35 : ขอนะ

35:

ขอนะ

ฉันขยับตัวขยับเขยื้อนอย่างยากลำบากรู้สึกปวดเมื่อยล้าตามเนื้อตามตัวอย่างบอกไม่ถูก กวาดสายตามองไปรอบๆห้องก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงกว้างเพียงลำพัง โซ่หายไปไหนทำไมเขาทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว หรือว่าเขาได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยทิ้งฉันไปอีกครั้ง ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันคงจะเสียใจจนหาที่สุดไม่ได้อีกแล้วล่ะมั้ง...

"อ๊ะ..."

ขณะจะลุกขึ้นจากเตียงลงไปเข้าห้องน้ำแข้งขาก็อ่อนเปลี้ยจนยืนแทบไม่ได้ จนต้องทิ้งตัวลงนั่งกับพื้น ช่วงร่างฉันรู้สึกเจ็บระบมไปหมด ไอ้คนบ้าใจร้ายหื่นจนฉันแทบไม่ได้พักไม่รู้ยาบ้าอะไรถึงทำให้เขาหื่นได้ขนาดนี้

'นี่ถ้าลี่รู้ว่าเมื่อคืนที่โดนไม่ได้เป็นเพราะฤทธิ์ยาลี่จะทำหน้ายังไงน้าาา'

"ที่รัก!รีบลุกขึ้นมาทำไม?หื้มมม"

โซ่ยกถาดอาหารที่เค้ายกมาด้วยวางไว้ที่โต๊ะก่อนปรี่เข้ามาประคองฉันมานั่งที่เตียงอย่างอ่อนโยนช้าๆ

"โซ่....."

"หื้อออ...เรียกทำไม?"

"นึกว่าทิ้งกันไปแล้วซะอีก"

ที่แท้ที่เห็นหน้าเศร้าเพราะคิดว่าเขาจะทิ้งไปนี่เอง 'โถคนดีของโซ่'

"ใครจะทิ้งเมียตัวเองได้ล่ะรักซะขนาดนี้"

"ใครเมียกัน มั่วนิ่มตลอด"

"ก็คนนี้ไงเมียสุดที่รักของโซ่"

โซ่จิ้มๆลงมาที่แก้มของฉันเบาๆแต่เหมือนแอบหมั่นเขี้ยวเล็กๆก็เลยแถมหยิกแก้มฉันเน้นๆไปทีนึง

"อื้อออ...เจ็บนะ!"

"ก็อยากน่ารักทำไมล่ะ?"

"ก็ปกตินะคนสวยก็เงี้ยแหละ"

แม่คนสวยจีบปากจีบคอตอบอย่างน่าฟัดซะเหลือเกิน

"ถ้างั้นคนสวยคนเนี้ยจะให้เกียรติแต่งงานกับกระผมได้ไหมขอรับ"

หลังจากที่ฉวยโอกาสแอบมัดจำร่างสมส่วนนี้ไปหลายยกทั้งคืน นี่ยังไม่รวมถึงเมื่อปีก่อนโน้นที่เราตกลงเป็นแฟนกันไป ผมก็ตัดสินใจได้ว่าต้องขอผู้หญิงคนนี้แต่งงานอย่างเร็วที่สุด เสกเด็กเข้าท้องให้ลี่สักคนสองคนจะได้เลิกดื้อกับผมสักที

"

ห๊ะ!!!พูดจริงหรอ?"

ลี่อ้าปากหวออุทานเสียงดังพลางมองอย่างไม่แน่ใจ คนสวยเนี่ยเนอะจะอยู่ในท่าไหนจะตอนหลับรึตอนตื่นก็ยังดูสวยอยู่ดี ท่าทางน่ารักๆแบบนี้มันชักอยากจะทำให้ผมกดเธอลงอีกสักทีสองทีซะแล้วสิ

"ยะหยุดห้ามมองแบบนี้นะ...พอเลยไม่เอาแล้วนะ"

สมกับที่รักกันจริงๆเลย แค่มองตาก็รู้ใจแล้วว่ากำลังคิดอะไรอยู่ หน้าสวยๆส่ายหน้ารัวๆพลางกระเถิบตัวหนี แต่ผมก็จับแขนเธอได้ทันก่อน

"พูดจริง...แต่งงานกันนะคนดีขอโอกาสให้คนเลวๆคนนี้ได้ชดใช้ทั้งชีวิตเพื่อดูแลและรักลี่ไปตลอดชีวิตได้ไหม?"

