เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 7 - ความเลือดเย็นของเจ้าฟ้าชาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-20 14:14:25บทที่ 7
“....” คำพูดนั้นเหมือนคมมีดกรีดลึกลงในจิตใจ เจ้าหญิงแอนเจลีก้ากำมือแน่น พยายามข่มความรู้สึกเสียใจและความโกรธแค้นในใจ เธอไม่ตอบโต้อะไร เพียงแต่หลบสายตาและก้มหน้าลงต่ำ มือบางทั้งสองข้างเกร็ง พยายามประคองร่างกายที่สั่นเทาให้ลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า แต่เมื่อร่างกายตั้งตรง ความเจ็บปวดที่ฉีกขาดราวกับถูกไฟเผาตรงกลางหว่างขาก็ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง มันทวีความรุนแรงขึ้นทุกวินาทีจนแทบจะทำให้เจ้าหญิงทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง ใบหน้าซีดเผือด เหงื่อไหลท่วม ริมฝีปากสั่นระริก ขาอ่อนแรงแทบจะก้าวเดินไม่ได้ ทุกการเคลื่อนไหวล้วนเป็นความทรมานอย่างแสนสาหัส “หึ” สมเด็จเจ้าฟ้าชายแค่นหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบา ๆ พลางกระชากร่างบางขึ้นมาบนหลังม้าของพระองค์ “เกาะไว้ให้แน่น เรายังมีภารกิจต้องทำต่อ อย่าตกจากหลังม้าไปซะก่อน” เจ้าหญิงนั่งอยู่ด้านหน้า โดยเจ้าฟ้าชายนั่งซ้อนหลัง จากนั้นสมเด็จเจ้าฟ้าชายก็บังคับม้าให้ไปในทางที่ต้องการ พุ่งทะยานเข้าไปในป่าลึกมากขึ้น ทิ้งคราบเลือดและคราบน้ำกามไว้เบื้องหลัง ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ในขณะที่ม้าวิ่ง เจ้าหญิงก็กัดฟันข่มความเจ็บปวดเอาไว้ตลอดทาง ยิ่งม้าวิ่งแรงมากเท่าไหร่ หลังม้าก็ยิ่งกระแทกความเป็นสาวแรงเท่านั้น เจ้าหญิงก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดทรมานมากขึ้นเรื่อยๆ เจ็บปวดราวกับร่างกายจะแตกสลาย เจ้าหญิงก้มหน้าลง สะอื้นไห้เงียบๆ เส้นผมสีแดงส้มยาวสลวยที่ส่องประกายราวเปลวเพลิงของเจ้าหญิงก็ปรกใบหน้าที่ซีดเผือด ดวงตาก็เต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย สมเด็จเจ้าฟ้าชายมองเส้นผมสีแดงส้มของเธอด้วยสายตาที่หลงใหลปนเย้ยหยัน เขามองเธออย่างหลงใหล ซึ่งแตกต่างจากคนอื่น ที่มักมองเธอแบบรังเกียจผมสีแดงธรรมชาติของเธอ ชะตากรรมที่เลวร้ายของสายเลือดของเจ้าหญิงแอนเจลีก้า ตั้งแต่ครั้งอดีตกาล ผู้คนมักรังเกียจและหวาดกลัวผู้ที่มีผมแดง สีที่ผู้คนคิดว่า ผูกโยงเข้ากับ ไฟ นรก และเลือด ราชวงศ์ของเจ้าหญิงแอนเจลีก้าสืบสายเลือดมาจากชนเผ่าเซลต์หรือเคลต์ และชาวไวกิ้ง บรรพบุรุษของเธอคือผู้ที่มีผมแดง ผิวเผือกขาว และดวงตาสีอ่อนที่แปลกตา ลักษณะเหล่านี้เป็นผลมาจากยีนส์ที่กลายพันธุ์ ทำให้คนในสายเลือดนี้มีจำนวนน้อยมากในโลก พวกเขามีลักษณะที่คล้ายกัน คือ ผิวขาวซีด ตาสีอ่อน หน้าตกกระ มีลักษณะทางพันธุกรรมที่หายาก