Share

6 : ขอชิมนิดนึง

Author: Lucky rich
last update Last Updated: 2025-10-19 13:00:33

6:

ขอชิมนิดนึง

"อื้อออ!!!โซ่ปล่อยมือกูนะ"

ฉันพยายามสะบัดมือออกจากมือของโซ่ที่กุมทับซ้อนมือฉันอยู่ก่อนจะดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากตัวมัน ไม่ไหวๆแน่ๆถ้าของมันจะขนาดนี้นะ

"ลี่มึงหยุดดิ้นก่อน...อยู่เฉยๆอย่าเพิ่งขยับ"

โซ่ทำหน้าเหมือนคนเจ็บปวดมากมาย จนฉันหยุดชะงึกแทบจะทันทีที่เห็นสีหน้าของมันเหมือนคนเจ็บปวดทรมาน

"ซะ..โซ่เป็นไรอ่ะมึงเจ็บตรงไหนรึเปล่า

"เจ็บสิ...ปวดด้วยปวดจนกูจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว"

โซ่ตอบกลับมาว่าเจ็บมาก ฉันก็รีบลุกขึ้นนั่งด้วยอาการมึนงงนิดๆเพราะความเมายังคั่งค้างอยู่ก่อนจับผลักตัวโซ่ให้นอนลงแล้วสำรวจหาบาดแผลจากตัวโซ่

"ไหนๆเจ็บตรงไหนบ้างเดี๋ยวลี่ดูให้"

ฉันก้มลงสำรวจหาบาดแผลอยู่นั้น อยู่ๆโซ่มันก็ชะงักไป ก่อนที่มันจะหายใจหอบถี่แรงขึ้นๆ สายตามันเหมือนมีเปลวไฟร้อนแรงลุกวาวอยู่ในนั้น ก่อนที่ก้มลงมองตามสายตาโซ่ที่จ้องเขม็งมา

"อุ๊ยยยย...โซ่ทะลึ่งงง"

สายตาโซ่จับจ้องมาที่หน้าอกอวบอิ่มของฉันที่ตอนนี้เกาะอกมันร่นลงมาแทบจะครึ่งเต้าไปแล้ว

ที่สำคัญฉันไม่ได้ใส่ชั้นใน

ใช่เพราะยัยโซดามันบังคับให้แปะแค่แผ่นซิลิโคนปิดจุกเอาไว้เท่านั้น

เท่ากับว่าตอนนี้โซ่ก็แทบจะเห็นทุกอย่างในตัวฉันหมดแล้วสิ

แล้วที่โซ่เป็นแบบนี้แสดงว่า.....

"อ๊ะ...อะไรเนี่ยโซ่ปล่อยกูนะมึงจะทำอะไร?"

โซ่จับฉันพลิกตัวลงนอนบนเตียงก่อนที่มันจะทาบทับตัวฉันอีกครั้ง

"ลี่...ลิลลี่..โซ่ไม่ไหวแล้ว ขอชิมหน่อยนะ"

"ห๊ะ...ชะชิมอะไร๊..โซ่อะ..อื้ออออ"

โซ่ฉกหน้าเข้าหาหน้าอกภูเขาไฟของฉันพร้อมๆกับที่มือของมันจับเกาะอกฉันรูดลงไปกองอยู่ที่สะเอวกิ่วคอด ก่อนที่ริมฝีปากหยักหนาได้รูปจะจาบจ้วงครอบลงไปที่ยอดทรวงสีชมพูสวยที่ตอนนี้มันแข็งขึ้นเป็นไตเพราะความเสียวซ่าน จมูกโด่งได้รูปก็ดอมดมฟัดเต้าสวยจนทั้งหน้ามันจมลงไปกับอกคัพดีของฉัน

"อืมมมม...หอมมากลิลลี่...หวานมากเสียด้วย"

"ซะ...โซ่..บะเบาหน่อยลี่เจ็บ"

โซ่เบามือลงสองมือเขาบีบเคล้นคลึงสองเต้าของฉันอย่างเมามัน ความรู้สึกวูบวาบแล่นไปทั่วร่างกาย ที่จุดอ่อนไหวของฉันมันเหมือนมีน้ำอะไรสักอย่างอาบไหลรินรดกลีบกุหลาบสวยของฉัน

