บทที่ 21

ปลายฟ้าและธีร์นั่งอยู่ในห้องประชุมขนาดใหญ่ที่มีเครื่องปรับอากาศเย็นเฉียบ พวกเขากำลังจัดการประชุมคัดเลือกนางแบบสำหรับแบรนด์เครื่องสำอางและเสื้อผ้าไลน์ใหม่ของบริษัทชื่อว่า Zenith

ปลายฟ้าสวมชุดทำงานที่ดูเนี้ยบและเป็นทางการ เธอรักษาระยะห่างจากธีร์อย่างเคร่งครัด หลังจากเหตุการณ์ในคอนโด แม้ธีร์จะเข้าใจความรู้สึกของเธอแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้นอีก และปลายฟ้าเองก็ยังคงอยู่ในโหมด 'มืออาชีพที่เย็นชา'

เบื้องหน้าของธีร์คือโต๊ะที่เต็มไปด้วยแฟ้มประวัตินางแบบหลายสิบคน ธีร์เป็นผู้นำในการคัดเลือกทั้งหมดเพราะโจทย์คือต้องหานางแบบที่มีภาพลักษณ์แข็งแกร่งและดูดีพอที่เหมาะกับงานและคู่กับนายแบบอย่างเขา

ปลายฟ้าเป็นผู้เรียกชื่อนางแบบทีละคน เธอถือคลิปบอร์ดไว้แน่น พยายามไม่สบตากับธีร์

“คนต่อไปค่ะ คุณลินนา มณีรัตน์” ปลายฟ้าประกาศเสียงเรียบ

ประตูเปิดออก ลินนา ก้าวเข้ามาด้วยความมั่นใจ เธอเป็นนางแบบสาวสวยที่มีใบหน้าคมกริบ การแต่งกายและรอยยิ้มของเธอดูไร้ที่ติและมีความทะเยอทะยานสูง

“สวัสดีค่ะคุณธีร์ สวัสดีค่ะทีมงาน” ลินนากล่าวด้วยน้ำเสียงที่พยายามดัดให้หวานกว่าปกติ

ลินนาเริ่มแสดงท่าทางโพสตามที่ทีมงานต้องการ ทุกอิริยาบถของเธอสมบูรณ์แบบ แต่เธอพยายามส่งสายตาที่ดูเย้ายวนไปยังธีร์ตลอดเวลา

ธีร์มองดูอย่างเบื่อหน่าย เขามองเห็นความสมบูรณ์แบบเหล่านี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว และยิ่งผู้หญิงคนนี้พยายามเข้าหามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกเฉยชามากเท่านั้น

พวกเธอเหล่านี้สมบูรณ์แบบเกินไป. สมบูรณ์แบบจนไร้ชีวิตชีวา ไม่เหมือนยัยนั่น... ที่แค่ยืนนิ่งๆ ก็ดูมีเรื่องราวให้ค้นหาแล้ว

ธีร์เบนสายตาจากลินนาอย่างรวดเร็ว แล้วเหลือบมองไปยังปลายฟ้า ที่กำลังจดบันทึกด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ เขารู้สึกว่าความนิ่งเฉยของปลายฟ้าในตอนนี้ คือสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเขามากกว่านางแบบทุกคนที่เข้ามาเสียอีก

“โอเคครับ” ธีร์ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว “คุณลินนาดูดีมากครับ เราขอเก็บไว้พิจารณาในรอบสุดท้าย”

เมื่อลินนาเดินออกไปอย่างผิดหวังที่ธีร์ไม่แสดงท่าทีสนใจในตัวเธอเลย ธีร์ก็ปิดแฟ้มลง

“จบการคัดเลือกวันนี้ครับ” ธีร์ประกาศ “ผมตัดสินใจเลือก คุณลินนา สำหรับแคมเปญ Zenith”

“ค่ะ” ปลายฟ้าตอบรับด้วยน้ำเสียงเป็นกลางอย่างมืออาชีพ

ธีร์ลุกขึ้นยืน เขาเดินเข้ามาใกล้ปลายฟ้า แล้วโน้มตัวลงมาเล็กน้อย จนปลายฟ้าต้องเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ปลายฟ้า” ธีร์เรียกชื่อเธอเบาๆ “เย็นนี้ไปกับผมนะครับ ผมมีเรื่องสำคัญที่สุดที่จะต้องคุยกับคุณตา”

ธีร์ยิ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย เป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความคาดหวังในการเริ่มต้นแผนการใหญ่

