CHAPTER 1 – IGNITE

SETHIAH'S POV:

“Ano na naman kailangan ng boss ko?” Irap ko habang nakasandal sa swivel chair, hawak-hawak pa ang isang folder na hindi ko pa natatapos basahin. Kanina lang, halos mabasag ang conference room dahil sa sigaw at pagbuga ng init ng ulo ng CEO namin—si Evander de la Cruz. Ang buong floor, parang nasa silent retreat; lahat nagbubulungan, parang naghihintay ng firing squad. At guess what—ako ang ipinatawag.

“Lagot ka na, Seth,” bulong pa ng seatmate ko na parang tuwang-tuwa sa kapahamakan ko. “Good luck. Baka bukas wala ka na rito.”

Napabuntong-hininga na lang ako. Classic. Ganyan na ganyan ang tingin nila lagi sa akin—yung parang lagi akong nasa bingit ng termination letter. Hindi rin nakakatulong na si Evander, bukod sa pagiging CEO, ay kilala rin bilang malupit, walang sinasanto, walang kinakatakutan. Kung alam lang nila…

Naglakad ako papunta sa executive office. Ramdam ko ang tingin ng lahat, parang nanonood ng teleserye. Yung iba, halatang nag-aabang ng chismis para may mapag-usapan mamaya sa pantry. Kung pwede lang talaga, gusto kong sumigaw ng—Relax! Hindi ko plano umalis dito!

Kumatok ako. “Come in,” malamig niyang utos.

Pagkapasok ko, agad akong binanlian ng tingin niya. Nakaupo pa siya sa swivel chair, pormal, kunot-noo, parang handa akong kainin nang buhay.

“Close the door,” utos niya ulit, malamig pa rin.

Napairap ako nang palihim bago sumunod. Kung sisigawan mo na naman ako, sana bilisan mo, boss, bulong ko sa isip ko. Kaya napaangkas ang dila ko.

“Sir, kung sisigawan niyo ulit ako, pwede bang mabilis lang? Marami pa akong reports—”

Hindi ko na natapos. Biglang tumayo si Evander, hinampas ang folder sa mesa, at sa dalawang hakbang lang, nasa harap ko na siya. At bago pa ako makagalaw, hawak na niya agad ang pulso ko.

“Evander—” bulong ko, pero agad kong kinagat ang labi ko. Damn. Mali. Hindi dapat ako madulas.

“Evander?” Nakataas ang kilay niya, pero may pilyong ngisi sa labi. “Akala ko ba boss ang tawag mo sa ’kin kapag may tao?”

Ayan na naman. Yung ngiti niya na nakakainis kasi alam kong siya lang ang nakakaapekto sa ’kin nang ganito. Kanina, puno ako ng inis. Pero ngayon, ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Lalo na nang idikit niya ang katawan niya sa akin at bumulong sa tenga ko, garalgal ang boses.

“Gusto mong ulitin ko yung ginawa ko kanina sa harap ng lahat? Hm? O dito na lang tayo magtuloy?”

“Bwisit ka,” sagot ko, pabulong, pilit kong hinila ang kamay ko pero mas hinigpitan niya pa ang hawak.

Mula sa labas, akala ng lahat, nagwawala pa rin ang malamig na CEO. Pero rito sa loob ng opisina, ibang klase ang eksena. The Evander de la Cruz na kinatatakutan ng lahat—ang untouchable, ruthless boss—ay ngayon nakatitig sa akin na parang isang lalaking desperado sa asawa niya.

“Na-miss kita,” mariin niyang bulong, sabay kabig sa ’kin palapit sa dibdib niya. Ramdam ko ang tibok ng puso niya, mabilis, parang ilang linggo na siyang nagtiis.

Napapikit ako, hinahabol ang hininga. “Hindi mo pwedeng sabihin ‘yan dito,” mahina kong sagot, pero hindi ko rin siya kayang itulak.

“Then, shut me up.”

At bago pa ako makapagreklamo, hinalikan na niya ako. Mabigat. Sabik. Puno ng pagkauhaw. Hindi ito halik ng boss sa empleyado. Ito yung halik ng asawa ko—na matagal naming tinatago sa lahat.

“Evander…” ungol ko, pilit kong tinutulak siya, pero ang kamay ko, kusang yumakap sa batok niya. Hypocrite much, Sethiah.

“Tell me you don’t want this,” bulong niya, hawak na niya ang beywang ko, idiniin ako sa glass wall ng opisina. Kita pa rin ang view ng city lights sa labas, pero ang totoo, halos mawalan na ako ng pakialam kung may makasilip.

“Baka may makakita…” pilit kong sabi, pero sabay kagat sa labi nang maramdaman kong gumapang ang kamay niya pababa sa likod ko.

“Don’t mind them,” bulong niya, halik-halik ang leeg ko. “Ako ang kailangan mong i-entertain ngayon.”

Putang ina, Evander… Naiinis ako kasi wala akong laban. Galit pa ako kanina, pero ngayon? Ramdam ko na unti-unting nilalamon ako ng init na sinimulan niya.

Hinalikan niya ulit ako, mas mapusok. Halos mabitawan ko ang folder na kanina ko pa hawak. Ang kamay ko, kusa nang dumampi sa dibdib niya. Ang init. Para akong malulunod sa halik niya, sa haplos niya.

At nang gumapang ang kamay niya sa dibdib ko, napasinghap ako.

Shit.

“Evander…” pigil kong bulong, pero mas lalo lang siyang naging agresibo, parang wala na siyang pakialam kung may makarinig.

Tinanggal niya ang butones ng aking blouse saka minasahe ang aking malagong dibdib.

Nagpabuhat ako sa kanya saka inagkla ang aking binti sa beywang niya.

Naglakad siya paatras at tinabig ang lahat ng gamit sa mesa habang hindi pa rin siya kumakawala sa halikan namin.

Inihiga niya ako at nagsimulang halikan ako sa leeg, pababa sa aking puson. Napasinghap ako.

“Fuck!”

Naramdaman kong parang may kuryenteng gumagapang sa aking katawan sa bawat haplos at halik niya.

“It’s office hours... Hindi natin—” natigilan ako nang ipasok niya ang dalawang daliri sa aking perlas.

“I don't care. Right now, I want you.”

Napapaigtad ako sa bawat kilos ng kanyang daliri.

Shit! Ang sarap.

Habang nakatitig sa kisame at tila nawawala na ako sa huwisyo ay narinig ko ang pag un-zip ng pants niya. Nagulat ako nang lumitaw ang kanyang matigas, mahaba at maugat na alaga.

Ang swerte talaga ng kiffy ko sa asawa ko!

“I can't hold back anymore. You're so beautiful.” Saad niya na may mapang-akin na mata. Pumwesto siya at hinalikan ang aking matambok na perlas.

“Please be gentle, Evand—”

Fuck! Ang sakit!

Napaigtad ako at malakas na napaungol sa pagkabiglaang sagad ng kanyang alaga sa loob ko.

Nakagat ko ang labi ko nang hinugot niya saka malakas na pinasok ulit. Sa bawat ulos niya parang kinukuha ang kaluluwa ko palabas ng katawang ito.

Mabuti na lang at matibay ang lamesa kundi bibigay ito sa lakas bumayo ng asawa ko.

“Ah! Ugh!” Hindi ko na mabilang kung naka ilang ungol ako sa sarap ng aking nararamdaman.

Naramdaman kong may namumuong kung ano sa aking puson at pakiramdam ko’y sasabog na ito nang biglang—

“Sir? May urgent meeting daw po kayo with your business partner. He's waiting for you downstairs.”