สิ่งเหล่านี้ทำให้พวกเขาดูผิดแผกจากคนทั่วไปที่มีผมทองหรือผมสีเข้ม ชนกลุ่มอื่นจึงมองว่าคนผมแดงขี้เหร่และแปลกประหลาด ถึงกับใช้คำว่า ‘Ginger’ เรียกคนผมแดง ซึ่งคำนั้น เป็นคำเรียก เหยียด เมื่อเทียบกับคนทั่วไปที่มีผมสีทองหรือสีน้ำตาลเข้ม ความหายากนี้กลับไม่ใช่สิ่งที่ผู้คนชื่นชม แต่กลับถูกมองว่าเป็นคำสาป เป็นความผิดแผกที่น่าหวาดกลัว ด้วยลักษณะกายภาพที่โดดเด่น ผมแดงที่ตาเขียวและผิวซีด ทำให้เกิดความรังเกียจและหวาดกลัวในกลุ่มชนอื่น ในประวัติศาสตร์ของชาวผมแดง พวกเขาถูกกล่าวหาว่าเกี่ยวข้องกับศาสตร์มืดและอำนาจชั่วร้าย ในยุคกรีก คนผมแดงถูกมองว่าเป็นแวมไพร์ ในยุคกลาง พวกเขาถูกตราหน้าว่าเป็นแม่มดที่บูชาซาตาน ทำให้คนจำนวนมากในยุคนั้นต้องถูกประหารชีวิตเพียงเพราะสีผมของพวกเขา ความหวาดกลัวเหล่านี้ฝังลึกในความเชื่อของผู้คนจนกลายเป็นความเกลียดชังที่ยากจะลบเลือน เจ้าหญิงแอนเจลีก้าเองก็ไม่อาจหลีกหนีชะตากรรมนี้ได้ แม้เธอจะอยู่ในฐานะองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ แต่เธอและราชวงศ์กลับถูกมองว่าเป็นสิ่งแปลกปลอมในเหล่าราชวงศ์อื่น ผู้คนซุบซิบนินทาและดูถูกเหยียดหยามพวกเธอเสมอมา เส้นผมสีแดงส้มอันงดงามของเธอที่เคยเป็นความภาคภูมิใจในบรรพบุรุษ กลับกลายเป็นเครื่องหมายของความเกลียดชังที่เธอต้องแบกรับ สีผมของเจ้าหญิงแอนเจลีก้าคือ ผมแดงส้ม เหมือนกับสีผมของพระราชบิดา และสมาชิกราชวงศ์ฝั่งพระราชบิดาของเจ้าหญิงก็ผมสีแดงกันหมด เจ้าหญิงแอนเจลีก้ามักจะถูกเหล่าราชวงศ์อื่นล้อเลียนว่า ‘ยัยหัวแดง ผิวเผือก’ อยู่เป็นประจำ ด้วยรู้กันดีว่า คนผมแดงเป็นประชากรที่มีอยู่น้อยมาก ๆ ในปัจจุบัน ซึ่งคาดการณ์ไว้ว่าจากจำนวนประชากรคนทั่วโลกมีคนผมแดงธรรมชาติอยู่แค่เพียงสองเปอร์เซ็นต์เท่านั้น และยังมีการคาดการณ์อีกว่าในอนาคตคนผมแดงอาจจะสูญพันธุ์ไปจากโลก คนที่มีผมสีนี้ กลายเป็นคนชายขอบและถูกเหยียดหยามตั้งแต่อดีต มาจนถึงปัจจุบันก็ยังโดนกันอยู่ ทั้งที่ก็นับว่าเป็นฝรั่งผิวขาวเหมือนกัน คนผมแดงมีอดีตที่ค่อนข้างเลวร้ายมาก ๆ และในแต่ละศตวรรษก็จะมีข้อกล่าวหาต่อคนผมแดงที่แตกต่างกันไป แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยในตลอดช่วงระยะเวลาประวัติศาสตร์ของคนผมแดงที่ผ่านมาก็คือ คนที่มีผมสีแดง จะได้รับ ‘ความเกลียดชังจากความหวาดกลัว’ อยู่เสมอ สมเด็จเจ้าฟ้าชายละสายตาจากเส้นผมของเจ้าหญิง เขาเห็นกวางตัวหนึ่งกำลังยืนกินหญ้าอย่างไม่ระมัดระวัง จึงหยุดม้ากะทันหัน ร่างของเจ้าหญิงก็สะดุ้งไปตามการกระทำของเขา สมเด็จเจ้าฟ้าชายยกปืนไรเฟิลบอลต์แอคชั่นขึ้นและยิงเสียงดัง ปัง! “กรี๊ดดดดด!” เจ้าหญิงกรีดร้องออกมาอย่างลืมตัวพลางสะอื้นเสียงดังออกมาด้วยความตกใจกลัว