"GOOD EVENING PO, LO!"
Lumiwanag ang mukha ni Lolo Xian nang nakita niya na kaming papasok sa loob ng pamamahay niya.
"Mabuti naman at dumating na kayo. Akala ko talaga hindi na kayo makararating, e. Siya't pumunta na tayo sa hapag ng makakain na tayo. Gutom na ako eh."
Naunang naglakad sa amin si Lolo Xian habang nakasunod kaming dalawa ni Xeno sa kaniya. And for some reason, hindi ko yata mapigilang mapangiti habang tinatahak namin ang dining area lalo na nang naramdaman kong dahan-dahang pinipuwesto ni Xeno ang kaniyang kamay sa aking bewang.
Pinamulahan agad ako ng pisngi nang gawin niya 'yon kasabay ang pagbilis ng pintig ng puso ko. Wala sa sariling napangiti na pala ako.
"Stop grinning you look like an idiot," bulong niya sa tenga ko na nagdulot ng pagkasimangot ko.
"Bakit ba ang hilig mong mang-badtrip?"
"Badtrip ka?"
Otomatikong umangat ang tingin ko sa kaniya. Nakakarami na 'to sa'kin, a! Akala ko pa naman mai-enjoy ko ang gabing 'to. Hindi rin pala.
Umangat ang dulo ng labi ko nang nakitang hindi maipinta ang kaniyang mukha. Well I think, I'll have my fun tonight.
"Nope. Actually nag-e-enjoy pa nga ako, e," daling agap ko sa kaniya bago ko ibinalik ang paningin sa harapan.
Nag-isang linya ang katawan ko nang maramdamang maingat na inayos ni Xeno ang ilang hibla ng buhok ko at inipit ang iba sa aking tenga.
"Enjoy all you want but don't be deceive by your illusion. Don't forget this is just an act."
Nawala ang ngiti sa labi ko nang naalala ang kasunduan naming dalawa kanina sa labas ng bahay ni lolo. Pati ang magandang mood ko kanina ay naglaho rin. Kainis! Ang hilig talagang mang-badtrip ng lalaking 'to!
"Just for tonight. You're my wife, and I'm your husband."
Natigilan ako sa paghanga sa exterior ng bahay ni lolo Xian nang narinig ko ang malamig na boses ni Xeno. Lumingon ako sa kaniya na ngayon ay mukhang problemadong nakayuko sa manibela.
Bumuntong hininga ako bago sumandal sa inuupuan.
"So we're gonna act again, huh?" Pagkatapos ay humalukipkip ako, dinama ang bigat ng gagawin namin ngayong gabi.Ganito naman kasi lagi, e. Every time we're with our families and relatives, we,... I mean he, always makes sure to put an act, showing how happy we are with each other.
A happy Couple...
Umismid ako dahil sa naisip. Happy couple my ass! Correction, we are one f*ck up couple out there pretending to be happy and merry!
"It's nothing new. Ang hilig mo ngang pakapalan 'yang mukha mo araw-araw habang nakadikit sa'kin, pagpapanggap lang hindi mo kayang gawin? I doubt that."
Nagpanting agad ang tenga ko dahil sa sinabi niya. " Wow. Like you're one to talk. With your proud face all over the magazines being eligible, and such. Ni hindi ka naman eligible. You're a worse husband a women could asked for." Pagkatapos ay tinanggal ko na ang seatbelt na nakaharang sa'kin.
"I'm only worst to you."
Saglit akong natigilan sa sinabi niya. Yeah... right. He's only worst to me. What would I expect?
"Since you know where acting you should know that everything we do inside is an act."
"Oo na!"
Pabalag kong isinara ang pinto nang lumabas ako at nag-cross arm. Kailangan talagang ipamukha sa'kin na hanggang dito lang talaga ang level ko? Tss.