โซ่ลากริมฝีปากลงมาตามหน้าท้อง ก่อนจะลากลิ้นเล่นกับสะดือกิ่วของฉันแผ่วเบา ฉันก็ได้แต่บิดตัวหนีความรู้สึกซ่านสยิวนี้อย่างบอกไม่ถูก

โซ่ปลดเกาะอกที่มีติดกายฉันเพียงชิ้นเดียวออกไปแล้วโยนทิ้งไปกลางมุมใดมุมหนึ่งของห้อง ก่อนเขาจะกระซิบแผ่วเบาพร้อมครางเสียงทุ้มต่ำอย่างรัญจวนใจว่า

"ลี่...ลี่จ๋าา..โซ่ขอนะ...ขอชิมหน่อยนะ"

"อื้อออ...ไม่เอานะ..โซ่..ลี่ไม่เล่นแล้วโซ่จะชิมอะไรอีก"

หัวใจฉันมันสั่นระรัวเมื่อโซ่เลื่อนตัวลงไปจนตอนนี้หน้าเขามันอยู่ระดับเดียวกับจุดกึ่งกลางกายของฉัน ที่เขาขอชิมคงไม่ได้หมายถึง......

"อ๊ายยยยยย...โซ่...โซ่...อื้อออ"

"ฮื่มมมม...หวานอย่างที่คิดจริงๆด้วย"

โซ่ฉกหน้าเข้าหากุหลาบสีชมพูสวยตรงกึ่งกลางกายฉัน ก่อนที่เขาจะแลบลิ้นเลียตวัดติ่งเกสรสีแดงสด จนฉันอดที่จะแอ่นสะโพกบดเบียดกับใบหน้าเขาอย่างเร่าร้อนไม่ได้

ปากหยักหนาดูดเม้มติ่งไตสีแดงสด ก่อนจะสลับกับใช้ลิ้นเลียลากไปทั่วร่องกุหลาบ เขาจับขาเรียวเล็กทั้งสองข้างของฉันให้อ้าออกก่อนจะจับมาวางพาดบนบ่าแข็งแกร่งและอุ่นจนร้อน

โซ่เกร็งลิ้นให้แข็งขึ้นก่อนจะแหย่ไปในรูสวาทกระดกลิ้นขึ้นลงๆจนน้ำหวานสีใสๆไหลอาบไปทั่วปากหยักหนาก็รีบตักตวงดูดกลืนความหอมหวานกลืนลงท้องไปจนหมด

ฉันเด้งสะโพกรับความหฤหรรษ์อย่างเร่าร้อน ภายในกายเหมือนมีมวลสารอะไรบางอย่างที่กำลังจะแตกกระจายอยู่ภายในร่าง ก่อนที่ความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างแตกกระจาย ในหัวมันรู้สึกโล่งไปหมดเลย

"อ๊ะ...อ๊ายยยยยยยยยยยย"

โซ่ยังคงก้มหน้าก้มตาดูดเลียอยู่ที่จุดเดิม ก่อนที่เขาจะถดตัวขึ้นมาทาบทับฉันเหมือนเดิม เขาก้มมองประสานสายตาฉันก่อนจะจูบฉันแผ่วเบา รสชาติของฉันยังคงติดอยู่ในปากเขาจนฉันรู้สึกได้ เขาค่อยๆทวีความร้อนแรงขึ้นตามลำดับ

ปากหยักหนาก็ลากเลียไปซอกคอขาวผ่อง ดูดซับความหอมหวานของเนื้อสาวอย่างเมามันจนผิวขาวๆขึ้นสีแดงกร่ำ ทำรอยไปทั่วลำคอลามลงมาที่เนินอกกระชับ

"ลี่...คือกู...."

"................"

"กูทำไม่ได้ว่ะ...มึงเป็นเพื่อนรักกู"

ตลกดีไหมที่คนเป็นเพื่อนกันเค้าจูบกัน คนเป็นเพื่อนกันเค้าเลียของสงวนกันได้ น่าขำดีเนอะ แต่ทำไมฉันกลับรู้สึกขำไม่ออก คงเป็นเพราะคำว่าเพื่อนของมันล่ะมั้ง

ฉันรู้ว่าสำหรับโซ่ที่ทำกับฉันมันคงเป็นไปตามอารมณ์ล่ะมั้งเพราะจริงๆมันยังค้างกับยัยลูกหยีไง ถึงได้มาเผลอนัวเนียกับฉัน แต่ก็ช่างเถอะฉันบอกแล้วว่าไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่เคยเสียใจเลยสักนิดที่จะเป็นของมัน

