Love is you.2 เธอคือใคร

สิ้นเสียงเธอเดินไปใก้ลเค้าก่อนจะทุบลงที่หน้าอกเค้าดัง ปึก แล้วคว้าเช้ก ฉีกออกเป็นสองส่วน แล้วเอ่ยเสียงสั่นๆ น้ำตาไหลพรากว่า

"ไปตายซะ คุณณัฐฎ์ ชาตินี้อย่าได้พบกันอีก "

ก่อนจะวิ่งออกมาจากห้อง เปิดลิฟท์ที่รออยู่ออก แล้วกดลงไปชั้นที่1ตามอง ชั้นที่ไล่ลงเรื่อยๆ เธอมาจากชั้น 18 ใช่สิคนรวยอย่างนั้นจะอยู่ห้องธรรมดาได้หรอ

เมื่อลงมาข้างล่าง เธอเดินออกมาอย่างสภาพดูแย่ที่สุด ฟร้อนชำเลืองมองอย่างสนใจ เธอเดินออกไป รอแท้กซี่ข้างนอก ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของเธอ น้ำหวานกลั้นน้ำตาไว้ อย่างยากลำบาก 24ปีที่เธอไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบใคร ระมัดระวังตัวเองมาดีโดยตลอด กลับต้องมาเจอแบบนี้หรอ เธอเสียใจเหลือเกิน

ณัฐฎ์ ยืนงงอยู่ตรงนั้น อะไรกันวะ แม่งตัวบางๆ ทำไมมือโคตรหนัก ยังดีที่ทุบ ถ้าตบเค้าคงปากแตกแน่ๆ เค้าชงกาแฟก่อนจะคิดถึงเรื่องเมื่อคืน

เมื่อคืนนี้เค้าไปเที่ยวที่The sky ผับหรูอยู่บนดาดฟ้าของตึกสูง เจ้าของผับเป็นลูกชายเจ้าของตึก ที่นี่หรูหรา มีระดับ คนภายนอกส่วนใหญ่จะไม่มีสิทธิ์เข้าไป แล้วเธอเป็นใคร ดูท่าทางแต่งตัวถึงแม้จะดูดีแต่ก็ไม่ใช่แบรนด์ดัง กระเป๋าที่ถือก็เป็นยี่ห้อธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไรมาก เธอเป็นใครวะ ก่อนจะเดินหาโทรศัพท์มือถือที่วางทิ้งไว้ที่ห้องรับแขกเมื่อคืน

ณัฐฎ์ โทรหา วิน เพื่อนสนิท ที่ไปด้วยกันเมื่อคืน แล้ววินก็ยังเป็นเจ้าของร้านอีกด้วย เสียงโทรศัพท์ดัง 2-3กว่าจะรับสาย กริ้งๆๆ

" ณัฐฎ์ มีอะไรวะ โทรมาแต่เช้าเลยวะ "

เสียงงัวเงีย ถามเมื่อรับโทรศัพท์

"วินเมื่อคืน กูกลับกับใครวะ "

เสียงทุ้มถามกลับอย่างลังเล วินตอบก่อนจะนิ่งคิดไปสักพัก

" กลับคนเดียวนะ มึงแยกกะกูตรงที่จอดรถ ประมานตีสองวะ มีไรปะ "

"เมื่อคืนกูเด็ดปีกนางฟ้าได้วะ "