Ganun na lang ang gulat ko nang marahang hinila ng kung sino ang kaliwang pulsuhan ko at pinagsalikop ang kamay namin. Nang nag-angat ako ng tingin ay isang kalmanteng mukha ni Xeno ang nakita ko na nasa malayo nakatingin.
"A-Anong ginagawa mo?" tarantang tanong ko.
"Of course acting. It's not like I want to hold your hand. And since we're at it, huwag na huwag mong babanggitin kay Lolo ang tungkol sa divorce. Hayaan mong ako ang magsabi sa kaniya."
****
"So, Xeno, how's your company doing? Is everything alright with it?"
"Much better than before, Lo. Kahapon lang, tumaas na naman ng twenty percent ang stock ng company."
"Twenty percent lang? Make it thirty. I know you can pull that off. Ang baba lang ng twenty. Back in my days, kahit thirty percent ang dali-dali lang abutin. How much more pa kaya today that you youngsters has way more advance technology that you can use as an asset."
Nakinig lang ako sa kanila kaso wala naman akong maintindihan. Ni isa sa mga sinasabi nila wala akong alam, kaya kumain na lang ako.
Habang ngumunguya ay salitan ko silang binalingan ng tingin. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin ako sanay sa kalayuan ng agwat ng itsura nilang dalawa. Maglolo nga sila pero hindi naman sila magkamukha. Pure chinese si lolo Xian, kaya natural sa kaniya ang singkit niyang mga mata at bilugan na hugis ng mukha.
Habang si Xeno, hindi mo aakalaing apo ni Lolo Xian sa unang tingin dahil nangingibabaw sa kaniya ang pagiging Westernian kaysa sa pagiging Asian.
Mas mataas siya kumpara sa isang normal na Asian. Kulay abo rin ang kulay ng kaniyang mga mata na nakuha niya mula sa kaniyang ama. Maliban nalang sa medjo may kasingkitan 'yon, pero hindi mo naman mahahalatang singkit siya kapag hindi mo itinutok 'yong paningin mo sa kaniya e.
Nga pala, kahit chinese si Lolo Xian, magaling siyang magtagalog at mag english. Siguro dahil na rin sa ilang taon siyang nasa U.S noong buhay pa ang asawa niya kaya fluent siyang mag-english. Pagdating naman sa tagalog, ang dinig ko tinuruan siya dati ng Lolo ko kaya siya natoto?
Hindi rin ako sure. Basta ang alam ko, unang pagkikita palang namin ni Lolo Xian ay marunong na siyang magtagalog. Hindi ko lang matandaan kung fluent siya o hindi. Matagal na kasi 'yon.
"How about giving, Leylah, a work in your company, Xeno?"
Napatingin ako kay Lolo nang binanggit niya ang pangalan ko.
"... Hindi ba't ga-graduate ka na next year, Leylah?"
Uminom muna ako ng tubig bago ko siya sinagot. "Sana, Lo-"
Natigilan ako nang bigla akong siniko ni Xeno ng mahina ngunit sapat na para matigilan ako sa pagsasalita. I turned at him and mouthed him "ano ba?" Pero kumunot lang ang noo niya bilang sagot. Saka ko palang naalala na ayaw nga pala niyang malaman ni Lolo Xian ang tungkol sa pag-aaral ko.
Inirapan ko siya bago ko binalik ang tingin kay Lolo. "Sana po pero hindi na, e. Xeno, decided for me to stop going to school."
Nilapag na ni Lolo Xian ang kutsara niya. "Why did you do that, Xeno?"
Hindi makasagot si Xeno. Nakatikop lang ang bibig niya habang lihim naman akong napangiti dahil do'n.
"Actually, Lo, sabi kasi sa'kin ni, Xeno, that I don't need to finish college since he can provide for me. And if ever I want to work, he can give me a position inside his company," paliwanag ko kay Lolo.
Saka ko palang nakitang nakahinga si Xeno nang sabihin ko 'yon.
Akala mo, noh?
