7 : แค่เพื่อนไม่ใช่เมีย

7:

แค่เพื่อนไม่ใช่เมีย

~Part โซ่~

ผมลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าคนที่นอนกอดก่ายกันอยู่ข้างๆ ใบหน้าสวยนอนหลับตาพริ้ม หน้าลี่นวลเนียนใสไร้สิวผ้าไม่มีให้ระคายลูกตาเลยสักนิด

แขนเรียวๆโอบอยู่รอบเอวสอบของผม ขาก็กวัดเกี่ยวขึ้นมาพาดบนเอวอีกตังหาก ผู้หญิงอะไร๊นอนดิ้นชิบ ผมบอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าผมคิดอะไรอยู่ กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ผมมีความสุขเวลาที่อยู่กับลี่รู้สึกดีเวลาได้ปกป้องเธอคอยดูแลเธออยู่ข้างๆ

จริงๆผมก็พอจะดูออกว่าลี่คิดอะไรกับผม แต่ว่าผมให้ลี่มากกว่าความเป็นเพื่อนไม่ได้ เพราะอะไรผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน คงเพราะความเห็นแก่ตัวของผมล่ะมั้งที่ให้ลี่เป็นเพื่อนสนิท แต่ผมกลับทำเกินหน้าที่เพื่อนสนิท

ถึงแม้ว่าเมื่อคืนเราจะไม่ได้ถึงเข้าสอดใส่จนได้เสียกันจริงๆ แต่ผมยอมรับว่าลี่ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยเจอกับใครมาก่อนแม้แต่กับลูกหยีก็ตาม นี่ขนาดเรายังไม่ได้สอดใส่ยังทำให้ผมสุขได้ล้ำลึกขนาดนี้ ไม่อยากคิดว่าถ้าผมเผลอทำลายเธอลงไปจริงๆ ภายในของเธอคงทำให้ผมแทบกระอักความสุขตายแน่ๆ

แต่ผมไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะไม่อยากทำลายเธอให้มัวหมองไปมากกว่านี้ แค่ทีทำเมื่อคืนผมก็รู้สึกผิดจะแย่อยู่แล้ว

~End โซ่~

ฉันขยับลืมตาขึ้นมาก็เห็นโซ่กำลังก้มมองหน้าฉันด้วยสายตาล้ำลึก แววตาเหมือนคนกำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง โดยที่ตอนนี้สองแขนสองขาฉันกลางโอบรอบเอวโซ่อยู่ โดยที่เราทั้งคู่ยังแก้ผ้าเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ มีอะไรบางอย่างแข็งร้อนเหยียดตัวทิ่มขาอ่อนฉันอยู่

"อื้อออ,..โซ่..หื่นแต่เช้าเลยเนอะ"

"หึหึ...มันเป็นปกติของผู้ชายเค้าลี่"

"อ๊ะปล่อยลี่ก่อน..."

"ปล่อยอะไร? หือ..ลี่เป็นคนกอดโซ่เองนะ"

"อะ...อ้าว..."

ฉันยิ้มแหยๆพลางแอบเขินเบาๆ

"ลี่........."

"หืมมมม..."

"ปกติตอนเช้าโซ่ต้องดื่มนมตอนเช้าทุกวันนะ"

"อ้าววว!...ที่ห้องลี่ไม่มีแล้วอ่ะเพิ่งหมดไปลี่ยังไม่ได้ไปซื้อเลย"

"ไม่เป็นไร...โซ่กินของลี่ก็ได้"

"หาา!ก็ลี่เพิ่งบอกว่าหมดไปแล้วเอง"

"ยังๆ..ที่ลี่ไงมีตั้งสองเต้าแหน่ะ"

"อ๊ายยยย...ไอ้ทะลึ่งขอแบบนี้ก็ได้เหรอ?"

"อื้อออ...แล้วได้ไหมล่ะ?นะนะลี่จ๋า"

หืมมม ถ้าจะอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวานขนาดนี้นะโซ่

"ไม่ได้...."

