My Husband's Hidden Heart

“Ate, dumating na ba si James?” Tanong ni Alex sa kanilang kasambahay na pumasok sa kanyang kwarto upang maglinis ng kanyang kwarto.

“Ah, si Sir James po? Opo kasama po niya ang kanyang best friend na sir Timothy. Nasa terrace po sila ngayon nag-uusap.”

Nagliwanag ang kanyang mga mata sa sinabi ng kanilang kasambahay, kaya di na nag atubili pa si Alex at dali-daling pumunta sa kusina para maghanda ng makakain at maiinom sina James at Timothy. Tulak-tulak ang tray na de-gulong, huminto si Alex sa harap ng pintuan patungo sa balcony kung saan nag-uusap ang dalawang magkaibigan. Mula sa isang maliit na siwang ng pinto, dinig ni Alex ang pinag-uusapan ng dalawang magkaibigan.

“Bro, aminin  mo nga sa akin. May nangyari na ba sa inyo ni Alex?” Nakakalokong tanong ni Timothy sa kanyang kaibigan na si James.

Parehas na nakatalikod na nakatayo paharap sa magandang view ng city ang dalawang lalaki kaya ay hindi makita ni Alex ang reaksyon ni James sa sinabi ng kanyang kaibigan. Samantalang si Alex naman ay nag-iinit bigla ang mga pisngi.

“Siya ang nagbigay motibo. Inakit niya ako. Syempre lalaki ako, sino ba naman ako para tumanggi.” May pagmamayabang pang sagot ni James sa kaibigan na siyang ikinabigla ni Alex. 

Tila siya ay nabuhusan ng malamig na tubig sa turan ng fiance. Ngunit imbes na umalis sa kinatatayuan, ay pinili pa niyang pakinggan ang susunod na pag-uusap ng dalawang lalaki.

Pabirong sinuntok ni Timothy ang braso ng kaibigan. “Huwag ka naman ganyan, dude. Alam mo namang simula pa noon ay marami ng nagpapantasya sa kanya. Natatandaan mo bang maraming gustong manligaw sa kanya? Halos mapuno pa nga ang kotse niya sa dami ng nagbibigay ng bulaklak at tsokolate. Pero nang malaman nila ang tungkol sa inyong dalawa, lahat sila ay tumitingin na lang sa kanya sa malayo.”

Si Timothy Silva ay best friend ni James Alexander Lopez. Magkakakilala na sila mula noong bata pa, kaya nasaksihan niya rin ang relasyon na meron sila James at Alex.

Napailing na lamang si James sa nasambit ng kaibigan. “Alam mo ba yung salitang masyado na kaming pamilyar sa isa’t-isa?”

Mula noong namatay ang mga magulang ni Alex ay dinala siya ng kanilang family attorney sa bahay ng mga Lopez. Iyon ay ayon sa last will ng mag-asawang Bautista. Mula pa noong mga bata sila, ay lagi na silang sinasabihan na sila na ang magkakatuluyan. At kahit sampung taon na ang lumipas, magkasama pa rin sila sa iisang bahay.

“Oo nga naman. Magkasama na nga kayo sa bahay araw-araw, magkasama pa kayo sa kompanya. Sabay din kayo lagi kumakain. Alam niyo na nga ang baho ng isa’t-isa. Kaya di kita masisisi kung masasabi mo ang mga bagay na yan.” Biro ni Timothy sa kaibigan.

“Hindi na siguro uso sa inyo na ang salitang pag-usbong ng pagmamahalan. Sa inyong dalawa kailangan din siguro ang magpakamisteryoso para naman may thrill at  mas lalong mahumaling kayo sa isa’t-isa. Kapag masyado niyo na alam ang sekreto ng isa’t-isa, nakakaumay talaga iyon.” Nagtaas baba pa ang kanyang kilay sa pang-aasar sa kaibigan.

Imbes na magreact, nanatiling tikom ang bibig ni James sa turan ng kaibigan. Kaya si Timothy ay tuloy pa rin ang salita.

“Pero seryoso, bro. Magpapakasal ka pa rin ba kay Alex, kahit na wala kang nararamdaman sa kanya?”

Sa tanong ni Timothy, ay napakapit nang mahigpit si Alex sa kanyang hawak na trolley tray. At nagpigil siya ng kanyang paghinga habang naghihintay ng sagot si James. Ngunit tila umurong ang dila ni James at di pa masagot ang tanong na ibinato sa kanya ng kaibigan.

‘Please lang, huwag naman sanang no ang isagot mo.’ Bulong niya sa isip na animo’y mapakikinggan ni James ang kanyang sinabi.

Matapos silang ipagkasundo, kinukulit na sila ng mag-asawang Lopez, mga magulang ni James na magpakasal. At gaya noon, hindi na naman kumibo ang lalaki.