อย่าเพิ่งอ้วกกันเลยผมพูดเองผมก็เขินเหมือนกัน แต่นึกอะไรได้ผมก็พูดไปแบบนั้นแหละก็ผมตื่นเต้นด้วยเนอะ พูดจบแล้วร่างบางก็ยังนั่งเงียบกริบเม้มปากแน่น ท่าทางสับสนอยู่

"ว่าไงลี่?ถ้าไม่ตอบจะทำแบบเมื่อคืนแล้วนะวันนี้โซ่มีเวลาให้ทั้งวันด้วย"

"มะไม่เอานะพอแล้ว..เอ่อ...แล้วไหนล่ะแหวนจะมาขอแต่งงานไม่ใช่หรอ?"

คนหน้าแดงๆตอบตะกุกตะกักถามหาแหวน โถเด็กน้อยตื่นขึ้นมาก็ไม่มองซ้ายมองขวาบ้างเลย ผมจับมือเล็กๆขึ้นมากุมเบาๆก่อนจะชี้ไปที่ข้อมือข้างซ้ายที่มีแหวนใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายอยู่

"ก็นี่ไงแหวน...ใส่อยู่ยังไม่รู้ตัวอีกเด็กโง่เอ้ย"

"หึ้ยยยว่าใครโง่ห๊ะ!"

"ปะเปล่าจ้าว่าตัวเองนี่แหละที่โง่"

ผมยิ้มประจบแม่เสือสาวเบาๆเป็นเชิงว่ายินยอมทุกอย่างแล้ว

"หึ...ถึงจะโง่แต่ก็รักนะคนบ้า"

ทำไมๆๆๆๆเมียผมจะน่ารักน่ากดขนาดนี้ล่ะเนี่ยหึ้ยยยผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ...

"ตกลงแต่งงานกันแล้วนะ...พ่อแม่โซ่กับคุณย่าของลี่ไปหาฤกษ์แต่งรอแล้วเนี่ยโอ้ยยดีใจจังโว๊ยยยย!จะมีเมียกับเค้าสักที"

ยิ่งมองหน้าหวานๆที่ก้มหน้างุด แก้มป่องแดงระเรื่อก็ชักอดใจไว้ไม่ไหวเอาวะโดนด่าอีกทีก็ยอมวะ...

"ว๊ายย!จะทำอะไรน่ะไอ้คนหื่นวางลี่ลงเดี๋ยวนี้นะอื้อออ!"

ร่างอรชรดิ้นกระดุกกระดิกอยู่ในอ้อมแขนพลางร้องโวยวายเสียงดังเพื่อให้ปล่อย ต่อให้เอาช้างมาฉุดผมก็ไม่ยอมบอกไว้เลย เสียงดังนักใช่ไหม ประกบจูบที่ปากอิ่มแนบแน่นจนซุ่มเสียงที่โวยวายหายไปในลำคอเลย

กลิ่นตัวหอมๆของลี่ที่ไม่ว่าจะดมกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อเลย อยากจะดมกลิ่นนี้ไปทั้งชีวิตเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าผมไม่ใช่หมานะครับ แค่ชอบดมกลิ่นเมียเฉยๆเอง

หลังจากน็อคยกสุดท้ายลี่สลบไสลไปแล้วส่วนผมที่ได้พลังสุขสมเต็มเปี่ยมไปแล้วก็จัดการอุ้มไปอาบน้ำอาบท่าทาแป้งแต่งตัวใส่ชุดนอนให้อย่างกับแต่งตัวให้ตุ๊กตายังไงยังงั้น

