26 : หัวใจของฉันขอคืนก็แล้วกันนะ

26:

หัวใจของฉันขอคืนก็แล้วกันนะ

หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานพวกเราก็เลยตกลงกันว่าจะนอนค้างที่คอนโดแจสซี่ โดยมียัยนิดหน่อยตามมาสมทบกับอิกันต์ที่ฝากลูกให้แม่ยายเลี้ยงแล้วตัวเองก็ตามมาแรดอยู่ที่นี่ด้วยและที่ขาดไม่ได้ก็คงจะมีโซ่ที่จะตามมาสมทบทีหลังด้วยเพราะยังไงมันก็เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน

พวกเราทั้งหมดตั้งวงกินเหล้ารำลึกถึงความหลังเมื่อสมัยยังเป็นนักศึกษากันที่ไม่ว่าจะมาทำงานรึอะไรก็ตามต้องเหล้ามาแจมตลอดตอนนี้ทุกคนมาครบเหลือแค่โซ่คนเดียวที่ยังไม่มา

ชนกันไปคุยกันไปชักเริ่มมึนๆฉันก็เลยลุกเดืนไปเข้าห้องน้ำ กลับออกมาอีกทีก็เห็นผู้ชายที่เคยคุ้นนั่งอยู่ในวงเหล้านั้นเสียแล้ว ใบหน้าคมคายมีแววเหนื่อยล้าแต่ยังอุตส่าห์มากับเขาอีกเนอะ สายตาคมเหลือบมองมาทางฉันอย่างไม่วางตา

'จะมองอะไรนักหนานะไม่เคยเห็นหรือไง'

"หวัดดีโซ่!"

ฉันต้องทักเพื่อไม่ให้เพื่อนผิดสังเกตุว่าระหว่างฉันกับโซ่เรามีปัญหากัน เพราะไม่อยากจะทำให้มันไม่สบายใจกัน

"หวัดดีลี่!"

เวลาที่ผ่านมากับสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้ฉันคิดอะไรได้เยอะขึ้น ที่ผ่านมาฉันก็อ่อนแอมากไปเลยเปิดโอกาสให้มีคนเข้ามาทำร้ายกันได้ง่ายๆ ต่อจากนี้ไปฉันเป็นคนใหม่แล้วจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำร้ายอีกแล้ว

กินกันไปจนค่อนคืนแล้วแต่ละคนเริ่มกรึ่มๆได้ที่แล้วล่ะ

"ลี่ๆฉันกลับก่อนได้ป่ะ?พอดีพี่ชายแกมารอรับฉันอยู่ข้างล่างแล้วอ่ะ"

นิดหน่อยแอบมากระซิบกับฉันเบาๆ

"ห๊ะ!เออๆไปก่อนเลยฝากบอกพี่ชายฉันด้วยนะว่าไม่ต้องเป็นห่วงนะ"

'คู่นี้นี่ชักจะยังไงกันนะเนี่ย'

"ทุกคนคะวันนี้เราขอตัวกลับก่อนนะคะพอดีมีคนมารับแล้วล่ะ"

"ว้าาากลับไวจังกำลังสนุกเลยวันหลังมาสนุกกันใหม่นะ"

พวกมันประสานเสียงพร้อมโบกมือบ๊ายบายให้ยัยนิดหน่อย โดยที่ฉันเองก็ขี้เกียงลงไปเสร็จปล่อยให้นางเดินลงไปเองฮ่าๆๆๆดี๊ดีเนอะ

ชนแก้วกันจนน้ำหอมเริ่มเมาอิกันต์ก็เลยขอตัวพากลับก่อนก็นะคนมีครอบครัวมันก็ต้องกลับไปดูแลลูกอีกจะให้ฉลองกันจนเช้าเหมือนแต่ก่อนก็คงจะไม่ได้แล้วเนอะ

ที่ยังเหลืออยู่ก็มีฉัน โซดา แจสซี่ แล้วก็โซ่ทำไมมันไม่ยอมกลับไปมั่งนะ

อยู่ๆอิแจสกับโซดาก็ดันบอกว่ากับแกล้มหมดขอตัวลงไปซื้อข้างล่างตึกจะเป็นเซเว่นไง แต่คือมึงจะลงไปซื้อกับแกล้มตอนตี3ทำไมวะน่ะ

เอ้าาาแล้วทีนี้ก็ดันเหลือฉันกับโซ่แค่สองคนเท่านั้นในห้องนี้

'ใจฉันยังไม่ทันแข็งแรงดีแถมสติก็แทบจะไม่มีด้วยซ้ำ'

"ลี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ?" จะคุยอะไรอีกวะ

"มีอะไรหรอ?..."

"เรื่องของเราไง..."

"มันไม่มีเรื่องของเราอีกแล้วโซ่ระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว"

"........" มันเงียบ

"รู้ใช่ไหมว่าฉันรักนายมากแค่ไหน?"

โซ่พยักหน้าช้าๆ

"แต่ต่อจากนี้ไป...หัวใจของฉันฉันขอมันคืนมาแล้วกันนะ"

"ลี่!!..."

