8 : เป็นเพื่อนจะหวงทำไม

8:

เป็นเพื่อนจะหวงทำไม

หลังจากขับรถมาได้สักระยะโซ่ก็หักรถลงจอดข้างทาง โดยที่ไม่พูดไม่จาอะไร แล้วอยู่ๆโซ่ก็ฉกมือมาที่ขาอ่อนฉันอย่างจาบจ้วง

"อ๊ะ...ทำบ้าไรห๊ะ?"

"อ้าวไม่ชอบหรอ?เห็นใส่มาโชว์นึกว่าอยากใส่มาอ่อยซะอีก"

"โซ่........"

"ทำไม?รับความจริงไม่ได้"

ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมาประจานตัวเอง ก่อนจะรวบรวมความเข้มเข็งให้ใจแกร่งขึ้น

"ก็เปล่าหรอกทำไมกูต้องมาอ่อยมึงด้วยล่ะ? ในเมื่อเราเป็นเพื่อนกันไม่มีเหตุผลที่กูจะต้องอ่อยมึงนิ...แต่ถ้าอ่อยคนอื่นก็ว่าไปอย่าง"

"ลี่...มึงนี่มัน......."

โซ่จับแขนฉันบีบแรงขึ้นจนมันแดงเป็นจ้ำตามรอยนิ้วมือ

"โซ่!ปล่อย...บอกให้ปล่อยไงกูเจ็บ"

เหมือนโซ่จะได้สติก่อนจะปล่อยมือจากแขนฉันก่อนจะผลักฉันไปกระแทกพนักพิงข้างหลัง

"อ้อ...อยากจะมีผัวแล้วว่างั้น?"

"ก็คงใช่มั้ง?"

รู้ไหมโซ่ทำอะไรกับฉันต่อบ้าง โซ่กระชากเสื้อนักศึกษาตัวน้อยที่ฉันใส่อยู่ฉีกขาดจนเหลือแต่ยกทรง กระดงกระดุมหลุดกระเด็นไปคนละทิศละทางกัน ก่อนที่มือมันจะฉีกกระโปรงตัวจิ๋วที่ฉันใส่อยู่จนขาดวิ่น

"กรี๊ดดดดด!!!!โซ่มึงทำอะไรเนี่ย?"

"เมื่อไหร่ที่มึงใส่อิชุดเศษผ้านี่มากูก็จะฉีกมันแบบนี้ทุกครั้งแหละ...มึงจำเอาไว้"

ฉันได้แต่ยกขาขึ้นกอดเข่าตัวเองปิดบังร่างกายที่เหลือเพียงแค่ชุดชั้นในติดกายเท่านั้น ทำไมโซ่ต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย ฉันผิดอะไรที่อยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่รักจะหันมามองฉันบ้าง

"ทำแบบนี้ทำไม?ทำทำไมโซ่?"

"หึก็มันน่าเกลียด...มึงไม่ทุเรศตัวเองบ้างหรอ?ใส่รัดจนนมจะออกอยู่แล้ว...เป็นพวกชอบโชว์ว่างั้น?"

"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้?นี่ตัวกูร่างกายของกูนมก็นมกู...กูจะทำอะไรมันก็เรื่องของกูป่ะ"

"ก็กูหวง....เอ่อออ..กูแค่ทุเรศลูกกะตาแทนคนอื่นเค้าเท่านั้นเองไม่ได้มีอะไรเลย"

"โซ่...เราเป็นแค่เพื่อนกันนะอย่าทำให้กูคิดว่ามึงจะรู้สึกอะไรกับกูเลย..ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรจริงๆ"

"กูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมึงทั้งนั้นแหละ...ก็แค่ห่วงในฐานะเพื่อนเท่านั้น"

ถ้าลูกหยีเป็นคนดีรักโซ่จริงๆฉันจะยอมอยู่เฉยๆเป็นเพื่อนที่ดีตลอดไป แต่ในเมื่อลูกหยีไม่ได้จริงใจกับโซ่ฉันก็มีสิทธิ์จะทำตามหัวใจตัวเองบ้างไม่ได้เลยหรอ

