Chapter 2

Naging tahimik ang byahe nila ni Rhyke, walang nagsasalita sa kanilang dalawa. Simula nang makasakay siya sa sasakyan nito at inaya ito ay hindi na ito nagtanong pa.

Nakatanaw lang siya sa bintana ng sasakyan nito. Gabing-gabi na masyado at pagod na siya, gusto na niyang magpahinga. Pero sadyang makulit ang isip niya dahil kahit nasasaktan na ang puso niya ay paulit-ulit pa rin na bumabalik sa isip niya ang nasaksihan.

Kaya ba hindi man lang ito nagpupunta sa opisina dahil busy ito sa mga babae nito?

Napabuntong-hininga siya sa naisip, gusto niyang matawa ng mapakla dahil obvious naman 'yon sa dami ba naman nitong babae na nagpupunta sa office.

Napahawak siya sa bandang dibdib niya nang makaramdam ng pagkirot doon. Nasasaktan siya pero wala naman siyang karapatan dahil empleyado lang siya nito at boss niya ito.

"Moira?" pagtawag sa kaniya ni Rhyke. Nilingon niya ito at doon niya lang napansin na nakahinto na sila sa parking lot ng condo niya. Ganoon na ba siya ka-occupied? Hindi man lang niya napansin.

Tinanggal ni Rhyke ang seatbelt niya at hinawakan siya sa braso. Nagtama ang paningin nila habang sinusuri nito ang mukha niya na ikinailang niya, agad siyang nag-iwas ng tingin dito.

"May problema ba Moi? Kanina ka pa kasi tahimik simula nang makaalis tayo sa bahay ng boss mo." Sinapo nito ang mukha niya at nang magtama ang paningin nila gusto niyang ma-guilty dahil bakas ang pag-aalala nito. Mukhang limot na nito ang tampo sa kaniya.

Hinawakan niya ang dalawang kamay ni Rhyke na nakasapo sa mukha niya at dahan-dahan niya iyong inalis. Nginitian niya ito habang hawak niya pa rin ang parehong mga kamay nito. "Okay lang ako Rhyke, pagod lang ako. Kailangan ko nang magpahinga. Salamat sa paghatid mo sa'kin. Text mo ako kapag naka-uwi ka na." Hinalikan niya ito sa pisngi bago tinapik ang balikat nito.

Hindi na niya ito hinintay na magsalita pa at mag-usisa dahil baka lalo lang ito mainis sa pagiging martir niya. Dumiretso na siya sa condo unit niya at agad na pabagsak na nahiga sa kama. Doon niya lang naramdaman ang pagod niya sa maghapong trabaho.

Antok na antok siya pero sapat ang nasaksihan kanina upang manatiling gising ang diwa niya. Sa inis niya ay pipikit-pikit niyang hinubad ang mga saplot sa katawan at pumunta sa banyo para mag-shower.

Saglit lang siyang naligo bago nagpahid ng mga cream niya sa mukha. Galing pa 'yon kay Abigail. Pinagalitan siya nito noon dahil ang dry daw ng balat niya kaya naman binigyan siya nito ng mga panlagay nito sa mukha na mukhang epektib naman.

Pagkatapos mag-ayos ay nahiga na siyang muli sa kama niya. Ibinalot niya ang sarili sa comforter at ipinikit ang mga mata. Ilang saglit pa ay gising pa rin ang diwa niya. Halos naikot na niya ang buong kama ay hindi pa rin siya makatulog. Bumabalik at bumabalik kasi sa isip niya ang naganap kanina sa bahay ng Boss niya.

Pagod siya at antok na antok, masakit din ang puso niya at para iyong pinagpira-piraso. Ang hirap ma-broken ng walang karelasyon. Nakababaliw!

Isa lang ang kailangan niya at iyon ay alak! Kaya naman dali-dali siyang bumangon at nagtungo sa kusina ng condo niya. Kumuha siya ng maraming can ng beer at cake. Cake lang ang pulutan niya dahil sa sobrang busy niya hindi pa siya nakakapamili bukod pa ro'n ay hindi siya marunong magluto. Madaling araw na para umorder pa.

Dinala niya ang mga beer at cake sa sala para doon umupo. Sa center table niya inilagay ang mga dala. Tulala lang siya habang umiinom.

Gusto niyang makalimot sa nasaksihan. Hindi naman lingid sa kaalaman niya na babaero ito at ito 'yong tipo ng lalaki na mahilig makipagtalik. Nasaktan lang siguro talaga siya dahil nasaksihan niya ng personal ang ginagawa nito at ng babae nito.

Naalala niya pa ang itsura ng kasama nito kanina, kagat-kagat nito ang labi na para bang sarap na sarap sa ginagawa ni Thunder dito.

Hindi niya tuloy maiwasang isipin kung paano kaya kung siya 'yong babaeng 'yon?

Natawa siya nang malakas sa naisip. Nababaliw na yata siya!

Tama, nababaliw na siya para isipin na mapabibilang siya sa mga babae ni Thunder. Matagal na silang magkakilala nito, hindi man sila close ng sobra pero masasabi niyang kahit papaano ay iba ang trato nito sa kaniya kumpara sa ibang empleyado nito. Malaki ang ibinibigay nitong tiwala sa kaniya, lalo na sa pamamahala sa kumpanya nito, bukod pa roon ay siya lang sa lahat ng empleyado ang pinapupunta nito sa bahay nito na ikinasisiya niya, ngunit nasira ang kasiyahang dulot no'n ng makitang doon din pala dinadala ng binata ang mga babae nito.

