Michelle's Point of ViewNagsinungaling ako kay Nanay Susan na hindi ko alam kung bakit ganoon sa akin si Lucas sa kadahilanang hindi niya puwedeng malaman ang lahat at ang totoong ugnayan namin ni Lucas sa isa't isa. Sa mga mata nila ay isa lang akong babaeng dinala niya doon at tinulungan. Pero, tinulungan nga ba? Kasi, lumalabas ngayon sa mga mata nila na naroon ako para parusahan ni Lucas. Naroon ako sa masiyon para maging alipin dito. And yet walang konkretong dahilan kung bakit.Nakalipas ang isang linggo na iwas ako kay Lucas. Hanggang maaari ay ayaw kong makita niya ako. Lalo pa at nadadamay na sila nanay Susan sa aming dalawa.Buti na lamang at mabilis gumaling ang sugat ko. Dahil na rin siguro sa gamot na binigay ng doctor. At dahil may buhok akong nakatakip doon ay hindi na rin halata. Imbes na ipusod ko na gaya ng dati ay hinayaan ko na lang na nakalugay amg buhok ko para takpan iyon.Ang atakeng pananakit ng ulo ko ay huli na rim noong isang linggo. Dahil na rin siguro s
Michelle's Point of View Dahil may oras pa ako ay minabuti kong bagalan ang paglalakad ko at magmuni-muni. Maaga pa kaya masarap pa ang init ng araw sa balat. Habang naglalakad ay bumubuo na rin ako ng plano para sa buhay ko. Kailangan kong mag-ipon ng pera. Kapag kaya ko na at may sapat na ipon ay aalis ako. Iyon na lang ang paraan para makatakas sa lahat. Kung kailangan kong takasan ang lahat ay gagawin ko. If my disappearance means peace to everyone. I'll disappear on a thin air. To do that, I need money to survive. "Good morning," bati ko kay Nelson na guwardiya namin. Marami sila roon pero si Nelson ang isa sa pinaka-close ko dahil palabiro siya at totoong tao. "Uy, Michelle. Long time no see." Nakangiti niyang bati. "Isang linggo rin kitang hindi nakita ah." "Now you see me..."Nagkatawanan kami. Routine na namin ni Nelson iyon sa umaga kapag dumadating ako. Nagbibiruan kami para umpisahan ang umaga namin ng may ngiti sa mga labi."O siya, aalis na ako...""Ay, sandali nga p
Michelle's Point of View Hindi na ako nagpaalam pa nang umalis bigla para i-meet si papa. Ang usapan namin ay magkikita na lang kami sa coffee shop na malapit sa kompanya. Naroon na rin naman siya kaya pinahintay ko na lamang siya roon habang pababa ako.I was so happy. Walang pagsidlang ang saya sa loob ko. Nagmamadali pa akong pumasok sa coffee shop para puntahan siya. Nagpalinga linga ako para hanapin siya habang sobrang luwang ng ngiti sabmga labi ko. Sa wakas, pinili ako ni Papa. The way he said he missed me speaks volumes. Mahal niya ako.Kumaway si papa sa akin nang makita niya ako. Nasa gilid siya kung saan malapit sa malaking bintana. Malalaking mga hakbang ang ginawa ko para agad na malapitan siya. Agad ko siyang niyakap nang mahigpit nang tumayo siya para salubungin ako. "Papa."Napaluha ako. Unang beses iyon mangyari na yakapin niya rin ako pabalik. Simula kasi noong nagdalaga ako ay hindi na niya nagawang gawin iyon. Parang iniwasan niya ako lalo na at naroon na sila