"กูว่ามันดึกมากแล้ว...มึงกลับไปก่อนเถอะ"

บอกตรงๆว่าฉันเองก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันเลยตัดสินใจบอกให้มันกลับไปก่อน

"แต่กูยังกลับไม่ได้"

"ทำไมมึงจะกลับไม่ได้เล่าา"

"ก็กูยังปวดอยู่เนี่ยๆ"

แล้วมันก็ลากมือฉันไปกุมเป้ามันที่ตอนนี้เหลือแค่ชั้นในตัวเดียวติดกาย เออแล้วมันถอดออกตั้งแต่เมื่อไหร่วะน่ะ ปากแม่งก็บอกว่าทำไม่ได้ แต่เสือกถอดรอเรียบร้อยล่ะ อิเชี้ยโซ่แม่ง...

"ช่วยกูหน่อยนะลี่...ทำให้มันสงบลงที"

"แล้วกูทำยังไง?กูเคยทำกะเค้าที่ไหน"

"ดีแล้วที่มึงไม่เคย...เดี๋ยวกูสอนเองแต่มึงต้องห้ามไปทำกับคนอื่นนะนอกจากทำกับกูได้แค่คนเดียว"

โซ่นั่งพิงที่หัวเตียงพร้อมทั้งดึงเกงชั้นในลงไปกองที่หัวเข่า ไอ้ท่อนลำยาวๆก็เด้งผึงขึ้นมาเหยียดชี้หน้าฉันทันที

เขาแยกขาออกกว้างแล้วรั้งตัวฉันไปนั่งตรงกลางหว่างขาของเขา ก่อนจะจับมือฉันไปกำที่แท่งร้อนๆ ทันทีที่มือฉันจับโดนแท่งกลมมนโซ่ก็ซี๊ดปากขึ้นมาทันที

"ขะ..ขยับมือลี่...ซี๊ดดดดดดด"

ฉันก็หลับหูหลับตาขยับมือไปตามจังหวะขึ้นลงๆ เจ้าแท่งร้อนผ่าวในมือฉันมันดิ้นดุกดิกอยู่ในมือได้ด้วย ยิ่งฉันขยับมือมันกลับยิ่งขยายใหญ่ขึ้นทีละนิดๆจนเต็มกำมือฉันก็ยังกำไม่รอบเลย ฉันก็เลยลองใช้สองมือช่วยกันสาว

เสียงครางกระเส่าแหบพร่าก็ยิ่งดังขึ้นไปตามแรงการขยับมือของฉัน หน้าโซ่ตอนนี้โคตรจะเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูกเลย สีหน้าที่บิดเบ้คล้ายๆคนเจ็บปวด แต่ฉันรู้ดีว่านี่ไม่ใช่อาการเจ็บปวดแน่ๆแต่เป็นอาการอย่างอื่น แบบที่ฉันเพิ่งจะเป็นไปไงล่ะ

"ลี่..ลี่จ๋าา..ดูดให้โซ่หน่อยนะ?"

"ห๊าา...มะ..ไม่ลี่ทำไม่เป็น"

"ก็เหมือนลี่กินไอติมไงล่ะ..ดูดๆเลียๆไง"

"....................."

"นะลี่นะ...ทำให้หน่อยไม่ยากหรอก"

"ไม่เอา...ไม่ทำเด็ดขาด..น่าเกลียดอะไรก็ไม่รู้"

ฉันปฏิเสธออกไปเสียงแข็งจนโซ่คอตกเลยค่ะ ตัดภาพมาที่ฉันตอนนี้หลังจากเอ่ยเสียงดังฟังชัดว่าไม่

"อื้มมมม...อย่างนั้นแหละซี๊ดดดดด..ดูดแรงๆเลยระวังฟันโดนด้วยนะ"

ไม่ทำก็บ้าแล้ววว เพื่อโซ่ฉันเต็มใจทำให้ทุกอย่างแหล่ะ ถึงใครจะมองว่ามันไร้ค่าก็ตามเถอะ แต่โซ่เป็นความสุขของฉัน คือครอบครัวที่ฉันมีอยู่

