8
HOT FRIEND เพื่อนกันมันส์ (ดีย์) เกิน
นอนด้วย
ดวงตาคู่สวยเหม่อมองใบหน้าหล่อของคนตรงหน้าที่กำลังนอนหลับอยู่ เมื่อคืนกว่าบทสวาทจะจบลงก็กินเวลาไปนานพอสมควรจึงทำให้เจควอนไม่ได้กลับไปและนอนค้างที่นี่กับเธอ
ใบหน้าเนียนใส จมูกคมสัน ดวงตาที่ดูนิ่งแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์แบบไม่ต้องพยายาม ตอนแสดงออกมาว่ารู้สึกแบบไหนก็ชัดเจนมาก ริมฝีปากหยัก คิ้วหนาทุกอย่างมันรวมกันได้อย่างเพอร์เฟ็กต์
นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้ และมันก็เกิดขึ้น…
“มองอะไร” นํ้าเสียงแหบพร่าถามออกมาพร้อมกับเปิดเปลือกตาขึ้นก็เห็นยูกิจ้องมองตนเองอยู่ก่อนแล้ว
“มองคนหล่อ”
“…เพ้อเจ้อ”
“ต่อรอบเช้าอีกได้มั้ย” ยูกิไม่ได้ปฏิเสธว่าเธอแอบมองเจควอน เจ้าตัวยอมรับพร้อมกับยิ้มตอบ
“เธอจะไม่ไหวแล้ว เอาไว้วันหลัง” เจควอนตอบปฏิเสธสิ่งยั่วยวนตรงหน้าแล้วลุกจากเตียงนอน ชายหนุ่มเดินหยิบเสื้อผ้าตนเองขึ้นมาสวมแล้วอำพรางตัวให้เรียบร้อยก่อนจะคว้ากระเป๋าสตางค์และกุญแจรถแล้วเดินออกมาจากห้องนอนยูกิ
คนตัวเล็กได้แต่มองตามแล้วขยับร่างกายลุกขึ้นเอนแผ่นหลังกับหัวเตียงนอน พลางเท้าคางคิด จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี ทำไมมันถึงใจหายขนาดนี้เมื่อตอนที่เจควอนเดินออกจากห้องนอนตนเองไป
“เฮงซวยจริง ๆ” ปากเล็กสบถกับความรู้สึกตนเอง ต้องแสดงออกแบบไหนกันนะ ถึงจะไม่ให้ความสัมพันธ์นี้มันจบลง แต่เธอก็มักจะห้ามตนเองไม่อยู่ทุกครั้ง มันอยากอยู่ใกล้ อยากเห็นหน้า บ้าเอ้ย!
…
Gabriel International University
“แกอยู่ไหน” พูดผ่านโทรศัพท์มือถือพลางกวาดสายตามองหาร่างขนมผิงในขณะที่เธอนั่งอยู่บนรถตนเอง
(แถว ๆ ลานเกียร์อ่ะ ยูอยู่ไหน)
“อยู่บนรถกำลังจะลงไป หาที่นั่งรอเลย”
(โอเค แต่เหมือนที่นั่งจะเต็มหมดแล้ว)
“งั้นก็ยืนรอตรงนั้นแหละ เดี๋ยวไปพร้อมกัน”
(โอเค)
ขนมผิงตอบ ยูกิก็เปิดประตูลงมาจากรถทันที ยูกิเดินผ่านสายตาของเหล่ารุ่นน้องผู้ชายในคณะตรงดิ่งมาหาขนมผิงที่ยืนหอบข้าวของมากมายเต็มแขน ในกระเป๋าผ้าของเธอก็ยังมีอุปกรณ์ต่าง ๆ อีกมากมาย
“ดูดิยู ที่นั่งเต็มหมดเลย” พอยูกิเดินมาหยุดอยู่ข้างกายขนมผิงก็เริ่มพูดพลางกวาดสายตามองหาที่นั่งต่อ
