LOGINHindi pa mag-iisang oras simula nang magkaayos si Sadie at Ludwick ngunit kanina pa hindi mapakali si Ludwick dahil inuulan na ng messages at missed calls ang cellphone niya. Hindi lang ito alam ni Sadie dahil naka-vibrate mode lamang ang cellphone ng nobyo.
"I know this fits on me perfectly." Abot tainga ang ngiti ni Sadie habang pinapakita kay Ludwick ang singsing na ibinalik nito sa kaniya. "Anyway, nag-order ka na ba ng pagkain for our lunch? If not, ako na lang since ilang beses na akong nagpa-deliver ng pagkain dito." Umusog si Ludwick palapit kay Sadie. Pareho silang nakaupo sa napakalaking king-sized maroon-colored bed. "Uhm . . . Sadie." Napahinto si Ludwick. Nag-aalangan siya kung ipagpapatuloy ba niya ang pagsasalita. Ganoon pa man, kung mananatili lang siya rito hindi lang siya ang manganganib sa kaniyang ama, manganganib ang buong pamilya nila—ang apelyidong pinakaiingat-ingatan nila. Naghihintay ng tiyempo si Ludwick ngunit kung gagawin niya iyon, baka mamaya pa siya makapagpaalam sa kasintahan. Awtomatiko siyang napatayo nang mag-vibrate muli ang kaniyang cellphone. "I'm really sorry," saad nito saka hinalikan sa noo si Sadie. "I have to go. There's an emergency." Niyakap muna nito si Sadie saka nagmdaling lumabas. Hindi nito hinitay na makapagsalita si Sadie. Labag sa kalooban niya ang kaniyang ginawa pero wala siyang oras na dapat sayangin. Kinuha niya ang kaniyang cellphone saka sinagot ang tawag. "What the hell are you doing and where are you?! May mga nakumpiskang mga baril ang mga pulis! Akala ko ba kontrolado mo ang mga pulis na iyan. Such a disappointment!" "Fuck!" iyon na lamang ang nasabi ni Ludwick at napakagat siya ng kaniyang labi dahil sa kaba. "That chief of police is such a headache. Akala ko pa naman ay mapapaamo ko siya," dagdag pa nito at dali-daling lumabas. Pinaharurot nito ang kaniyang sasakyan patungo sa city hall at kaagad na nagtungo sa police station upang makapag-isip na siya ng kung ano ang magiging aksyon niya. "Mayor, ano ang atin?" iyon ang bumungad sa kaniyang tanong galing sa isang lalaking naka-uniporme at may matikas na tindig. Parang nakahanda naman ang mga kamay nito dahil sa nakahawak ito sa kaniyang holster. Ludwick's facing the new chief of police of San Catalia. Tapos na rin si Ludwick sa pag-background checking rito at wala siyang nakitang anumalya sa serbisyo ng bagong chief of police. Marami rin itong nahuling mga nagtutulak ng droga at marijuana noong nagseserbisyo pa ito sa dating lugar kung saan ito nadestino. Nagsisisi siya kung bakit nakinig siya sa desisyon ng konseho na i-appoint ang lalaking ito. Hindi naman tumutol ang Police Commission na i-apoint ang chief of police na ito. Ganoon pa man, wala pa ring magagawa si Ludwick sakaling hindi nagkasundo ang desisyon nila at ng municipal council, nasa Police Commission pa rin ang huling desisyon. Ludwick smirked and acted as if he's not bothered with the chief of police's aura. Hindi natatakot si Ludwick sa pulis na ito. Ganoon pa man, hindi niya kayang magpakakampante dahil walang kinikilala ang pulis na ito. Lahat ng lumalabag sa batas ay binabangga. Mapa-kapuwa pulis man, sibilyan, o mayor na tulad niya. "I heard na may mga nakumpiska kayong mga baril. . ." Bago pa man matapos ni Ludwick ang dapat niyang sasabihin, the chief of police cut him off. "And so?" Ludwick clenched his jaw because of the police's response. He then looked at the police's eyes and they both exchanged sharp glares. "I'm the mayor of this place." Ludwick kept moving his head, more like he was nodding. It was also his way of showing how confident he was. "I have the power to supervise and control the PNP units under my jurisdiction." Hindi nagpatinag ang pulis. Malakas lang itong tumawa at tinitigan si Ludwick. "Yes. Ikaw ang mayor at labas ka na rito." Parang may bumubulong kay Ludwick na pinagsususpetsahan siya ng pulis, bagay na ayaw niyang mangyari. Kailangan mayroon siyang gawin bago pa malayo ang marating ng pulis na ito sakaling mayroon itong ginagawang imbestigasyon sa kaniya. "Labas? The local government is entrusted with the funding and your salaries. I wanted to know the details for me to make a plan on how to stop this. In case you don't know, a mayor and someone like you