เสียงปืนที่ดังข้างหู ทำให้เจ้าหญิงสะดุ้งตกใจกลัว หัวใจดวงน้อยเต้นแรง รู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน แต่ก็พยายามข่มความตกใจ แต่ไม่อาจห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลลงมาจากดวงตา เจ้าฟ้าชายไม่ได้บอกกล่าวอะไรกับเธอเลย เขาทำทุกอย่างตามอำเภอใจ ราวกับว่าเธอเป็นเพียงแค่ผู้ชมในการล่ากวางครั้งนี้ สมเด็จเจ้าฟ้าชายก็แสยะยิ้มมุมปาก ก่อนจะขี่ม้าเข้ามาใกล้กวางตัวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ร่างของมันอยู่ในท่าทางที่สงบเงียบ สมเด็จเจ้าฟ้าชายหยุดม้าที่หน้ากวางตัวนั้น เขาจ้องมองมันเป็นเพียงแค่เหยื่อของการล่าสัตว์ และเมื่อเขาลงจากม้า เขาก็ไม่รอให้ใครมาช่วยจัดการ เขาก้มลงไปอุ้มกวางตัวนั้นขึ้นมาด้วยมือของเขาเอง น้ำหนักของมันดูเหมือนจะหนักมาก แต่เขาก็ยกขึ้นมาด้วยท่าทางไม่แสดงอาการเหนื่อยล้าอะไรเลย ราวกับเขากำลังแสดงการควบคุมและการปกครองเหนือชีวิตของมันและทุกสิ่งรอบตัว เจ้าหญิงที่นั่งอยู่บนหลังม้า ไม่สามารถหลบหนีจากภาพที่เห็นได้ ภาพของสมเด็จเจ้าฟ้าชายที่ท่าทางเย็นชาและไร้ความปราณี เขาทำทุกอย่างด้วยตัวเอง แทนที่จะให้คนในวังมาทำตามหน้าที่เหมือนที่เคยเป็น เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงผู้ชมในเกมที่เธอไม่อยากเป็นส่วนหนึ่ง เขากำลังเล่นกับความกลัวของเธออย่างตั้งใจ ใช้ความโหดเหี้ยมในการย้ำเตือนว่าเธอไม่มีทางหลีกหนีจากการควบคุมของเขาได้ เมื่อเขาอุ้มกวางขึ้นมาบนหลังม้า เสียงครางของมันที่ไม่ดังออกมาแต่ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดนั้น แทบจะทำให้เจ้าหญิงหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น แต่ที่ทำให้เจ้าหญิงตัวแข็งทื่อไปก็คือ ท่าทางของเจ้าฟ้าชาย สมเด็จเจ้าฟ้าชายยืนนิ่งอยู่ข้างกวางที่ยังนอนแน่นิ่งอยู่บนหลังม้า เขาจ้องมองมันด้วยสายตาที่เย็นชา ราวกับมันเป็นแค่สิ่งของไร้ชีวิตที่เขาสามารถทำอะไรก็ได้ตามใจ แม้กระทั่งการทำลายมันด้วยมือของเขาเอง ความเมตตาไม่เคยมีอยู่ในแววตาของเขาเลย เขากำลังแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นผู้ที่มีอำนาจเหนือชีวิตและความตายของทุกสิ่งรอบตัว เจ้าฟ้าชายหยิบมีดที่ซ่อนอยู่ที่เอวสอบออกมา เขาจับด้ามมีดอย่างมั่นคงและมองไปที่กวางที่กำลังนอนหมดแรง เขาก้มลงต่ำแล้วแทงมีดไปที่จุดตายของมันอย่างแน่วแน่ ปั่ก! เสียงมีดปักเข้าไปในเนื้อกวาง ทำให้เจ้าหญิงสั่นสะท้านไปทั้งตัว แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้เลย เจ้าฟ้าชายไม่หยุดเพียงแค่นั้น เขากดมีดลงไปอีกครั้ง ตรงจุดเดิมอีกหนึ่งครั้ง ทำให้ร่างกวางกระตุกเบาๆ ก่อนที่จะนิ่งสนิทไปตลอดกาล