Napatango tango pa si Lolo. "That's good. That's good."
Naramdaman ko namang lumapit ang mukha ni Xeno sa mukha ko at pagkatapos ay bumulong. "Try to sabotage this night, at makakatikim ka sa'kin."
Mapakla akong ngumiti. What a worrywart.
"Oh, kumain ka pa nang kumain, Leylah, ang payat-payat mo na ah," wika ni Lolo at inabot sa'kin ang kanin. "Xeno, pinapakain mo ba ng tama 'tong si, Leylah? She look like a stick. Dapat binubusog mo lagi 'yang asawa mo."
"Mahilig siyang mag-diet, Lo, eh, she can't bare to watch herself getting fatter. Takot 'atang mapalitan ko," natatawang sagot ni Xeno.
Gusto kong masuka sa ginawa niya. WHAT A GREAT ACTOR! GEEZ!
"Well, that's not a good insight, Leylah. You need to look out for your health. Hindi naman masamang magpaganda but still health should be prioritize. Aanhin natin ang kayamanan natin if magkakasakit tayo? So watch out for your health," malumanay na wika ni Lolo, "... and tell me if mangangaliwa 'yang si, Xen. Ako mismo ang magpoposas sa kaniya at magpapakulong. There's no room for a cheater in Lu Family."
Napa-ubo agad si Xeno sa narinig niya at agad-agad na inabot ang baso ng tubig. Napangisi naman ako.
Rinig mo 'yon Xeno? There's no room for a cheater in Lu Family, kaya umayos ka!
"Lo, naman! Bakit ko pa papakawalan ang asawa ko, e, ang ganda-ganda kaya ni, Leylah." Nginitian pa ako ni Xeno pero pinandilatan niya rin ng mata nang makitang hindi na nakatingin sa amin si Lolo Xian.
Aba't! Ang galing din ng isang 'to no? Ang galing ng acting skills eh. Pwede ng mahalal sa Oscar awards. Galing.
"Siguraduhin mo lang. You know what will happen if magloloko ka, Xeno. All your hard work will go, ka-boom!" pananakot naman ni Lolo Xian na ikinatawa namin ni Lolo. Si Xeno lang 'yata ang pinagpapawisan sa'ming tatlo eh.
"Nga pala, Lo, di ba may sasabihin ka sa'min ni, Xeno? Ano ho pala 'yon, Lo?" pag-iiba ko ng usapan.
Mukha na kasi siyang sasabog sa kinauupuan niya. Mahirap na baka isipin niyang pinagkakaisahan namin siya ni Lolo ngayon.
Lumiwanag ang mukha ni Lolo na para bang may naalala siya. "Aah... Nga pala. Kailan niyo ba ako balak bigyan ng apo?"
Pareho kaming malamit mabilaukan ni Xeno sa biglang tanong ni Lolo. Sabay naming inabot ang baso ng tubig at tarantang ininom ang laman n'on.
"We're still enjoying our marriage with ourselves, Lo. There's no need to rush," daling agap ni Xeno.
"Gusto ko nang magka-apo. Ilang taon na kayong kasal pero wala pa rin kayong anak. Alam niyo namang matanda na ako. I'm already in my eighty's and I'm not getting any younger. Kaya magka-anak na kayo ng mga bulilit nang may maabutan pa ako."
Napalingon ako kay Xeno. Pareho pala kaming pinagpapawisan ng malagkit. Me and him, having a baby? Hindi ko 'ata kayang i-imagine 'yon sa situwasyon naming dalawa ngayon.
"Kahit mag-s*x pa kayo magdamag basta makabuo na kayo okay na okay lang sa'kin 'yon."
Pinamulahan ako sa dinagdag ni Lolo. Bakit naging ganito ang takbo ng pag-uusap na 'to? Sana pala hindi ko na iniba ang usapan kung ganito rin ang sasabihin ni Lolo sa amin.
