Kabanata 10

Kira's POV

Isang pulis ang lumapit sa amin.

“Ma’am, kailangan po nating i-settle ‘yung damage sa kotse. May estimated cost na pong lumabas, twenty-five thousand.”

“Okay. Ako na po ang magbabayad.”

Bumalik ako sa loob ng presinto at tinapos ang settlement. Nakakunot ang noo ng pulis pero hindi na sila nagsalita pa.

Pagbalik ko kay Ella, nakaupo na siya sa bench.

“Halika na. Uuwi na tayo.”

“Pasensya na, Ate…” mahina niyang bulong habang papunta kami sa taxi.

Wala akong sinagot. Hindi ko alam kung anong mas sasakit—‘yung makita siyang unti-unting nawawala sa direksyon o ‘yung marinig mula sa kaniya na hindi niya kailanman naisip ang mga sakripisyong ginagawa ko.

Pagkauwi sa apartment, pinaupo ko siya sa sofa habang ako naman ay kumuha ng tubig. Iniabot ko sa kaniya.

“Inumin mo ‘yan.”

Sumunod siya. Tahimik pa rin.

“Ella,” panimula ko habang tinatanggal ang suot kong blazer, “hindi ako galit kasi uminom ka. Galit ako kasi nagsinungaling ka. Kasi nilalagay mo sa alanganin ang sarili mo. Ka