Share
CHAPTER 16
Related chapters
Promesa Rota CHAPTER 17
R-18Read at your own risk!Hindi ko alam kung bakit ko hinalikan si Nico nang mapatitig ako sa kaniya upang sana'y alalayan akong tumayo. Nakainom ako oo, pero hindi ako lasing. Nakakaramdam ako ng hilo at pamimigat ng mata, ngunit nasa tamang 'wisyo pa ako. Alam ko ang ginagawa ko... ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit ko hinalikan si Nico. Bumibilis ang kabog ng dibdib ko, nakakaramdam ako ng init sa katawan, lalo na nang muli niya akong halikan. Nanlalamig ang mga palad ko at tila ba may malamyos na musika akong naririnig. Hindi ko alam kung bakit ganito, pero isa lang ang alam ko... hindi ako puwedeng makaramdam ng ganito. Akmang itutulak ko na si Nico ngunit nag bitaw siya ng salita na mas lalong nagpalakas sa kabog ng dibdib ko. "Don't beg me to love you, Lenny. You don't have to beg, mi amor. Dahil alam kong nahulog na ako sa'yo, at ikaw na lang ang hinihintay ko para saluhin ako," he whispered as he kissed my forehead down to my cheek. "And yes my love, I will love
Promesa Rota CHAPTER 18
Buo na ang desisyon ko na bumalik sa America, dahil wala naman ng dahilan upang manatili pa ako rito sa Pilipinas. Panatag at makakahinga na rin ako ng maluwag dahil masaya na si Ayesha. Ngunit nang malaman ko ang dahilan ng pag tawag ng pinsan kong si Zafy, ay kaagad na bumyahe ako patungong Mariveles. Hindi ko siya maaaring iwanan sa sitwasyong kinahaharap niya ngayon. Isinantabi ko na rin muna ang sarili kong problema, dahil kailangan ako ng pinsan ko. Ngunit bago ako pumunta sa Rancho Mejia, tinahak ko na muna ang daan patungo sa amin. Ang lagur kung saan sinabi kong hindi na ako muling aapak pa. Pero tignan mo nga naman, heto ako ngayon at malayang tinatanaw ang karatula patungo sa kinalak'han ko.Bienvenida a Rancho AvillaHalos anim na taon na rin pala simula ng tinakasan ko ang lugar na ito. Gaya ng dati, mga naglalakihang puno ng niyog, nagkalat na damong ligaw at sariwang hangin. Iyon ang sasalubong at una mong makikita bago makapasok sa Rancho Avilla. Mula sa ninuno hangga
Promesa Rota CHAPTER 19
Habang nagmamaneho patungo sa Rancho Mejia ay hindi ko maiwasang mapapitlag. Lalo na kung tumatalbog gawa ng hindi kagandahang daan. Masakit ang likod at likod ng hita ko gawa ng latigong natamo ko. Kahit na hindi ko iyon tinignan sa pagkakataong ito'y alam kong tulad ng dati, nagdulot na naman ng sugat ang latigong lumatay sa aking balat.Hindi na bago sa akin ang ganoong klase ng parusa. Dahil simula ng bata ako'y iyon na ang kabayaran sa hindi ko pagsunod sa mga magulang ko. Sa t'wing malalaman nila na tumakas ako, na nakipaglaro ako, hindi nakakuha ng mataas na marka at ultimo maliliit na pagkakamali gawa ng kabataan. Lahat ng iyon, latigo ang nagiging kabayaran.I have the worst family, yet I love them. The hard thing was, I try to help them, but still, they can't appreciate me. Instead of being the best, I become the worst version of myself. Sometimes I regret being one of the Avilla. I regret being like this. Smiling when I'm not happy, laughing even if I was crying inside. Be
Promesa Rota CHAPTER 20
It was a tiring day for me. Inasikaso ko ang lahat ng papel ni Ayesha, dahil nag resign na siya bilang isang modelo. Inasikaso ko rin ang lahat ng kailangan ni Zafira mula ng tumira siya rito sa condo unit ko. Pakiramdam ko nga ay magkakasakit na ako, but I had to go to the nearest store to buy some food. Dahil wala akong kakainin, poor me! Nasa trabaho si Zafira at ako lang ang narito sa condo. Pinag-iisipan ko rin kung babalik na ako sa U.S o mag re-resign na rin sa iniwan kong trabaho roon? I can open a small agency here for a new start if I want. But, I want to consider what my Dad wanted me to do also. Nang tinanggap niya ako ulit bilang isang Avilla ay nag bitaw siya ng salita, na kailangan kong maghanap ng pakakasalan para sa negosyo namin. Dahil kung hindi, muli niya akong ipagkakasundo sa isa sa anak ng mga business partners niya. Pero sino naman ang papayag na pakasalan ako ng ganoon na lang, at mangyayari iyon sa loob ng isang buwan? Napabuntong hininga na lang ako at ak
Promesa Rota CHAPTER 21
After what happened to my condo, I found myself kneeling inside the room here on our Ranch. In a black door that I feared the most. "What did I tell you Alinnyta?" my Dad asked. He was so angry and I'm scared. "Get a guy... t-then marry," I answered, trying to control my sob as I felt the unexplainable pain in my back. "Ginawa mo ba?" muli niyang tanong, ngunit sa pagkakataong ito'y nasa harapan ko na siya at mariing nakatitig sa akin. "Kung hindi mo kayang kontrolin si Blue... ako ang gagawa para sa'yo." "No Dad please! I'm begging you, please Dad... leave my friends alone." pag mamakaawa ko sa kaniya. Alam ko kung ano ang kayang gawin ni Daddy, at hindi ko kakayanin sakali mang may gawin siyang masama kay Blue. "Did I hear you beg?" Mariin akong napapikit ng mapagtanto ko ang mga binitawan kong salita sa kaniya. Nakalimutan kong hindi nga pala ako dapat na nagmamakaawa. Because Avilla family never begs for something or from someone. "S-sorry," I said in between sob and fear.