ฉะนั้นแล้วตอนนี้ฉันก็ก้มหน้าก้มตาครอบริมฝีปากลงที่ปลายหัวมนสีแดงสด ก่อนจะลองใช้ลิ้นแตะๆที่ตรงปลายยอดที่บานออกมาเหมือนดอกเห็ด มีรูตาน้ำเล็กผุดขึ้นอาบปลายแท่งกลมมน แล้วฉันก็ดูดรูดขึ้นรูดลงจนสะโพกแข็งแกร่งกระแทกเด้งรับใส่หน้าฉันระรัว

อึก อึก

เสียงแก่นกายร้อนผ่าวๆแทงเข้าไปถึงลำคอเล็กๆจนแทบหายใจไม่ทัน

"อื้อออ...โซ่..ช้าๆหน่อย"

มันจะหลุดเข้าคออยู่แล้วมั้ง

ในจังหวะที่ฉันดูดเลียไอติมอย่างเมามันนั้น โซ่ก็ลากนิ้วเรียวยาวมาสัมผัสที่ใจกลางร่างฉันอีกครั้ง ส่งนิ้วเข้าไปหยอกล้อกับโพลงกุหลาบสวยทีละนิ้วก่อนจะดันเข้าไปได้แค่สองนิ้วมันก็คับแน่นรัดจนนิ้วแทบหักเลยมั้ง

โซ่งอนิ้วขึ้นก่อนจะจ้วงใส่ฉันเข้าออกๆช้าๆไปเรื่อยๆแผ่วเบา ก่อนจะเน้นหนักขึ้นเร็วขึ้นแรงขึ้นจนฉันแทบจะขาดใจ

อื้อออ...โซ่...ลี่ไม่ไหว"

ฉันจึงเอาคืนโซ่บ้างด้วยการดูดดังบ๊วบ โซ่ก็เชิดหน้าขึ้นซี๊ดเป็นระยะๆเลยเชียว

"ลี่...ซี๊ดดดดดด...ใกล้แล้วๆอ๊าาาาา"

มีบางอย่างฉีดเข้าไปในลำคอฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าคืออะไรกลืนมันไปจนหมดสิ้น พร้อมๆกับที่เบื้องร่างฉันกระตุกเกร็งอีกครั้ง พร้อมทั้งร่งกายซวนเซหมดแรงนอนซบอกแกร่งของโซ่

สุดท้ายโซ่ก็รั้งร่างฉันให้ลงมานอนกอดกัน ก่อนจะหลับไปพร้อมๆกันทั้งคู่

เออแม่งแบบนี้ก็ได้หรอวะ ช่วยกันทำแต่ไม่ได้สอดใส่เท่ากับว่าเราก็ยังคงความเป็นเพื่อนกันอยู่ดี เพื่อนที่เค้าเล่นของกันได้ เพื่อนที่เค้าแก้ผ้านอนกอดกันได้

แต่ถ้าเป็นเพื่อนแล้วมีโซ่อยู่ในชีวิตฉันตลอดไปฉันก็ยอมนะ ก็รักไปแล้วนิ ให้เป็นอะไรฉันก็ต้องยอม

ตอนนี้แบบหน่วงมาก ฉากเรียกเลือดนี่ไม่รู้เรทเยอะไปไหม

ฝากคอมเม้นเป็นกำลังใจให้กันบ้างนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • My friend เพื่อนร้ายเพื่อนรัก   บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 9 (จบ)

