34 : เรื่องลับๆ

34:

เรื่องลับๆ

ช่วงสายของเช้าวันใหม่สองร่างกอดก่ายแนบชิดจนแทบเป็นคนๆเดียวกัน ใบหน้าสวยนอนซบอกแกร่งร้อนผ่าว คางได้รูปเกยบนหน้าผากนูนสวยเป่าลมหายใจรดกระหม่อมบาง แขนหนักๆพาดที่ช่วงเอวกิ่วคอด ร่างแกร่งขยับตัวกระชับอ้อมแขนขึ้นอีกนิด ก่อนจะขยับเปิดตาดูความเป็นไปภายในห้อง

ฝ่ามือหนาลูบไล้แก้มอิ่มเบามือก่อนจะปัดเศษผมที่ปลิวปรกดวงหน้างามออกห่างๆพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาโทรรายงานแม่คนตัวบางนี้ว่ามาคุยงานอยู่ที่ผับเสร็จแล้วจะรีบกลับ แต่ว่าอยู่ๆก็มีสาวสวยคนนึงเข้ามาตีสนิทขอนั่งด้วย แต่ผมเข็ดแล้วกับความเจ้าชู้ทั้งหลายนี้ก็เลยปฏิเสธเธอไปว่าผมมีเมียแล้วเมียดุมากจนเธอถอยทับกลับไปเอง

หลังจากนั้นผมเจอเพรียวที่นี่เธอเดินมาทักผมที่โต๊ะก่อนในสภาพที่สลัดคราบคนโปรดผู้แสนจะเรียบร้อยของคุณแม่ผมเองเสียกระเจิงเลยกลายเป็นสาวนักเที่ยวกลางคืนเต็มตัว การแต่งตัวเรียกได้ว่าจัดหนักจัดเต็มกันเลยทีเดียว เสื้อสายเดี่ยวโชว์หน้าอกที่แทบจะหลุดทั้งเต้า กระโปรงยีนส์เอวต่ำสั้นจนผมคิดว่าถ้าก้มมาคงได้เป็นตากุ้งยิงกันเยอะเลยล่ะ

"พี่โซ่มาคนเดียวหรอคะ?"

"ครับ" ผมตอบเพียงสั้นๆ

"พี่โซ่คะ...เรื่องวันนั้นเพรียวขอโทษนะคะวันนั้นพี่ลี่เค้ายั่วให้เพรียวโกรธก่อนอ่ะเพรียวโมโหก็เลยสติแตกไปหน่อย"

'ก็เลยด่าแม่ผมไปด้วยอย่างนั้น'

"..........." ผมเงียบไปครู่หนึ่ง

"นะคะๆพี่โซ่เพรียวขอร้องนะคะอย่าโกรธเพรียวเลยเพรียวขอโทษจริงๆ"

เพรียวบีบน้ำตาก้มหน้าสะอึกสะอื้นให้ผมเห็นใจ แต่มุกนี้ใช้กับผมไม่ได้หรอกนะ

"เห้อ...ก็ได้ครับแต่ทีหลังเพรียวจะพูดอะไรให้คิดสักหน่อยก็ดีนะพี่ว่า เพราะแม่พี่ท่านเอ็นดูเพรียวมากนะ"

ผมถือโอกาสสอนเธอในตัวว่าเวลาจะพูดอะไรให้ระวังและคิดเยอะๆเพราะถ้าหากพูดไปโดยไม่คิดมันก็จะเกิดปัญหาได้ ทุกวันนี้แม่ผมไม่เคยพูดถึงเพรียวอีกเลย เอะอะก็น้องลี่ๆจนผมจะกลายเป็นหมาหัวเน่าอยู่แล้วที่แม่รักว่าที่ลูกสะไภ้มากกว่าลูกชายซะอีก

"ถ้าอย่างนั้นพี่โซ่ช่วยดื่มเหล้าแก้วนี้ให้เพรียวมั่นใจได้ไหมคะว่าพี่โซ่หายโกรธเพรียวแล้วจริงๆอ่ะ"

ดูเธอจะขะยั้นให้ผมดื่มเหล้าแก้วนั้นเสียจริงๆนะไม่รู้มีอะไรหรือเปล่า แต่ผมก็ยอมดื่มนะจังหวะหนึ่งผมหันไปเห็นลี่แวบๆแต่จะเป็นลี่ไปได้ยังไงล่ะก็ในเมื่อตอนที่ผมโทรไปลี่อยู่ที่บ้านเธอนี่นา

"ลี่....."

ผมครางเรียกชื่อลี่เบาๆน้องเพรียวหันขวับไปมองตามสายตาผมครู่นึงก็หันกลับมา

"มีอะไรคะพี่โซ่?"