Lucas Point of ViewHabang papalapit ang pag-uwi nila Nana at Papa Val ay naging abala rin ako. I don't know what to do with Michelle yet, may nalalabi pa akong araw to think if she will stay or not. Ayaw kong magka-aberya at magkaroon ng problema sa pagdating nila kaya hanggang maaari ay ayaw kong makita nila siya.Minsan na lang silang umuwi and I want them to enjoy as much as they can. Iyong walang iisipin. Michelle might cause a problem if they meet her.Napahilot ako sa aking sentido. May isa pa akong pinoproblema. Her father. Ilang beses na siyang tumatawag sa akin. Isa pa siya sa taong iniiwasan kong maging dahilan ng gulo. For sure, kapag nalaman niyang iuwi sila Nana at papa Val ay gagawa siya ng kaguluhan. Gusto ko iyong iwasan dahil hindi worth na pag-aksayahan sila ng panahon."Lucas, uuwi na ba tayo?"Tiniklop ko ang folder na nasa harapan ko bago harapin si Robert. "No. Call Mr. Asuncion for me, Rob. Tell him to meet me." I need to shut his mouth. And money can do that
Lucas Point of View Ngumisi ako nang mabungaran ko si Nanay Susan."Hi, Nay," bati ko sa kanya. "Lasing ka ba, Lucas? Aba'y ano ang nangyari at nagpakalasing ka?" tanong ni Nanay. Inalalayan pa akong makapasok dahil nagkandabuhol-buhol na ang mga paa ko."I'm just happy Nay! Celebrating the happenings in my life!" Tumawa ako."Naku, bata ka..."Inakbayan ko si Nanay Susan. "Bakit gising pa kayo? It's late..."Napaaray ako nang hinampas niya ako sa balikat. "Natutulog na ako! Ikaw lang itong nag-ingay..." singhal niya sa akin. Muling inambahan ng palo.Muli akong tumawa. "I forgot the password..." ika ko but I did not. Hindi ko na lang talaga makita ng maigi ang mga pinipindot ko dahil nanlalabo ang mga mata ko habang nakatingin sa mga numero. "Hala, halika na at aalalayan na kitang umakyat..."Pinigilan ko si Nanay. "Kaya ko na, Nay. Just go and sleep again..."Binitiwan ko siya at nagpatiunang maglakad. I hold the staircase handle to support myself from falling. Tagumpay naman n
LUCAS POINT OF VIEW LUCAS!"Malakas na sigaw ang nagpagising sa aking pagkakatulog. Pupungas-pungas akong napabangon. Masakit ang ulo ko dahil sa kalasingan kagabi."What the hèll is this, Lucas?"Nagsalubong ang mga kilay ko as I look to where the screaming is. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kos sila Nana at papa Val na nakatayo sa may pinto. "What?" I said as I was trying to collect myself. Nagulat ako dahil akala ko sa makalawa pa sila darating. "What? You..."Parang mahihimatay si Nana na may itinuro. Nang bumaling ako sa gilid ko ay napamura ako nang malutong. Biglang bumalil ang mga alaala ng nangyari kagabi. Ang kamalas-malasan pa ay nahuli kaming magkatabi. "Get dressed. Both of you! Mag-usap tayo sa baba!"galit an saad ni papa Val. Muli nilang sinara ang pinti at iniwan kaming dalawa ni Michelle.I was fuming mad. Marahas akong umalis sa kama samantalang hinila naman ni Michelle ang kumot para takpan ang kanyang kahubdan.Wala akong pakialam na hubo't hubad na nagp
MICHELLE'S POINT OF VIEW Parang panaginip ang lahat ng nangyari. Ang bilis na hindi ko na alam kung alin ang totoo. Ang ayaw na ipagsabi ni Lucas ay siya na mismo ang umamin. Sa mismong pamilya pa niya."We are married," ulit niya. Nalilito na ako. Hindi ko alam kung ano ang ire-react. Nang tumingin sa akin ang lola niya na tinawag niyang Nana ay hindi ako makasagot. "Is it true, Michelle?"Parang naputol ang dila ko. Noong tinanong ako kung anong gusto ko, gusto kong sabihin na divorce o lumaya na kay Lucas pero hindi ko masabi dahil wala ngang nakakaalam na kasal kami. Pero ngayon na bigla niyang inamin na kasal nga kami. Parang wala na akong lakas ng loob sabihin iyon kahit na pagkakataon ko ng magsalita.Nakagat ko ang ibabang labi ko. Naglaro ang mga daliri ko dahil sa kaba. Hindi ko alam kung natatandaan pa nila ako. Pero nakita ko na sila noong higschool pa ako. Gaya pa rin sila ng dati. Mababait. And I'm causing them trouble. Hinawakan ni Nana ang mga kamay ko. Making
