บันทึกรักฉบับนิดหน่อย : 1

~นิดหน่อยTalk~

หลังจากคุณภาคไลน์ตามจิกฉันให้กลับได้แล้วเพราะเขามารอรับฉันที่ข้างล่างหน้าตึก หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่ไปดูงานกับเขาสองคนคุณภาคก็เปลี่ยนไปชอบตามวอแวจู้จี้จุกจิกกับฉันเยอะ จากที่เมื่อก่อนไม่เคยแม้แต่จะชายตาแลฉันเลยด้วยซ้ำ

วันนั้นฉันต้องตามคุณภาคไปดูงานที่ต่างจังหวัดเพราะฉันเป็นเลขาไงก็เลยต้องตามไปด้วย จริงๆก็แค่ว่าจะไปตอนเช้าตอนเย็นก็กลับแหละ แต่ทีนี้ว่างานยังไม่เสร็จก็เลยต้องไหลตามเขาไปอ่ะนะ

คุณภาคไปหาที่พักให้ก่อนเพราะยังไงก็กลับไม่ทันแน่ๆ หาที่พักก็มีแต่ห้องเต็มๆทั้งนั้น จนหามาหลายที่ไปเจอที่นึงที่มีเหลือแต่เหลือแค่ห้องเดียวนะ ทำไงได้ก็ต้องทนนอนห้องเดียวกันไง

'แต่ฉันเป็นผู้หญิงนะจะให้นอนห้องเดียวกับผู้ชายได้ไง ถึงแม้ฉันจะชอบเขามากก็เถอะ'

"นอนๆไปเถอะน่าผมไม่ทำอะไรคุณหรอก"

".........."

"ถ้าเป็นคุณลี่ก็ว่าไปอย่าง..."

'โห!พูดล่ะขึ้นเลยคำก็ลี่สองคำก็ลี่'

ไม่ใช่ว่าฉันอิจฉาเพื่อนหรืออะไร แต่ฉันแค่อยากให้เขาลองมองคนอื่นดูบ้างคนที่รักเขาจริงๆเพราะเขาตามตื้อลี่มาตั้งนานก็ไม่เห็นมีท่าทีว่าลี่จะคิดอะไรกับเขาเลย ลึกๆฉันว่าลี่เองก็คงจะมีคนในใจอยู่แล้วล่ะมั้ง เพราะไม่ว่าใครเข้ามาจีบลี่ก็ปฏิเสธเค้าซะทุกคน แม้แต่คนดีๆอย่างคุณภาค

"ก็ได้ค่ะแล้วแต่คุณเลยล่ะกัน"

ยังไงเขาก็ไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาอยู่แล้วนี่ ต่อให้นอนด้วยกันเขาก็คงมองฉันเป็นแค่ก้อนหินดินทรายล่ะมั้ง

ความน้อยใจเข้าครอบงำจิตใจจนนึกไม่อยากมองหน้าหรือพูดคุยอะไรกับเขาอีก ทั้งๆที่พรุ่งนี้เรามีงานต้องทำอีกนะ แต่เพราะอารมณ์น้อยใจทั้งตัวเองที่ดันเกิดมาสวยไม่พอให้เขามองมาที่ฉัน แล้วก็น้อยใจเขาที่ไม่เคยมองรอบๆดูว่ามีใครที่ยังคอยเฝ้ามองเขาอยู่บ้างอย่างฉันคนนี้

ฉันอาบน้ำแต่งตัวใหม่โดยที่ได้ชุดจากตลาดนัดใกล้ๆนั้นแหละมาใส่ก่อน รอเขาอาบน้ำต่อฉันก็เลยเขียนโน้ตบอกเขาว่าฉันจะลงไปหาเดินเล่นก่อนให้เขาไปหาทานข้าวได้เลยไม่ต้องรอฉัน

ข้างหน้าโรงแรมจะมีซุ้มเหล้ายาดองเล็กๆตกแต่งบรรยากาศน่ารักดีสไตล์บ้านนา ฉันก็เลยตัดสินใจเลี้ยวเข้าร้านนี้ซะเลย ไหนๆก็มาทำงานแล้วถือโอกาสเที่ยวในตัวเลยล่ะกัน

