ณ มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง
ฉันกับสีน้ำสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันและยังสอบเข้าคณะเดียวกันอีกด้วย คือ คณะบริหาร สาขาบัญชี สีน้ำบอกฉันว่าเรียนเพื่อไปช่วยงานบัญชีที่บริษัทของพ่อ ส่วนฉันที่เรียนคณะนี้ก็เพราะความชอบส่วนตัวล้วนๆ " เรียนจบแกต้องมาทำงานที่เดียวกับฉันนะ เราจะไม่มีวันแยกจากกัน โมเม้นแยกย้ายกันไปเติบโตไม่เอาแบบนี้นะ " คนผิวสีแทนผมสั้นที่ตอนนี้กำลังเดินเกาะแขนฉันอยู่พูดขึ้นพร้อมจ้องหน้าฉันด้วยรอยยิ้ม " ... " ฉันไม่ได้ตอบกลับอะไรได้แต่ส่งยิ้มกลับไปให้เพื่อนสาว สีน้ำ เป็นเพื่อนของฉันมาตั้งแต่มัธยมต้น เป็นเพื่อนคนที่สองของฉันรองมาจาก เอ่อ... ไม่พูดถึงมันดีกว่าค่ะ ผ่านไปตั้งหลายเดือนแล้ว ฉันตอนนี้ดูสดใสขึ้น ไม่เศร้า ไม่ดราม่า ทำไมถึงทำใจได้เร็วขนาดนั้นน่ะเหรอ ถ้าเอาจริงๆมันไม่ได้เร็วเลยนะ ถ้ายังจำกันได้ฉันเริ่มทำใจไว้ตั้งแต่ขึ้น ม.6 แรกๆ ตั้งแต่ที่เขาคนนั้นเปลี่ยนไปแล้วแหล่ะ และถ้านับรวมๆกันแล้วก็ปีกว่าๆได้ที่ฉันทำใจและตัดใจจากเขาได้ ตอนนี้ฉันมีความสุขดี สนุกกับชีวิตใหม่ๆ ตื่นเต้นกับการใช้ชีวิตมากขึ้น ดีซะอีกนะที่ตอนนี้ฉันเป็นอิสระจะคุยกับใครก็ได้ มีเพื่อนใหม่อีกกี่คนก็ได้ โดยที่ไม่ต้องสนใจและแคร์ความรู้สึกใครอีก :) Happy :) " มากันแล้วเหรอสาวๆ " หนุ่มหล่อเข้มผิวสีแทนที่กำลังล้วงกระเป๋ากางเกงนักศึกษาของตัวเองที่กำลังเดินตรงดิ่งมาหาฉันกับสีน้ำ " เฮียยยยย " สีน้ำที่เห็นพี่ชายของเธอก็รีบเข้าไปเกาะแขนโยกไปโยกมาทันที " ยินดีต้อนรับเฟรชชี่นะครับ " เฮียสีฝุ่นมองมาทางฉันและส่งยิ้มหล่อกระชากใจมาให้ฉัน ตอนนี้สายตานักศึกษาทุกคนมองมาทางพวกฉันทั้ง 3 คนตาเป็นมัน .............................................. ( เสียงซุบซิบบรรดาเหล่านักศึกษา ) " พี่สีฝุ่นอยู่กับใครอ่ะ " " ผู้หญิงผมสั้นคนนั้นเป็นใคร ทำไมกล้าไม่เกาะไม้เกาะมือพี่สีฝุ่นของฉัน! " " แกๆดูนั่นสิ ผู้หญิงผมเปียคนนั้นพี่สีฝุ่นส่งยิ้มให้ด้วยว่ะ " " ฉันไม่เคยเห็นสีฝุ่นในโหมดอ่อนหวานแบบนี้เลยว่ะแก " " อยากเป็นคนนั้นนนนน " ..................................................... " เข้าไปด้านในกันเถอะ " เฮียสีฝุ่นเอื้อมมือมาให้ฉันด้วยรอยยิ้ม ฉันรีบวิ่งไปจับแขนอีกข้างของเฮียทันที โดยมีสีน้ำที่เกาะแขนเฮียสีฝุ่นอยู่อีกข้างเช่นเดียวกัน " เฮียต้องมาดูแลเด็กสองคนนี้ใช่ไหมครับ ฮ่าๆ " เฮียสีฝุ่นพูดพลางหันซ้ายหันขวาเพื่อมองสาวน้อยที่ลุคดูต่างกันสุดขั้วไปมา " ใช่ค่ะ " ฉันกับสีน้ำหัวเราะและตอบเฮียสีฝุ่นไปพร้อมกัน พอใกล้ถึงหน้าห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งมีป้ายติดไว้ว่า