    ครุ่นคิดวุ่นวายใจไปก็เท่านั้น อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนวิญญานเมียหลวงมาเข้าสิง สองเท้าก้าวฉับๆโดยมียัยลี่วิ่งตามมาติดๆ ตรงไปยังคนที่ยืนอยู่ร้านข้างหน้าทันที "สวัสดีค่ะ...พี่ภาค!!!" เสียงเย็นๆขุ่นกระด้างมันออกมาของมันเองจริงๆฉันเป็นคนเรียบร้อยนะ แต่เวลาที่ลมเพชรหึงมันแทรกเข้ามาอากัปกิริยามันก็จะกระด้างหน่อยๆ "อ่ะอ้าวนี่สองคนมายังไงกันนี่!" พี่ภาคหันมาเจอฉันแล้วทำไมต้องแสดงอาการตกใจขนาดนี้อ่ะ "ก็ขับรถมากันไงคะถามแปลกแล้วไหนพี่บอกว่าวันนี้ไม่ว่างไงคะแล้วมาได้ยังไงมาทำอะไร แล้วมากับใครอ่ะคะ?" "โห!!!มาเป็นชุดเลยใจเย็นๆก่อนนะตัวเล็กนะ" พี่ภาคมองหน้าฉันแล้วกลั้นขำเล็กน้อย 'ทำไมต้องขำอ่ะนี่ฉันซีเรียสอยู่นะ' "แก...ใจเย็นๆก่อนนะ" ยัยลี่ค่อยๆปลอบประโลมให้ฉันหายโมโห "แล้วคุณเป็นใครกันมาถึงก็ใส่ๆเป็นชุดไม่มีสมบัติผู้ดีเอาซะเลย" ยัยผู้หญิงที่ยืนเล่นหูเล่นตาอยู่ข้างๆพี่ภาคพูดขึ้นด้วยความไม่พอใจ "แล้วเธอล่ะเป็นใคร?มายุ่งวุ่นวายอะไรกับสามีคนอื่นเค้า" ฉันต่อปากต่อคำกับแม่นั่นต่อ "ฉันเคยเป็นคนสำคัญของเขามากๆมาก่อนและตอนนี้ก็ยังสำคัญอยู่" ผู้หญิงคนนั้นว่าและหันไปกอดแขนพี่ภาคไว้ "หรอคะ?สำคัญกว่าเมียขอ

  • My friend เพื่อนร้ายเพื่อนรัก   บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 8

    วันนี้เป็นวันเกิดของโซดาเพื่อนสนิทของยัยลี่และเป็นเพื่อนใหม่อีกคนของฉัน คืนนี้เราก็แต่งองค์ทรงเครื่องมากันในธีมย้อนยุคยัยลี่นี่มาในชุดทองกวาวเชียวล่ะ ส่วนฉันก็เสื้อแขนกระบอกกับกระโปรงบานลายดอกเก๋ๆนี่ขนาดแต่งธรรมดานะหนุ่มๆในงานยังมาตาเป็นมันเชียว'สวยเหมือนกันนะนี่เราอิอิ'แน่นอนว่าพี่ภาคต้องสั่งยัยลี่ให้ดูแลฉันให้ดีๆอย่าให้ใครมายุ่มย่ามกับฉันแน่ๆ ปาร์ตี้ในงานก็ผ่านไปได้ด้วยดี ฉันเองก็สนุกไปด้วยจนเพลินเผลอดื่มไปซะเยอะจนเกือบจะเมาไปเหมือนกัน จนกระทั่งพี่เก้าเอาเค้กมาเซอร์ไพส์และขอโซดาแต่งงาน ทุกคนในงานกรี๊ดกร๊าดกันมากรวมถึงตัวฉันด้วยแน่นอนว่าผู้หญิงทุกคนบนโลกย่อมฝันที่จะมีการขอแต่งงานแสนหวานอยู่แล้ว โซดาร้องไห้หนักมากเพราะความดีใจเพื่อนๆทุกคนก็ตื้นตันใจและมีความสุขไปกับนางด้วย ไม่รู้ว่าเราปาร์ตี้กันถึงไหนยังไง ฉันมารู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงในสภาพเปลือยเปล่าในห้องพักของตัวเองแล้ว พร้อมอาการเจ็บแปลบบริเวณช่วงท้องน้อยและแสบๆบริเวณใจกลางร่าง 'หรือว่าา...''นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันวะแล้วตกลงฉันกลับมาที่ห้องตัวเองได้ยังไง'ทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้วะ'งงในงงไปอีก' เดี๋ยวนะ!แล้วยัยลี่ล่ะยัยลี่ไปไห

  • My friend เพื่อนร้ายเพื่อนรัก   บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 7