ผมดูดดื่มด่ำความหอมหวานในโพลงปากสวยจนปากอิ่มเริ่มบวมเจ่อขึ้นมาทันตา ลิ้นร้อนๆแทรกแซงเข้าไปเสาะหาลิ้นเล็กๆเพื่อมาเล่นเกี่ยวพันกัน ลิ้นเล็กๆนั้นก็ออกมาขับไล่ใสส่งผมแต่ก็สู้ไม่ไหวเพราะโดนเกี่ยวกวัดรัดรึงจนปากเล็กๆสู้ไหวต้องถอยทับกลับโดยไว

มือเล็กๆทุบอกผมอย่างจงใจส่งสัญญานบอกใบ้ว่าจะใกล้จะขาดใจอยู่แล้วนะ ผมก็เลยต้องปล่อยให้ลี่สูบลมหายใจเข้าปอดสักครู่นึง ก่อนจะรั้งเข้ามาจูบอีกที คนอะไรตัวก็หอมปากก็หวานเป็นบ้าเลย

ผมสะกิดกระดุมชุดนอนออกทีละเม็ดๆจนหมดรั้งชุดนอนให้ออกจากตัวโดยมีคนใต้ร่างช่วยอำนวยความสะดวกให้อย่างเอียงอาย มือบางก็ช่วยถอดเสื้อผ้าให้ผมสลับกัน

เสียงหอบหายใจกระเส่าดังลั่นห้องเมื่อความสวยงามตรงหน้าปรากฏโฉมอีกครั้ง ทรวงทรงองค์เอวสะโอดสะอง ผิวขาวเนียนนวลชวนสัมผัส ร่างสวยงามใต้ร่างผมหอบหายใจแรงขึ้นท่าทีสะเทิ้นอาย สองแก้มแดงระเรื่อชวนให้ก้มลงฟัดจริงๆ แต่ยังก่อนตอนนี้ผมกำลังจ้องซาลาเปาบิ๊กไซส์สองลูกใหญ่ๆนูนเด่นตระการตา มีจุกยอดสีชมพูเข้มประดับอยู่ข้างละลูก โดยมีมือบางของผู้เป็นเจ้าของทาบปิดเอาไว้อยู่จนเห็นเนื้อขาวๆวับๆแวมๆ

ผมดึงมือบางทั้งสองข้างออกจากของหวานของผม ก่อนจะก้มหน้าดูดนมหวานๆจากเต้าขาวๆอย่างเอร็ดอร่อยอย่างมูมมาม'ทั้งหอมทั้งหวานเลยแม่คุณเอ้ย'

"อ๊ะ...อื้อออ...สะเสียว"

เสียงเล็กๆครางหงิงๆอย่างรัญจวนใจ ใบหน้างามหลับตาพริ้มส่ายหน้าไปมาจนเส้นผมยาวสลวยตกกระจายเต็มหมอน

'ทำไมจะเซ็กซี่จังนะเมียผมเนี่ย'

ยิ่งเห็นก็ยิ่งคึก 'ทนก่อนนะลูกแม่เค้าเจ็บอยู่เราต้องใจเย็นๆ' ผมปลุกปลอบลูกชายตัวน้อยที่แผ่ผงาดชนต้นขาเนียนๆอย่างจงใจ

เมื่อดื่มนมจากเต้าขาวๆจนอิ่มหนำสำราญก็ย้ายขึ้นไปดอมดมความหอมจากซอกคอขาวๆที่บัดนี้เปลี่ยนเป็นสีคล้ำเป็นจ้ำๆจากร่องรอยรักที่ผมฝากเอาไว้ตั้งแต่เมื่อคืน หน้าแดงๆแหงยเงยขึ้นอำนวยความสะดวกให้ผมได้ซุกไซร้ซอกคอขาวผ่องอย่างสบายขึ้น