ลานกิจกรรมคณะบริหาร ฉันกับสีน้ำก็ปล่อยแขนที่เกาะเฮียสีฝุ่นออกไปทันที ใครจะกล้าเกาะแกะคนฮอตแถวหน้าๆของมหาลัยเดินเข้าไปท่ามกลางสายตาคนเกือบพันๆคนกันล่ะ มีทั้งรุ่นน้องเฟรชชี่ รุ่นพี่ทุกปีการศึกษาที่อยู่ในห้องกิจกรรมนั่น " เฮียจะเข้าไปด้วยไหมคะ " ฉันที่ปล่อยแขนเฮียแล้วเงยหน้าขึ้นถามเขา " ไปค่ะ แต่เฮียจะตามไปทีหลังพวกหนูเข้าไปก่อนเลยนะ :) " เฮียสีฝุ่นตอบกลับพร้อมส่งยิ้มมาให้สองสาวอย่างเอ็นดู " ค่ะ :) " ฉันตอบกลับเฮียสีฝุ่นและจับมือสีน้ำเปิดประตูเข้าไปทันที ตอนนี้กิจกรรมต่างๆ ก็เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ให้น้องๆเฟรชชี่แนะนำตัวกันบ้าง รุ่นพี่แนะนำตัวกันบ้าง ร้อง เล่น เต้น กันอย่างสนุกสนาน จะใช้เวลานานหน่อยเพราะนักศึกษามีอยู่หลายร้อยคน แต่วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกเวลาทั้งหมดตั้งแต่เช้ายันเลิกเรียนจึงใช้เวลาทั้งหมดในการทำกิจกรรมกัน พักเที่ยง ตอนนี้ฉันกับสีน้ำได้เพื่อนใหม่มาเพิ่มอีก 3 คน คือ โรส เลย์ และปีที่เป็นสาวประเภทสองอีก 1 คน ตอนนี้แก็งค์เรามีกันอยู่ 5 คน ฉันดีใจและสนุกมากๆที่ตอนนี้ได้เพื่อนใหม่มาเพิ่ม แถมนิสัยบ้าๆบอๆของแต่ละคนท่าทางจะเข้ากันได้ดี ศีลเสมอกันก็จะพากันวุ่นวายหน่อย ฮ่าๆๆๆ ............................................... อเมริกา ผมที่ตอนนี้ที่ทางบ้านส่งผมมาเรียนบริหารที่อเมริกา ซึ่งทางบ้านย้ำว่าต้องให้เรียนจบภายใน 2 ปีเท่านั้นจะทำด้วยวิธีใดก็ได้เพื่อที่จะต้องรีบกลับมาช่วยดูแลธุรกิจของที่บ้านให้เร็วที่สุด ที่บ้านของผมทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์เกือบทุกชนิดทั้งในประเทศและนอกประเทศ ทางบ้านผมรวยจนติดลำดับ Top5 ของแต่ละประเทศที่มีอสังหาริมทรัพย์และทรัพย์สินเยอะที่สุด ผมเลื่อนไถๆ เฟสบุ๊คดูก็เห็นโพสของสีน้ำเพื่อนของสายป่านโพสรูปลง มีรูปสายป่าน สีน้ำ และผู้ชายผิวสีแทนคิ้วดกดำยืนอยู่ตรงกลาง โดยที่มือของคนตรงกลางกอดคอสีน้ำไว้ และมืออีกข้างกอดเอวบางของสายป่านไว้ จนผมที่เห็นถึงกับขมวดคิ้วขึ้นมาทันที ผมที่เห็นก็เลยรีบวางโทรศัพท์ลงอย่างไม่สนใจ ตั้งแต่วันนั้นที่ผมบอกเลิกเธอไป เธอก็บล็อคเฟสบุ๊ค ไลน์ ไอจี แถมบล็อคเบอร์มือถือของผมด้วย ผมที่ภาวนาว่าอย่าให้เธอเกลียดผมเลย เพราะผมเสียดายมิตรภาพดีๆที่เคยมีร่วมกันมา เพราะเธอเป็นเพื่อนคนแรกของผม แต่ดูท่าแล้วจะเป็นแบบนั้นไม่ได้เธอเกลียดผมไปแล้ว และตอนนี้ผมเห็นเธอมีความสุขดี มีเพื่อนใหม่ มีสังคมใหม่ และคงจะมีแฟนใหม่ในอีกไม่นานแหล่ะมั้ง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจหรือใส่ใจอะไรเธอมากหรอก เธอเจอคนดีๆผมก็ดีใจด้วย ถึงเธอจะเลิกเป็นเพื่อนกับผมไปเลย