"ไม่มีจ้ะสงสัยพี่จะตาฝาดมองเห็นคนอื่นเป็นลี่ไปน่ะ"

"งั้นเรามาชนแก้วกันค่ะเพื่อมิตรภาพที่ดีของเรา...แบบพี่กับน้องก็ได้ค่ะ"

เหมือนเธอจะเห็นสายตาที่เปลี่ยนไปวูบนึงของผมก็เลยเปลี่ยนคำพูดบางประโยคแทน เพราะถึงยังไงผมก็ไม่สามารถหมั้นกับเธอได้อยู่แล้ว ในเมื่อทั้งใจผมมีแต่ลี่คนเดียว...

หลังจากดื่มจนหมดแก้วผมก็นั่งรอดูเพื่อให้แน่ใจอะไรบางอย่างอยู่สักพัก เพรียวก็ยังไม่ไปทั้งๆที่ผมดื่มจนหมดแก้วเหมือนเธอรอดูอะไรบางอย่างอยู่เช่นกัน...

10นาทีผ่านไปร่างเล็กๆดูกระสับกระส่าย ใบหน้าเริ่มแดงก่ำไปทั้งหน้า...

"เอ่อ...พี่โซ่..ม่ะ..ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอคะ?"

เพรียวแอบมองผมก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่นๆ

"รู้สึกอะไรหรอ?ก็ปกตินี่"

มีแต่เธอนั่นแหละที่แปลกไป แววตาก็แปลกไปมีความหยาดเยิ้ม มือไม้สั่นๆลูบเนื้อลูบตัวไปมาก่อนจะบ่นว่าทำไมมันร้อนจัง

ชัดเลยเพรียวตั้งใจจะวางยาปลุกเซ็กส์ผมแน่ๆ แต่ขอโทษทีผมไม่ได้โง่ ช่วงที่ผมเอ่ยชื่อลี่นั่นแหละอันที่จริงผมก็เห็นลี่จริงๆนั่นแหละก็แหมแฟนตัวเองใครจะจำไม่ได้กันล่ะ ผมอาศัยจังหวะที่เพรียวหันหลังไปมองลี่อยู่แอบสลับแก้วเหล้ากับของเพรียวที่วางไว้อยู่อย่างไม่ให้ผิดสังเกตุ เพราะผมคิดว่าต้องมีอะไรบางอย่างในแก้วที่เพรียวเอามาให้แน่ๆ

แล้วที่ผมคิดก็เป็นจริงๆอย่างคาดเอาไว้ เพรียวตั้งใจวางยาผมแต่บังเอิญโดนเสียเองให้ตายเถอะนี่ถ้าผมฉลาดน้อยอีกสักหน่อยแล้วโดนยาของเธอเข้าไปจริงๆความหวังที่จะได้ลี่กลับมานอนเคียงข้างคงจะหมดสิทธิ์แม้แต่จะคิดแน่ๆ

"ถ้างั้นเอ่ออ...เพรียวขะขอตัวกลับไปที่โต๊ะก่อนนะคะ"

"อ้าวจะรีบไปไหนล่ะเพรียวไม่อยู่คุยกันต่อก่อนหรอ?"

"มะไม่ล่ะค่ะเพรียวออกมานานแล้วเดี๋ยวเพื่อนจะเป็นห่วงเอา"

แล้วเพรียวก็รีบเดินกลับไปจนหายลับสายตาผมไป ที่จริงผมก็เป็นห่วงเธออยู่นะ แต่ถ้าผมเป็นคนที่โดนยานั้นเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง ใช่ว่าผมเองจะไม่เคยได้ยินชื่อเสียงด้านลบๆของเพรียวมาก่อน เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ใสซื่อบริสุทธิ์ขนาดนั้นๆ เพื่อนๆในวงการนักธุรกิจต่างก็พูดถึงน้องเพรียวในเชิงลบเหมือนกันจะมีก็แต่แม่ผมนี่แหละที่หลงเชื่อเอ็นดูเธอซะเหลือเกิน จนวันที่ได้เสียงเพรียวพูดผ่านโทรศัพท์ที่ลี่โทรมาหาเครื่องผมนั่นแหละถึงได้ตาสว่างสักทีนึง

ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนจะตัดสินใจกดโทรออกหาลี่อีกครั้ง รอเสียงสัญญานไม่นานก็ได้ยินเสียงตอบรับ

"ฮัลโหลโซ่...ฮัลโหลๆโซ่ได้ยินลี่ไหม?"

"..........."

"โซ่เป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะ?ฮัลโหลๆ"

"..........."

