YOHANN MIN's POV
I can’t help myself but to stare the dazzling moon above us. Bigla akong may naalala. It happened around October, year 2009.
“The moon is beautiful isn’t it?”
Nilingon ko ang pinanggagalingan ng boses at nagulat nang makitang nakatayo si Laine sa gilid ko. I didn’t see her dahil na rin sa dilim sa parteng ito ng school building. Nag-angat ulit ako sa buwan na kanina ko pa pinapanood. Parang nagbago ito sa paningin ko dahil sa sinabi niya. I sighed matapos mapansin ang paninitig niya sa akin.
“Bakit ka nandito?”
“Pinapapunta na kasi lahat ng students sa gym” napapahiyang sagot niya. “Sira kasi ang mic sa sound booth, baka hindi mo narinig ang announcement”
“Mauna ka na”
“S-Sabay na tayo?”
“Asan ang mga kaibigan mo?”
“Nasa gym na silang lahat”
“Where’s Hosiah
Agaran kong nailayo ang kamay sa kaliwang pisngi ni Yohann Min nang mapaaray siya sa ginawa kong paglinis sa sugat niya. Kumuha ulit ako ng panibagong bulak para linisin naman ang natuyong dugo sa gilid ng labi nito. Hindi ko na lang pinansin ang paninitig niya sa ginagawa ko. “Bakitmopakasiginawa‘yon?” “Angalin?” Sinalubong ko ang mga mata niya bago nagsalita. “Yung ginawa mo. You’re crossing the line, Yohann Min. Hindi mo naman kailangang gawin ‘yon” pagpapaintindi ko bago sinadyang idiin ang hawak na bulak sa gilid ng labi niya. Napaiwas siya dahil sa ginawa ko. “Tignan mo ‘tong nangyari ngayon sa mukha mo, tsk” “Hahayaanmolangnabastusinka?” “Hindi naman sa ganun” Nagbaba ako ng tingin sa first aid kit na hiniram ko rito sa opisina nila Amay at Greggy. “Hinayaan mo na lang sana. Wala naman akong pakialam sa sinasabi ng lalaking ‘yon” tawa ko. “You’re still
YOHANN MIN's POV“Bro,whereareyou?Iamwaitingforyouhereattheairport”“Idecidedtostayhere”“What?”“I’llstay”“Waitwaitwoo...w-what?Tamabanarinigko?”Ipinaradakosapinakagilidngkalsadaangsasakyan.“Dad needs you. Mas may tiwala pa nga ‘yon sa’yo kesa sa’kin. Why? What...What’s with that sudden change of mind, Yohann?”“I’mstayingformymom”“Isthatreallyyourreason?Orareyoutryingtoreachouttoheragain?”“Thisisnotabouther”mariinkongtugon.
Awtomatiko akong napaayos sa pagkakaupo nang tumikhim si Yohann Min. Umiling ako ng ilang beses para gisingin ang sarili bago inosenteng binabaan ng tingin ang puting bowl na inilapag niya sa aking harapan. “Ano‘to?” Itinukod niya ang dalawang siko at sa ganoong posisyon siya nagbaba rin ng tingin sa bowl. “Jook” Umawangangbibigko.“Nagbibirokaba?” “JookisaKoreantermforriceporridge”sabaybuntong-hininganiya. Naitikom ko ang bibig. Sinilip ko ulit ‘yong bowl at namangha sa kakaiba nitong hitsura. Malayo kasi ito sa nakasanayan kong lugaw. “Teka, ba’t may parang itim?” hinarap ko siya. Pinapanood lang niya ang bawat reaksyon ko sa luto niya. “Ba’t may itim nga?” “You should eat when it’s still warm” masungit na sabi niya. Hindi man lang sinagot ang tanong ko kung bakit may kung anong kulay itim sa lugaw na ito. “M
TRYSTAN GRAE's POV “Maybagyoba‘nak?” “Noidea”sagotkohabangngumunguya.“Where’sEonjinma?” “Kaninapaiyonsakwartoniya.Sabaykayongaalis?” “No choice” buntong-hininga ko. Malakas ang ulan sa labas kaya kailangan kong ihatid sa University niya. “Mayhearingkamamaya‘diba?” “Hmm” tumango ako. Ipinatong ko ang dalawang braso sa table at nakangusong sinusundan ng tingin si mama. Tumayo ako para palitan siya sa pagplantsa ng black suit ko. “Ako na ma” Nakangitiniyangtinapikangbalikatko.“Puntahankolangkapatidmosataas” “Yeah.Sabihinmopakibilisanah.Tss,angbagaltalagangkumilosngbabaengiyon” “Hayaanmona”nakan