Lucas Point of View Nagpupuyos ako ng galit na binagsak ang mga gmit ko sa aking mesa nang makapasok na sa opisina ko. Hindi ko makontrol ang emosyon kong gusto ng sumabog. Lalo na at nakahanap na naman ng kakampi si Michelle. Si Michelle na dapat ay pinaparusahan ko ngayon!"Robert, tell Michelle's department she's not able to come to work today," utos ko kay Robert na nagulat. Alam kong susundin niya naman ako pero parang bantulot siyang sumunod."Is there any problem?" "Wala naman Lucas. It's just...never mind."May gustong sabihin si Robert pero binalewala ko lamang. I need to focus with my work for now. Ayaw kong magpaapekto sa mga walang kuwentang bagay. Lalo na ang Michelle na iyon."As long does my grandparents stay here?" tanong ko kay Robert. Nasa telepono pa ito kaya hindi niya agad ako nasagot."One week lang, Lucas," sagot sa akin ni Robert makailang saglit. Good! One week lang akong magkukunwari.As the day goes by ay unti-unting na-focus ang atensiyon ko sa trabah
MICHELLE'S POINT OF VIEW Olivia?He was hallucinating. Pinagkamalan niya akong si Olivia. Siguro nami-miss na niya ang step sister ko. Siguro sobrang nangungulila na siya rito. Ilang linggo na rin na magkalayo ang mga ito. At dahil sa akin kaya hindi sila magkasama ngayon.Nasaktan ako pero hindi na ako nagsalita. As long as he cooperates with me. Napakain ko siya kahit kaunti lamang at napainom na rin ng gamot dahil sa pag-aakala niyang si Olivia ako. Ngayon nga ay natutulog na siyang muli. Nakatitig ako kay Lucas. Hindi ko mapigilang malungkot dahil hanggang ngayon, hindi pa rin niya talaga nakikita ang presensiya ko sa buhay niya. Hindi niya ako napapansin kahit na ang totoo, lagi lang naman akong nasa tabi niya. Nakasubaybay sa kanya noon pa man. Nag-aaral pa kami at wala pang Olivia sa buhay niya.Umangat ang kamay ko pero napatigil ako sa ere. Pahaplos na iyon sa mukha niya nang pigilan ko ang aking sarili. "Alam mo bang noon pa ay mahal na kita, Lucas..." sambit kong kinak
MICHELLE'S POINT OF VIEW Tahimik lahat kami habang binabaybay ang daan pauwi. Dinig ko ang panay-panay na buntong hininga ni Lucas. Nilingon ko siya at parang nagsisi ako dahil mataman siyang nakatingin sa akin na para bang may ginawa na naman akong masama. Salubong ang mga kilay niya at parang kakainin niya ako ng buhay. Kapag ganito siya ay gusto ko na lang talagang umiwas dahil mas maigi na iyon kesa harapin ko ang galit niya.Binawi ko ang tingin ko sa kanya. Buti na lang ang hindi siya nagsalita. Nagulat lang ako bigla nang biglang bumahing ito ng malakas. "Excuse me," aniya ngunit pagkatapos niyon ay muli siya napabahing.Napalabi ako. Mukhang magkakasakit pa yata siya. Iba kasi ang tono ng boses niya noong magsalita. "Did you catch a cold?" Hindi ko maiwasang tanong. Mukha kasing sinisipon talaga siya dahil sumisinghot pa siya. Mula sa gilid ng mga mata ko ay kita ko ang pagkuha niya sa kanyang panyo at pagpunas sa kanyang ilong."Kung hindi ka naman kasi kung saan-saan nagp