ผมเงียบเสียงก่อนจะหอบหายใจแรงๆ แค่ได้ยินเสียงหวานๆส่งเสียงเรียกมาตามสายด้วยท่าทางเป็นห่วงเป็นใยหัวใจผมก็มีความหวังขึ้นมาเยอะเลย แถมช่วง'ล่าง'ก็มีพลังคึกคักขึ้นมาทันทีซะงั้น

"ละลี่ช่วยๆโซ่ด้วยอื้อออ"

ผมเอ่ยตอบลี่เสียงสั่นๆเสียงครางคำรามแบบคนเจ็บปวดเหลือเกินระคนกระเส่า

"โซ่อยู่ที่ไหนบอกลี่สิเดี๋ยวลี่จะรีบไปหาเดี๋ยวนี้เลยโซ่อดทนรอลี่ก่อนนะ"

เสียงเล็กๆละล่ำละลักเรียกผมเสียงสั่นพูดจาพันกันไปหมด

"โซ่อยู่ที่ผับเดิม...อยู่ในห้องน้ำฮื้อออ"

หลังจากนั้นสายก็ตัดไป รอไม่ถึงสามนาทีลี่ก็มาเคาะประตูห้องน้ำเรียกผมแล้ว แสดงว่าเมื่อกี้ลี่คงอยู่ที่ห้องน้ำเหมือนกัน เพราะห้องน้ำชายและหญิงห่างกันไม่กี่ก้าวเอง

"โซ่ๆอยู่ในนี้ใช่ไหมลี่มาแล้วโซ่ๆ"

ลี่เคาะประตูเรียกรัวๆก่อนผมจะค่อยๆเปิดประตูอย่างคนหมดแรง โชคดีที่เหล้าที่ดื่มไปมันแรงนิดหน่อยทำให้ผมมึนๆหน้าแดงๆสมจริงไปด้วย ปฏิบัติการสมจริงกำลังจะเริ่มแล้ว...

ผมโผเข้ากอดลี่นัวเนียกอดรัดฟัดจูบร่างระหงอย่างคนหน้ามืด ก็ดูการแต่งตัวสิใส่มายั่วใครกันวะเนี่ยมันน่าจับตีก้นซะจริงๆว่าแต่ลี่มากลับใครวะเนี่ย แต่ช่างเถอะค่อยสอบสวนกันทีหลัง ตอนนี้หัวผมจะแตกอยู่แล้วแต่เป็น...'หัวล่างนะ'

ลี่พยายามปลอบประโลมให้ผมใจเย็นๆจะให้ใจเย็นได้ไง โอกาสดีๆแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆนะ อย่าเรียกว่าร้ายเลยนะแบบนี้เค้าเรียกว่า 'พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสต่างหากล่ะ' หลังจากผ่านคืนนี้ไปผมจะขอลี่แต่งงานอย่างเป็นเรื่องเป็นราวไปสักที เพราะผมไม่อยากจะรออะไรอีกแล้ว

ลี่หลุดคำหยาบคายออกมาหลายคำเมื่อผมบอกว่าโดนวางยาปลุกเซ็กส์เข้าไป ใบหน้าสวยฉายแววห่วงใยจนผมชักรู้สึกผิดที่เล่นแบบนี้

ลี่ทั้งลากทั้งพยุงผมมาขึ้นรถที่ลานจอด ไอ้ผมก็กลัวจะเล่นได้ไม่สมจริงก็เลยต้องแสดงความต้องการอย่างรุนแรงออกมา กระตุกเสื้อเธอจนขาดระนาวกระชากชั้นในเธอหลุดออก ก่อนจะก้มหน้าฟัดเต้าสวยๆกลมกลึงอย่างหมั่นเขี้ยว

ความหน้ามืดเข้าครอบงำเมื่อเห็นอกอิ่มเต่งตึงในเงาสลัว โชคดีที่รถของลี่ติดฟิล์มหนามากจนคนข้างนอกไม่สามารถมองเห็นเราได้แน่ๆ ผมเริ่มเลื้อยมือทั้งช่วงบนและช่วงล่างจนลี่เริ่มจะไม่ไหว ก็เลยตัดใจดูดนมหวานๆเล่นเพลินๆไปก่อนรอถึงคอนโดแล้วค่อยว่ากันอีกที

อันที่จริงผมเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจนักหรอกว่าลี่จะช่วยให้ผมคลายความเจ็บปวดนี้ไหมถ้าลี่เข้าใจว่าผมโดนวางยามา แต่ไม่ว่าลี่จะตัดสินใจยังไง ผมก็ยังยืนยันจะทำให้เธอใจอ่อนให้ได้