ความเงียบที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคล้ายกับมีดนั้นได้ตัดขาดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัว เหลือเพียงความเลือดเย็นและการกระทำที่ไร้ความปราณี เจ้าหญิงมองภาพนั้นด้วยความตกใจสุดขีด ดวงตากลมโตเบิกกว้าง มือบางสั่นเทาอย่างไม่สามารถหยุดยั้งได้ เธอไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ร่างของกวางที่ถูกทำลายตรงหน้าเหมือนภาพสะท้อนของความโหดเหี้ยมที่เจ้าฟ้าชายแสดงออกมา เขาทำทุกอย่างโดยไม่สนใจถึงความรู้สึกของเธอเลย แม้แต่การสังหารกวางตัวนี้ตรงหน้าเธอ ก็เหมือนแค่การเล่นเกมของเขา เจ้าฟ้าชายขึ้นมานั่งที่เดิม เขาไม่รอให้เจ้าหญิงตั้งสติ หรือถามอะไร ราวกับว่าเขากำลังทำอะไรที่ธรรมดาที่สุดในโลก จากนั้นเขาก็ควบม้าเข้าไปในป่า เหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา ภาพของเจ้าฟ้าชายที่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เลย ทำให้เจ้าหญิงยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในที่ๆ เธอไม่ควรอยู่ มากยิ่งขึ้น เจ้าฟ้าชายหยุดม้าอีกครั้ง เมื่อเห็นนกตัวหนึ่งบินออกจากรัง มันเป็นนกที่มีสีส้มแดงทั้งตัว สีที่เหมือนกับสีผมของเจ้าหญิงแอนเจลีก้า มันกำลังโบยบินสูงขึ้นไปในอากาศ ด้วยท่วงท่าอิสระ แต่ก็ยังคงสะท้อนถึงความอ่อนแอที่มองเห็นได้ในความเปราะบางของชีวิต เจ้าฟ้าชายไม่ลังเลที่จะยกปืนขึ้นทันที แล้วเล็งไปที่ปีกขวาของนกตัวนั้น ปัง! “กรี๊ดดดดด” เสียงปืนดังสนั่น ทำให้เจ้าหญิงสะดุ้งตกใจอีกครั้งอย่างไม่ทันตั้งตัว ความหวาดกลัวลุกลามไปในหัวใจเปราะบาง ความเงียบที่ตามมาหลังจากเสียงปืนราวกับหยุดทุกสิ่งทุกอย่างไว้ เจ้าหญิงมองไปที่นกตัวนั้น กำลังหล่นลงมา “เหมือนเธอใช่ไหม…” เจ้าฟ้าชายพูดขึ้น ทำให้เจ้าหญิงตัวแข็งทื่อ ดวงตากลมโตมองไปที่นกที่ขยับไม่ได้ ขนของมัน เหมือนกับสีผมของเจ้าหญิงแอนเจลีก้า การกระทำของเขา กำลังเปรียบเจ้าหญิงแอนเจลีก้ากับนกที่เขาเพิ่งยิงอย่างชัดเจน เขากำลังทำให้เธอเห็นว่า ไม่ว่าเธอจะพยายามบินหนีไปไหน ความอ่อนแอก็ทำให้เธอไม่สามารถหลีกหนีจากการควบคุมของเขาได้
บทล่าสุด
KING CARLOS (V) นกน้อยในกรงทองของกษัตริย์คาร์ลอส SM25+++ บทที่ 10 - ความคลุ้มคลั่งของเจ้าฟ้าชาย NC+++
บทที่ 10“ที่ท่านพูดมาทั้งหมด ท่านก็แค่อิจฉา”คำพูดของเจ้าหญิงฟังดูสงบนิ่ง แต่ดวงตาของเธอสั่นไหวด้วยความหวาดหวั่น ทว่าแม้เธอจะหวาดกลัวเพียงใด เธอก็ไม่อาจละเลยการปกป้องศักดิ์ศรีของ ‘ไฟ’ เจ้าชายมาเฟีย จากเอเชีย ผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ“อิจฉา? คนอย่างฉันเหรออิจฉามัน? คนอย่างมันมีอะไรให้อิจฉา!” เจ้าฟ้าชายตอกกลับทันควัน “ถึงท่านจะบอกว่าท่านไม่ได้อิจฉาไฟ แต่การกระทำและคำพูดของท่าน มันชัดเจนเหลือเกินว่าท่านอิจฉา ท่านริษยา และท่านมองว่าไฟเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว”คำพูดของเธอแทงเข้าไปในใจเขาเหมือนคมดาบ ทำเอาเจ้าฟ้าชายชะงัก ดวงตาคมกริบมองเธออย่างไม่พอใจ แต่ก็ยังไม่ได้โต้แย้งคำพูดของเธอ“เพราะถ้าท่านไม่ได้มองไฟเป็นคู่แข่งที่น่ากลัว ต่อให้ไฟทำอะไรท่าน ท่านก็คงไม่มีทางสนใจ หรืออย่างมากก็คงส่งคนของท่านไปจัดการ แต่นี่ ท่านกลับลงมือเอง ท่านคอยตามตอแย จองล้างจองผลาญไฟไม่หยุด ความจริงมันชัดเจนเหลือเกินว่าท่านอิจฉาไฟ ท่านมองว่าไฟเป็นคู่แข่งที่อันตรายที่สุดของท่าน”เจ้าหญิงเอ่ยอย่างมั่นใจ แม้เสียงของเธอจะสั่นเครือ แต่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความแน่วแน่และกล้าหาญ คำพูดนั้นกระแทกใจเจ้าฟ้าชายราวกับสายฟ
KING CARLOS (V) นกน้อยในกรงทองของกษัตริย์คาร์ลอส SM25+++ บทที่ 9 - ความหื่นของเจ้าฟ้าชาย NC+++
บทที่ 9เขาเลื่อนสายตามองเนินอกของเธอผ่านเนื้อผ้าบางที่เปียกชุ่มจนแนบสนิทไปกับผิวขาวซีด มือข้างขวาโอบกระเตงร่างบอบบางไว้แน่น ขณะที่มืออีกข้างเริ่มลากไล้ไปตามส่วนเว้าโค้งของเธออย่างปรารถนาในขณะเดียวกัน ท่อนล่างของเขาก็แข็งผงาด ดีดเด้งขึ้นมาเสียดสีบั้นท้ายงอนงาม“ถ้าไม่ตอบ ฉันจะไม่ปรานี” “อึก แค่กๆ!” เจ้าหญิงทั้งสำลักน้ำและสะอื้นจนร่างกายสั่นเทา เส้นผมของเธอยุ่งเหยิงไปหมด สองแขนเล็กๆ กอดคอเขาแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว ราวกับเป็นทางเดียวที่จะรักษาชีวิตของเธอไว้ได้“ก…กลัว…ทั้งสองเพคะ” เธอเอ่ยคำตอบด้วยเสียงสั่นพร่า น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง“หึ ถ้าทำตามตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้” เขาพูดพร้อมแสยะยิ้มมุมปาก สายตานั้นไม่ได้ลดความดุดันลงแม้แต่น้อย“อึก…” เธอได้แต่กลั้นเสียงสะอื้นและก้มหน้าหนี“ทำให้ฉันพอใจ แล้วฉันจะพาเธอขึ้นฝั่ง” เจ้าหญิงได้ยินอย่างนั้นก็สั่นระริกด้วยความกลัว น้ำตาที่ไหลออกมาไม่อาจกลบความสิ้นหวังในดวงตาคู่นั้นได้ ขณะที่เขามองเธอด้วยรอยยิ้มอันเยือกเย็นและอำนาจที่เหนือกว่าอย่างสมบูรณ์ด้วยความกลัวจับใจว่าเขาจะปล่อยเธอจมอยู่ในน้ำลึกเย็นเยียบนี้ เจ้าห
KING CARLOS (V) นกน้อยในกรงทองของกษัตริย์คาร์ลอส SM25+++ บทที่ 8 - ความบ้าคลั่งของเจ้าฟ้าชาย