Promesa Rota CHAPTER 22
"Por qué estás aquí?" While I was busy playing ML on my mobile, Lenny just keep on standing two meters away from me. She keeps on avoiding my gaze and doesn't even want to sit beside me. What's the problem with this lady?"Nada, solo te extrañé."[Nothing, I just missed you.] baliwalang sagot ko naman. Dapat bang may dahilan ang pag punta ko rito? May ganoon na bang rules ngayon sa building na ito? We're neighbors for goodness sake!"Okay, lang bang iwanan kita rito?" Napatingin ako sa kaniya ng sabihin niya 'yon. Aalis na naman ba siya? Hindi ba ako puwedeng sumama? "I-Im tired Nico. I want to rest and... sleep," giit niya pa.Hindi niya na rin hinintay ang sagot ko at walang pakialam na pumasok na sa silid niya. Iniwan niya nga talaga ako rito sa sala ng mag-isa, ni hindi nga ako inalok kahit tubig man lang. What's wrong with her?! Bakit parang ayaw na ayaw niya akong makita? Ang guwapo ko naman para iwasan.Ngunit dahil sa kagustuhan kong magtanong sa kaniya, at kaunting kakulitan
Promesa Rota Chapter 23
"Stay away from me. That's the only thing you can do, for you to help me."That's were the exact words she said, and the favor she wanted me to grant. What if I can't grant it? Would she be mad? Angina, anong klaseng labor ‘yon?!"I-i can't," I answered. "I love you, Lenny... at least let me love you, even if loving you kills me slowly," I told her smiling. Yes, kahit masakit okay lang sa akin. Ang mahalaga alam kong sa akin lang siya.Ginawaran niya ako ng halik as noo at nginitian, pero hindi ang gusto ko ang naging sagot niya sa aking kahilingan. "Sana kapag okay na ang lahat... Nariyan ka pa rin upang piliin ako." Nagpakawala siya ng pagak na ngiti. Hindi 'yon umabot sa mga mata niya, malungkot, masakit, at tila wala ng pag-asa. Iyon ang pakiramdam ko sa ngiting ipinakita niya sa akin."Mananatili ako kahit dumating sa puntong hindi na maaari," sagot ko naman. I give her my assurance. I want her to trust me, to believe in me, and of course to be her strength when she's feeling w
Promesa Rota CHAPTER 24
Nang mabasa ko ang text na iyon ni Zafy ay kaagad akong pumunta sa Ospital kung saan naka-confine si Blue. Hindi rin maampat-ampat ang luha na kanina pa tumutulo mula sa mga mata ko. Wala namang may gusto sa nangyari, but I can't help myself to ask why did Blue become so reckless?! "Where is he?" I asked my cousin Zafira the moment I laid my feet in the hospital."He's still on the I.C.U, Justine was talking to Pauline and-""Pauline?" I asked curiously. "Justine's ex-girlfriend? Anong ginagawa niya rito? Langya Zafira, 'wag ko lang malaman na iniiputan ka ng asawa mo sa ulo baka mapatay ko siya!" Galit kong sabi. Sinong hindi magagalit? Halos magpakamatay na si Zafy ng dahil sa babaeng 'yon. And according to Blue, Justine was so devastated when he broke up with Pauline. Tapos ngayon narito siya? Para saan? Uso ba ang comeback sa kanilang dalawa?!"She's Blue's girlfriend, didn't you know that?" balik tanong niya, nananantiya kung alam ko ba o hindi. But what the fuck?! Girlfriend s
Latest chapter
