Chapter 2

NAGPUPUMIGLAS ako, hindi ako makawala mula sa pagkakatali ko dito sa kama. Habang si Brandon ay abala pa rin sa pagtali sa aking mga paa.

Nang matapos ito ay ngumisi ito.

"There, ang ganda mo palang tignan pag nakatali sa kama ko," ngisi nitong saad.

"Pakawalan mo ako!" sigaw ko.

"Bakit ko gagawin iyon? Paparusahan kita. As I said always obey me. Pero anong ginawa mo? Di mo pa ako kilala kaya wag mo akong kalabanin!" matigas nitong sabi sa akin.

Sumampa ito sa kama. Gumapang ito papalapit sa akin. Nang makalapit ito sa akin ay agad nitong pinagdikit ang mga katawan namin.

"Feel that?" tanong nito sa akin. Nanlaki naman ang mga mata ko. "Iyan lang naman ang ginagawa mo sa akin. You make me alive. Binubuhay mo ang natutulog kong pagnanasa ng walang kaeffort-effort," bulong nito. 

Magkalapit ang aming mga mukha. Lumayo ito sa akin at napasigaw ako nang punitin nito ang aking suot na damit.

"What a nice tits. It's big and round. Tamang-tama para sa kamay ko," sabi pa nito sa akin. Bago sinakop ng mga kamay nito ang aking isang malulusog na dibdib. Kahit anong laban ko ay wala akong magawa. Nakagapos ako, kaya hinayaan ko na lang siya sa gusto nitong gawin sa akin katawan.

Hinaklit nito ang bra ko at tumambad sa harapan nito ang malulusog kong dibdib. Agad na bumaba ang mukha nito, isinubo nito ang isa kong nipple, habang ang kamay naman nito ay abala sa aking isang dibdib.

Ayaw kong umungol, ayaw ko ito bigyan ng satisfaction. Pero mahirap pigilan ang nais lumabas sa aking bibig.

"Oohh! Brandon!" ungol ko. Di ko na napigilan ang aking sarili na umungol.

"That's right. Moan my name, babe. Moan."

Tumingala ako, dahil sa sarap na pinalalasap nito sa akin. Basang-basa na din ang aking pagkababae. Dahil sa ginagawa nito sa akin. Nang magsawa ito sa dalawa kong dibdib ay bumaba ito.

Hinubad nito ang aking panty. Gusto kong lumubog sa aking kinahihigaan, dahil alam ko na sobrang basa ko na doon.

"So wet," sabi nito sa akin. Hinimas kasi nito ang aking hiwa. Halos pigilan ko ang aking hininga ng haplosin nito ang pagkababae ko.

Bumaba ito sa kama. Dahil mahaba naman ang tali ay hinila niya ako papalapit sa kanya. Pinasok nito ang ulo nito sa aking gitnang hita. Kahit na may tali iyon. Inilagay nito sa balikat ang aking dalawang binti.

Napaliyad ako at gusto kong hawakan ang ulo nito, dahil sa ginagawa nito sa aking pagkababae. Halos di ako magkamayaw sa pagliyad at paggalaw sa ibabaw ng kama kung saan ako nakahiga.

"Ooohh… Brandon… please."

Tumigil ito. Habol-habol ko ang aking hininga.

"You want me to stop?" tanong nito sa akin.

"No, please… don't stop," sabi ko sa kanya.

Ngumisi ito at bumalik sa pagluhod. Para paligayahin ang pagkababae ko.

"God, Brandon. I am cumming," sambit ko dito.

"Let it go. I want to taste you. I want your juice," sabi nito sabay himod ng dila nito sa aking pagkababae. Di nagtagal ay nilanasan ako.

Kinalas nito ang mga tali sa aking magkabilaang kamay at paa. Pinatayo niya ako.

"Kneel," utos nito sa akin.

Alam ko kung ano ang gusto nitong gawin. Kaya ko kaya ito?

Lumuhod ako. Hinawakan ko ang shorts nito at hinubad kasama ang brief nito. His cock's freed. Gusto kong umatras, dahil di biro ang laki nito. 

Para bang kulang iyon. Kahit ihambing iyon sa braso ng isang sanggol.

"Suck it," utos nito sa akin.

Tumingala ako. Bago yumukong muli.

"What are you waiting for? Suck it!" sigaw nito.

Kaya ginawa ko na lang ang utos nito. Inilabas ko ang dila ko at dinilaan ang ulo ng pagkalalaki nito. Pagkatapos ay ipinasok ko sa loob ng bibig ko ang pagkalalaki nito.

"Ahhh!" ungol nito. Mas pinag-igihan ko ang pagdila at pagkain dito.

