Chapter 20

HINDI na mabilang ni Taphney kung ilang beses na siyang may narinig na may kumatok sa kanyang pinto ngunit patuloy niya lang itong hinahayaan. Hindi siya tumatayo para pagbuksan iyon at hindi rin siya sumasagot sa tuwing tinatawag ang pangalan niya. Naiinis siya at wala siya sa mood para makipag-usap sa kahit na sino ngayon.

Nalipat muli ang mga mata ng dalaga nang makarinig na naman siya ng pagkatok mula sa kanyang pintuan. Kumunot ang kanyang noo nang mapansin na para bang pinihit ang doorknob niya mula sa labas at makitang unti-unti ngang bumubukas ang pinto. Sa pag-aakalang ang mayordoma lamang iyon ay mabilis siyang nagtalukbong ng kumot bago tumalikod.

“Wala po akong ganang kumain, Manang Martha. Bababa nalang po ako pag nagutom-”

“It’s me... Taphney...”

Pakiramdam ng dalaga ay biglang may kung anong kumiliti sa puso niya nang mahimigan ang boses na iyon. Hindi siya magkakamali pagdating sa pagtukoy kung kanino ang boses na narinig. Iyon lang naman kasi ang lalaking daig pa ang