การถ่ายแบบสำหรับแคมเปญ Zenith เริ่มต้นขึ้นในสตูดิโอขนาดใหญ่ใจกลางเมือง แสงแฟลชสว่างวาบ เสียงชัตเตอร์ดังรัว และเสียงสั่งงานของช่างภาพประสานไปกับเสียงเพลงที่เร่งจังหวะ

ปลายฟ้ายืนอยู่ด้านข้าง โดยสวมบทบาทผู้ช่วยที่เคร่งขรึมและเป็นมืออาชีพที่สุด เธอจับตามองตารางงานและเสื้อผ้าอย่างละเอียด พยายามไม่ให้ความสนใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกลางเซ็ตมากเกินไป

กลางเซ็ตนั้นมีเพียงธีร์และลินนาที่กำลังโพสท่าคู่กันตามโจทย์ของสินค้า ซึ่งต้องการภาพลักษณ์ที่ดูหรูหรา เย้ายวน และทรงพลัง

ลินนาทำหน้าที่ของเธออย่างดีเยี่ยม เธอสวยสง่าและโพสท่าได้สมบูรณ์แบบ แต่ที่เกินกว่าคำว่ามืออาชีพ คือความพยายามในการเข้าหาธีร์

“โอเค! โพสท่าใกล้ชิดอีกนิดครับคุณลินนา! สายตาคุณต้องเต็มไปด้วยความรู้สึก!” ช่างภาพสั่ง

ลินนาก็ใช้โอกาสนี้ได้อย่างเชี่ยวชาญ เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้ธีร์จนแทบจะแนบชิด ก่อนจะใช้ปลายนิ้วที่เรียวยาว แกล้งจัดปกเสื้อของธีร์ให้เข้าที่ โดยปล่อยให้นิ้วของเธอแตะแผ่วเบาที่ต้นคอของเขาเกินความจำเป็น

“คุณธีร์คะ” ลินนากระซิบเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนจนแทบจะได้ยินแค่คนเดียว “เราต้องแสดงให้ ‘สมจริง’ กว่านี้ไหมคะ”

ธีร์ซึ่งถูกกระซิบใส่หูมองลินนาด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาไม่ได้มีปฏิกิริยาทางอารมณ์ใดๆ เลย แม้ว่าอดีตของเขาจะขึ้นชื่อว่าเป็นคนเจ้าชู้และหลงใหลในความสวยงามแบบนี้ก็ตาม

“คุณลินนาครับ” ธีร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เป็นทางการอย่างที่สุด

“สายตาของคุณควรสื่อถึงความเย้ายวนของสินค้า ไม่ใช่ความต้องการส่วนตัว ขอสายตาที่มั่นใจและเป็นมืออาชีพครับ”

ลินนาถึงกับชะงักไปเล็กน้อย แต่ก็รีบปรับสีหน้าแล้วส่งสายตาที่ดูท้าทายกลับไปหาธีร์ ความพยายามของเธอไม่หยุดแค่นั้น

เมื่อช่างภาพสั่งพักเบรก ลินนารีบเดินเข้ามาหาธีร์พร้อมกับน้ำดื่มเย็นๆ

“คุณธีร์คะ พักดื่มน้ำหน่อยค่ะ” ลินนายื่นขวดน้ำให้เขา โดยที่สายตาของเธอยังคงจ้องมองเขาไม่วาง “คุณดูเหนื่อยนะคะ... หรือว่าลินนาทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้นเกินไปคะ” เธอถามพร้อมรอยยิ้มที่ยั่วยวน

การเข้าหาแบบนี้มันเคยได้ผลกับผู้หญิงคนอื่นเสมอ แต่ตอนนี้... มันกลับทำให้ผมรู้สึกรำคาญ

ธีร์รับขวดน้ำมาถือไว้ โดยพยายามไม่สัมผัสมือเธอ ในหัวของเขากำลังเปรียบเทียบความพยายามในการอ่อยของลินนา กับความเขินอายจนตัวสั่นของปลายฟ้าที่นั่งอยู่ห่างออกไป

แค่ถูกแตะตัวก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้ว

ธีร์ถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาใช้จังหวะนี้หันไปทางปลายฟ้าที่กำลังทำหน้าบึ้งตึงกับคลิปบอร์ด

“ปลายฟ้าครับ” ธีร์เรียกเสียงดังพอให้ลินนาได้ยิน

“ช่วยมาดูตารางงานของผมหน่อยนะครับ”

