niya ang mata, agad siyang tumititig kay Shawn.

Naka-suit siya ng itim, matangkad at napakagwapo. Ang kanyang perpektong presensya at likas na kabighanian ay siyang pangarap ng hindi mabilang na mga babae.

“Kaarawan mo ngayon,” sagot ni Maxine sa kanya.

“Huwag mong sayangin ang oras mo sa mga ganitong bagay,” ani Shawn na walang emosyong pinapakita sa mukha nito.

Isang bahagyang ngiti ang gumuhit sa labi ni Maxine at nagtanong, “Hindi mo ba gusto ang ganito, o ayaw mo lang magdiwang kasama ako?"

Napatingin si Shawn sa kanya, ngunit ang tingin nito ay walang pakialam. Malinaw na ayaw niyang magsayang ng mga salita sa kanya.

“Isipin mo kung ano ang gusto mong isipin.”

Agad na itong tumalikod at umakyat patungo sa ikalawang palapag ng bahay. Napabuntong-hininga si Maxine dahil alam niyang ganito ito palagi.

Kahit ano ang gawin niya, hindi niya kayang palambutin ang puso nito.

Tumayo si Maxine mula sa pagkakaupo at tinignan ang likod nito saka sinabi, “Kaarawan mo ngayon at gusto ko sanang bigyan ka ng regalo.”

Ngunit, hindi huminto si Shawn sa paglakad o tumingin man lang sa kanya pabalik at malamig na sinabi, “Hindi ako interesado.”

Ngumiti si Maxine habang unti-unting nanginig ang kanyang mga labi. Taas-noo siyang tumingin sa lalaki at nagsalita.

“Shawn Velasco, maghiwalay na tayo.”

Napahinto sa pag-akyat ng hagdan si Shawn at bigla itong natigilan. Humarap siya at ang matalin nitong mga mata ay nakatutok sa kanya.