Michelle's Point of View "Michelle, okay ka na ba? Musta ang chicken pox mo, hindi na ba nakakahawa?" tanong ni Lorraine sa akin. Hindi ko alam kung sino ang gumagawa ng dahilan kapag umaabsent ako pero hindi na siya kapani-paniwala. Dalawang araw lamang akong hindi pumasok. Chicken pox talaga? Ano ako, si Super Woman? Gumagaling agad?"Allergy lang iyon, Lorraine. Napagkamalang chicken pox," sabi ko na lang. Hirap ipagtanggol ng kung sinong gumagawa ng kuwento kapag absent ako.Sinipat akong mabuti ni Lorraine. Maging ang kutis ko sa kamay. Maging sa leeg ko ay sinilip niya. Pero natigilan siya bigla at humarap sa akin na nagdududa."Ano iyan?" ika niyang may itinuro sa may leeg ko. Bigla akong nag-alala. Hindi kaya nagkaroon na talaga ako ng chicken pox? Huwag naman sana. "It looks like a chikinini!" aniyang agad kong ikinapula ng mukha. What did she say?"Nagkakamali ka," ika kong pinabulaan ang sinasabi niya pero hindi siya tumigil. Kinuha niya ang cellphone niya at ni-pictu
LUCAS POINT OF VIEW Nase-sense ko na hindi palagay si Michelle na nasa kuwarto niya ako. Ako din naman. Iyong pagsamahin kami sa iisang silid, it's a big no for me. She's on the other side of the bed. Sobrang nasa gilid. Ako naman ay nasa paanan ng kama niya. Nakaupo lamang doon. Waiting for perfect timing to move to my room. Hinihintay ko lang na makatulog sila Nana para makaalis na ako.Tahimik siya. Tahimik ako. Parehong nakikiramdam sa isa't isa. Galaw lamang siya ng galaw kaya nairita ako. "Can you stop moving!" Napalingon ako sa kanya. Nakabaluktot siyang patagilid. Pagkatapos ay babaliktad na naman siya sa kabila. Nakakahilo ang ginagawa niya. "Puwede bang umalis ka na kasi sa kuwarto ko," sabi niyang napaupo na sa kama. Nakasandig ang likod niya sa headrest.Tinaasan ko siya ng kilay. "Why? Are you afraid something might happen again? Don't worry, nasa matinong pag-iisip na ako. Hindi na ako papatol o papatulan ang cheap trick mo!"sabi kong tumayo na. It's already ten in
LUCAS POINT OF VIEW I went out of my office. Wala pang segundo iyon simula noong umalis si Michelle. Mabilis akong bumaba at nang makita ko sila sa sala ay agad akong lumapit. Nakatayo si Michelle sa harapan ni Nana. Ang kamay niyang napaso ay nakalagay sa likod na para bang itinatago niya iyon sa matatanda. "Lucas, narito ka pala. Inutusan mo pa si Michelle na siyang magpasalamat sa akin," sermon ni Nana na ipinagtaka ko. So hindi nagsumbong si Michelle. Means kaya nasa likuran ang mga kamay niya ay talaga ngang itinatago niya iyon para hindi makita. At nagawa pa niyang magpasalamat in behalf of me. I don't need it!Napasilip ako sa kamay niya nnang tumabi ako sa kanya. Namumula na iyon ng husto.Imbes na magpasalamat kay Nana ay hinawakan ko sa kamay si Michelle. "Aray!" "Lucas. Be gentle to your wife..." babala ni Nana at pinandilatan ako ng mga mata nang biglang mapasigaw si Michelle. Nasaktan ko ang masakit na niyang kamay dahil sa paso.Nabigla lang ako. Nang hilahin ko s
LUCAS POINT OF VIEW Pabalik-balik ako sa paglalakad sa kuwarto ko. Calming myself bago ko harapin muli sila Nana. Hinayaan kong kainin ako ng aking emosyon kung kaya ay nasagot ko siya. Which is so disrespectful to her. Alam kong inaalala lamang niya ako at nagawa ko pa siyang sagutin ng ganoon.I get that. Kapakanan ko ang iniisp nila. I just really don't get why they need to bring the past. Tapos na iyon. Whether I moved on to that or not, it's my choice. It is also my choice if I want to continue doing what I am doing right now. Ang hindi magpapaapekto sa nakaraan na iyon. "Lucas, pinapatawag ka na sa baba," tawag ni Nanay Susan. Kumatok pa siya sa pinto ko. "Kakain na. Ikaw na lang ang hinihintay."Muli akong humugot ng malalim na hininga. Paulit-ulit hanggang sa kumalma kahit kaunti ang pakiramdam ko."Lucas...""Coming, Nay..." I said as I walked to the door. "I just need to change," dagdag ko. "Bilisan mo na diyan..." sabi niya bago umalis.Hinintay ko munang makalayo ang m