ตอนแรกฉันไม่รู้ว่าจะสั่งอะไรดีมันมีหลายสูตรให้เลือกจะเป็นม้ากระทืบโลง กำลังเสือโคร่ง โด่ไม่รู้ล้ม นารีรำพึง ราชสีห์คำราม นารีกรีดกราย คือมันมีหลายสูตรมากอ่ะ แล้วก็มีคุณป้าท่านนึงแนะนำบอกว่าให้ลองนารีรำพึงดูเพราะตัวนี้ช่วยให้บำรุงร่างกายด้วย ฉันก็เลยลองสั่งมาโหลนึงพร้อมกับแกล้มกรุบกริบ

Cr.ภาพประกอบจากกูเกิ้ลนะคะ

อาจจะงงว่าทำไมฉันถึงกล้าสั่งมากินใช่ไหมล่ะ เพราะแต่ก่อนตอนที่ฉันอยู่บ้านกับคุณตาคุณยาย ฉันก็ชอบขอดื่มกับท่านบ่อยๆแหละ แต่เป็นคนละสูตรกันนะเพราะว่าตาฉันดองเหล้ากินเองหรือจะเรียกง่ายๆว่าเหล้าป่านั่นแหละบอกเลยว่าแรงกว่าเหล้าพวกนี้เยอะ เพราะฉะนั้นเหล้าแค่โหลเนี้ยทำอะไรฉันไม่ได้หรอก

จากนั้นคุยกันไปคุยกันมาถูกคอกับคุณป้าก็เลยนั่งดื่มด้วยกันซะเลยจากหนึ่งโหลเพิ่มมาเป็นสองแล้วก็ตามมาด้วยสามไปแล้ว

เพิ่งจะรู้ว่าไม่ควรดูถูกยาเหล้าดองยาว่าจะไม่แรงก็ตอนเข้าโหลที่สามไปล่ะ จากที่เคยนั่งตัวตรงตอนนี้ทำไมมันดูเอนๆนะ สายตาก็เริ่มพร่ามัวมองเห็นหน้าป้ามีหลายหน้าไปแล้ว

กริ๊งงงงงงง

"ฮาาาโหลลลลลครายยยยอ่าาา"

'ว่าแต่ทำไมเสียงฉันยานจังวะ'

"นี่คุณอยู่ไหนของคุณเนี่ยแล้วทำไมเสียงเป็นแบบนี้ห๊ะ!"

"ห๊ะ!อารายนะแล้วครายพูดเนี่ยยย"

"บอกมาว่าอยู่ที่ไหน?"

'ทำไมเขาต้องทำเสียงเข้มด้วยมาดุใส่ฉันทำไมตาบ้า'

"อยู่หน้าตึกที่มีซุ้มเล็กๆๆงายย"

"เออ!!รออยู่นั่นนะ"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด เขาตัดสายไปล่ะ

"คุ๊ณณณ!เห้ยยทำไมเมาแบบนี้วะ"

ทำไมเขามาไวจัง มาถึงก็โวยวายเลยตาบ้านี่

"ครายยยไหนครายเมาไม่มี๊"

"เหอะ!เออไม่เมาก็ไม่เมา...ไปกลับได้แล้ว"

"ยังไม่กลับกะลังซาหนุกเลย"

"ไปสนุกต่อที่ห้องก็ได้ป่ะๆ"

"ฮื่อออจริงๆหรอออไปๆๆก็ได้"

~คุณภาคTalk~

อยู่ยัยนี่ก็หายไปเฉยๆในตอนที่ผมเข้าไปอาบน้ำกลับออกมาก็ไม่เจอเธอแล้วทิ้งแค่โน้ตเอาไว้ว่าออกไปเดินเล่นไม่ต้องรอให้กินข้าวไปก่อนเลย

'ผมก็ไปหาข้าวกินสิครับรอไรอ่ะ'

กินข้าวเสร็จจนกลับมาดูหนังจบไปเกือบ2เรื่องยัยนั่นก็ยังไม่กลับผมก็เลยอดเป็นห่วงไม่ได้ โทรไปหาฟังเสียงเหมือนจะเมาอีกด้วย กว่าผมจะปะเหลาะให้ยัยนี่กลับก็เปลืองน้ำลายหลายถังเชียวล่ะ

"นี่คุณภาคคุณมีตาบ้างไหมห๊ะ!"