should be working as one for the peace and order of this place. Who knows, baka may nag-o-operate rito sa San Catalia. As a mayor, my people's welfare is all that I care about." Napailing ang pulis at napangisi ito. "Mayor, sa pagkakaalam ko ay may limitasyon ang trabaho mo. Focus on how you can generate a good revenue in this place. Isa pa, you already gave a detailed plan on how to maintain peace and order and we, the policemen, agreed. Puwede bang dito, huwag ka munang makialam?" Inakbayan siya ng pulis na para bang matalik silang magkaibigan. "And to tell you, may plano na ako tungkol dito at alam ko na kung saan magsisimula." Napasulyap si Ludwick sa kamay ng pulis na nakahawak sa kaniyang balikat. Gusto niya iyong baliin at pinuin ang mga buto nito. Tinanggal ni Ludwick ang pagkakaakbay ng pulis at maging siya ay napangisi sa pulis. Kung wala sana siyang imahe na pinoprotektahan, baka nga ay sinuntok na niya ito. "Are you trying to say that crime-related issues are out of my responsibility? Is that what you are trying to imply?" "No, Mayor." Nakangiti pa rin ang pulis. "What I'm trying to say is . . . matuto kang huwag lumampas sa linya mo. Hindi dahil ikaw ang mayor, ikaw na ang masusunod sa lahat. Sakop mo ang buong San Catalia pero hindi mo sakop ang pag-iisip ng ibang nakapaloob sa bayan mo." "Is. . ." Hindi na naman nakatapos sa pagsasalita si Ludwick dahil sinapawan siya ng pulis. "Huwag kang mag-alala, Mayor. Loose firearms ang nakumpiska namin at lahat ng iyon ay hindi rehistrado. Wala rin kaming nahuling may-ari noon dahil nang pasukin namin ang isang bahay, walang tao roon." Tumango lang si Ludwick habang iniisiip kung bakit nagkaroon ng operation ang mga pulis nang hindi niya nalalaman. Hindi niya rin maiwasang mamangha na naisipan ng pulis na ito na umaga gawin ang operation para hindi makapaghanda ang papasukin nila. Mabuti na lang talaga at walang nahuli. "At paalala lang, Mayor Ludwick," dagdag pa ng pulis dahilan para malayo ang utak niya sa iniisip niya kanina. "Wala kang dapat ikabahala sa magiging future operations. Wala ka naman sigurong pinoprotektahan, 'di ba?" Hindi nakasagot si Ludwick. Umiiling habang napapangiting umalis sa kaniyang harap ang pulis. Gusto niyang tanggalin ang chief of police na ito ngunit wala siyang mahanap na rason para i-suspend ito. His records were clean and terminating him might cause public chaos. Nagbunyi ang mga taga-San Catalia nang ma-assign as chief of police ito kaya kung matatanggal ito, baka magkagulo at pati siya ay kuwestyunin."How can we fight disinformation? Ang daming kasinungalingan ang kumakalat sa social media. May mga poster na idinidikit sa kung saan-saan at hindi lang iyon patutsada sa akin, pati kay Sadie rin!" sigaw ni Ludwick kay Calisto. Hindi niya pa rin kasi matanggap ang umabot sa kaniya na may mga poster at paninira tungkol sa kaniya at kay Sadie ang idinikit nitong umaga sa pader na nakapalibot sa munisipyo. Napatingin si Calisto kay Sadie. Pagkakuwan ay lumapit ito kay Ludwick at bumulong. "Mayor, kung makareklamo ka naman, parang hindi natin 'to ginawa. Naaalala mo pa ba ang ginawa natin sa vice mayor?" Ito ang sinasabi ni Ludwick sa sarili niya na baka karma na ito sa ginawa niya. Ngayon ay natikman na niya ang pait ng plano niya para lang makasira ng iba at manatili sa puwesto. Ang malala, pati si Sadie ay damay na. Kung nakinig lang sana siya kay Sadie at hindi na nakisabay pa sa paninira sa social media, baka hindi hahantong sa ganitong gulo ang lahat. Hindi nga ba? "Oh, ano nam
Hindi maialis ng isang dalagita ang kaniyang mukha sa mga poster na nakadikit sa pader na nakapalibot sa city hall. Papunta pa lang ang batang babae sa paaralan, halata naman sa uniporme nitong suot. Lumapit siya sa mga poster dahil nagtataka siya kung ano ang mga iyon. Nagtataka rin siya kung bakit hindi iyon pinapatanggal ng mga taong dumaraan. Sa halip, tinatawanan lang ang nakasulat doon. "Mayor, kunsintidor." "Oust Mayor Ludwick!" "Biased!" "Sadie, sulsulera!" "Walang aasahan sa iyo!" "Gallejo naman!" Kinuha ng dalagita ang isa sa mga papel na may nakasulat na "Walang aasahan sa 'yo!". Napatitig siya rito hanggang sa napalingon siya sa mga taong dumaraan na pasimpleng tumatawa. Lumapit siya sa isa pang papel at kinuha iyon. Hindi niya tinupi ang mga iyon. Napakagat ang batang babae sa kaniyang labi at doon ay sinimulan niyang isa-isang kunin ang mga poster. "Hoy!" Hindi natinag ang dalagita sa malakulog na boses na sumaway sa kaniya. Ipinagpatuloy niya lang pagtanggal h