Lucas Point of View Nagpupuyos ako ng galit na binagsak ang mga gmit ko sa aking mesa nang makapasok na sa opisina ko. Hindi ko makontrol ang emosyon kong gusto ng sumabog. Lalo na at nakahanap na naman ng kakampi si Michelle. Si Michelle na dapat ay pinaparusahan ko ngayon!"Robert, tell Michelle's department she's not able to come to work today," utos ko kay Robert na nagulat. Alam kong susundin niya naman ako pero parang bantulot siyang sumunod."Is there any problem?" "Wala naman Lucas. It's just...never mind."May gustong sabihin si Robert pero binalewala ko lamang. I need to focus with my work for now. Ayaw kong magpaapekto sa mga walang kuwentang bagay. Lalo na ang Michelle na iyon."As long does my grandparents stay here?" tanong ko kay Robert. Nasa telepono pa ito kaya hindi niya agad ako nasagot."One week lang, Lucas," sagot sa akin ni Robert makailang saglit. Good! One week lang akong magkukunwari.As the day goes by ay unti-unting na-focus ang atensiyon ko sa trabah
MICHELLE'S POINT OF VIEW Parang panaginip ang lahat ng nangyari. Ang bilis na hindi ko na alam kung alin ang totoo. Ang ayaw na ipagsabi ni Lucas ay siya na mismo ang umamin. Sa mismong pamilya pa niya."We are married," ulit niya. Nalilito na ako. Hindi ko alam kung ano ang ire-react. Nang tumingin sa akin ang lola niya na tinawag niyang Nana ay hindi ako makasagot. "Is it true, Michelle?"Parang naputol ang dila ko. Noong tinanong ako kung anong gusto ko, gusto kong sabihin na divorce o lumaya na kay Lucas pero hindi ko masabi dahil wala ngang nakakaalam na kasal kami. Pero ngayon na bigla niyang inamin na kasal nga kami. Parang wala na akong lakas ng loob sabihin iyon kahit na pagkakataon ko ng magsalita.Nakagat ko ang ibabang labi ko. Naglaro ang mga daliri ko dahil sa kaba. Hindi ko alam kung natatandaan pa nila ako. Pero nakita ko na sila noong higschool pa ako. Gaya pa rin sila ng dati. Mababait. And I'm causing them trouble. Hinawakan ni Nana ang mga kamay ko. Making
LUCAS POINT OF VIEW LUCAS!"Malakas na sigaw ang nagpagising sa aking pagkakatulog. Pupungas-pungas akong napabangon. Masakit ang ulo ko dahil sa kalasingan kagabi."What the hèll is this, Lucas?"Nagsalubong ang mga kilay ko as I look to where the screaming is. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kos sila Nana at papa Val na nakatayo sa may pinto. "What?" I said as I was trying to collect myself. Nagulat ako dahil akala ko sa makalawa pa sila darating. "What? You..."Parang mahihimatay si Nana na may itinuro. Nang bumaling ako sa gilid ko ay napamura ako nang malutong. Biglang bumalil ang mga alaala ng nangyari kagabi. Ang kamalas-malasan pa ay nahuli kaming magkatabi. "Get dressed. Both of you! Mag-usap tayo sa baba!"galit an saad ni papa Val. Muli nilang sinara ang pinti at iniwan kaming dalawa ni Michelle.I was fuming mad. Marahas akong umalis sa kama samantalang hinila naman ni Michelle ang kumot para takpan ang kanyang kahubdan.Wala akong pakialam na hubo't hubad na nagp