'เอ้าาา!อยู่ๆมาถามว่ามีตาไหมยัยนี่'

ผมแบกเธอขึ้นหลังผมอยู่ เพราะถ้าขืนให้เธอเดินเองคืนนี้คงจะไม่ถึงแน่ๆเดินหน้าสองก้าวเดินหลังไปอีกสี่เก้า อยู่ๆก็ดึงหูผมเขย่าๆเอ้อเอาเข้าไปนี่ตกลงผมเป็นเจ้านายเจ้าหล่อนอยู่รึเปล่าเนี่ย

"อะไรของคุณเนี่ย?"

"ก็คุณอ่ะมีตาไว้มองแค่ยัยลี่คนเดียวรึไงล่ะห๊ะ!คนที่เค้าคอยแอบมองคุณอยู่น่ะเคยมองเห็นบ้างไหม?"

'สงสัยยัยนี่จะเมาแล้วชอบเพ้อเจ้อแหะ'

"ทีฉันแอบชอบคุณมาตั้งนานคุณไม่เคยรู้บ้างเลยหรือไง?"

"..............."

พูดอะไรไม่ออกอยู่ๆยัยนี่มาบอกว่าชอบผม

'ยัยนี่เนี่ยนะชอบผมไม่น่าเชื่อ'

เพราะที่ผ่านมาเราเหมือนเป็นคู่กัดกันมาตลอด ตอนแรกผมก็แปลกใจว่าทำไมเธอชอบขวางๆเวลาผมคุยกับลี่ตลอด นี่คงเป็นเหตุผลเธอสินะ

"ฉันก็เจ็บนะคุณรู้ไหมห๊ะคนบ้า...คุณมาจีบเพื่อนฉันเอะอะๆก็เพื่อนฉันทั้งๆที่ฉันก็ชอบคุณอยู่ตรงนี้"

มือเธอโอบรอบคอผมอยู่ก่อนจะจิ้มแรงๆมาที่อกข้างซ้ายของผมบรรยายถึงความรู้สึกเจ็บปวดเสียเหลือเกินจนผมอดใจแกว่งไม่ได้

แบกเธอมาจนถึงห้องพัก โดยที่ปากเจ้าหล่อนก็บ่นๆไม่หยุดมาตลอดทาง ผมวางเธอลงบนโซฟาก่อนเพราะไม่ไว้ใจกลัวเจ้าหล่อนจะอ้วกใส่ที่นอนน่ะสิก็เล่นกินไปซะเยอะเลยแล้วแต่ละชื่อแรงๆทั้งนั้นเลยผู้หญิงบ้าอะไรกินช้างกระทืบโรงเอย นารีรำพึงเอย ถึงว่าสิทำไมเจ้าหล่อนรำพึงรำพันเหลือเกิน

"เอื้อกก!คุณๆทำไมห้องมันหมุนจังอ่ะฮ่าๆๆๆเห้ยคุณทำไมคุณมีหลายหน้าอ่ะ?"

"............."

"อ๊วกกก....แหวะ"

ไม่ทันละแม่คุณเล่นอ้วกใส่ชุดใหม่ของเธอส่วนชุดเก่าก็ยังไม่แห้งแล้วคืนนี้เธอจะใส่อะไรนอนเนี่ย

'โอ๊ยยย!เวรกรรมอะไรของผมเนี่ย'

ให้ตายเถอะ!

อ้วกเสร็จคุณเธอก็หลับแบบไม่แคร์สื่อเลยผู้หญิงอะไรเนี่ย แล้วทีนี้ผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ยจะปล่อยให้เธอนอนจมอ้วกก็คงจะใจดำเกินไป เออเอาวะสงเคราะห์คนเมาก็ได้บุญอยู่หรอกมั้ง

ผมลากเธอเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะฉีดน้ำรดร่างเล็กๆจนเปียกปอนไปหมด

"อื้อออ!คุณทำอะไรหนาวจะตายแล้ว"

ปากเล็กก็โวยวายดิ้นหนีทำให้น้ำกระเด็นเซ็นซ่านจนลามมาเปียกผมอีกคนเออเอาเข้าไป

"อยู่นิ่งๆสิคุณแล้วก็ถอดชุดออกด้วยล้างตัวให้สะอาดเหม็นแต่อ้วกคุณเนี่ย"

"จะบ้าหรอใครจะถอดกันถอดก็โป๊ะอ่ะสิ"