"Ipasara, Marasa! Ipasara, Marasa!" Iyon ang paulit-ulit na sigaw ng mga tao habang itinataas-baba ang kanilang placards. Biglang kinabig ni Ludwick si Sadie papunta sa likuran niya. "Ako na ang kakausap." "Marasa Restaurant ay may lason sa masa! Ipasara!" Ludwick cleared his throat and smiled. He walked closer to the group of people and waved hello. "Ah, magandang araw sa ating lahat. Maaari ko po bang malaman kung bakit kayo nagwewelga?" Parang bubuyog na nagsipag-unahan sa pagsagot ang mga tao. Lahat sila may rason, lahat sila may sagot. Pare-pareho lang ang punto, iba-iba lang ang haba at simple ng mga salita. "Mayor, limang taga-San Catalia ang nalason ng restaurant na ito. Hihintayin pa ba nating lahat tayo ay lasunin?" pasigaw na sabi ng isang lalaki at napalingon sa mga tao sa likuran. Nagsigawan naman ang mga kasamahan nito na para bang sang-ayon ito. Huminga nang malalim si Ludwick saka malumanay na nagsalita. "Mawalang galang na po, 'no? Nilinaw na po at may ebidens
Tatlong araw na ang nakalipas simula nang may nalason sa Marasa Restaurant. Sa tatlong nakalipas na oras, may iilang bagay na nalaman si Ludwick. Una, walang kapabayaang nangyari ang establisyemento. Pangalawa, magkakakilala naman pala talaga ang mga nalason at umaming binayaran lang sila. Pangatlo, kahit sinabi na nila sa madla ang tunay na nangyari, walang masiyadong naniniwala dahil may nagsilabasan pang issue tungkol kay Sadie. Inungkat ang naging kaso ng tatay nila at dinagdagan pa iyon ng mga kuwentong puro kasinungalingan. Sinabihan pa ang ama nitong isang kriminal at nakapatay umano ito, bagay na ikinaalma ni Sadie. Ang ina naman niya ay in-edit-an ng picture at binasagang "p****k ng taon" dahil kabit kuno ito ng kung sino-sino. Kaagad namang pinabulaanan ni Sadie ang mga nababasa niya sa social media. Ngunit, sa halip na simpatiya ang mababasa, pangba-bash ang natanggap niya. Sirang-sira naman na siya sa pamilya niya dahil siya pa ang sinisisi ng mga ito kung bakit kumaka
"Okay na?" tanong ni Ludwick at napadungaw sa taong nasa likod ng camera."Yes, Mayor. We're going live in five seconds."Naisipan ni Ludwick na mag-live sa social media dahil sigurado siyang kumalat na naman ngayon ang nangyari sa Marasa Restaurant kanina. Katatapos lang din nilang makausap ang mga nagtratrabaho sa Marasa Restaurant at nakapagtatakang wala sa kanila ang nagsabing galing sila sa banyo bago naghandang pagkain. Ayon naman sa taga-luto, well-cooked ang mga pagkaing inihanda nila. The CCTV footage confirmed the claims of the staff. Hindi lang dahil sa pangangampanya ngunit malakas talaga ang kutob ni Ludwick na maaaring may kinalaman na naman dito ang kampo nina Yadiel. Pinagbantaan siya nito na tungkol sa paghihiganti na gagawin niya. Idagdag pa si Farahmina na umaarteng biktima sa harap ng telebisyon at pinunto si Sadie sa isang isyung may kinalakam sa tito nito. Kaya naman, inutusan niya rin ang dalawang pulis kanina na busisiin ang mga biktima umano ng food poisoning
Kaagad na isinugod sa ospital ang limang hinihinalang nalason. Ang ibang customers naman ay hindi na tinapos pa ang pagkain sa restawrant at pagkakuwan ay umalis na rin.Bagamat wala pang pormal na imbestigasyon kung nalason nga ba ang lilimang customers, ipinangako ni Sadie na sasagutin niya ang lahat ng gastusin sa hospital. Inatasan din niya ang isa sa pinagkakatiwalaan niya sa restawrant na isara na muna iyon, kahit hindi na mabawi ang nagastos para sa mga rekados ng pagkain. Samantala, ibinigay na rin niya ang lista ng mga pangalan ng mga tagaluto dahil kung sakaling mapatunayan na dahil sa mga pagkaing niluto ang lason, malaki ang posibikidad na naroon sa loob ang salarin. Though Sadie was sure that none of her staff has the nerve to harm others, she was left with no choice but to give them an ounce of doubt.Truth be told, nanghihinayang talaga si Sadie ngunit mas nananaig sa kaniya ang takot. Nanginginig ang kaniyang mga tuhod at nanlalamig ang kaniyang mga kamay. Magkatabi si