Pilyong ngumisi si Xeno nang tumingin sa'kin. "Paano ba 'yan, hon, Lolo wants you get pregnant with a fat baby."
"T-that da-doesn't happen w-with me alone, noh!"
I want to die. For sure I'm beat red right now. At baka isipin rin ni Xeno na gusto ko ring magka-anak. Geez. As long as he can't accept me, then there's no room for a baby between us either. Ayokong may madamay sa galit niya sa'kin.
Natawa si Lolo Xian sa aming dalawa ni Xeno. "Aasahan ko 'yan ah?"
Mas lalo akong pinamulahan dahil sa sinabi niya sa'kin, lalo na noong kumindat siya sa'kin.
"And, Xeno, I want to talk to you in my office," huling sabi ni Lolo bago tumayo at umalis sa dining area.
Agad akong napahawak sa noo nang tuluyan na kaming tinalikuran ni Lolo at minasahe 'yon ng konte. Kahit kailangan, puro sakit sa ulo ang maglolo na 'to!
Paano siya makakauwi mamaya kung may butas ang gulong ng sasakyan niya?"Ayos na. Pinaayos ko na sa talyer na dinaanan ko kanina kaya okay na," aniya. "Sabihin na lang nating may inggit sa akin ang taong gumawa n'yon kaya niya naisipang gawin iyon sa sasakyan ko. Pero ayos lang. Kilala ko naman kung sino iyong may gawa."Kumunot ang noo ko. Subalit hindi na ako nagtanong dahil alam kong magsasalita pa siya."But you know what? Never had I expected him to have a cute personality like that. That's probably why mom likes him a lot." Then he giggled.Mas lalo akong naguluhan sa kinuwento niya pero hinayaan ko na. Maya maya ay may kinuha si Cayster mula sa kaniyang bulsa. Pagkatapos ay inabo niya sa akin."Inumin mo 'yan twice a day para hindi lalong mamaga and to relieve the pain.""Thanks.""Habang may pamamaga pa rin, iwasan mo muna ang tumakbo, sumayaw, o kahit anong sports activities. Then..." he said in suspe
HE LOOKED SHOCK."Leylah?" Kung gulat na siyang makita ako ay mas lalo pa nang mapansin niya ang isa ko pang paa. Kumunot ang kaniyang noo pagkatapos ay madaling lumapit sa akin. Maging si kuya Raymond na nasa likuran niya kanina ay iyon rin ang ginawa."Anong nangyari riyan sa paa mo?" sabay na tanong nina Cayster at Kuya Raymond."I—""She sprained her ankle," bara ni Xeno sa sasabihin ko. Halata ang pagkairita sa kanyang boses and I rolled my eyes because of it. "Ikaw, anong ginagawa mo dito?" dagdag niya pang tanong. Saglit na natigilan si Cayster nang marinig ang boses ni Xeno. Nakita ko pa kung paano bumukol ang kanyang kaliwang pisngi saka niya nilingon si Xeno. He gave him a bored expression bago ulit ako binalingan ng tingin."Masakit pa rin ba?" Cayster asked me, totally ignoring Xeno."Hindi na masyado." Sabay iling ko. "Saka, why are you here? Hindi ba't dapat nasa hospital ka ngayon?" "B
Natawa ako sa huling linya. Naimagine ko kasi ang mukha ni Manang."At saka umuwi ka na raw, miss ka na niya," dagling dagdag niya.Napangiwi naman ako dahil do'n. "Sinungaling ka talaga. Hindi naman iyon sinabi ni, Manang, e," sagot ko sa kanya.Hindi naman talaga ako pinapauwi ni Manang dahil alam niya kung nasaan ako. Saka minsan nga bumibisita siya sa condo ko na may dalang kung anu-anong ulam."Bakit naman? Miss ka naman talaga ni, Manang. Kahit nga ako miss na kita." Tumigil siya sa paglalakad. "Iyong mga gamit mo, nasa kwarto mo pa. Walang pinagbago ro'n. Araw-araw iyong nililinisan ni, Manang, baka kamo raw bumalik ka. And I'm sure, malungkot iyon kasi kahit ako, wala doon."He sighed. "Promise ko kasi sa kanya papauwiin kita. And I'm glad I'm showing results. Sapat na sa akin iyong alam kong nag-aalala ka pa rin pala."Pagkatapos ay nagsimula na siyang maglakad ulit. Saka ay sinundan na naman ng katahimikan. Ma