แต่ผมยังยืนยันว่าผมจะยังเป็นเพื่อนของเธอเหมือนเดิม ถ้าวันหนึ่งผมกับเธอบังเอิญเจอกันในที่แห่งใดแห่งหนึ่ง แน่นอนว่าผมจะเข้าไปทักเธออย่างแน่นอน เพราะผมจะไม่ลืมเธอ ไม่ลืมเพื่อนรักคนนี้เด็ดขาด .. .. . . Forget me not1 ปีผ่านไปวิลล่าริมทะเลส่วนตัว พิธีแต่งงานจัดขึ้นตอนเช้าตรู่แสงแดดสีทองอ่อนๆ ละเลียดผิวทะเล ดอกไม้สีขาว – ชมพูพาสเทลประดับเต็มพื้นที่ เสียงคลื่นซัดเบาๆ เป็นเพลงกล่อมความรักที่ไม่ต้องการเครื่องดนตรีใดสายป่านสวมชุดเจ้าสาวคลุมไหล่ซีทรู ท้องนูนออกเล็กน้อยใต้ผ้าชีฟองบาง เธอเดินเข้ามาพร้อมพ่อของมังกรที่จับมือเธอมั่นราวกับเป็นลูกสาวแท้ๆแขกทั้งงานยิ้มอย่างซาบซึ้ง เพราะไม่มีใครไม่รู้ว่าเธอผ่านอะไรมาก่อนจะมายืนตรงนี้“ยินดีต้อนรับเจ้าสาวของเรา…และเจ้าตัวเล็กอีกสองคนด้วยนะ” เสียงพ่อของมังกรกระซิบเบาๆ ด้วยรอยยิ้มหน้าพิธีแต่งงาน – มังกรรออยู่ในชุดสูทสีเทาอ่อนเมื่อสายป่านเดินมาถึง มังกรยื่นมือออกไปดวงตาเขาไม่ได้มองแค่ชุดเจ้าสาว แต่เหมือนมองเห็นชีวิตทั้งชีวิตในผู้หญิงตรงหน้า“มาช้าจัง…รอจนใจจะขาด” มังกรกระซิบเบาๆ ขณะจับมือเธอเอาไว้แน่น“ก็ไม่ได้หายไปก่อนงานแล้วกัน” สายป่านยิ้มขำ ขยิบตาให้นิดๆพิธีเริ่มขึ้นเสียงสงฆ์สวดเบาๆ เสียงคลื่นกล่อมโลกให้เงียบสงบ เมื่อถึงช่วงสวมแหวน มังกรสวมแหวนทองคำเกลี้ยงฝังเพชรเม็ดเล็กให้เธอก่อนจะก้มลงจูบมือเธออย่างอ่อนโยน“นี่คือคำสัญญา…ว่าต่อให้เธอมีฉัน สามี ลูกอีกสอ
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปสายป่านนั่งจิบชาช้าๆ บนโซฟาหลุยส์สีขาวข้างตัวคือมังกร ส่วนตรงข้าม…คือพ่อของเขาและที่วางอยู่บนโต๊ะ ไม่ใช่ของธรรมดา แต่เป็น “ถาดผ้ากำมะหยี่แดง” ที่วางเครื่องประดับทองแบบไทยไว้เรียบร้อย“คะ…คะคุณพ่อ?” สายป่านหน้าเหวอเมื่อเห็นของตรงหน้า“พ่อ!” “นี่มันอะไรกันครับ?” มังกรพูดเสียงต่ำ พ่อของเขาวางถ้วยชาลง“ของรับขวัญว่าที่ลูกสะใภ้…จะช้าไปหน่อยก็เพราะจัดแบบดั้งเดิมน่ะนะ”“แต่พอเห็นเธอใส่แหวนแล้ว พ่อก็รู้ว่ายังไงเธอก็ไม่หนีไปไหน”สายป่านพูดไม่ออก มังกรก็หน้าแดงถึงใบหู“พ่อ พวกผมยังไม่ได้คุยกันเรื่อง…หมั้นหมายอะไรแบบนี้เลยครับ”“งั้นก็ถือว่าเริ่มคุยวันนี้”“จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” พ่อยิ้ม สายป่านหันมามองมังกร หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าโดนขอแต่งงานเสียอีก นี่มันคือระดับ “ครอบครัวเห็นชอบแล้ว รอแต่เธอจะตอบตกลง”“ป่าน…” มังกรจับมือเธอแน่นขึ้น “ถ้ามันเร็วไป…เราค่อย ๆ คุยกันได้นะ”สายป่านก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ พูดเสียงเบา“เร็ว…แต่มันไม่ผิดหรอกนะ”“เพราะฉันไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ในเมื่อทั้งใจมันก็อยู่ที่นายหมดแล้ว”“งั้นจะหมั้นเลยไหม?” พ่อพูดขัดแบบตรงๆมังกรหัวเราะออกมาเบา ๆ“พ่อใ