สองมือที่ยังว่างก็ลากไล้ไปตามแอ่งสะดือ แต่ก่อนถึงสะดือก็แวะสำรวจเคล้นคลึงซาลาเปาลูกโตโอ้โห!ใหญ่จริงๆเล่นก่อน แล้วค่อยๆเคลื่อนฝ่ามือลงต่ำไปอีกหน่อย

คอมันแห้งๆก็เลยลงมาหาน้ำเื่มอีกสักหน่อยคราวนี้เป้าหมายอยู่ต่ำกว่าสะดือไปอีก ลากเรียวลิ้นลงมาผ่านสะดือน้อย ก่อนจะเลื่อนลงมาเจอป่าดงดิบที่มีขนาดพอเหมาะมือป่าเล็กๆที่จัดตกแต่งมาเป็นอย่างดีมีร่องน้ำหวานในซอกหลืบ มีกลีบดอกเกสรยื่นออกมาเล็กน้อย สวยงามมากจนผมต้องแอบกลืนน้ำลายลงคอไปเอื้อกใหญ่

"หื้มมม...สวยมากที่รัก...ขอชิมหน่อยนะคนดี"

ปากหยักฉกวูบที่กลีบดอกไม้ใจกลางป่าเล็กๆดูดดึงเกสรออกมาเล่น พลางดูดน้ำหวานจากแอ่งเข้าปากจนเกิดเสียงดังจ๊วบๆฝ่ามือบางจิกหัวผมขยำขยี้จนเสียทรงเพราะความรวดร้าวรัญจวนใจ

ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศก็ไม่อาจช่วยทำให้คลายร้อนได้เมื่อความร้อนจากภายในยังไม่ถูกดับลง แม้ภายในห้องจะเย็นฉ่ำ แต่สองร่างที่เคล้าคลอกันกับเหงื่อชุ่มกาย

"ชอบไหมคนดี...แบบนี้ดีไหม?"

เสียงสั่นหอบกระเส่าเอ่ยเคล้าคลอข้างๆหู เมื่อปลายนิ้วค่อยๆดันลงไปทีละนิดๆจนมิด ลิ้นร้อนๆก็โลมเลียโจมตีทั้งมือและปากจนคนใต้ร่างแอ่นสะโพกร่อนส่ายไปมาอย่างถือดี

"อื้อออ...ม..ไม่ไหวแล้ววว"

เสียงสั่นกระเส่าเอ่ยขึ้นอย่างรัญจวนใจ

"ปล่อยออกมาที่รัก...ปล่อยมาให้หมดโซ่จะรับไว้เอง"

โรมรันกันได้สักพักใหญ่ๆร่างบางก็อ่อนใจยอมปล่อยหยาดน้ำหวานมาให้ผมลิ้มรสจนแทบหมดรัง

"กรี๊ดดดด...ไม่ไหวแล้ววว...อ๊าาาาห์"

ส่งร่างอรชรไปสุขสมภิรมณ์ใจได้สำเร็จก็ถึงตาที่ผมจะไปบ้างแล้ว มือหนายกขึ้นมารูดขึ้นรูดลงเตรียมความพร้อมออกรบโดยพลัน จรดแท่นปลายกลมมนจ่อเข้าช่องทางรักแสนหวานอย่างเร่งรีบ...

"อื้อออ...โซ่!ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะ"

และแล้วสวรรค์ก็สรรสร้างความปวดร้าวมาให้ผม เมื่อคนที่เสร็จสมไปแล้วร้องหิวข้าวขึ้นมากระทันหัน ด้วยความสงสารที่เมื่อคืนก็โดยรีดพลังงานไปจนหมด เลยต้องยอมให้นางกินข้าวให้อิ่มหนำสำราญไปก่อนถึงเวลานั้นค่อยทบต้นทบดอกหนักๆให้นางลุกไม่ขึ้นไปอีกสักสามวันก็แล้วกัน

---------------------------------------