'ขอโทษนะลี่ที่โซ่ต้องทำอย่างนี้ แต่โซ่ไม่อยากรอต่อไปอีกแล้วโซ่อยากสร้างครอบครัวมีลูกเล็กๆน่ารักกับลี่สักคน ขอโทษนะที่รัก'

ผมเอ่ยขอโทษลี่อยู่ในใจ ตั้งแต่เป็นเพื่อนจนเลื่อนมาเป็นแฟน จนถึงการทำเลวๆใส่เธอทั้งหมดก็เป็นความรักที่มันบังตาเอาไว้คิดว่าเธอทิ้งผมไปกับคนอื่นจนต้องทำเลวๆกับเธอให้เธอเสียใจ ต่อจากนี้ไปเรื่องนี้จะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ผมหลอกและปิดบังเธอ นับจากนี้ผมจะมอบแต่สิ่งดีๆและรอยยิ้มให้เธอตลอดไป

'ลี่ที่รักของโซ่'

หลังจากมาถึงคอนโดแล้วเข้ามาในห้องได้ลี่ก็หลอกพาผมมาทิ้งไว้ในห้องน้ำ ก่อนเปิดน้ำเย็นๆฉีดใส่ผมจนเริ่มหนาว แววตาบ่งบอกถึงความไม่แน่ใจ มีความเป็นห่วงเป็นใยอยู่ในนั้น

ลี่ขยับปลายเท้าจะเข้ามาหา แต่ผมร้องห้ามก่อนเพราะไม่อยากจะผิดสัญญากับเธอ คิดไปคิดมาผมควรจะรอเวลาให้ลี่พร้อมเองไม่ใช่มาฉวยโอกาสซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ ผมไม่อยากทำให้เธอเสียใจอีกจริงๆนะ....

ลี่หยุดชะงักปลายเท้า ก่อนจะมองมาที่ผมอย่างลังเล ก่อนจะหมุนตัวหันหลังเดินออกจากห้องน้ำไป โดยที่มีสายตาเว้าวอนขอร้องจากผมที่ยืนกอดอกตัวเองท่ามกลางสายน้ำที่เย็นยะเยือกเหลือเกิน

ผ่านไปสักครู่ใหญ่ๆผมทรุดนั่งลงกอดเข่าตัวเองภายใต้สายน้ำ เมื่อคิดว่าคงไม่สามารถทำให้ลี่ใจอ่อนได้ แต่ความผิดหวังลึกๆมันทำให้ผมไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกขึ้นจากสายน้ำที่ไหลรินรดได้

อยู่ๆเสียงเรียกชื่อผมแผ่วๆก็ดังขึ้นเมื่อผมเงยหน้าขึ้นมองก็ต้องตะลึงงันไปพักใหญ่ รูปร่างอรชรในสภาพเปลือยเปล่า เหมือนเทพีความงามมาปรากฎโฉมอย่างไงอย่างงั้น ใบหน้าสวยมองมาที่ผมด้วยความรักและเห็นใจ แขนเสลาโอบกอดตัวเองปิดบังทรวงอกกลมกลึงอร้าอร่ามเอาไว้ เอวคอดขาวเนียน ไล่ลงมาใจกลางกลีบดอกไม้มีป่าล้อมรอบอย่างเป็นระเบียบ กลีบดอกไม้สีสวยสดน่าทนุถนอม ความงดงามและล้ำค่านี้ลี่เต็มใจจะมอบให้ผมได้เชยชมอีกครั้ง

นี่ผมต้องกลับไปขอบคุณเด็กเพรียวอีกครั้งไหมที่ทำให้ผมคิดแผนมัดใจลี่ได้อย่างปัจจุบันทันด่วนเสียด้วย

ร่างบางเดินมาปิดสายน้ำจากก๊อกฝักบัวช้าๆยื่นมือมาลูบหยดน้ำตามใบหน้าผมออกจนหมด ผมถามลี่อีกครั้งเพื่อให้เธอแน่ใจว่าจะทำแบบนี้จริงๆ ทันทีที่เธอพยักหน้าตอบผมกระชากร่างอรชรเข้ามาในอ้อมกอดทันทีก่อนจะประกบจูบอย่างสุดแสนจะดีใจ....

เหตุการณ์ก็ดำเนินไปตามครรลองของมัน....

(แต่ความลับในครั้งนี้ที่ผมไม่ได้ถูกวางยาจะต้องเป็นความลับตลอดไปจนกว่าลี่จะได้แต่งงานกับผมอย่างเป็นเรื่องเป็นราว)

นะครับ....

------------------------------------