“Ayaw mo?” Pag-uulit na tanong ni Timothy.

“Hindi sa ganoon…” Naputol ang sasabihin ni James nang nagsalitang muli si Timothy.

“Ibig-sabihin, okay lang sayo kahit di mo gustong magpakasal?”

‘Shit!’ Pagmumura ni Alex sa kanyang utak. Tila natumbong ni Timothy ang sagot na hinihintay ni Alex isang taon na ang nakalipas.

Tunay ngang matalik silang magkaibigan, kilala nila ang isa’t-isa na kahit hibla ng kanilang mga buhok ay alam.

“Tim, alam mo ba ang salitang… ‘Nakakahinayang pa rin magtapon ng pagkain kahit na paulit ulit mo na itong ulam.’ ” Napaawang si Timothy sa sinabi ng kaibigan.

Sa kabilang banda, agad na tumulo ang mga luhang kanina pa nagbabadyang pumatak mula sa mata ni Alex. Napasinghot ang dalaga at mapait na ngumiti sabay punas ng kanyang mga luha. ‘Tao ako hindi pagkain. Siguro kung may ibang putaheng ihahain sa lapag, iyon agad ang una niyang kakainin.’ bulong ni Alex sa sarili.

“So, ano na nga? Papakasal ka pa rin ba o hindi?” Tanong muli ni TImothy.

Napalingon si James sa katabing si Timothy at binigyan ng masamang tingin. “Bakit ka atat na malaman ang sagot? May gusto ka ba sa kanya? Kung gusto mo, sayo nalang siya.”

‘Isa akong tao at hindi isang bagay na basta na lamang ipapamigay kapag napagsawaan na.’ Bulong niya sa sarili.

Nanikip ang dibdib ni Alex na tila ba siya ay tinusok ng paulit ulit direkta sa kanyang puso. ‘Siya ang pag-asa na nagbibigay ng liwanag sa aking naging madilim na mundo. Sa loob ng sampung taon, siya ang naging sandalan ko, at ang inspirasyon kong manatili sa mundong ito, ngunit hindi pala ako ang gusto niyang makapiling sa kanyang mundo.’

Nasaktan ng sobra si Alex sa mga narinig at hindi na din niya mapipigilan pa ang pagbuhos ng kanyang mga luha. Kinagat na lamang ni Alex ang kanyang mga labi upang pigilan ang paghagulgol.

Yumukod si Alex  upang kunin sa bulsa ang maliit na stick na sana ay ipapakita niya sa fiance. Ngunit muli na lamang niya itong isinilid sa bulsa ng kanyang pantalon.

“Magtigil ka nga.” Mahinang pinalo ni Timothy ang batok ng kaibigan dahilan upang sumama ang tingin ni James sa kanya.

“Alm mo naman ang salitang bro code. At tyaka ang kay Juan ay kay Juan. Ang kay Pedro ay kay Pedro.”

Napahithit na lamang ng sigarilyo si James bago ito ilagay sa ashtray.

“Umalis ka na nga.” Pagtutulak nito sa kaibigan. “Pag-andito ka may dala kang malas eh…”

Napangiwi na lamang si Timothy sa sinabi ng kaibigan sabay turo niya sa sarili. “Itong mukhang to pa ang may dala ng malas? Huwag ka nga!”

Iling niyang sagot. Pero di kalaunan ay naging seryoso ang mukha nito. “Pero seryoso. Kung ayaw mo sa kanya, palayain mo nalang kaysa hayaan mong ganito ang set up niyo. Parehas kayong magdurusa. At saka maawa ka kay Alex. Kahit papaano ay malaki ang parte niya sa buhay niyo. Deserve niya din ang mahalin at maging masaya sa taong mamahalin siya ng buo, kaya huwag mo ipagkakait sa kanya. Alis na ko.” Pagtapik niya sa braso ng kaibigan bago ito pumasok sa loob.

Pagbukas ni Timothy ng pinto na nagdudugtong mula sa balcony patungo sa loob ng bahay, ay bahagya siya nagulat. Ang mga mata nina Alex at Timothy ay nagkasalubong.

“Nasa loob pa si James.” Sabi ni Timothy kahit di naman siya tinatanong ni Alex.

Baka mula sa mga mata ng dalaga ang pagmumugto nila mula sa kanyang pag-iyak. Kahit pa nakangiti itong nakatingin at bumati kay Timothy, bakas sa kanya ang sakit at pighati dulot ng kanyang mga narinig.

Napabuntong hininga si Timothy. “Hindi mo kailangang magpanggap. Payong kaibigan lang… Pag-isipan mong maiigi ang iyong magiging desisyon mo. Alam kong narinig mo ang usapan namin.”