บทที่ 8เจ้าฟ้าชายลงไปหยิบซากนกตัวเล็กที่เพิ่งยิงขึ้นมาด้วยมือเปล่า เลือดจากปีกของมันเปื้อนถุงมือหนังสีดำของเขา แต่เขาก็ไม่แยแส สายตาคมกริบเหลือบมองนกในมือก่อนจะเหลือบมองเจ้าหญิงแอนเจลีก้า“ดูสิ…อ่อนแอเกินกว่าจะปกป้องตัวเอง เหมือนกับเธอไม่มีผิด” เขาเอ่ยพร้อมกับใช้มือบีบนกน้อยจนร่างแหลกละเอียดคามือ ก่อนจะปล่อยนกตัวนั้นหล่นลงกับพื้นอย่างไร้เยื่อใย สิ่งที่เขาทำ ทำให้เจ้าหญิงตัวสั่นเทา และแทบจะหายใจไม่ออก“หึ” เจ้าฟ้าชายเหยียดยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินกลับขึ้นไปนั่งบนหลังม้า เขาเอื้อมมือมาจับเส้นผมของเธอเบา ๆ ก่อนจะบิดเล่นราวกับมันเป็นสิ่งที่เขามีสิทธิ์ในการครอบครอง เจ้าหญิงก็ได้แต่หลับตาแน่นด้วยความหวาดกลัว น้ำตาไหลออกมาช้า ๆ อย่างห้ามไม่ได้“ฮึก” เจ้าหญิงสะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บ เมื่อมือหนาขยุ้มเส้นผมยาวสลวยของเธอจนแน่น ศีรษะของเธอถูกกระชากอย่างแรงจนกระแทกเข้ากับแผงอกกำยำของเขา เสียงลมหายใจหนักหน่วงของเขาดังอยู่ใกล้ใบหูเธอ ยิ่งทำให้เธอตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เขาก้มใบหน้าลงมาใกล้จนปลายจมูกแทบแตะกับแก้มนวลที่เปรอะน้ำตา ก่อนจะตวัดลิ้นปาดเลียน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนวลไปด้วยความจงใจ สัมผัสนั้นช่
KING CARLOS (V) นกน้อยในกรงทองของกษัตริย์คาร์ลอส SM25+++ บทที่ 7 - ความเลือดเย็นของเจ้าฟ้าชาย
บทที่ 7“....” คำพูดนั้นเหมือนคมมีดกรีดลึกลงในจิตใจ เจ้าหญิงแอนเจลีก้ากำมือแน่น พยายามข่มความรู้สึกเสียใจและความโกรธแค้นในใจ เธอไม่ตอบโต้อะไร เพียงแต่หลบสายตาและก้มหน้าลงต่ำมือบางทั้งสองข้างเกร็ง พยายามประคองร่างกายที่สั่นเทาให้ลุกขึ้นยืนอย่างเชื่องช้า แต่เมื่อร่างกายตั้งตรง ความเจ็บปวดที่ฉีกขาดราวกับถูกไฟเผาตรงกลางหว่างขาก็ถาโถมเข้ามาอย่างรุนแรง มันทวีความรุนแรงขึ้นทุกวินาทีจนแทบจะทำให้เจ้าหญิงทรุดตัวลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง ใบหน้าซีดเผือด เหงื่อไหลท่วม ริมฝีปากสั่นระริก ขาอ่อนแรงแทบจะก้าวเดินไม่ได้ ทุกการเคลื่อนไหวล้วนเป็นความทรมานอย่างแสนสาหัส“หึ” สมเด็จเจ้าฟ้าชายแค่นหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบา ๆ พลางกระชากร่างบางขึ้นมาบนหลังม้าของพระองค์ “เกาะไว้ให้แน่น เรายังมีภารกิจต้องทำต่อ อย่าตกจากหลังม้าไปซะก่อน”เจ้าหญิงนั่งอยู่ด้านหน้า โดยเจ้าฟ้าชายนั่งซ้อนหลัง จากนั้นสมเด็จเจ้าฟ้าชายก็บังคับม้าให้ไปในทางที่ต้องการ พุ่งทะยานเข้าไปในป่าลึกมากขึ้น ทิ้งคราบเลือดและคราบน้ำกามไว้เบื้องหลัง ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยในขณะที่ม้าวิ่ง เจ้าหญิงก็กัดฟันข่มความเจ็บปวดเอาไว้ตลอดทาง ยิ่งม้าวิ่งแรงม
KING CARLOS (V) นกน้อยในกรงทองของกษัตริย์คาร์ลอส SM25+++ บทที่ 6 - ความรุนแรงของเจ้าฟ้าชาย NC25+++
