LOGINShare
Five Days in Silence
Last Updated:
2025-07-24 00:09:00Aidan’s POV
Mainit. Mabigat. Mabaho.Lahat ng yon, sabay-sabay na bumalot kay Aidan habang nakasandal siya sa malamig na pader ng selda. Pawis ang likod niya, pero nanlalamig ang balat. Ramdam niya ang alikabok at lumang pawis na nakakapit sa semento, at kahit wala siyang lakas, hindi siya mapakali. Sampu silang nagsisiksikan sa loob, lima sa kanila bagong salta. Pareho ng itsura—lito, takot, gutom.Pero sa lahat ng ingay sa paligid, sigawan ng ibang preso, yabag ng bantay, kaluskos ng mga nag-aaway sa kabilang sulok—ang pinaka-maingay ay yung tahimik pero paulit-ulit na bulong sa loob ng utak niya:“Tapos ka na, Aidan. Wala ka nang mukhang maihaharap.”Limang araw na siya roon. Limang araw na walang dumadalaw. Limang araw na walang tumatawag o naghahanap.Hindi na siya umaasa. Hindi na siya umaasang may pupunta pa roon sa kanya. Kung meron man? Baka matagalan pa. Sanay naman kasi sila na hindi ako umuuwi agad dahil stay-in ako r
Latest chapter
Owned by My Cold CEO Lines We Don’t Cross But Maybe Want To
Monday morning.Walang kakaiba.Walang sticky note.Walang text. Walang “good morning” sa inbox.At dapat okay lang ’yon.Dapat.Pero habang tina-type ni Isabella ang weekly schedule ni Sebastian, napapahinto siya kada ilang minuto. Baka may message na pumasok. Baka biglang dumaan sa glass wall. Baka biglang—“Miss Isabella,” bati ng isang staff sa labas ng suite.She snapped out of it. “Yes? Ay, sorry. Ano ’yon?”“Pa-acknowledge po ng delivery.”She nodded quickly, shook her head slightly, and stood up. Hindi na rin niya natapos agad ang report. Kahit anong gawin niya, nag-e-echo pa rin sa isip niya ang mga huling sandali nila ni Sebastian sa retreat.Nang hinawakan siya nito sa kamay. Nang napatawa siya. Nang… parang wala sila sa office. Wala silang hierarchy. Wala silang boundaries.Pagbalik niya sa desk, doon niya lang napansin: may naka-slide na envelope sa ilalim ng
Owned by My Cold CEO Games and Glances
“Truth or Dare.”Isabella almost choked on her juice.Sa lawak ng rest house function hall, anim na team na lang ang natira. Optional participation daw, sabi sa email. Pero ayan siya ngayon, nakaupo sa bilog kasama ang iba’t ibang empleyado mula sa iba’t ibang department.And beside her, of all people, was Sebastian Hale.Yes. That Sebastian. Her boss. Yung laging tahimik, laging seryoso, pero nitong mga nakaraang araw ay bigla na lang dumadalas ang presensya sa paligid niya. May sticky note sa desk, offer ng flexible sked, at ngayon… naglalaro ng Truth or Dare.Napansin niyang bahagyang nakasandal si Sebastian sa upuan at relaxed ang postura, pero alerto ang mga mata. At kasalukuyang siya ang susunod.“Miss Isabella,” singit ng HR rep na mukhang enjoy na enjoy, “Truth or dare?”Napatingin siya kay Sebastian. Nakatingin na rin ito sa kanya. Walang ekspresyon. Cool, composed, unreadable. Pero sa sulok ng labi nito… m
Owned by My Cold CEO What Stays Unsaid
Tatlong araw matapos ang retreat, balik na sa normal ang takbo ng opisina—meetings, reports, deadlines, endless na emails. Pero kahit parang walang nagbago sa paligid, si Isabella, ramdam na ramdam ang pagkakaiba.Hindi lang dahil mas bukas na si Sebastian ngayon. Hindi lang dahil sa mga ngiti, sa simpleng “kumusta,” o sa mga sticky note na napapansin niyang laging biglang sumusulpot sa desk niya. Ang totoo, siya mismo ang unti-unting nagbabago.At doon siya nagsisimulang mailang.Dati, malinaw ang hangganan nila. Boss siya, assistant siya. CEO at empleyado. Pero ngayon, parang may linya sa pagitan nila na dahan-dahang nawawala. Hindi dahil may malinaw na sinasabi, kundi dahil sa mga tingin, kilos, at bagay na hindi binabanggit—pero nararamdaman.Habang nasa desk siya noon, nag-aayos ng schedule para sa board meeting, may narinig siyang papalapit.“Isa?” Napalingon siya. Si Sebastian. Nakasimpleng d
Owned by My Cold CEO Between the Lines
Tahimik ang paligid ng rest house na nirentahan ng kumpanya para sa weekend retreat. Wala sa paligid kundi mga puno, damo, at simoy ng malamig na hangin. May maliit na lawa sa likod ng property, at kung makikinig kang mabuti, maririnig mo lang ang kaluskos ng mga dahon o lagaslas ng tubig sa fountain.Sobrang layo nito sa gulo ng Maynila.Walang tunog ng printer, walang humahabol na deadline, at lalong walang tension mula sa mga meeting. Dapat relaxing, di ba?Pero ewan. Parang ang bigat pa rin sa dibdib ko.Late akong dumating.Hindi naman dahil gusto kong magpahuli.Pero siguro kasi hanggang sa huling minuto, kinukuwestyon ko pa rin kung dapat ba talaga akong sumama. Hindi ko pa rin kasi alam kung paano ko ihaharap ang sarili ko… sa kanya.Lalo na sa setting na ganito—walang lamesang pagitan, walang email, walang “per my last message” barrier.Tahimik akong naupo sa bench malapit sa mga halaman, sa may gilid lang ng function
Owned by My Cold CEO Unusual
Hindi ako sanay sa ganito.Hindi ako sanay sa ganitong vibe ni sir, sa ganitong atensyon na binibigay niya.Si Sir Sebastian Hale na kilala ko mula nang nalagay ako bilang EA eh laging seryoso, tahimik, at parang trabaho lang ang nasa isip. Pero nitong mga nakaraang araw, may nagbago sa pagitan namin, sa kung paano siya bilang boss ko.Hindi naman halata sa boses niya kasi parang cold pa rin, pero napapansin ko sa mga tingin niya, sa presensya niya, at sa mga sticky note na iniiwan niya sa desk ko. Hindi ko alam kung dapat ko bang pansinin, bigyan ng meaning o huwag na lang. Empleyado lang naman ako, di ba?Biyernes ng hapon, malapit nang mag-out ang karamihan pero ako, as usual, may tinatapos pa ring revision sa presentation para sa Monday. Nasa desk ako sa labas ng opisina ni Sir Sebastian, dito sa executive suite. Tahimik, malamig ang aircon, at halos wala kang maririnig kundi tik-tak ng keyboard. Ang executive floor kasi puro mataas na posisyon ang
Owned by My Cold CEO Dinner
“May time ka ba after shift?”Natauhan lang si Isabella nang marinig ang tanong at mapansin si Sebastian sa harap ng desk niya. Kakalabas lang nila sa last meeting ngayong araw, at habang abala siyang inaayos ang mga files, bigla itong huminto sa harap niya.“Ah… sir? Depende po… bakit po?” sagot niya, medyo nagulat at nag-aalangan.Ngumiti si Sebastian, maliit pero ramdam niya. “Gusto lang kitang ilibre ng dinner. Nothing formal. Wala lang, gusto ko lang ayain ka.”“Okay po…” mabilis niyang sagot. Napakunot ang noo niya sa sarili—bakit parang ang bilis niyang pumayag?“I’ll wait sa lobby,” sabi ni Sebastian bago lumakad palayo, dala ang coat at tablet niya.Wala pang thirty minutes, bumaba na si Isabella sa lobby. Mabuti na lang at laging corporate ang suot niya sa trabaho. Kahit saan pa siya dalhin, hindi siya maiilang. Nakita agad siya ni Sebastian. Gaya niya, naka-office attire pa rin ito, pero mas relaxed ang itsura.
You may also like
My Secretary Owns Me (Tagalog)
AVA NAH340.3K viewsNang Namulat Ang Kanyang Mata
Simple Silence1.1M viewsWife of the Governor Billionaire
Miss A.382.1K viewsPighati Dulot ng Kanyang Pagibig
Suzie281.0K viewsMr.CEO silent Mistress (Tagalog)
lhyn39.5K viewsThe Mafia's Innocent Wife (SPG)
Gemme Lane79 viewsAccidentally carrying the billionaire's TWINS
B.NICOLAY/Ms.Ash6.2K viewsTakasan Ang Bilyonaryong Taksil
MeteorComets33.9K views