ใช่ฉันยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเผื่อโซ่จะเห็นว่าฉันสวยขึ้นมาบ้าง ที่ฉันโทรเรียกโซดามาช่วยเพราะต้องการให้มันมาช่วยแต่งตัวแต่งหน้าให้ฉัน ให้มันตบรองพื้นกลบรอยที่โซ่ทำเอาไว้ที่คอให้ แล้วฉันก็ขอยืมชุดนักศึกษามันมาชุดนึงชนิดที่แบบใส่แล้วเซ็กซี่เล็กๆซึ่งก็ได้ผลมีหนุ่มๆมาขอไลน์ขอเบอร์ฉันยกใหญ่ แต่คนที่ฉันตั้งใจใส่มาให้เขาดู เขากลับดูถูกฉันเขาบอกว่ามันทุเรศ

ฉันไม่ตอบอะไรโซ่ได้แต่ก้มหน้าสะอื้นในอก แล้วโซ่ก็ขับรถออกไปโดยไม่พูดอะไรอีก จนขับมาจอดที่ห้างสรรพสินค้าที่หนึ่ง

"รออยู่ที่นี่ก่อนนะ...อย่าไปไหน"

พูดเหมือนฉันจะกล้าเดินลงไปไหนได้ในเมื่อทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ชุดชั้นในตัวเดียวติดกาย

รอโซ่ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขายาวที่ลงไปซื้อใหม่มาให้ฉันแต่งตัวในรถ โดยที่สายตาก็ยังจับจ้องอยู่ที่ฉันตลอดเวลา

ปากก็บอกว่าน่าเกลียดเอย ทุเรศเอย แต่สายตาไม่ขยับไปไหนเลย แถมกลืนน้ำลายเอื้อกๆ

จนฉันแต่งตัวเสร็จโซ่ก็พาฉันไปซื้อของโดยที่เราไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย จนกระทั่งซื้อของเสร็จจนครบทุกอย่างแล้วกำลังจะกลับ

"อ้าวพี่โซ่ลูกหยีว่าจะโทรหาอยู่พอดีเลยค่ะ"

"หืออ...หยีมีไรป่าว?เดี๋ยวคืนนี้เราก็เจอกันอยู่แล้วนี่"

"คือพอดีคุณแม่ลูกหยีไม่ค่อยสบายค่ะ ก็เลยว่าจะบอกพี่โซ่ว่าคืนนี้ลูกหยีคงไม่ได้ไปหา"

"อ้าวหรอ...คุณแม่เป็นไรมากไหม?ให้พี่ไปอยู่ด้วยรึเปล่า?"

"มะ..ไม่ต้องค่ะ..คือๆลูกหยีเกรงใจค่ะ..เดี๋ยวลูกหยีดูแลคุณแม่เอง"

"เอางั้นเหรอ?โอเคครับถ้ายังไงเดี๋ยวพี่โทรหานะ"

"คร้าาา"

หึแม่ป่วยหรือนัดผู้ชายไว้ก็ไม่รู้ถ้าไม่ได้เห็นคลิปด้วยตาตัวเองฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่าใสๆแบบนี้จะกลายเป็นใสเข้าหาผู้ชายซะได้ ท่วงท่าขย่มผู้ชายแบบชำนาญมากจนฉันอยากจะรู้ว่าถ้าโซ่ได้เห็นแบบที่ฉันเห็น มันจะยังเชื่อว่ายัยกลวงนี่ใสอยู่อีกไหม

"ไปก่อนนะคะพี่ลี่...ฝากดูแลพี่โซ่ด้วยนะคะ"

"จ้ะ...."

หลังจากคุยกับยัยลูกหยีเสร็จก็เอาของมาเก็บที่รถ โซ่กำลังจะสตาร์ทรถออกไป

ไลน์ ไลน์

ทอย:หวัดดีพี่ลี่

ทอย:ยุ่งอยู่รึเปล่าฮะ

ทอย:นี่ทอยเองฮะที่ขอไลน์พี่ไปเมื่อเช้านี้

ทอย:ผม....ชอบพี่มานานแล้วนะ

ลิลลี่:หืมมมมม...ตรงๆแบบนี้เลยหรอ

ลิลลี่:พี่ก็เขินแย่ดิ

ทอย:จริงๆนะฮะพี่น่ารักดี

ลิลลี่:ขอบใจจ้า......

