Chapter 6

Cressia was sitting on a sofa, inside of Mr. Moretti’s hospital’s room. Habang nakahiga si Damon sa kama. Halos kalahating oras na rin na naghari ang katahimikan. Pasalin-salin ang paningin ni Cressia sa pintuan at sa lalaking binabantayan niya.

“Do you want to leave?” tanong ni Damon na kinabasag ng namuo na katahimikan. “Napansin ko na palagi kang nakatingin sa pintuan, if you’re not comfortable with me, maaari ka nang lumabas.”

“No, Mr. Moretti, hinihintay ko lang si Dave, sabi niya babalik siya agad,” casual na sagot ni Cressia.

“Hindi siya babalik ngayon, bukas ng maaga pa siya babalik,” anito.

Hindi makapaniwala si Cressia sa narinig mula kay Damon. Nagsinungaling si Dave sa kaniya, akala niya tutuparin nito na babalik ito agad.

“You can sleep there on the sofa if you want,” dagdag nitong sabi.

“Hindi. Ang sabi sa akin ni Dave babalik agad siya. At tyaka hindi ako pwede matulog dito.”

“Why? Ayaw mo akong kasama matulog sa isang kwarto?” maaaninag ang inis sa boses ni Damon sa naging tanong niya. “Bakit, Ms. Montinola? Bakit ayaw mong mag-stay dito?”

Kumunot ang noo ni Cressia sa naging tanong ng lalaki. Kung alam lamang nito ang dahilan kung bakit hindi siya puwede matulog sa loob ng kwarto nito, sigurado siyang mauunawaan siya nito. Pero hindi niyan sasabihin. Kahit magunaw man ang mundo, itatago niya ang kaniyang sekreto kay Damon.

“Meron ka bang asawa o nobyo, Ms. Montinola?” biglang tanong ni Damon.

“Wala naman, Mr. Moretti. Hindi lang magandang tingnan na nasa isang kwarto tayo, babae ako at lalaki ka, baka ano ang iisipin ng ibang tao na makakaalam, lalo na may fiancé kana,” pagdadahilan ni Cressia.

Hindi na muling nagsalita si Damon. Isang malalim na buntong-hininga ang kumawala bago niya ipinikit ang kanyang mga mata.

Umaasa pa rin si Cressia na babalik agad si Dave. Nag-aalala na rin siya sa anak niya nasa kabilang kwarto. Ngunit maghahating-gabi na at hindi pa ito bumabalik. Tumayo siya upang suriin si Damon na kasalukuyang natutulog sa kama nito. Dahan-dahan siyang lumapit dito at sinundot niya ang pisngi ng lalaki upang malaman kung totoong tulog. Napatayo na lamang siya ng matuwid nang gumalaw si Damon.

Lumunok si Cressia ng sariling laway sa kaba, buti na lamang hindi nagising ang lalaki. Tatalikod na sana siya nang bigla nitong hawakan ang pulsunan niya.

“Why you are in my dream, screaming - moaning my name, naked?” biglang tanong ni Damon.

Kumunot ang noo ni Cressia sa tanong ni Damon. Napatitig siya dito, ganoon din ito sa kanya. Wala siyang lakas-loob na sagutin ang tanong nito. Nanatiling nakasirado ang kanyang bibig.

Bumangon si Damon, at umupo sa kama. “It feels so weird, palagi kong napapanaginipan ang senaryo na iyon pero walang mukha ang babae, pero ngayon, ikaw ang nakikita ko,” nagtataka nitong sabi.

Kumabog ang puso ni Cressia. Iniwas niya ang kanyang paningin sa lalaki.

“Tell me the truth, Ms. montinola, have we met before?” may pang-uusisa nitong tanong. “Please, huwag kang magsinungaling sa akin.”

Tinigasan ni Cressia ang ekspresyon ng mukha. “Tulad ng sabi ko, pumupunta ka sa restuaran dati kung saan ako nagtatrabaho, Mr. Moretti,” matapang na sagot niya. “Hindi ko alam kung bakit ako ang nakikita mo sa panaginip mo pero walang nangyayaring ganoon sa pagitan nating dalawa. Siguro, namimis mo lang ang fiancé mo po.” Tumingin siya sa kamay niya na hawak pa rin ng lalaki. “Please, bitawan n’yo na ako…” pakiusap niya.

Napatingin si Damon sa kamay ng babae na hawak niya. Binitiwan niya tulad ng pakiusap nito. Ibinalik niya ang tingin sa mukha ng kaharap. Dumako ang kaniyang paningin sa kulay rosas na labi nito.