ลินนาหน้าเสียทันทีที่ถูกธีร์เมินและใช้ปลายฟ้าเป็นข้ออ้าง ธีร์เดินตรงไปยังปลายฟ้า แล้วโน้มตัวลงไปคุยเรื่องตารางงานกับเธอ

ลินนายืนมองธีร์ที่เดินตรงไปหาปลายฟ้าอย่างเย็นชา ความโกรธแค้นจากการถูกหักหน้าต่อหน้าทีมงานเริ่มก่อตัวขึ้น เธอไม่เคยถูกปฏิเสธอย่างรุนแรงเช่นนี้มาก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า เป็นที่ปรารถนาของทุกคน

ลินนาหันหลังเดินกลับไปยังห้องแต่งตัว แต่สายตาของเธอก็จ้องมองปลายฟ้าอย่างเคียดแค้น

“ยัยเด็กนี่ คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาทำให้ธีร์สนใจ” ลินนาพึมพำกับตัวเอง

ขณะที่ปลายฟ้ากำลังก้มหน้าจดบันทึกตารางงานตามที่ธีร์สั่งอย่างเคร่งเครียด โดยพยายามไม่สนใจสายตาของลินนาที่มองมา ลินนาก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว และแสร้งทำเป็นว่าเธอกำลังรีบเร่ง

ลินนาเดินผ่านปลายฟ้าไปอย่างจงใจ แล้วใช้ปลายเท้าของส้นสูงราคาแพงเตะเข้าที่กล่องอุปกรณ์เสริมของปลายฟ้าที่วางอยู่ข้างโต๊ะ

ครืน!

กล่องอุปกรณ์ล้มลงทันที ทำให้ เข็มกลัด ผ้าเช็ดหน้า และอุปกรณ์แต่งหน้าบางส่วนกระจัดกระจายไปทั่วพื้น

“ว้าย! ขอโทษนะคะ!” ลินนาแสร้งทำเสียงตกใจเต็มที่ แต่ไม่มีว่องไวในการช่วยเก็บของเลยแม้แต่น้อย “พอดีลินนารีบน่ะค่ะ ไม่ทันเห็นว่าคุณปลายฟ้าวางของไว้ตรงนี้”

เธอจ้องมองปลายฟ้าด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“โชคดีนะคะ หวังว่าคุณจะไม่ต้องใช้เวลานานในการเก็บของพวกนี้ให้เข้าที่เข้าทางนะคะ”

ลินนาเดินจากไปอย่างถือดี ทิ้งให้ปลายฟ้ายืนมองอุปกรณ์ที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ความโกรธแล่นขึ้นมาในอก แต่เธอต้องควบคุมมันไว้ เพราะรู้ดีว่าลินนากำลังจงใจยั่วโมโหให้เธอแสดงความไม่เป็นมืออาชีพออกมา

ปลายฟ้าถอนหายใจยาว ก่อนจะตัดสินใจนั่งลงกับพื้นเพื่อเก็บของอย่างเงียบๆ

ธีร์ที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ไม่ไกล หันมาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ความเย็นชาในดวงตาของเขากลับมาอีกครั้ง

ธีร์ตัดบทสนทนาในโทรศัพท์ทันที แล้วเดินตรงมาหาปลายฟ้า เขาไม่พูดอะไรเลย แต่ทรุดตัวลงคุกเข่าอยู่ข้างๆ เธอ

“ปล่อยไว้ครับปลายฟ้า” ธีร์พูดเสียงเรียบ “ใครก็มาเก็บ ตรงนี้หน่อยครับ”

ปลายฟ้าเงยหน้ามองเขาด้วยความตกใจ แต่ธีร์ไม่สนใจ “ผมสั่งให้คุณนั่งพักครับ” ธีร์เงยหน้ามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง

ธีร์ใช้มือแตะบ่าของเธอเบา ๆ เขาเงยหน้ามองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงจัง เป็นสายตาที่ปลายฟ้าไม่เคยเห็นมาก่อน มันเป็นการประกาศว่าเขาจะปกป้องเธอจากทุกสิ่ง

ปลายฟ้าลุกขึ้นยืนตามคำสั่งอย่างเงียบ ๆ

ธีร์เดินกลับไปยังกลางเซ็ตที่ช่างภาพและทีมงานกำลังเตรียมงานต่อ โดยมีลินนาเดินกลับมาจากห้องแต่งตัวด้วยท่าทีวางมาดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คุณลินนาครับ” ธีร์กล่าวเสียงดังฟังชัด ใบหน้าของเขาเยือกเย็นและไร้อารมณ์อย่างที่สุด ลินนายิ้มหวานและเดินเข้ามาหา “คะ คุณธีร์”