Umurong ata ang luha ko after I heard him sighed.Wait.WAIT. WAIT. WAIT. WAIT. WAIT!Naglo-loading na naman ang kinakalawang kong utak dahil sa kagagawan ko ngayon. I'm still processing what just happened and when I finally realized my reality, para akong binuhusan ng napakalamig na tubig, iyong may yelo at umuusok pa sa lamig. WHAT THE ACTUAL F*CK HAVE I DONE AGAIN?D-Did I actually ran back here, like an actual crazy woman, lashed out to those men just because I was worried about this guy? SA LALAKING 'TO?Muli kong inangat ang tingin kay Xeno at maging siya ay nakatingin din pala sa akin. Malamlam ang kaniyang mga mata na parang nag-aalala sa akin ng husto. "You feeling fine now?" Inabot niya ang pisngi ko at pinahiran ito gamit ang kaniyang hinlalaki. Hindi ko siya sinagot. Nakatitig lang ako sa kaniya habang unti-unti na namang bumabalik sa ulirat ko ang mga nangyari. I freaking panicked think
"Miss, maling direksyon ka!" rinig ko pang saway noong lalaking nasa unahan ko nang magtagpo ang aming mga mata pero nagkibit-balikat lang ako. Patuloy lang ako sa pagtakbo kahit kinakapos na ako ng hangin. Ang nasa isip ko lang sa sandaling 'to ay ang makarating ako roon. Kakalimutan ko na lang muna sa ngayon ang atraso't kasalanan niya sa akin basta makita ko lang ang kalagayan niya. Hindi ko maiwasan ang kung anu-anong pumapasok sa isipan ko kaya mas lalo lang akong nag-aalala."S-Sandali!" Hinihingal akong napahinto sa tapat ng ambulansya na limang metro ang layo sa akin. Wala iyong nagkukumpulang tao."H-Huwag niyo munang isara!" pakiusap ko nang makitang kong isasara na nila iyong ambulansya.Nagtatakang lumingon sa akin iyong dalawang medics kaya mas lalo akong nataranta."Baka kilala ko siya!" pilit kong dagdag kahit hinahabol ko pa ang hininga."Sa tent mo na lang siya puntahan pagkatapos ng Marathon, Miss."
"Pero malay mo, baka miss ka nga nila kasi wala namang mga magulang na hindi nami-miss iyong sarili nilang anak. Baka dahil na rin sa pride nila bilang magulang, na ikaw iyong lumayas—alangan namang sila pa iyong magkandarapang habulin o hanapin ka, e ikaw nga iyong lumayas di 'ba? But that doesn't mean, hindi ka na nila na-miss."Ngumiwi ako. "You don't know them. Hindi sila kagaya ng mga magulang na nai-imagine mo. Marami akong nababasa sa libro at napanood na documentary videos sa YouTube tungkol sa mga magulang na di kayang tiisin ang mga anak nila, pero sila Mom and Dad? They're different. Mas mami-miss pa yata nila iyong aso, kaysa sa akin."Lumamlam ang mga mata ni Kuya Raymond. "Ley," tawag niya sa pangalan ko na parang dinadamayan ako.Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang naman ako. Nandiyan naman kayo, e! Alam ko namang hindi niyo ako iiwan."Sumingot si Kuya. "Malamang! Ako pa?" Turo niya sa sarili. "Kuya mo 'ko, kaya hindi kita ii