“ไปชมรมดีมั้ย”
“พวกผู้ชายมันเล่นดนตรีเสียงดังอ่ะ ไม่มีสมาธิเลย”
“ไอ้พวกนี้นี่”
“เอ๊ะ! นั่นใช่รุ่นน้องสองคนที่อยู่กลุ่มเดียวกันกับเราเมื่อคืนรึเปล่า” ขนมผิงถามแล้วมองไปที่รุ่นน้องผู้หญิงสองคน กอหญ้าและเพื่อนของเธอ
“ใช่ จะไปนั่งกับสองคนนั้นเหรอ” ยูกิกอดอกถาม
“ใช่ ๆ ไปกัน น้องน่าจะให้นั่งด้วยนะ” ขนมผิงตอบแล้วลากยูกิเดินตรงเข้ามาหากอหญ้าและเพื่อนของเธอ
“ขอโทษนะ พวกพี่สองคนขอนั่งด้วยได้ไหมคะ” ขนมผิงเป็นคนพูด
“ได้ค่ะ” กอหญ้าพยักหน้าตอบ
“เราสองคนใช่น้องเมษากับน้องกอหญ้าที่อยู่กลุ่มด้วยกันเมื่อคืนรึเปล่า” ยูกิถามแล้วหย่อนตัวนั่งลงบนม้าหินอ่อนที่ว่างตรงข้ามกับกอหญ้า ส่วนขนมผิงนั่งตรงข้ามกับเมษา
“ใช่ค่ะ พวกพี่สองคนกำลังทำอะไรกันอยู่หรอคะ”
“พี่กับผิงกำลังนั่งวางแผนกันอยู่ว่าจะทำยังไงกับแสตนด์เชียร์ของคณะเรา แต่ที่นั่งมันเต็มหมดเลยขอมานั่งกับพวกเราสองคนนี้แหละ ส่วนพวกผู้ชายเพื่อนพี่มันก็ขลุกกันอยู่ในชมรม พี่สองคนไม่อยากอุดอู้อยู่กับพวกมันเท่าไหร่ เสียงดังจนน่ารำคาญ” ยูกิร่ายยาวออกมา
“เราสองคนก็ช่วยพวกพี่ทำได้นะ พวกพี่คิดกันสองคนหัวแทบระเบิดแล้ว” ขนมผิงพูดเสริมเพราะงานชิ้นนี้สองสาวได้รับมอบหมายจากเฮดว๊ากอย่างแบดซ์ ก่อนหน้านี้พวกเธอก็ติดต่อกันเพื่อคิดมาหลายรอบพอสมควรแต่ก็ยังไม่ได้แบบในหัวตามที่ต้องการ
“งื้อ ยินดีมากเลยค่ะ จริงไหมกอหญ้า” เมษาตอบแล้วยิ้มกว้างพร้อมกับยื่นมือสะกิดเพื่อนสาวตนเองไปด้วย
“ใช่ค่ะ เดี๋ยวเราสองคนจะช่วยพวกพี่คิดเองนะคะ” กอหญ้าตอบและยิ้มบาง ๆ ออกมา หลังจากนั้นทั้งสี่สาวก็พากันนั่งคิดรูปแบบของเเสตนเชียร์ พร้อมกับบทสนทนามากมายตามประสาสาว ๆ กระทั่งถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายก็ต่างคนต่างมาทำหน้าที่ของตนเองต่อ
…
5 วันต่อมา
ยูกิ : แอร์ที่ห้องเสีย
ยูกิ : คิวช่างไม่ว่างเลย
ยูกิ : ขอไปนอนด้วยหน่อย
Read…
เจควอน : ไปนอนกับผิง
ยูกิ : ห้องผิงไม่มีแอร์!!
เจควอน : งั้นก็ไปนอนบนสะพาน ไม่งั้นก็ข้างถนน
เจควอน : ไม่ต้องทักมากวน ไม่ว่าง
“ฮึ่ย! แค่ขอไปหาเอง ไอ้บ้า” ปากเล็กบ่นอุบอิบแล้วกดออกจากแชท เธอมองหน้าตัวเองผ่านกระจกภายในร้านทำผมก็แอบงง
สวยขนาดนี้ ทำไมใจร้ายได้ลง ไอ้เพื่อนบ้านี่!