“ผมขอแจ้งว่า แคมเปญ Zenith จะไม่มีคุณลินนาแล้วครับ” ธีร์ประกาศ ลินนาอึ้งจนหน้าถอดสี

“อะไรนะคะ? แต่ฉันโพสท่าได้สมบูรณ์แบบนะคะ!” ทีมงานและช่างภาพต่างพากันมองหน้ากันด้วยความตกใจ พนักงานคนอื่นทักท้วง ว่าจะให้ใครมาแทน

“แต่เราไม่มีนางแบบคนอื่นที่เหมาะสมแล้วนะครับคุณธีร์! พรุ่งนี้เราต้องส่งภาพตัวอย่างให้สื่อแล้ว!” ช่างภาพใหญ่ร้องออกมาด้วยความร้อนรน ธีร์มองไปที่ปลายฟ้าที่ยืนอยู่ด้านข้างด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แล้วประกาศคำสั่งที่ทุกคนต้องตกตะลึง

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นครับ” ธีร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาดและหนักแน่น “ผมตัดสินใจแล้ว”

“นางแบบที่จะมาถ่ายแคมเปญ Zenith ต่อจากนี้คือ คุณปลายฟ้า”

ปลายฟ้าที่กำลังยืนจดบันทึกอยู่ถึงกับชะงัก ร่างกายแข็งทื่อในทันที เธอเงยหน้ามองธีร์ด้วยความตกใจอย่างที่สุด

ปลายฟ้าเงยหน้ามองธีร์ด้วยความตกใจอย่างที่สุด ลินนา ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะเยาะอย่างบ้าคลั่ง

“คุณธีร์! ยัยนี่เป็นแค่ผู้ช่วย! ไม่มีประสบการณ์!” ลินนาตะโกน ธีร์เดินตรงมาที่ปลายฟ้า แล้วจับข้อมือเธอไว้แน่น ก่อนจะกระซิบเสียงต่ำเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน

“อย่าพูดอะไรตรงนี้นะครับปลายฟ้า” ธีร์สั่งเสียงเย็นชา

แต่ปลายฟ้าไม่อาจยอมรับได้ เธอรู้ว่านี่คือปัญหาใหญ่หลวง ปลายฟ้าขอคุยกับธีร์เป็นการส่วนตัวเพื่อปฏิเสธตำแหน่งนี้

“คุณธีร์” ปลายฟ้ากระซิบเสียงสั่น “ฟ้า... ขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวได้ไหมคะ” ธีร์มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา

“คุยตอนนี้แหละครับ ปลายฟ้า” ธีร์ตอบเสียงดังขึ้นเล็กน้อย

“ฟ้าปฏิเสธตำแหน่งนางแบบค่ะ” ปลายฟ้ากล่าวอย่างหนักแน่น

ธีร์มองเธอด้วยความผิดหวังเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ดวงตาของเขาจะกลับมาเย็นชาและเฉียบขาด เขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมให้เธอปฏิเสธสิ่งที่เขาจัดเตรียมไว้ให้

“คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธครับ ปลายฟ้า” ธีร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทรงอำนาจที่สุด

“คุณลืมไปแล้วหรือว่าคุณอยู่ในสถานะอะไร”

เขาโน้มตัวลงกระซิบข้างหูเธอด้วยคำพูดที่รุนแรงและเต็มไปด้วยการบีบบังคับ:

“คุณคือ ผู้ช่วย ของผม และผู้ช่วยที่ดีที่สุดของผมต้องช่วยให้งานมันราบลื่นครับ” ธีร์เน้นคำว่า ราบลื่นให้ปลายฟ้าได้ยินชัดๆ เขายิ้มให้ปลายฟ้า

“ผมไล่นางแบบคนเก่าออกไปแล้ว ทีมงานกำลังรอคำสั่งอยู่... ถ้าคุณไม่ยอมทำตามคำสั่งนี้ นั่นแปลว่าคุณทำให้โปรเจกต์ของบริษัทเป็นอัมพาต และคุณรู้ดีว่าผลที่ตามมามันร้ายแรงขนาดไหน”

“คุณต้องเป็นนางแบบคนใหม่ครับ ปลายฟ้า” ธีร์เงยหน้าขึ้นมาแล้วจับไหล่เธอไว้แน่น