บทที่ 6สมเด็จเจ้าฟ้าชายโน้มใบหน้าลงมาอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือหนาและแข็งแรงตะปบลงบนทรวงอกใหญ่ราวกับต้องการครอบครองทุกอย่าง บีบขย้ำด้วยแรงที่มากพอจะทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือกใบหน้าของเจ้าหญิงบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดผสมความตกใจ ขณะที่ริมฝีปากของเขาเข้าครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่ออย่างตะกละตะกลาม การดูดดึงนั้นเต็มไปด้วยความรุนแรงและความกระหาย เหมือนเขาต้องการตอกย้ำความเหนือกว่าของตนในทุกการกระทำปึก! ปึก! ปึก! ปึก!ขณะเดียวกัน สะโพกสอบของสมเด็จเจ้าฟ้าชายก็ขยับเข้าใส่ด้วยจังหวะหนักหน่วงและไร้ความปรานี เจ้าหญิงแอนเจลีก้าผู้ไร้ทางสู้ ก็ทำได้เพียงกัดริมฝีปากแน่น พยายามอดกลั้นความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดยั้ง น้ำตาใสไหลอาบแก้มซีดขาวราวกับหยดน้ำแข็งที่ละลาย เธออยากจะกรีดร้องออกมาเพื่อปลดปล่อยความทรมานในหัวใจและร่างกาย แต่กลับไม่มีแม้แต่เสียงจะเปล่งออกมา ความเจ็บปวดที่ลึกล้ำเกินบรรยายกดทับเธอไว้จนรู้สึกราวกับถูกพันธนาการอยู่ในกรงที่ไร้ทางหลบหนีสมเด็จเจ้าฟ้าชายจัดแจงท่าทางให้เจ้าหญิงหันหลังให้ในท่าด๊อกกี้ มืออีกข้างบีบเอวคอดกิ่วแน่น จากนั้นก็กระแทกกระทั้นเข้าใส่รัวๆปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! ปึก
KING CARLOS (V) นกน้อยในกรงทองของกษัตริย์คาร์ลอส SM25+++ บทที่ 5 - ผู้ชายคนแรก NC25+++
บทที่ 5“อึก…เพราะท่านเลวแบบนี้ไง เราถึงปฏิเสธท่าน!” เจ้าหญิงกล่าวพร้อมมองสบตาเจ้าฟ้าชายด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก แต่คำพูดนั้นกลับเปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือจนดูเหมือนไม่มั่นใจสมเด็จเจ้าฟ้าชายก็ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วต่ำว่า...“งั้นเหรอ?”“....” เจ้าหญิงมองอย่างหวาดระแวง พลางแอบเขยิบตัวออกห่างเจ้าชายโน้มใบหน้าเข้าใกล้จนลมหายใจร้อนผ่าวแตะผิวแก้มของเจ้าหญิง ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยอำนาจที่กดดันทุกอย่างรอบตัว “ถ้าคิดว่าคำพูดแค่นี้จะทำให้ฉันล้มเลิก…เธอคิดผิด” เสียงต่ำและหนักแน่นของเขาเอ่ยออกมา ราวกับประกาศชัยชนะที่อีกฝ่ายไม่มีวันหลีกเลี่ยงมือข้างหนึ่งของเขาบีบแน่นรอบลำคอระหง นิ้วมือกดลึกลงจนผิวเนื้อเริ่มขึ้นสีแดงจาง ส่วนอีกมือรั้งเอวบางเข้ามาชิดกับร่างกำยำอย่างแน่นหนา เจ้าหญิงก็พยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง มือทั้งสองข้างพยายามดึงข้อมือของเขาออก แต่แรงของเธอเทียบไม่ได้เลยกับแรงของเขาสุดท้ายร่างเล็กก็ถูกตรึงไว้แน่นจนหายใจแทบไม่ออก เสียงหอบสะท้อนเบา ๆ จากลำคอระหง ขณะที่ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว น้ำตาเอ่อล้นออกมา แต่ถึงกระนั้น ดวงตาคู่สวยยังคงจ้องกล
บางทีคุณอาจจะชอบ