“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณยู” ช่างทำผมบอกด้วยรอยยิ้ม
“เท่าไหร่คะ สแกนจ่าย” ยูกิตอบแล้วลุกจากเก้าอี้ตัวหรูในร้านทำผมชั้นนำ
“ชำระตามยอดนี้ได้เลยค่ะ” พอได้ใบสแกนและราคา ยูกิจึงรีบจ่ายเงินแล้วคว้ากระเป๋าใบหรูมาคล้องบ่า เธอเดินออกมาจากร้านพลางกดโทรออกหาไคล์ลี่ย์ แล้วไม่นานปลายสายก็กดรับ
(ว่าไงชะนีน้อย)
“เจ๊ ยูขอตารางงานเจควอนมันหน่อยสิ”
(แกเอาไปทำไม)
“ฉันเป็นสไตล์ลิสต์ส่วนตัวของมันนะ มีไว้หน่อยไม่ได้รึไง”
(เออ ๆ เดี๋ยวเจ๊ส่งให้)
“แล้ววันนี้มันอยู่บ้านมั้ย”
(อยู่ จะไปหามันเหรอ)
“ใช่ ยูจะไปหามัน”
(ระวังพวกนักข่าวล่ะ)
“ยูไปหามันได้สบาย ทุกคนรู้ว่าเราเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน ไม่มีอะไรหรอกเจ๊”
(จ้าแม่คุณ แค่นี้แหละ เข้าฟิตเนสส่องผู้อยู่)
“เคค่ะ” คุยโทรศัพท์กันเรียบร้อยยูกิก็กดตัดสายทันที เธอสอดตัวเข้าไปนั่งในรถของตนเองจากนั้นก็ขับตรงดิ่งมายังคอนโดเพื่อเก็บข้าวของใส่กระเป๋าเดินทาง
ในเมื่อไม่อยากให้ไปนักก็จะตามบุกไปถึงที่ให้ได้เลย !
30 นาทีต่อมา
ยูกิจอดรถเอาไว้หน้าบ้านพักหรูของเจควอนจากนั้นเธอก็เปิดประตูลงมาพร้อมกระเป๋าเดินทาง แต่ก่อนจะได้เดินเข้าไปข้างในบ้าน บอดี้การ์ดที่เฝ้าคอยระวังความปลอดภัยของเจควอนก็มาดักหน้าเอาไว้
“ฉันเป็นเพื่อนของเจควอน ให้ฉันเข้าไป”
“ไม่ได้ครับ ต้องได้รับอนุญาตจากคุณเจควอนก่อน”
“นี่! พวกนายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง ฉันเป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกัน แล้วเป็นสไตล์ลิสต์ของนายนั่นเชียวนะ” ยูกิยืนท้าวเอวพูดออกไป
“บอกแล้วว่าอย่ามาไง?” เจควอนที่กำลังออกกำลังกายอยู่ได้ยินเสียงโวยวายเลยเดินออกมาดู แต่ดันเจอยัยเพื่อนสนิทที่ยืนวอแวอยู่
“ฉันเป็นเพื่อนนายนะเจค นายจะใจร้ายขนาดนี้เลยเหรอ เห็นว่าฉันสนิทกับนายที่สุดหรอกนะเลยมาขอความช่วยเหลือ ถ้านายใจร้ายนักฉันจะไปนอนกับแบดซ์ ไม่งั้นก็ไคโร ใครก็ได้!”
“อยากไปนอนที่ไหนก็เชิญ”
“ได้! งั้นฉันจะไปนอนกับเสี่ยที่เสนอเลี้ยงสักคน ฉันจะไม่ทำงานกับนายแล้วด้วย จะให้เสี่ยเลี้ยง”
“…กล้าก็ลองดู ถ้าไม่อยากให้เรื่องนี้ถึงหูพ่อกับแม่เธอ”
“นายก็ยอมให้ฉันไปอยู่ด้วยสิ แอร์ซ่อมเสร็จฉันก็กลับแล้ว”
“ถ้าเธอสร้างความวุ่นวายละก็…”
“ฉันรับปากนาย ฉันจะอยู่แบบมีประโยช์นแน่นอน สาบานเลย” ยูกิยกมือขึ้นสาบาน
“ให้เข้ามา” แล้วในที่สุดเจควอนก็ยอมให้ยูกิเข้ามาภายในบ้านพักของตนเอง ยูกิยิ้มร่าจากนั้นก็ลากกระเป๋าเดินเข้ามาในบ้าน…
Masuk
Terakhir Diperbarui:
2025-09-13 12:54:28