"อ๊ะ....โซ่เอาคืนมานะ"

โซ่แย่งโทรศัพท์จากมือฉันไป ก่อนจะกดบล๊อคเบอร์บล็อคไลน์ผู้ชายมี่ยัยโซดาให้ไลน์ฉันไปจนเกือบหมด

"ทำบ้าอะไรเนี่ย...นี่มันโทรศัพท์ของกูนะ"

"รำคาญ...."

เอ่อง่ายดีเนอะสั้นๆเลยแค่รำคาญเท่านั้นเอง

"แล้วทีหลังอย่าใจง่ายแจกไลน์ผู้ชายที่ไหนอีกล่ะ...ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน"

"แค่เพื่อนไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้มั้ง?"

"ทำไม?อยากเป็นมากกว่าเพื่อน...มึงก็รู้นี่ว่ากูให้มึงได้แค่เพื่อน"

"แล้วมึงจะมาวุ่นวายกับกูทำไมนักหนาถ้ากูจะคุยกับใคร...ในเมื่อเป็นแค่เพื่อน"

"กูไม่อยากเถียงกับมึง...รำคาญ"

เอ้าาาเชี้ยโซ่แม่งกวนตีน ให้กูเป็นมากกว่าเพื่อนแม่งก็ไม่ได้ ยุ่งกับคนอื่นก็ไม่ได้ แล้วกูต้องทำแบบไหนกันวะถึงจะถูกใจมัน

"เห้อออออออ" ฉันถอนหายใจยาวๆๆไป

ก่อนที่โซ่จะขับรถออกไปตรงไปยังคอนโดโซ่ที่ตอนนี้ทุกคนไปรออยู่ก่อนแล้ว

~คอนโดโซ่~

ฉันกับโซ่ช่วยกันถือของขึ้นไปชั้น19ห้องโซ่อยู่ชั้นที่19และครอบครัวโซ่ก็เป็นเจ้าของคอนโดนี้ด้วย ไม่ได้หล่ออย่างเดียวนะแถมรวยอีกตังหาก แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลที่ฉันเลือกรักโซ่

พอเปิดประตูเข้าไปปุ๊บเอ้อดีจ้าอิแจสซี่กับกับอิโซดานั่งจั่วไพ่กันอยู่โดยมีไอ่กันต์กับอิหอมนอนหลับอยู่ข้างๆ โดยพวกมันเอาฟูกนวมมาปูนั่งนอนกันข้างหน้าทีวี

"เอิ่มมม...พวกมึงไม่คิดจะลุกมาช่วยกันหน่อยเหรอคะ"

ขนาดพวกฉันถือของมาพะรุงพะรัง แต่พวกมันกลับปรายตามามองเพียงแวบนึงก่อนจะหันไปเล่นไพ่กันต่อ อิพวกนี้เดี๋ยวน้องลี่ก็แจ้งตำรวจจับแม่งงง

"ตื่นๆๆๆนี่พวกมึงไปอดหลับอดนอนมาจากไหนกันวะไอ่กันต์อิหอมอย่าบอกนะว่า....."

โซ่เดินไปใช้เท้าเขี่ยสะกิดพวกมันสองคนที่นอนอยู่ให้ตื่นขึ้นมาช่วยกัน

"ห๊ะ!ว่าไรของมึงไม่มีไรจริงจริ๊งงง" อิหอมสะดุ้งตอบกลับมา

"แล้วทำไมมึงต้องทำเสียงสูงด้วยล่ะหอม"

ฉันมองหน้ามันที่เอาแต่หลบตาฉัน อินี่มีพิรุธเว้ย พวกมันสองคนต้องมีอะไรปิดบังพวกฉันอยู่แน่ๆ

"ไอ่เชี้ยกัน...คอมึงโดนใครฟัดมาซะแดงเป็นจ้ำเชียว"