Nagsipagpaalam na ang ilan sa mga natitira dito sa pizza parlor. Pagkatapos ng naging usapan naming tatlo kanina ay halatang balisa at wala sa sarili si Amay. Binilisan ko ang pagma-mop ng sahig habang tinutulungan naman ako ni Yohann Min sa pag-aayos ng mga upuan dito.“Unana’komgabakla!”Mabilis kong pinigilan ang paglabas ni Greggy sa pinto. Pinilit kong ngumiti matapos niya akong pagkunutan ng mukha.“Papunta ka kay Mother Lilie ‘di ba?” pabulong na tanong ko sa kanya. Tumango siya kaya nagsalita ulit ako. “S-Sama ako”“Sureka?”“Hmm” peke ulit akong ngumiti at tumango. Hinawakan ko ang isa niyang braso para hindi makawala at mas lumapit pa. Ayoko kasing may ibang makarinig sa sasabihin ko. “Kailangan kong makaipon ulit ng pera”“Hanggang gabi ako ro’n” aniya. Tumango-tango ako. Hindi ko pa rin binibit
“Hinihintaykita” “Maygustokabangsabihin?” Nakangitingumilingsiya.“Pagodkana.Sasusunodnalang” “’Di ayos lang” Maski ako ay nagulat sa nasabi ko. Napakurap ako at nangapa bigla. “K-Kung urgent naman...s-sabihin mo na” “Iwannashowyousomething” “Ha?”Akalakokasiusaplang.“Ano?” “Can I borrow your time?” Umaasa siyang papayag ako base sa tono ng kanyang boses. Wala sa sarili akong tumango. Kinapa ko ang susi sa aking bulsa at naglakad papalapit. Binuksan ko ang pinto nang hindi inaalis sa kanya ang paningin. Naputol lang iyon nang kinailangan ko munang pumasok. “Magbibihis lang ako” “I’ll wait” ngiti pa niya. Ngumiti ako bago tuluyang pumasok sa loob at sumandal sa pinto. Napahawakakosapusodahilsabilisngpagkalabognito.&n
JAEHYUN's POV “Yessir?Maynakalimutankayo?” Inayos ko ang pagkaka-hood ng suot kong itim na jacket bago ipinatong sa ibabaw ng counter ang pera. Nagtataka akong pinanood ng babaeng cashier kaya tumikhim ako. “Sobra‘yongsuklingnabigaymo” “H-Hala,s-sorry.Salamat” “Hmm” tango ko. “Ayos lang” pigil ko sa paulit-ulit niyang pagsorry. Halatang bagong empleyado. Isinuot ko ulit ng maayos ang itim na mask bago nakayukong naglakad palabas sa maliit na convenience store na ‘to. Nagmasid muna ako sa paligid bago sumandal sa poste para buksan ang malamig na banana milk. Itinago ko sa bulsa ang isang kamay habang tinutungga ang bote. “Anong balita, Valmorida?” Iyon kaagad ang tanong sa kabilang linya matapos kong sagutin ang tawag. Pinunasan ko ang sariling labi gamit ang likod ng palad bago nagsalita. “Kakalabas ko lang sa convenience stor
YOHANN's POV Meet me at my place. We need to talk. Napabuntong-hininga ako pagkatapos basahin ulit ang text ni Hosiah kanina. Tinawagan ko ang number niya habang nakaparada na sa madilim na part dito sa labas ng malaking gate ng mansion. “I’m here” pagsasalita ko when he finally answered my call. The gate quickly opened. Humigpit ang pagkakahawak ko sa manibela habang umaabante papasok. It's been ages since I left this place. Tiningala ko agad ang mansyon ng mga Jung pagkalabas ko sa loob ng sariling sasakyan. Wala pa rin itong pinagbago. Nagbaba ako ng tingin sa mga katulong na sabay-sabay na yumuko sa harapan ko.. Awtomatikong nagsipagyukuan din ang mga katulong pagkapasok ko sa loob. All are unfamiliar faces. “Gladyoucame” Napa-angat ako ng tingin nang marinig ang boses ni Hosiah sa ibabaw. Nakapatong ang dalawang braso sa railings ng hagdan, pinapan