Taas-baba ang ulo ko, pagkatapos ay pinatayo niya ako. Pinatalikod at pinatuwad. Alam kong masakit ang una. Dahil virgin ako, pero pinagwalangbahala ko na lang iyon.

Napasigaw ako, at napaiyak dahil sa sakit na nararamdaman ko. 

"Aaahhh, stop it, ang sakit." I am a damn virgin pero binigla niya ang pagpasok. Hindi nito alam ang salitang gentle.

Kahit na umiiyak ako dahil sa sakit ay na nararamdaman ko ay di ito tumigil sa pag-ulos mula sa likuran ko. Para bang wala itong pakialam sa nararamdaman ko.

Nakasobsob ako sa kama ay umiiyak. Walang pakialam ang lalakong nasa likuran ko, kahit na umiyak ako ng todo.

"Ahhh! Damn, so good," ungol nito.

Nang labasan ito ay hinugot nito ang pagkalalaki mula sa aking likuran. Lumapaypay akong nakadapa sa kama.

Umiiyak akong kinuha ko ang kumot at nakafetus ng higa. Di ko napigilan ang aking hikbi.

"It's just a hymen. Bakit mo iniiyakan ang virginity mo. Nasarapan ka rin naman," sabi nito sa akin.

Tumayo ako at nilapitan ito. Sinampal ko ito.

"Ang heartless mo. Hindi mo alam ang salitang gentle."

Bumaling ito sa akin. Masama ang tingin na ipinupukol nito sa akin.

"Kung magiging gentle ba ako? Mawawala ang sakit? Rough or gentle its the same. You still felt the pain."

"At least. Ramdam ko ang pagkagentle mo. Ganyan ka ba talaga? You force yourself to the woman that didn't like you? Or ganyan ka ba, namimilit? You even tied me to your bed!" sigaw ko sa pagmumukha nito.

Isa-isa kong dinampot ang mga damit ko at lumabas sa kwarto nito.

Nang makapasok ako sa kwarto ko ay agad kong isinara ang pinto at sumandal doon. Napadaosdos ako at umiiyak ako sa likod ng pinto na iyon.

Tumayo ako at pumunta sa kama. Humiga ako doon, niyakap ko ang tuhod ko. Dahil nakafetus posisyon ako. Iniiyak ko ang lahat nang nangyari sa buhay ko. Mula sa simula, hanggang sa maampon ako nang kinilala kong ama, hanggang sa ipambayad niya ako.

Di ko alam na nakatulugan ko pala ang pag-iyak.

Kinabukasan ay masakit ang buong katawan ko, pati ang gitnang bahagi ng katawan ko. Para ding nilalagnat ako.

Agad akong bumaba sa kama para bumaba sa kusina. Gusto kong tulungan sila Nanay Jossy. Paika-ika akong bumaba sa ibaba. Nakarating ako sa kusina, kahit masakit ang ibabang bahagi ng katawan ko.

"Oh! Nandito ka na pala. Ikaw na ang magdala ng pagkain kay Sir Brandon. May ginagawa ako."

Napaawang ang bibig ko. Gusto ko siyang iwasan. Dahil sa ginawa nito sa akin kagabi. Pero paano ko siya iiwasan kong ako naman ang inutusan nito.

"Sige na, baka mainip iyon. Kumatok ka sa kwarto ni Sir. Baka makaistorbo ka. May dala na naman kasing babae."

Di agad ako nakapagsalita. Bigla ay nakaramdam ako ng sakit. Di ko alam kong bakit ganun ang nararamdaman ko.

"Sige po, 'Nay Jossy."

Kinuha ko ang tray ng pagkan. Umakyat ako sa itaas. Tiniis ko ang sakit ng gitnang bahagi ng katawan ko at ang sama ng pakiramdam ko. Nakahinga ako, dahil nakarating ako sa itaas na di man lang nahulog.

Naglakad ako papunta sa kwarto ni Brandon. Nang malapit na ako ay rinig ko ang bawat ungol ng babaeng kaulayaw nito. Dahil nakaawang ang pinto.

"Ahh, yes, baby faster… faster please," ungol ng babae.

Hindi ko alam ang gagawin ko. Kakatok ba ako sa pinto o hintayin ko munang matapos sila.

"Shit, I am cumming! Ahhh!" sigaw ng babae.

Dahil tapos na yata sila ay kumatok ako. Kumatok akong muli, bago may nagbukas.

"What do you want? Ang istorbo mo," angil ng babae sa akin.

"Ipinadala ang breakfast ninyo, Ma'am." Pinagdiinan ko talaga ang salitang 'Ma'am'.

"Akin na, next time wag kang mang-istorbo."