ปากบอกว่าไม่ได้แต่ทำไมแอ่นอกเข้ามาเขาแบบนั้น ทำไมจะใจง่ายนักนะอิลี่เก็บอาการหน่อยก็ได้มั้ง

โซ่ขยำเต้าอวบอิ่มของฉันอย่างเมามันก่อนจะรวบปลายยอดที่ดุนดันเพราะโดนมือขยี้แข็งขึ้นเป็นไตตั้งชันอยู่ ก่อนจะอ้าปากครอบครองเม็ดยอดนั้น ดูดดึงอย่างหนักหน่วง จนฉันอดไม่ได้ที่จะโอบลำคอแกร่งดึงเข้ามาหาตัว ก่อนจะแอ่นอกให้เขาได้ดูดอย่างถนัดถนี่

แต่ก่อนที่อะไรๆมันจะดำเนินไปอีกเหมือนเช่นเมื่อคืน ฉันก็รั้งศีรษะโซ่ออกจากอกโดยที่ปากโซ่ยังดึงยอดพุ่มของฉันจนยืดติดปากตามไปด้วย

"โอ๊ยยย!...โซ่...อย่ากัดสิ...อื้อออ..ปล่อยก่อน วันนี้เรามีเรียนบ่ายนะ...เดี๋ยวไปไม่ทัน"

"อื้มมมม...กำลังอร่อยเลย"

"โซ่!!!!!" ฉันกดเสียงสูง

"เออๆ..ก็ได้ๆวันหลังค่อยกินใหม่ก็ได้"

เออให้ตายสิช่วยบอกทีว่านี่เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม ทำไมมันพูดง่ายทำอะไรง่ายๆ แบบนี้ก็ได้เหรอวะ ถึงจะคิดอะไรสาระตะ แต่ผลสุดท้ายก็คือฉันเองที่เป็นคนยอมโซ่ทุกอย่าง

ตอนนี้โซ่ปล่อยฉันแล้ว แต่ยังนอนอยู่ที่เดิม โดยที่แขนยังรัดฉันไว้อยู่

"โซ่...คือ...ถามอะไรหน่อยได้ไหม?"

"อื้ออ..ว่ามาสิ"

"โซ่รักลูกหยีรึเปล่าอ่ะ?"

เห้อ ตัดสินใจพูดออกไปแล้วที่เหลือก็รอฟังคำตอบ

"อือ...ไม่รู้สิ...อยู่กับลูกหยีก็มีความสุขดีอ่ะ"

"ละ..แล้ว..แล้วถ้าลูกหยีเค้านอกใจโซ่ไปมีคนอื่นล่ะ"

"ลี่!!!!..ลูกหยีไม่มีทางทำแบบนั้น..มึงก็รู้ว่าลูกหยีเค้าเป็นคนน่ารักเรียบร้อย ไม่มีทางเป็นแบบที่มึงว่าได้แน่ๆ"

โซ่เรียกฉันเสียงสูง ก่อนจะกดเป็นเสียงต่ำบ่งบอกได้ว่ากำลังไม่พอใจที่ฉันพูดถึงแฟนเขาไม่ดี ก่อนที่โซ่จะลุกสะบัดผ้าห่มออกแล้วเดินโทงๆเข้าห้องน้ำไปโดยที่ไม่หันมามองฉันแม้แต่น้อย

พอแต่งตัวเสร็จโซ่ก็เดินออกมา ก่อนจะเหลือบสายตามามองฉันแค่แวบนึง แวบเดียวเท่านั้นจริงๆ

"อะไรที่มึงกำลังคิดอยู่..กูขอให้มึงเลิกคิดซะนะลี่..เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้เชื่อกูเถอะ..กูไปก่อนนะเดี๋ยวไปเจอกันที่มอแล้วกัน"

หลังจากโซ่ออกไปแล้ว ใบหน้าที่เฉยชาดูเหมือนคนเข้มแข็งของฉันก็อ่อนแรงโรยราขึ้นมาในทันที เมื่อเช้าเรายังดีๆกันอยู่เลยแต่พอพูดถึงคนรักเค้าขึ้นมาเท่านั้นแหละทุกอย่างก็เปลี่ยนไปทันที น้ำตาใสๆไหลมาอย่างท่วมท้น เพื่อสมน้ำหน้าคนอย่างฉันกระมังที่ไม่เจียมตัวไปรักคนที่ไม่ควรจะรัก

ฉันเฝ้ามองเฝ้ารักเขามาตลอด เก็บงำมันเอาไว้ให้ลึกสุดหัวใจเพราะสถานะคำว่าเพื่อนมันค้ำคอฉันอยู่ ถึงต้องทนยิ้มแย้มมีความสุขเวลาที่เห็นเค้าอยู่กับผู้หญิงคนอื่นไปเรื่อยๆ

หลังจากร้องไห้จนพอใจฉันก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ เตรียมไปเรียนช่วงบ่าย แต่ให้ตายเถอะโซ่ทำอะไรกับร่างกายฉันกันแน่ทำไมมันมีรอยจ้ำๆแดงตามเนื้อตัวฉันเต็มไปหมดแบบนี้ แล้วทีนี้ฉันจะทำยังไงกันดีล่ะเนี่ย คิดสิคิดสิคิดๆๆๆ

ยัยโซดา....