เออปากก็บอกไม่ถอดแต่มือถลกเสื้อยืดเปียกๆขึ้นจากหัวโยนทิ้งที่พื้นเหลือเพียงเสื้อซับในตัวบางห่อหุ้มร่างสาว เสื้อซับเจ้ากรรมก็ดันบางเสียด้วยเมื่อมันโดนน้ำเปียกไปก็ดันให้เห็นจุกเล็กๆสองจุกสีน้ำตาลอ่อนดันทะลุเสื้อในออกมา จนผมรู้ว่าตัวเองคอแห้งจนต้องกลืนน้ำลายลงคอไปเอื้อกใหญ่

เห็นตัวเล็กๆแต่ซ่อนรูปไม่เบานะเนี่ยทำเอาผมตาลายไปเลยไปความสวยอะล้าอร่ามตรงหน้า

"คุณอาบน้ำล้างตัวนะผมจะรอหน้าประตูนะ"

ผมส่งครีมอาบน้ำให้เธอเมื่อเห็นว่าเธอคงมีสติมากขึ้นแล้วจึงหันหลังเดินออกไปรอเธอที่หน้าประตู

ผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วคนในห้องน้ำก็ยังไม่ออกมาจนผมต้องเดินเข้าไปเคาะประตูเรียกก็เงียบ ก็เลยตัดสินใจผลักประตูเปิดเข้าไปดูเพราะกลัวเจ้าหล่อนเกิดเป็นลมเป็นแล้งไปอีก

เข้ามาก็เห็นร่างเล็กๆในชุดคลุมนั่งหลับตาพริ้มพิงผนังมีเสียงกรนเล็กๆออกมา เกิดมาเพิ่งเคยเจอผู้หญิงบ้าอะไรก็ไม่รู้ใครได้เป็นเมียคงปวดหัวหน้าดูเลย

ผมตัดสินใจช้อนร่างเล็กๆขึ้นมาพาไปนอนที่เตียงชุดคลุมที่คนเมาใส่มันก็จะล่นๆจนเห็นเนินอกอิ่มปริ่มๆจนอดใจสั่นไม่ได้

ห่มผ้าให้เธอเสร็จผมก็ออกมานั่งรับลมหลังระเบียงสงบสติอารมณ์ที่เริ่มจะไม่คงที่เมื่อเห็นผิวขาวๆวับๆแวมๆจนผมรู้สึกปวดตึงไปหมด

หลังจากสงบสติอารมณ์ตัวเองได้แล้วผมก็กลับเข้าห้องมาก็พบว่าอาการผมหนักกว่าเก่าอีกเมื่อเจ้าหล่อนเล่นนอนถีบผ้าห่มออกหมดโชว์ต้นขาขาวเนียนที่โผล่พ้นร่มผ้ามา สายชุดคลุมก็ดันหลุดคลี่ออกจนเห็นเกือบครึ่งเต้าที่ไม่มีอะไรปกปิดเลยสักนิดเดียว

'โอ๊ย!ทำไมผมอยากตายจัง'

เมื่อล้มตัวลงนอนข้างเจ้าหล่อนก็ดันได้กลิ่นหอมอ่อนๆของครีมอาบน้ำจากร่างกายเธอเท่านั้นยังไม่พอขาเรียวๆยังยกมาพาดเอวผมไปอีก แถมพลิกตัวมาเกยหน้ากับแผ่นอกผมอีกที่ตอนนี้ผมเองก็มีแต่ตัวกับผ้าเช็ดตัวผืนนึงเท่านั้น

'ผมจะรอดไหมเนี่ย'

"งึมๆนอนดีๆสิเจ้าศรีนวลอย่าดื้อ!"

ไม่รู้เจ้าหล่อนฝันถึงใคร แต่ว่าผมไม่ใช่หมอนข้างของเธอนะ

แต่ก็เอาเถอะถือว่าเป็นค่าตอบแทนเล็กๆน้อยๆที่ผมช่วยเธอให้นอนสบายๆก็แล้วกันไม่งั้นเธอคงต้องนอนจมกองอ้วกของตัวเองไปแล้ว

หาเศษหาเลยจากคนเมาโดยที่เธอไม่รู้ตัวจนพอใจ ก็หักห้ามใจหันหลังให้ก่อนที่จะตะบะแตกแล้วลักหลับคนเมาให้เสียชื่อเพล์บอยอย่างผม

'หึหึยัยตัวดีตื่นมาคงตกใจน่าดู'

~End คุณภาค~

---------------------------------------------

ไรท์ขอเพิ่มตอนพิเศษของนิดหน่อยกับคุณภาคคู่กันไปด้วยนะคะ