โซ่ครางเรียกชื่อฉันเสียงแผ่วใบหน้าเศร้าสร้อย แค่นี้ไม่เจ็บเท่าที่ฉันเจ็บมาตลอดหรอกนะ

"แต่ระหว่างเรายังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้"

"แค่เพื่อนก็ยังดี" โซ่พึมพัมเสียงแผ่ว

รู้สึกว่าอิสองคนมันจะไปซื้อของนานแล้วนะไม่มาสักที ฉันว่าฉันไปนอนก่อนดีกว่า

"ฉันขอตัวไปนอนก่อนดีกว่านะรู้สึกมึนๆล่ะ"

ฉันบอกแล้วก็ลุกขึ้นเดินก่อนจะเซนิดๆจนเกือบล้มจนโซ่ลุกขึ้นมาช่วยพยุงร่างฉันไว้แล้วพาไปนอนในห้อง

"ไม่เป็นไรฉันเดินเองได้..."

"โซ่ไม่ทำอะไรหรอกไม่ต้องห่วงนะ"

"......."

ฉันก็ยอมให้โซ่ช่วยพยุงตัวพาไปนอนที่เตียง เขาจัดท่าให้ฉันนอนห่มผ้าให้อย่างเบามือ น่าเสียดายที่ฉันรู้ทันเค้าหมดทุกอย่างแล้วล่ะไม่ว่าเขาจะแกล้งทำดีสักแค่ไหน

หลังจากล้มตัวลงนอนในหัวมันก็จะมึนๆหน่อยคล้ายๆในห้องมันจะหมุนๆฉันก็เลยหลับตาลงเลิกสนใจสิ่งรอบข้าง

รู้สึกได้ถึงพลังงานงานบางอย่างที่ลูบไล้ไปตามเส้นผมสลวยของฉัน โซ่ยกมือลูบหัวลูบผมฉันแผ่วเบา

~โซ่Talk~

"แต่ต่อจากนี้ไป...หัวใจของฉันฉันขอมันคืนมาแล้วกันนะ"

เสียงนี้ยังดังก้องในหัวผมดังวนเวียนไปมา ลี่คนเดิมที่ผมเคยรู้จักตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว ลี่มาขอหัวใจของเธอคืน แต่หัวใจของผมให้เธอไปหมดแล้ว ถึงแม้ว่าผมจะเคยทำเลวระยำกับเธอไว้เยอะ แต่ผมพูดได้เต็มปากว่าผมรักลี่คนเดียวรักมาตลอด รู้สึกผิดทุกครั้งที่รู้ว่าตัวเองทำร้ายลี่เพราะความเข้าใจผิด

อาทิตย์ก่อนผมบังเอิญเจอคนคนนึงที่เคยเห็นในรูปที่แม่ผมบอกว่าลี่ไปกับผู้ชายคนนั้น แต่ภาพที่ผมเห็นคือผู้ชายคนนั้นเป็นเกย์และเค้าก็มีแฟนอยู่แล้วเดินนัวเนียอยู่ข้างๆ นั่นก็แปลว่าลี่ไม่ได้เป็นอย่างมี่แม่ผมพูดทุกอย่าง

ผมให้สัญญากับตัวเองไว้ว่าต่อให้ลี่จะยังไม่หายโกรธผมก็ตามแต่ผมยังยืนยันที่จะคอยตามดูแลเธอตลอดไปจะไม่ข่มเหงน้ำใจให้เธอต้องเจ็บอีก จะรอวันที่เธอเปิดใจให้ผมได้กลับมาดูแลเธออีกครั้ง

แม้ว่าตอนนี้ที่ได้กลับมาอยู่ใกล้ชิดลี่อีกครั้งได้กลิ่นกายหอมอ่อนๆจากตัวเธอมันจะทำให้ผมรู้สึกคึกคักเหมือนกลับไปอายุ14อีกครั้งก็ตาม

"อ๊ะลี่!ทำอะไรน่ะ?"

อยู่ๆลี่ก็จับมือผมไปกอบกุมหน้าอกอิ่มที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้สัมผัสมานานดูมันจะขยายใหญ่ขึ้นนะ แต่ผมก็ต้องบังคับใจให้สะบัดมือออกถึงแม้ใจอยากจะบีบเคล้นให้หนำใจก็ตาม แต่ผมจะทำอย่างที่คิดไม่ได้เพราะไม่อยากหยามน้ำใจเธออีก

สงสัยว่าคงจะเมาจริงๆเพราะถ้าไม่เมาแม้แต่หน้าผมลี่ยังไม่อยากจะมองเลย

ลี่สะบัดมือหนีไปมาแต่มือซนๆนั่นก็ดันมาวางแปะไว้ที่น้องชายจอมหื่นของผมพอดิบพอดี

'ให้ตายเถอะลี่!โซ่จะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ'

ผมได้แต่โอดครวญอยู่ในใจ แม้ในส่วนลึกความคิดอยากจะรั้งร่างบางมาฝากรักให้สมใจ แต่ใจต้องห้ามเอาไว้ก่อน จับมือบางมาวางไว้ข้างตัวแล้วเอาผ้าห่มพันไว้กันเธอซนอีก