ก่อนจะกดวางโทรศัพท์ไป เเละเดินเข้าไปอาบน้ำ เค้าแสบหลังมากๆ เมื่อคืนยัยตัวดี ข่วนหลังซะไม่มีดี ก่อนจะอมยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เค้าจำได้ว่า มีผู้หญิงแต่งตัวจัดๆ มาหาเค้าที่รถ แล้วบอกว่าจะฝากเพื่อนกลับบ้านด้วย ในมุมมืดซอกข้างที่จอดรถ เธอคนนั้นคงจำเค้าไม่ได้แน่ๆ จึงเอ่ยปาก ฝากขอเพื่อนกลับบ้านด้วย ก่อนจะผลักผู้หญิงอีกคนมาขึ้นรถหรูของเค้า แล้ววิ่งจากไป เค้าขึ้นมานั่งบนรถ ยังไม่ทันได้สตาร์ทรถด้วยซ้ำ คนข้างๆก็คว้านิ้วขึ้นไปดูดอย่างเมามัน ก่อนจะพูดพึมพำคนเดียว อะไรของเค้าวะ ณัฐฎ์ พลิกหน้าเธอขึ้นมามองใก้ลๆ ผู้หญิงผมสั้นแค่คอ หน้ารูปไข่ ตาปรือ จมูกโด่ง ลองจับดูแล้ว ธรรมชาติมาก ปากอิ่มทาสีชมพูแวววาว ในมือถือกระเป๋าคลัช แบรนด์ดังของสิงค์โปร์ แบบที่สาวออฟฟิศทั่วไปใช้ ร่างบางอยู่ในชุดเดรส แขนกุดสีดำ ดูสวยแบบธรรมดา ไม่สะดุดตา ใส่รองเท้าส้นต่ำอีกด้วย ผู้หญิงประเภทไหนกัน ที่แต่งตัวแบบนี้มาเที่ยวที่นี่ เฉพาะค่าค็อกเทลแก้วนึง ก็ปาไป 4-500 ร้อย แปลกจริงๆ

ณัฐฎ์ ลูบแก้มเบาๆ ก่อนจะตบแก้มเรียกเธอ

"คุณครับ ตื่นๆจะให้ผมไปส่งที่ไหน "

เธอเอามือเค้าไปแนปแก้มก่อนจะ เอ่ยเสียงแหบๆว่า

"หิวน้ำจังเลยค่ะ ร้อนด้วย ช่วยเปิดแอร์ได้ไหมคะ"

เธอเอ่ยแหบแห้ง แต่ยังมีท่าทีสุภาพ ณัฐฎ์ สตาร์ทรถ เร่งแอร์ ก่อนจะขับรถลงมา จากลานจอดรถข้างบน แวะร้านสะดวกซื้อที่เปิดข้างทาง เข้าไปซื้อน้ำดื่มมาให้เธอ เค้าเปิดน้ำใส่หลอดให้เธอ ก่อนจะส่งให้ แล้วคิดในใจ ทำไมเพื่อนถึงทิ้งเพื่อนแบบนี้เจตนาไม่ดีชัดๆ ดีนะที่มาเจอเค้า ถ้าเป็นคนอื่นละ เค้าไม่รู้จะพาเธอไปส่งที่ไหน ทันใดนั้น เธอก็จับมืเค้าไว้ ดึงนิ้วเค้าแล้วจูบที่ปลายนิ้วชี้เบาๆ ก่อนจะดูดดึงนิ้วเค้า

ณัฐฎ์ถึงกับปล่อยเสียงครางออกมา มันดีมากจริงๆ เธอไม่หยุดเท่านั้น เธอยังคว้าคอเค้าลงไป สองสายตาประสานกัน ก่อนที่เธอจะแตะริมฝีปากเธอกับเค้า เเตะเบาๆและเน้นอีกครั้ง ณัฐฎ์ อยากจะหัวเราะจะมีผู้หญิงที่จูบไม่เป็นอีกหรอ ยุคนี้แล้ว ก่อนที่เค้าจะบดริมฝีปากเค้ากับ

เธอ ค่อยๆใช้ลิ้นเลาะเล็มไปจนเธอเปิดปาก จูบที่ใช้ลิ้นดูดดึงจนมีเสียงดังขึ้น แลกน้ำลายกัน เค้าต้องหยุด ณัฐฎ์บอกตัวเอง ก่อนจะหอมที่หน้าผากเธอเพื่อดับอารมณ์

"พอก่อนนะ เอาไว้ค่อยไปต่ออีกแปปเดียว "

เค้าขับรถไปยังคอนโดส่วนตัวใช้เวลาประมาณ 15นาที ที่จอดรถพิเศษของเค้ามีรถจอด อยู่อีกหลายคัน เมื่จอดรถ เค้าประคองเธอขึ้นลิฟต์ไปอย่างระมัดระวัง พิจารณาจากรูปร่าง เธอน่าจะสูงไม่ถึง 170 เตี้ยกว่าเค้าประมาณคืบนึง เธอซุกไซ้ที่คอเค้า ก่อนจะเอามือมากอดคอเค้าแล้วจูบติดๆกันหลายที เค้าถอนหายใจ คิดว่าคืนนี้คงจะสนุกแน่ๆ