“Babalik na ako sa sofa,” paalam ni Cressia. Naka-isang hakbang pa lamang siya nang muling biglang hinuli ng lalaki ang kanyang baywang, kaya halos masubsob siya sa katawan nito. “Mr. Moretti, ano ba!?”

“Tingnan natin kung hindi talaga ikaw…” pagsabi ni Damon sinakop nito ang mga labi ng babae.

Namilog ang mga mata ni Cressia habang magkadikit ang kanilang mga labi ni Damon. Ramdam na ramdam niya ang malambot na labi nito. Itiniklop niya ang kanyang kamao habang parang naging estatuwa. Nagsimulang gumalaw ang lalaki, wala sa sariling ipinikit niya ang kaniyang mga mata.

Bawat galaw ng labi ni Damon, unti-unti namang natutukso si Cressia. Ito ang una at naging huli niya, hindi niya mapigilan ang sarili na hindi matukso. Humawak siya sa laylayan na suot na itim na T-shirt ni Damon saka nakipaglaban sa mga halik nito na halatang uhaw na uhaw sa isa’t isa.

Maliit si Cressia kaya madali siyang nabuhat ni Damon paakyat ng kama. Pinaupo siya sa kandungan nito, wala rin naman siyang reklamo. Naghahari ang pangangailangan ng katawan sa pagkakataon na ito.

“Mr. Moretti…” she moaned his name.

Tumigil si Damon sa paggalaw nang marinig niya ang ungol ni Cressia, ngumiti siya saka muling bumalik sa paghalik, ngunit sa pagkakataon na ito, bumaba ang kanyang labi sa leeg ng babae.

Nakahawak si Cressia sa bisig ng lalaki. Nakapikit ang mga mata habang kagat-kagat ang babang labi. Ramdam na ramdam niya ang pagkalalaki ni Damon na buhay na buhay sa loob ng suot nitong pantalon habang inuupuan niya ito. Mas lalong nangingibabaw ang pangangailangan ng katawan niya kaysa pagpipigil sa sarili.

“Damon! Ah!” ungol ni Cressia. “Mr. Moretti…”

Ipinasok ni Damon ang isang kamay sa suot na blusa ni Cressia. Sinakop nito ang yayamanin nitong dibdib. Napaawang na lamang ang mga labi ni Cressia sa sarap ng pakiramdam habang minamasahe ng mainit na palad ang dibdib niya.

“Fuck! You are really so familiar!” he cursed.

“Ah!”

Dumako ang labi ni Damon sa tainga ni Cressia. “Please, let me in,” bulong nito.

Parang binuhusan ng malamig na tubig nang nag-flash sa utak ni Cressia ang mukha ni Divina. Nahimasmasan siya, agad niyang tinulak si Damon saka daling umalis sa kandungan nito at bumaba ng kama. Naging balisa, hindi alam kung anong gagawin habang hindi makatingin sa lalaki.

“Ms. Montinola, I’m very sorry… hindi ko intention na bastusin ka or –”

“A-ayos lang… okay - okay lang. Mr. Moretti… babalik na lamang ako sa kwarto namin, lalabas na lamang a-ako,” parang pa rin sa sariling pahayag ni Cressia. Nilakasan niya ang sarili na alayan ng sulyap si Damon, kitang-kita niya sa kislap ng mga mata nito ang pagnanasa nito sa kanya, tulad ng gabing ibenenta niya ang kanyang sarili dito.

“Okay…” tanging sagot ni Damon. Humiga ito sa kama habang ginawang unan ang mga kamay.

Daling naglakad si Cressia papunta sa pintuan, may pagmamadali niya itong binuksan, ngunit hindi pa siya nakalabas muling nagsalita si Damon.

“Cressia, hindi mo ako mapagsisinungalingan…” sabi nito.

Kumabog ang puso ni Cressia. Tuluyan siyang lumabas ng kwarto habang hawak ang dibdib. Deretso siyang pumasok sa kwarto ng anak. Nang nasa loob na siya deretso siyang sumandal sa pintuan nito na may mabigat na buntong-hininga na pinakawalan.

“Ate, ayos ka lang ba?” tanong ni Neneng. Nakatulog na siya sa sofa, nagising lamang dahil sa pagpasok ni Cressia.

“Oo, matulog kana ulit,” sagot ni Cressia habang palapit sa anak niyang natutulog sa hospital bed. Umupo siya sa upuan na katabi ng katre saka hinawakan ang kamay ng anak.

Sumunod rin naman si Neneng, muli itong humiga sa sofa at bumalik sa pagtulog.