นิทรรศการศิลปะริมทะเล – คืนวันถัดมาสายป่านมาถึงก่อน โดยไม่รู้ว่ามังกรก็ตามมาเงียบๆเฮียสีฝุ่นยืนรออยู่หน้าแกลเลอรี่เล็กๆ“ดีใจที่ป่านมา”“นี่เป็นงานที่ฉันวาดจากความรู้สึกที่มีต่อ…คนคนหนึ่ง” เฮียสีฝุ่นบอกพร้อมกับมองไปที่ภาพวาดสายป่านมองภาพเขียนสีน้ำมันสีฟ้าเทา หนึ่งในนั้นคือผู้หญิงผมยาวหันหลังมองทะเล“หนู…ไม่เคยรู้ว่าเฮียรักหนูขนาดนี้เลย” สายป่านพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“รู้ตอนนี้ก็สายไปใช่ไหม?” เฮียสีฝุ่นถามทั้งที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วสายป่านพยักหน้าเบาๆ“ขอโทษนะคะ” สายป่านขอโทษเฮียสีฝุ่นอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกครับป่าน…”“อย่างน้อยเฮียก็ได้บอก…ก่อนจะเสียเธอไปจริงๆ”เสียงฝีเท้าเบาๆ เดินเข้ามาข้างหลังมังกรปรากฏตัวขึ้น พร้อมจับมือสายป่านอย่างไม่ต้องถาม“ขอบคุณที่เข้าใจนะครับเฮีย”“แต่จากนี้…สายป่านคือของผมคนเดียว”...รีสอร์ต – กลางคืนมังกรนั่งกอดอกอยู่ปลายเตียง สายป่านเดินเข้ามาโยนกระเป๋าแล้วมองหน้าเขา“อะไรอีกล่ะ?” สายป่านถามคนขี้หึง“ใครใช้ให้เธอสวยขนาดนั้นตอนเดินดูรูปเขา?” มังกรพูดหน้าบึ้งตึง“หา?!” สายป่านตกใจกับคำพูดมังกรเลย“ยิ้มให้เขาขนาดนั้น ถ้าเขาขอวาดรูปเธอเปลือย จะยอมไหม?
ริมทะเลยามค่ำ – หน้ารีสอร์ตหลังเล็กสายป่านนั่งกอดเข่าบนเสื่อผืนบางๆ ที่ปูไว้ มองทะเลสีหม่นสลับประกายจันทร์ข้างตัวเธอมีถังป็อปคอร์นกับเบียร์กระป๋องเย็นๆฝีมือเลือกของมังกรมังกรนั่งเอนหลัง มือข้างหนึ่งยันพื้น อีกข้างถือขวดน้ำอัดลมสายตาเขามองจันทร์แป๊บเดียว แล้วก็หันมองคนข้างๆต่อ“รู้ไหม…เวลามองจันทร์ ฉันไม่รู้สึกอะไร”“แต่เวลามองเธอ ฉันรู้สึกทุกอย่างเลย”สายป่านหันขวับมามอง แก้มขึ้นสีทันที“พูดอะไรอีกแล้ว…”“พูดความจริงไง” มังกรยักคิ้ว“สายป่านตอนอยู่บริษัทก็สวยนะ แต่สายป่านตอนอยู่ทะเล…แม่งน่ารักกว่าน้ำทะเลซะอีก” มังกรพูดจาหยอดสายป่านต่อ“มังกร!” สายป่านโยนป็อปคอร์นใส่หน้ามังกรแบบขำๆมังกรหัวเราะเบาๆ แล้วเอนตัวลงนอนบนเสื่อ“มานี่สิ…นอนดูดาวด้วยกัน” มังกรเอ่ยเรียกสายป่านลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็เอนตัวลงข้างๆพวกเขานอนนิ่งข้างกัน ฟังเสียงคลื่นซัดทรายเรื่อยๆมังกรเงียบอยู่ครู่หนึ่ง…ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาทางสายป่าน“ป่าน…”“ฉันไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปเลย” มังกรพูด“ทำไมล่ะ?” สายป่านหันหน้าไปถามยิ้มๆ แต่หัวใจดวงน้อยสั่นไหวรอฟังคำพูดจากเขาต่อ“เพราะคืนนี้เธออยู่ข้างฉันโดยไม่มีอะไรคั่นกลาง”
