Chapter 102

Lucas Point of View

Tahimik at nakamasid lamang ako habang kami ay kumakain. Hindi ko maiwasang pagmasdan bawat galaw ni Michelle pagkatapos mapansin ni Ethan ang kalungkutan sa mga mata niya. Si Ethan na aloof sa iba. Ang pamangkin kong wala naman kamuwang muwang pa dahil ilang taon lamang siya. But it hits harder kasi mismong bata na ang nakapansin.

Hindi nawala ang bigat na biglang pumatong sa dibdib ko. I ignored her presence the whole past two years. Naging kampante akong naroon lang siya sa tabi. Making her every move stagnant. I cut everything because I want her to suffer without anything or anyone to rely on.

I waited for her to complain. But she embraced the fact that she's just there alone. Walang patutunguhan ang buhay dahil iyon ang gusto ko. She's going to rely only on me.

I gave her only allowance. Sapat lang para sa lahat ng pangangailangan niya. Walang labis walang kulang. She never complained about it. But come to think of it, parang wala siyang binibiling bago pa