    "นิดหน่อยๆฮัลโหล...แก!!!"เสียงยัยลี่ตะโกนเรียกชื่อฉันข้างๆหูพร้อมโบกมือผ่านหน้าฉันไปมา"ห๊ะๆอื้อ!...ตกใจหมด"ฉันสะดุ้งหลุดจากภวังค์ทันที หลังจากที่ตกใจเสียงเรียกดังๆของยัยลี่ ในขณะที่เผลอไผลไปคิดถึงคนที่เป็นเจ้าของหัวใจเข้า"เรียกตั้งนานมัวแต่เหม่อคิดถึงพี่ภาคอยู่ใช่ม่ะ?นั่นแน่!""เปล๊าา!ไม่มีอะไรฉันก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยต่างหากเล่า""จริง!ว่าแต่คอแกไปโดนอะไรมาทำไมมันเหมือนรอย...""อะ..ห๊ะอ่อฉันโดนยุงกัดอ่ะเกาไปเกามามันเลยแดงไปหมดเลย...ช่างมันเถอะแกมีไรเปล่า?""อ่อยุงตัวนี้ดุเนอะกัดซะแดงเชียว ดูท่าทางจะขี้หวงซะด้วย...ไม่มีไรแกว่าจะชวนลงไปหาไรกินน่ะ""อื้อๆไปสิๆฉันก็หิวเหมือนกัน"หลังจากที่เมื่อเช้าฉันโดนยุงดูดพลังงานไปอีกเยอะจนเกือบจะมาทำงานสายเสียนี่จนไม่ทันได้กินข้าวเช้าเลยด้วยซ้ำนอกจากกาแฟเย็นที่แวะซื้อมากินแก้วเดียวแค่นึกถึงเขาผู้ชายที่เป็นเจ้าหัวใจของฉันในอกก็สั่นสะท้านไม่หยุดหลังจากผ่านค่ำคืนที่วาบหวาบไปแล้ว ในตอนเช้าที่ลืมตาตื่นขึ้นก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาคมคายนอนกกกอดฉันอยู่บนเตียง ท่อนแขนอันอบอุ่นพาดทับเอวบางๆของฉันเอาไว้แผ่วเบาอย่างกลัวฉันจะอึดอัด คางอุ่นๆเกยอยู่บนกระหม่อมฉัน

  • My friend เพื่อนร้ายเพื่อนรัก   บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 6

    ความวาบหวาบเข้าเกาะกุมหัวใจเมื่อปลายนิ้วมือเขากอบกุมยอดอกบีบคลึงอย่างกับมันเป็นของเล่น ซาลาเปาสีขาวผ่องที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนนอกจากเขาคนนี้เท่านั้นเขาขยำขยี้มันเล่นอย่างสนุกสนานจนฉันนึกกลัวว่ามันจะแตกคามือเขาเสียก่อนถึงเขาจะบีบเคล้นเล่นอย่างสนุกมือแต่กลับไม่ได้ทำให้ฉันเจ็บเลย นอกจากความวาบหวิวแล้วมันยังวูบไหวไปยังจุดอ่อนไหวใต้ท้องน้อยฉันเหมือนเป็นละลอกคลื่นหฤหรรษ์มาทีละนิดๆปลายนิ้วคอยสะกิดปลายยอดเล่น ปากหยักๆก็คอยแต่ดอมดมไซร้ต้นคอหอมกรุ่นอย่างหลงไหล คนตัวเล็กกว่าแหงนเงยใบหน้าขึ้นคอยอำนวยความสะดวกให้ปากหยักเข้าดอมดมได้อย่างสะดวกขึ้นแม้จะบอกตัวเองเสมอว่าเป็นผู้หญิงต้องรู้จักรักนวลสงวนตัวไว้อย่าไปใจง่ายให้เขาดูถูกเล่น รู้ตัวอีกทีฉันก็อยากจะพลีกายให้เขาซะแล้วสิ บ้าจริง!"อ...อื้อออ"อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงครางกระเส่าเมื่อความรัญจวนใจมันเข้าเกาะกุมจิตใจ กายเล็กๆบิดเสียดสีกันไปมากับลำตัวหนาของคนข้างๆ เมื่อคนตัวโตกว่าชักนำพาไปสู่ความหรรษายิ่งขึ้นสองมือหนาเคล้นคลึงเต้างามก่อนจะลากปลายลิ้นเข้าครอบยอดอกชูชันลิ้มรสความหอมหวานจากปลายยอดนั่น ทั้งมือทั้งปากต่างระดมกำลังรีดเคล้นสองเต้าอย่างเม

  • My friend เพื่อนร้ายเพื่อนรัก   บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 5

