Third person point of viewAlas kwatro na ng hapon pero wala pa rin si Alisson, nag-aalala na si Leslie dahil baka kung ano na ang nangyaari sa boyfriend niya."Alliyah, can you call grandma and grandpa and tell to come here?" Tanong niya sa anak niya."Okay Mom, is everything okay?" Nag-aalalang tanong ng anak niya.Tumango lang siya bilang sagot dahil ayaw niya itong pag-alalahanin.Kaagad itong sumunod sa utos niya habang siya naman ay naiwan lang sa labas para magbantay in case na dumating na si Alisson.Lumipas ang minuto hanggang sa sumapit ang oras pero wala pa rin Alisson ang dumadating.Dumating na rin ang mga magulang niya maging ang magulang ni Alisson. Bakas sa mukha ng mga ito ang pag-aalala."Have you tried calling him?" Tanong ng Mommy ni Alisson.Tumango siya, "a hundred times," sagot niya at nagpapabalik-balik ang tingin sa harapan ng bahay nila."I even try calling Bran but he didn't answer my call either," sambit niya.Nagtatakang nagtinginan ang mga magulang niya.
Third person point of viewKaagad na nagpunta si Sheena sa hospital para ipagamot ang bali niyang braso.Tumitingin siya sa paligid habang naglalakad siya papasok ng emergency room sa pagbabaka sakali na makita niya si Leslie.Samantalang napapasinghap naman ang mga tao na malalampasan niya."What the hell happen to you!?" Gulat na bulalas ng Director nitong hospital pagkakita sa kaniya."It's Leslie's fault!" Walang pagdadalawang isip na sagot niya. Nagsinghapan ang mga nasa paligid maging ang Director at ang asawa nito na kadarating lang ay napapanganga habang nakatingin sa kaniya."I can't believe na nagawang manakit ni Doc Leslie," wika ng isang nurse na nasa harapan lang nila."I mean she's kinda terror, so what do you expect? Mabuti nalang talaga at wala na siya dito dahil kung hindi ay nakakatakot siya," wika naman ng kasama nito na kapwa din nurse.Tumalim ang expression ni Director Chen kasabay ng pagtalim ng mga mata niya.Fuck! So wala na pala ang gagong iyon dito? Palihi
Third person point of view"Who are you talking to?"Dinig ni Alisson ang pagtatanong ni Leslie pero ang utak niya ay hindi makapag focus doon. Kakatapos lang nilang mag-usap ni Ethan at hindi naging maganda iyon, ramdam niya ang galit nito."Love?" Muli ay dining niya ang nagtataka nitong pagtawag.Napabuntong hininga siya at nakangiti na hinarap ito, "it's-" pansamantala siyang tumigil sa pagsasalita para isipin kung dapat ba niyang sabihin dito or mamaya bukas nalang after nilang mag-usap ni Ethan. Sa huli ay nagdesisyon siya na magsabi na lang ng totoo dahil malalaman din naman nito iyon kapag tinignan nito ang cellphone, "it was Ethan," sagot niya.Napakunot ang noo nito sa pagtataka, "ano daw ang kailangan niya?" Nagtataka na tanong nito.Mabilis na gumana ang utak niya para gumawa ng dahilan sa tanong nito, "wala naman gusto lang mangumusta," sagot niya.Nag-iwas siya ng tingin ng mas lalong lumalim ang gatla sa noo nito dahil sa pagtataka habang nakatingin sa kaniya."That's o
Third person point of view"Nagpapatawa ka ba!? Gusto mo na bantayan ko ang mag-ina mo para sa iyo!? Hindi makapaniwalang bulalas ni Ethan.Gets niya ang reaksyon nito, sino ba naman kasi ang matinong tao ang maghahabilin ng mga mahal nila sa buhay kahit hindi pa naman siya mamamatay. Pero sa sakit na mayroon siya, ay kailangan niyang maging handa ayaw niya na maiwanan mag-isa ang mag-ina niya kaya naman kahit masakit ay ibinibilin na niya ang mga ito."Hindi ako natatawa Ethan," sambit niya.Umiling-iling ito, "hindi ka tumatawa pero ang mga sinasabi mo ay nakakatawa. At saka paano ka nakakasigurado na bumalik nga ang cancer mo, na-operahan ka na," sagot nito na bakas pa rin ang hindi makapaniwala sa boses."Pero alam mong posible," sambit niya.This time ay natahimik ito dahil alam din nito ang mga posibilities."You're hopeless, umuwi ka na at pag-isipan mo ang mga pinagsasasabi mo ngayon!" Sikmat nito at tumalikod na.Nakalabas na ito ng coffee shop bago pa man niya ito mahabol p