Ilang oras pa siyang nag-inom at tumigil lang nang maramdamang nahihilo na siya. Akmang tatayo siya nang kamuntikan na siyang matumba kaya naman napapanguso na lang siyang nahiga sa sofa.

Nag-iinit na ang katawan niya at imiikot ang paningin dahil marahil sa epekto ng alak na nainom niya.

"Wala naman sigurong masama kung dito ako matutulog." Kinumpas-kumpas niya ang kamay sa ere na parang may binubugaw.

"Bahay ko naman 'to!" Malakas na sigaw niya matapos ay binuntutan niya iyon nang bungisngis.

Napasimangot siya nang maalala si Thunder. Itinaas niya ang kamay sa ere at dinuro-duro ang kisame na para bang naroon ito. "Ang pangit mo ka-bonding Thunder! Sobrang manhid mo!" Galit niyang sigaw na nauwi sa pag-iyak. Panay ang hikbi niya na nauwi sa paghagulgol.

Labis siyang nasasaktan sa sitwasyon niya, gusto niya si Thunder college days pa lang at ayaw niyang i-give up ang nararamdaman kahit minsan ay gusto niyang magwala pag may kasama itong iba, kahit gusto niyang tarayan at saktan ang mga babae nitong araw-araw na nanggugulo sa office at hinahanap ito. Wala siyang magawa kundi ang magselos at sarilihin ang lahat dahil wala siyang karapatang angkinin si Thunder dahil alam niyang siya lang ang may gusto rito.

Hindi niya namalayang nakatulugan na lang niya ang pag-iyak. Nagising siya nang marinig ang tunog nang sunod-sunod na doorbell.

Inaantok pa siya kaya naman inis siyang nagtakip ng unan sa tenga at pinagpatuloy ang pagtulog. Palalim na ang tulog niya nang muling tumunog ang doorbell at sa pagkakataon na 'yon ay sunod-sunod na iyon dahilan para inis siyang bumangon. Gusto niyang sumigaw at magwala dahil bitin na bitin ang tulog niya.

"Sino ba 'yan? Ang aga-aga pa!" Nagpapadyak siyang naglakad patungo sa pinto ng condo niya.

Patay talaga sa kaniya ang kung sinuman na 'yon na para bang first time lang nakakita ng doorbell at ginawang laruan!

Padabog na binuksan niya ang pinto at natigilan siya ng makita si Thunder na nakahawak pa ang kamay sa doorbell.

"Oh? Sorry, nagising yata kita," gulat na sabi nito kapagkuwan ay tinignan siya mula ulo hanggang paa.

Tumikhim siya nang makabawi sa pagkabigla. Kailangan niyang makumpirma ang totoo dahil baka nababaliw na siya at naghahalusinasyon na.

"Kung halusinasyon ka lang pwede ba umalis ka na! Ang aga-aga ginagambala mo ako!" Inis niya itong pinagsarhan ng pinto.

Hindi pa siya nakakalayo nang muling tumunog ang doorbell kasabay nang mabilis na kabog ng dibdib niya.

What the hell?

Agad siyang bumalik sa harap ng nakasarang pinto at nagugulat na binuksan ito. Nananatili pa rin sa iisang posisyon si Thunder at nakangisi na ito sa kaniya.

"S-sir? Totoo ka po?" Nanlalaki ang matang tanong niya. Ramdam na ramdam niya ang pag-iinit ng mukha niya lalo na nang matawa ito.

"Good morning!" nakangiting pagbati nito habang sinusuyod ng tingin ang kabuuan niya, "and no, I'm not your hallucination." Napaatras siya nang humakbang ito palapit sa kaniya. Gustuhin man niyang kiligin hindi niya na nagawa nang maalalang hindi pa siya naghihilamos.

Napahawak siya sa buhok niya na gulo-gulo at sa mukha niya na paniguradong may panis pa na laway at muta. Gusto niyang tawagin ang lahat ng Santo at humiling na kainin na lang siya ng lupa sa sunod-sunod na kahihiyan na inaabot niya.

Wala sa sarili na tinalikuran niya si Thunder at nagtatakbo papasok sa loob ng kwarto niya. Pumasok siya sa banyo at humarap sa salamin na nasa sink.

Gusto niyang pagsisihan ang pag-iinom kagabi. Ramdam niya ang pag-iinit ng mukha niya nang makita ang hitsura, gulo-gulo ang buhok niya at may muta pa siya tanda na bagong gising siya. Medyo maga rin ang mata niya at namumula marahil dala ng pag-iyak niya kagabi. Marumi ang sando niya na may mantsa pa nang icing ng cake na pinulutan niya kagabi.

Gustuhin man niyang manlumo ay hindi na niya ginawa nang maalala na sa sala siya natulog kagabi at panigurado nakakalalat pa ang mga pinag-inuman niya.

Nasapo niya ang noo sa kahihiyan. "Shit! Shit talaga! Bakit ba ang malas ko? Sana panaginip na lang ang lahat ng 'to!" Naiiyak niyang palahaw.