เสียงอิแจสซี่ถามกันต์ในขณะที่มือมันจับคอเสื้อกันต์แหวกดูอยู่

"ไหนๆมึง..เออแม่งจริงด้วยอินี่แม่งต้องซาดิสแน่ๆเลยดูดซะเป็นจ้ำๆเกือบทุกที่แหน่ะ" โซดาชะโงกหน้าไปดูก่อนจะวิจารณ์เสียสนุกปากเลย

แต่แปลกทำไมฉันเห็นอิหอมมันสะดุ้ง คงไม่ใช่ว่าเมื่อคืนที่พวกมันสองคนกลับด้วยกันแล้วเสือกเมาพลาดท่าได้กันเองนะ

"เมื่อคืนมึงนอนที่ไหนหอม?" ฉันกระซิบถาม

"ก็คอนโดกูไง"

"แล้วใครไปส่งมึงวะ?"

"ก็ไอ้กันต์ไง"

"แล้วเมื่อคืนไอ้กันต์นอนไหน?"

"เอ่อ...กะกูไม่รู้มันส่งกูแล้วก็ไป"

นั่นแหละอินี่มีพิรุธจริงๆด้วยหลบตาไม่กล้าสู้หน้าฉัน ตอบตะกุกตะกัก แต่ก็เอาเถอะถ้ามันพร้อมเมื่อไหร่เดี๋ยวมันคงจะเล่าให้ฟังเองแหละ แต่ตอนนี้สตาร์ททำงานค่ะทำงาน

"เอาล่ะเร็วๆๆๆทำงานค่ะทำงานเสร็จแล้วค่อยเล่นค่ะ"

โซดามึงจะตะโกนทำไมอยู่ใกล้ๆกันแค่นี้เอง

แล้วคนละไม้คนละมือก็ช่วยๆกันต่อโมเดลประกอบรายงานอย่างแรก อีกฝั่งก็ขมักเขม้นเรียบเรียงอักษรตัวหนังสือเขียนรายงานซึ่งวิชานี้อาจารย์ขอให้เขียนรายงานด้วยรายมือ ซึ่งก็ไม่พ้นคนที่หน้าตาสวยๆอย่างน้ำหอมเป็นคนเขียนรายงาน เพราะว่าทั้งกลุ่มมันลายมือสวยสุดแล้ว

~4ชั่วโมงผ่านไป~

"โหยยย..อิเชี้ยเสร็จสักทีแม่งเหนื่อยชิบหาย"

โซดาผู้ไม่เคยมีความเป็นกุลสตรีในตัวร้องครวญครางออกมา ก่อนจะนั่งเหยียดแขนเหยียดขายืดเส้นยืดสาย

"เชี้ยยยแม่งหิวชิบหายเลย"

เอ่ออน้ำหอมผู้น่ารักตั้งแต่อกหักก็เปลี่ยนไป

"ไปกินข้าวกันมึงหิวจนจะแดกควายได้ทั้งตัวล่ะ"

เอ่อถ้าเป็นมึงนะกูเชื่ออิแจสซี่กระเทยผู้หิวโหย

"ปวดแขนชิบหายเลยว่ะ" กันต์บ่นก่อนจะใช้มือทุบๆตามต้นคอต้นแขนเบาๆ

"ไหนๆปวดตรงไหน?หอมนวดให้" อิหอมลืมตัวจะวิ่งไปนวดให้ไอ่กันต์

"ห๊ะ!อิหอมจะนวดให้ใครนะ?"

โซดาเอียงคอถาม จำเป็นต้องแอ๊บแบ๊วขนาดนี้ไหมเพื่อน

"อะไร๊...ไม่มี๊.."

"เหรอหอมเหรอ?"

"อื้ออออ"

แถได้แถไปนะเพื่อนนะ

ตอนนี้บรรยากาศในห้องดีหมดแล้วยกเว้นก็เสียแต่ฉันกับโซ่ที่ยังมึนตึงใส่กันอยู่ แต่ก็พยายามไม่อยากทำให้เพื่อนๆเสียบรรยากาศ จนตอนนี้ไม่รู้ใครเสือกเอาเหล้ามาเปิดกินจนตอนนี้เริ่มกึ่มๆกันไปแล้วแต่ละคน นี่ตกลงมันมาทำงานรึมาปาร์ตี้กันวะเนี่ย

ขอกำลังใจให้กันบ้างน้าาา