Kinuha nito ang tray at isinarado ang pinto ng kwarto ni Brandon. Nakahinga ako ng maluwag, bago pumihit pabalik sa kusina.

Tinignan ko muna ng isang beses nag pinto ng kwarto ni Brandon. Bago ako bumaba ng tuluyan. Nakarating ako sa kusina, pero walang tao.

Kaya umupo ako sa stool ay nag-isip.

Mas mabuti pa siguro noong nasa ampunan ako, masaya doon at para bang walang problema. Pero simula nang inampon ako ng fosted father ko ay biglang nagbago ang lahat. Noong una ay maganda naman ang trato nito sa akin. Hanggang isang araw ay biglang nagbago ang lahat. Doon ay nagsimula nang maging magulo ang buhay ko.

"Soleen!" tawag ko sa kaibigan ko.

Sanggol pa lang ako ay nasa Karen Rose Home for the Angels na ako. Nakilala ko si Soleen nang mag apat na taon na ako.

Dalawang taon naman noon si Soleen. Halos gabi-gabi ay umiiyak si Soleen. Sabi ni Mother Superior ay ulilang lubos na si Soleen. Walang aakong kamag-anak sa bata kaya dinala sa bahay ampunan.

Di naging madali para kay Soleen ang pamumuhay nito sa Bahay Ampunan. Kahit na dalawang taon pa lang ito ay sobrang tahimik na nito.

"Bakit, Kara?" tanong nito sa akin.

"Sabi ni Mother Superior, may mag-aampon daw sa iyo," masaya kong pagbabalita dito.

Pero tumingin ito sa malayo na may lungkot sa mukha.

"Hindi na ako aasa, Kara. Walang mag-aampon sa akin. Ilang beses na ba akong muntik nang naampon? Pero ni isa ay walang nagtagumpay? Siguro ay dito na talaga ako, hanggang mag 18 ko."

Napabuntong-hininga ako. Totoo ang sinabi ni Soleen. Ilang beses na itong muntik na na-ampon pero laging bigo, di tinutuloy ng mga foster parents nito ang pag-ampon sa bata.

Umupo ako sa tabi nito. "Malay mo, this time ay maampon ka na talaga."

Nilingon niya ako. Ngumiti ito, pero di abot sa mga mata nito.

"Sana nga Kara. Gusto ko nang makaalis sa bahay ampunan na ito."

"Ayaw mo na ba akong makasama?" tanong ko sa kanya.

"Gusto. Pero gusto ko ding matamasan ang buhay sa labas. Iyong may matatawag na may pamilya talaga ako."

"This way Ser."

Nakita namin ang isang lalaki. Maayos ang pananamit nito, pero iba ang kutob ko sa lalaking ito.

"Soleen, ito si Mr. Facundo. Siya ang mag-aadopt sa iyo," nakangiting sambit ni Mother Superior kay Kara.

Kahit na kakaiba ang nararamdaman ko sa lalaking nasa harapan namin ay masaya pa rin ako para kay Soleen.

"Ngayon na pala ang alis mo," tawag pansin ko sa atensyon nito.

Nagliligpit kasi ito ng mga damit nito. Dahil ngayong araw na ito ay kukunin na siya ni Mr. Facundo ang mag-aampon sa kanya.

Lumingon ito. "Oo, darating na kasi si Papa."

Huminto ito sa ginagawa at hinarap ako. Bigla ay tumakbo ito papalapit sa akin at niyakap ako nang mahigpit. Di agad ako nakagalaw. Niyakap ko siya. Yumugyug ang balikat nito. Tanda na umiiyak ito, kaya di ko na din napigilan ang sarili ko na maiyak. Dahil ang nag-iisa kong kaibigan sa bahay na ito ay aalis na.

"Masaya ako, para sa iyo. Magpakabait ka doon ahh! Wag kang pasaway. Lagi kang makinig sa mga sinasabi nila," umiiyak kong sambit dito.

Niyakap ko siya nang mahigpit. Ayaw ko siyang pakawalan. Dahil alam ko, o baka di na babalik ang kaibigan ko.

"Soleen, nandito na ang aampon sa iyo," tawag ni Mother Superior kay Soleen.

"Mag-iingat ka doon," sabi ko sa kanya.

"Oo naman. Wag kang mag-alala, dadalaw ako dito. Dadalawin kita."

Masakit para sa akin na maiwang mag-isa. Kumaway ako sa papalayong sasakyan na sinasakyan ni Soleen. Kahit na sobrang sakit ay kailangang tanggapin.

Napabuntong-hininga na lang ako. Dahil alam ko, haharapin ko ang bukas na ako na lang mag-isa. Wala na ang kaibigan ko. Iniwan na niya akong mag-isa.