Third person point of vew"May ginawa ba akong kasalanan sa diyos?" Tanong niya habang nakatingin sa kawalan.Nasa hospital sila ngayon dahil nawalan ng malay si Alisson at mula pa kaninang 6 am ay hindi pa ito nagigising mag a-alas sinco na ng hapon.Nilapitan siya ng Mommy niya at hinawakan siya sa balikat, "wala kang kasalanan anak, napakabuti mo," sambit nito sa kaniya."Then bakit pinapahirapan niya kami ng ganito?"Humigpit ang hawak niya sa papel na ibinigay sa kaniya ng doctor, the paper consist of the two test result na ginawa kay Alisson. The first result says na bumalik ang cancer nito at alam iyon ni Alisson dahil nagpatest na ito last month pa, pero hindi lang iyon ang nalaman niya sa test dahil sa pangalawang test na ginawa ngayon ay may nakita na hairline crack sa bungo nito na hindi matukoy ng doctor kung saan nito nakuha. Ang hinala niya ay baka may kinalaman ito sa nangyaring pansamantalang pagkawala niya kahapon.Hinarap niya si Alisson at mahinang sinuntok ang dib
Third person point of view"Wow, what a happy family!"Mabilis na napatayo si Leslie pagkakita kay Ethan na nakatayo sa tapat ng nakabukas na pinto. Masama ang tingin na ipinupukol nito sa kaniya, "what are you doing here Ethan?" Tanong niya. Mabilis na hinawakan niya ang anak niya at kinausap ito, "Alliyah go to your grandparents, we'll be there in a bit," nakangiting utos niya sa anak niya.Napatingin sa kaniya ang anak at kaagad na bumakas ang pagdadalawang isip sa mukha nito pero kalaunan ay tumango din ito at lumabas ng walang tanong.Pinanood niya ang anak niya habang lumalabas at mukhang ganon din si Ethan dahil nakita niya itong bumaling sa kaniya."Tch!" tanging nasambit nito bago nang-uuyam na napatingin sa kaniya."Ethan, w-what are you doing here?" Kinakabahan na tanong niya.Tinignan niya si Alisson at nakita niya ito na naghahanda ng tumayo. Mabilis na kumilos ang mga paa niya para lapitan ito at tulungan.Napalatak si Ethan, "bilib naman ako sa iyo, five years old na
Third person point of view"Anak!" Dinig niyang tawag ng Mommy niya habang tumatakbo siya palabas ng hospital.Mula sa likuran niya ay dinig niya ang mga yabag nito, kaya naman mas binilisan niya ang pagtakbo para hindi siya maabutan."Hindi mo kailangan na tumakbo, Mommy mo ako, pwede kang umiyak at magsabi sa akin ng mga problema mo."Tuluyan siyang napahinto at napasalampak nalang sa semento habang lumuluha.Habang umiiyak siya ay naramdaman niya ang mahigpit na yakap nito mula sa likuran niya."Iiyak mo lang iyan pero huwag kang susuko, dahil kapag sumuko ka ay paano na yung mga pangarap na binuo niyo ni Alisson ng magkasama," sambit ng Mommy niya habang hinihimas ang likod niya."A-Ang s-sakit M-Mommy, b-bakit k-kailangan niya kaming ipaubaya sa iba?" Tanong niya habang patuloy sa pagtulo ang luha."Kasi natatakot siya na baka hindi ninyo kayanin kapag wala na siya."Napaangat ang tingin niya ng marinig niya ang isang boses na puno ng lambing. Mas lalong tumindi ang pag-iyak niya
Third person point of view"H-Honey, w-we w-will get her back. We will do everything in our power to bring Alliyah back," assurance ng Mommy ni Alisson.Pero kailan? Kailan niya mababawi ang anak niya? Iyan lang ang tanging tumatakbo sa isip niya habang nakaupo lang siya sa malamig na tiles ng lobby nitong hospital."Anak halika na," may pagmamaka-awang sambit ng Mommy niya at inalalayan siyang tumayo pero hindi na niya kaya pakiramdam niya ay napako na siya sa kinauupuan niya."Mommy pabaya ba akong ina?" Tanong niya habang nakatulala lang sa kawalan.Nakarinig siya ng magkakasunod na pagsinghap at paghagulgol kasabay ng mainit na bisig na yumapos sa nanlalamig niyang katawan.Unti-unting nanlabo ang mga mata niya sa pagbabadya ng kaniyang mga luha. Dahan-dahan siyang napatingin sa may-ari ng pamilyar na init at ang mga luha niyang kanina lang ay nagbabadya ng tumulo, ngayon ay parang ilog na rumagasa."A-Alisson, s-s-sorry," umiiyak na paghingi niya ng sorry dito.Umiling ito at ma