ดึกวันนั้น – สายป่านในห้องพักสายป่านนั่งบนพื้นพิงผนัง น้ำตาเอ่อ ข่าวลือเริ่มกระจายวงกว้าง ทั้งพนักงาน ทั้งโซเชียลภายใน เธอไม่แม้แต่กล้าเปิดโทรศัพท์เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆก่อนจะได้ยินเสียงเขา…“ป่าน…ฉันอยู่ข้างนอก” สายป่านลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู มังกรยืนอยู่ในชุดลำลอง มือถือถุงโจ๊กและน้ำอุ่น“ไม่ต้องพูดอะไรตอนนี้ก็ได้…” มังกรยิ้มอ่อน“แค่อยากให้รู้ว่า…เธอไม่ได้อยู่คนเดียว”สายป่านรับของในมือเขา น้ำตาไหลเงียบ ๆ“นาย…ยังเชื่อฉันอยู่ใช่ไหม” สายป่านถามน้ำตาคลอ“มากกว่าที่เธอเชื่อตัวเองตอนนี้ด้วยซ้ำ” มังกรตอบยิ้มๆ“ ฉันแค่แวะมาเยี่ยมฉันต้องรีบไปแล้ว อย่าคิดมากนะ ”“ ฉันเชื่อใจเธอ ฉันรู้จักนิสัยของเธอดีที่สุด ” มังกรลูบหัวสายป่านเบาๆก่อนจะหันหลังเดินออกไป ปล่อยให้สายป่านยืนย้ำพร้อมน้ำตาที่ไหลลงอาบแก้มเนียนของเธอ“ ขอบคุณ ”“ ขอบคุณนะมังกร ”บริษัท MKวันนี้มังกรให้สายป่านลาพักผ่อนเพราะสภาพจิตใจสายป่านแย่เอามากๆ แรกๆสายป่านไม่ยอมแต่เขาก็บังคับเธอให้พักจนได้ มังกรส่งไลน์หาสายป่าน“ ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกังวลอะไร ฉันจะจัดการเอง เชื่อใจฉันนะ ”สายป่านเปิดอ่านข้อความพร้อมกับยกยิ้มเล็กน้อยท
กลับมาที่บริษัท ปิ่นเดินเข้ามาในบริษัทพร้อมมังกร สายป่านยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานกับเอกสารปิ่นเดินตรงเข้ามาหาเธอ“สายป่าน…” ปิ่นส่งยิ้มหวานอย่างมีเลศนัย“นายมังกรบอกว่าเธอเก่ง ฉันก็เลยอยากมาดูให้เห็นกับตา”สายป่านยิ้มตอบ“ขอบคุณค่ะ ฉันก็หวังว่าจะเป็นคนที่คู่ควรกับความไว้ใจของเจ้านายเหมือนกัน”ปิ่นยิ้มค้าง ก่อนจะพูดเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคน“อย่าคิดว่าการที่เขาปกป้องเธอ…แปลว่าเธอจะชนะเกมนี้นะ”สายป่านเงยหน้ามองเธอเต็มตา“ฉันไม่ได้มาเล่นเกม…”“ฉันแค่จะไม่ยอมให้ใครมาพรากสิ่งที่หัวใจฉันเลือกแล้ว ไปอีก”วันถัดไปบริษัทMK - ห้องประชุมใหญ่วันนี้บริษัทมีประชุมใหญ่ที่มีผู้บริหารเข้าร่วมหลายคน มังกรนั่งหัวโต๊ะ สายป่านนั่งข้างๆ ทำหน้าที่เป็นเลขาบันทึกการประชุมอยู่ดี ๆ “ปิ่น” ก็ปรากฏตัวในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนเธอเดินเข้ามาพร้อมพ่อของเธอที่เป็นที่ปรึกษาบริษัท ซึ่งไม่มีใครกล้าทักท้วงปิ่นยิ้มหวาน“ขอโทษนะคะที่มาสาย…พอดีมีเรื่องอยากเสนอเกี่ยวกับแผนการตลาดชุดใหม่ค่ะ” ปิ่นส่งไฟล์พรีเซนต์ให้เจ้าหน้าที่เปิดขึ้นจอ“และแน่นอน…เกี่ยวข้องกับฝ่ายบัญชีโดยตรงด้วย”สายป่านชะงัก เพราะเห็นชื่อเธอถูกแทรกอยู่ในสไลด์ — ใน