ใช่ๆต้องโทรหามันเดี๋ยวนี้

"ฮัลโหล!!!!โซดาาา...มาช่วยกูหน่อยมึง"

"ลี่...มึงเป็นไรใครทำอะไรมึง..มึงบอกกูมาเดี๋ยวกูไปจัดการให้"

"เปล่าๆไม่มีใครทำไรกูทั้งนั้นแหละ...แต่กูอยากให้มึงช่วยหน่อย..........มาหากูตอนนี้เลยนะ"

"โอเคได้ๆมึงรอแป๊บ"

~มหาลัยxxxx~

ตอนนี้ฉันกับโซดามาถึงที่มอแล้ว นั่งรอพวกมันอยู่ที่เดิม ตอนที่เดินเข้ามาฉันไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่เลยที่สายตาใครๆก็พากันมองมาที่พวกฉันเป็นตาเดียว

"โซดามึงว่ากูใส่โป๊ไปป่ะวะ?"

"อิลี่!ถ้าอย่างมึงโป๊...อย่างกูเค้าไม่เรียกอนาจารเลยรึไงห๊ะ"

"เออก็จริงของมึง..ทุกวันนี้มึงก็เหมือนจะแก้ผ้ามาเรียนทุกวันอยู่ล่ะ"

"อิลี่!!!!"

"ฮ่าๆๆๆๆกูล้อเล่น"

ฉันก็คุยกันไปหลอกด่าโซดาไปพลางๆแก้เครียดอ่ะเนอะ

"อะ...เอ่อ..ขอโทษครับ"

"คะ?..."

"มีอะไรคะสุดหล่อ??"

เออเพื่อนได้ข่าวเค้าจะคุยกับฉันป่ะวะ อินี่เห็นหล่อๆไม่ได้เลยนะ

"ผมขอเบอร์พี่ลี่หน่อยได้ไหมครับ?"

"ห๊ะ!เบอร์พี่หรอ?"

"ได้สิ...มาๆเดี๋ยวพี่กดให้" เอ่ออันนี้ไม่ใช่ฉันนะ แต่เป็นยัยโซดาตะหาก ได้ข่าวว่าฉันยังไม่ตกลงว่าจะให้เลยนะ อิเพื่อนเลวมันกดให้ไปแล้วพร้อมแอดไลน์แอดเฟสให้พร้อม

อืมมมเอาที่เพื่อนสบายใจจ้ะ

"ฮ้ายยยยย...อิชะนี" อิแจสซี่

"ว่าไง?...กระหรี่" โซดาทักกลับ แรงส์

"ว๊ายยย..แรงอ่ะอิดอก"

"ฮ่าๆๆๆๆพวกมึงนี่นะหยาบคายกันชิบหาย" ฉันเองลิลลี่คนสวย

"หรอ?...อิคนไม่หยาบคายแล้วชิบหายมายังไง" อิกันต์ที่เดินท่าทางอิจโรยมาพร้อมกับอิหอมเอ่ยแทรก

"อุ้ยยย!!ลืมตัวแหะๆ"

"ต๊ายนังชะนีใครไปเข้าฝันให้ลุกขึ้นเปลี่ยนแปลงตัวเองกันล่ะเนี่ย?" อิแจสซี่ทักฉันทันทีที่เห็นการแต่งตัวของฉัน

"พอดีเมื่อคืนนอนแล้วฝันเห็นหน้ามึงกูเลยตกใจตื่น..พอตื่นแล้วก็นอนไม่หลับอ่ะ กูเลยจะลองแต่งแนวนี้ดูเผื่อจะได้ไม่ตกใจฝันเห็นหน้ามึงเวลานอนอีกอ่ะ" ฉันสวนกลับจนอิอจสซี่หน้าเหวอ

"โอ๊ย!อิผี..." แจสซี่ทำปากขมุบขมิบเถียงฉันในลำคอ

ฮ่าๆตลกดีนะเมื่อก่อนฉันไม่สู้คน ไม่เถียงคน ใครว่าหรือด่ามาฉันจะเงียบตลอด แต่พอได้มาอยู่ในกลุ่มที่มีทั้งเสือ(โซ่) สิงห์(กัน) กระทิง(ยกให้อิแจสซี่ล่ะกัน) แรด(ของโซดาเลย) และผู้หญิงตัวเล็กๆที่เวลาโกรธเหมือนพายุเทอร์นาโดถล่มเชียวล่ะอย่างน้ำหอมที่คอยสอนกลยุทธิ์วิธีเอาตัวรอดจากสิ่งรอบข้างได้

"ไฮ้...ผัวขาาา" โซดามันแอบไปกระโดดกอดโซ่ที่มาถึงพร้อมๆกันพอดี

"หือออ...อิโซดาผัวมึงนี่มีกี่คนกันห๊ะ?"