    จากวันนั้นจนถึงวันนี้ที่พี่ภาคตามตื้อขอฉันเป็นแฟน จนในที่สุดฉันก็ใจอ่อนยอมตกลงคบกับเขาจนได้ เพียงแต่เรายังไม่ได้บอกใครเท่านั้นว่ากำลังคบกันอยู่ ตอนนี้ฉันมาช่วยงานลี่ที่โรงแรมของนาง โดยที่ยัยลี่จัดที่พักของโรงแรมสุดหรูให้ฉันพักฟรีๆห้องนึงเลยพี่ภาคเองก็มาหาฉันทุกอาทิตย์โทรมาคุยด้วยทุกคืน จนมันเป็นความเคยชินไปแล้วถ้าหากวันไหนที่เขาไม่โทรหามันก็จะรู้สึกแปลกๆกระวนกระวายใจจนต้องเป็นฝ่ายโทรหาเขาเสียเอง แล้วก็จะโดนล้อว่าทนคิดถึงเค้าไม่ไหวจนต้องเป็นฝ่ายโทรมาเองเลยวันนี้ยัยลี่ส่งโลเคชั่นให้ฉันตามไปเจอบอกว่าเป็นห้องเพื่อนนางที่คืนนี้จะมีปาร์ตี้กัน พอเลิกงานฉันก็กลับไปอาบน้ำแต่งตัวที่ห้องแล้วนั่งแท๊กซี่ออกไปตามนัดพอมาถึงฉันก็โทรขึ้นไปให้ยัยลี่ลงมารับฉันข้างล่าง แล้วก็พากลับขึ้นไปที่ห้องเพื่อนของนางที่อยู่ชั้น9"ไฮ้...พวกมึงนี่นิดหน่อยแม่...คนที่สองของกูเอง ส่วนนี่น้ำหอม แล้วนี่สามีนางชื่อกันต์ ส่วนที่นอยาวๆชื่อโซดา ส่วนคนหล่อๆคนนี้ชื่อแจสสส...ซี่""โอ๊ยยยอิลี่ต้องบอกว่าคนที่สวยๆสิยะถึงจะถูก" แจสซี่เพื่อนสาวของยัยลี่จีบปากจีบคอตอบพร้อมจิกตาใส่ นางน่ารักดีนะ"อิลี่อิผี...สวยๆอย่างกูจะมีนอได้ยังไ

  • My friend เพื่อนร้ายเพื่อนรัก   บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 4

    "แล้วหนูไม่สงสารพี่หรอ?พี่เจ็บนะ"แค่พูดไม่พอผมก็เลยจับมือเธอมาสาธิตให้ดูว่าผมเจ็บ...ตรงไหนบ้างส่งสายตาเว้าวอนให้คนตัวเล็กสงสารและเห็นใจในความทุกข์ทรมานของผม จับมือบางทาบทับขอบกางเกงก่อนจะรูดซิบกางเกงแสล๊คลงช้าด้วยหัวใจที่สั่นระรัว'ให้ตายเถอะ!ทำไมมันตื่นเต้นอะไรขนาดนี้'นี่แค่มือของยัยตัวเปี๊ยกเองนะ แล้วถ้าเป็นอย่างอื่นเช่น....ล่ะจะขนาดไหนกันแค่คิดเจ้างูใหญ่มันก็ประท้วงผงาดเต็มที่เพื่อจะออกมาดูโลกภายนอกเต็มที่ล่ะยัยตัวเปี๊ยกของผมยังกล้าๆกลัวทั้งๆที่ตอนนั้นทั้งจับทั้งขยำเล่นอย่างมันมือด้วยซ้ำ แต่อย่างว่าล่ะตอนนั้นมันอยู่ใต้ร่มผ้านี่ แต่วันนี้สัมผัสเนื้อแท้เน้นๆเต็มกำมือเชียวล่ะฝ่ามือบางค่อยๆโอบรอบเต็มลำที่แผ่ขยายชี้หน้าอย่างท้าทาย ผมวางมือซ้อนทับมือเล็กๆของยัยเปี๊ยกเอาไว้ก่อนจะนำพามือให้กำแล้วรูดขึ้นรูดลงช้าๆ..."ซี๊ดดดดด..."เสียงแหบพร่าครางแผ่วๆในลำคอ ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบ้เพราะความเสียวซ่าน ภายในอุ้งมือร้อนฉ่าจนเหมือนจะลวกมือเอาซะเลย ท่อนเนื้อกระตุกเป็นจังหวะทั้งร้อนทั้งแข็งจนฉันอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้ฝ่ามือข้างที่ว่างของพี่ภาคก็ลดมาเคล้นคลึงสองเต้าสล้างของฉันอย่างสบายอุรา'ทำไมฉันร

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status