ถามว่าตอนนี้ถ้าผมจะรวบรัดลี่ไปเลยอีกครั้งในขณะที่ลี่เมาผมก็ทำได้ แต่ผมไม่อยากทำให้ลี่ต้องเกลียดผมไปมากกว่านี้ ผมยินดีจะนั่งมองเธออยู่ข้างๆถึงแม้ว่าร่างกายผมจะทรมานเพราะความต้องการของร่างกายมากแค่ไหน ผมทำได้เพียงลูบผมสลวยแผ่วเบาด้วยความทนุถนอม ที่ผ่านมาผมทำลี่เจ็บและบอบช้ำมากพอแล้ว

ผมเคยแอบกระซิบถามคุณภาคว่าเป็นอะไรกับลี่แต่เขาก็ตอบแค่ว่าเป็นคนที่รักลี่มาก ทำเอาผมจุกไปเลยล่ะ แต่ผมก็ไม่ท้อหรอกนะ เพราะคุณภาคเล่าว่าลี่น่าสงสารเคยโดนรถชนจนความจำเสื่อมกว่าจะหายก็นานเป็นเดือน ผมอยากเห็นลี่มีความสุขในทุกๆวัน

ถึงแม้ตอนนี้ลี่จะไม่รักผมแล้วก็ตามแต่เชื่อว่าสักวันผมจะพยายามทำให้ลี่ยอมกลับมารักผมอีกครั้งให้ได้

ผมช้อนมือบางขึ้นมาแนบแก้มก่อนจะแอบหอมมือนุ่มๆนั่นแผ่วเบาก่อนจะปล่อยให้เธอนอนจัดการห่มผ้าให้เรียบร้อย

"ลี่...โซ่รักลี่นะถึงแม้ว่าตอนนี้ลี่จะไม่รักโซ่แล้วก็ตามโซ่ยังยืนยันที่จะรอลี่อยู่ตรงนี้เสมอนะคนดี"

เพราะผมรู้ว่าเธอหลับไปแล้วถึงได้กล้าพูดอะไรเลี่ยนๆแบบนี้ออกไป

~End โซ่~

หลังจากโซ่ออกจากห้องไปแล้วฉันก็ค่อยๆขยับเปลือกตาเปิดขึ้น ใครว่าฉันเมา ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ฉันรู้ว่าควรทำตัวอย่างไร ฉันก็แค่แกล้งเมาดูอยากจะรู้ว่าโซ่จะทำยังไง ถ้าหากเขายังเลวเหมือนเก่าจะขืนใจฉันขึ้นมาอีกบอกเลยว่าฉันจะสู้ยิบตาจริงๆ แต่ก็ผิดคาดนะเขาดูอ่อนโยนแต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันใจอ่อนหรอกนะบอกเลย

ฉันก็แค่แกล้งๆกวาดมือไม้เปะปะเพื่อดูปฏิกิริยาเขาเท่านั้นแหละว่าเขาจะทำยังไง แต่สิ่งที่เขาทำมันทำให้ใจฉันวูบขึ้นมานิดนึง ถามว่าฉันเลิกรักโซ่จริงๆไหมตอบได้เลยว่าไม่...

'ฉันยังรักเขาเต็มหัวใจ'

แต่ต้องเข้มแข็งไม่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนที่ผ่านมาฉันเป็นฝ่ายยอมมาตลอดไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม ต่อจากนี้ถึงตาฉันเอาคืนบ้างล่ะ

แต่ใครจะรู้ว่าจะยินคำพูดอ่อนโยน คำบอกกระซิบรักแผ่วเบาข้างๆหู จนฉันแทบหลุดอาการแกล้งหลับให้เขาจับได้ซะนี่

หัวใจที่เคยชินชามันเต้นระรัวเสียงดังจนฉันกลัวเขาจะรู้ว่าฉันแกล้งหลับ พยายามข่มอาการตื่นเต้นเอาไว้

นอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้

ส่วนหนึ่งสาวแท้กับหนึ่งสาวเทียมนั่งกระดกเบียร์อยู่ข้างล่างหน้าเซเว่น

"มึงว่ามันจะปรับความเข้าใจกันได้ไหมวะ?"

แจสซี่ถามขึ้นมาก่อนจะยกขวดเบียร์ดื่มตาม

"กูไม่รู้ว่ะแต่ก็ภาวนาให้มันเข้าใจกันดีกูอยากเห็นพวกมันสองคนมีความสุขกันสักที"

"นั่นสิเนอะว่าแต่นี่ก็ตี4กว่าๆล่ะกูว่ามันคงปรับกันเสร็จแล้วมั้ง...เราขึ้นไปนอนกันเถอะตากูจะปิดล่ะ"

"เออๆไปสิกูก็ง่วงแล้วยุงแม่งก็กัดชิบหายเลยฮ่าๆๆๆ"

แล้วสองคนก็เดินกอดคอกันขึ้นห้องไปหลังจากนั่งให้อาหารยุงตั้งนานเลย

---------------------------------------------