แจสซี่แขวะก่อนจะเดินไปเกี่ยวแขนโซ่ข้างหนึ่งเหมือนกัน โดยที่เขาไม่แม้แต่จะปรายตามองมาที่ฉันเลยสักนิด

"มึงไม่รู้หรอ?ใครหล่อกูก็เรียกผัวหมดแหละ"

"โหยยยอีชะนีขี้อ่อย...อย่าให้กูมีมดลูกบ้างนะ"

"มึงมีมดลูกแล้วจะทำไมหราาา?"

"กูจะมีผัวให้เยอะกว่ามึงอีกอิดอกเชอะ"

เออแม่งก็เถียงกันแบบนี้ทุกวันไม่เบื่อกันรึไงวะ

"เออ..ว่าแต่เมื่อกี้ใครวะหนุ่มหล่อที่เพิ่งเดินออกไปมะกี้?" อิแจ้สซี่มึงจะเปิดประเด็นขึ้นมาทำไมเนี่ย

"อ๋อ...น้องเค้ามาจีบอิลี่อ่ะ...แล้วกูก็ให้เบอร์น้องเค้าไปแล้วด้วย"

"ห๊ะ...จีบอิลี่..อ้าวววโซ่มึงยอมได้ไงวะนั่นเพื่อนรักมึงนะน่ะ"

"เออก็แค่เพื่อน..ไม่ใช่เมียกูสักหน่อยจะทำไรได้วะ" โซ่หันมามองหน้าฉันแวบหนึ่งก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงยียวน

หึ เจ็บดีไหมล่ะลี่เอ้ย จุกดีเนอะ เอาซะฉันสะอึกไปเลยกับคำตอบของโซ่

"งั้นก็แล้วปล่อยให้อิลี่มันมีผัวซะบ้าง" โซดาพูดแล้วหันไปส่งค้อนตามลมตามฟ้าไปให้โซ่

ฉันก็มองไปที่น้ำหอมที่นั่งลงที่ม้าหินอ่อนอย่างคนหมดเรี่ยงแรง

"หอมมม...มึงเป็นอะไรป่ะเนี่ยย?ทำไมดูเหมือนคนไม่ได้นอนเลยอ่ะ"

ทันทีที่ฉันถามจบน้ำหอมสะดุ้งก่อนชะงักไปพักนึง

"เปล่ามึง...ไม่ได้เป็นไรเลยสงสัยยังเมาค้างอยู่มั้ง"

"เออๆงั้นก็แล้วไป"

หลังจากนั้นพวกฉันก็ขึ้นไปเรียนกัน

~15.30น.หลังเรียนเสร็จ~

วันนี้มีรายงานกลุ่มต้องส่งอาทิตย์หน้า แต่เราต้องเร่งทำส่งกันเพราะเนื้อหาค่อนข้างยากนิดนึง เราก็เลยสรุปกันว่าจะไปทำรายงานที่คอนโดโซ่ เพราะห้องมันใหญ่ที่สุดแล้ว ดังนั้นคืนนี้จึงต้องตุนเสบียงอาหารไว้สำหรับทำงานทั้งคืน

พวกมันแบ่งหน้าที่ให้ฉันไปหาซื้อเสบียงมาเตรียมไว้กับโซ่ โซดากับแจสซี่ไปหาซื้อของสำหรับเขียนรายงาน ส่วนกันต์กับน้ำหอมไปจัดเตรียมสถานที่รอพวกเรา แล้วค่อยไปเจอกันที่คอนโดโซ่เลย

ฉันขึ้นรถมากับโซ่bmwสีแดงคันโปรดของเขาที่ไม่ว่าจะขับไปทางไหนทุกคนต่างต้องมองด้วยความอิจฉาเพราะเป็นรถนำเข้าจากต่างประเทศมีแค่ไม่กี่คันในโลก พ่อโซ่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อ2ปีที่แล้ว

เขาเงียบฉันก็เงียบเราต่างคนต่างเงียบมาสักพักล่ะตั้งแต่รถออกตัวมา ฉันเลยเอื้อมมือไปกดเปิดเพลงฟังเบาๆทำลายบรรยากาศที่เงียบๆ โดยที่โซ่ปรายตามองมาเล็กน้อยแต่ไม่พูดอะไร