Chapter 4: Breathing Room

Matapos ang insidente sa charity gala ay hindi na mapakali si Alia. Ang mabilis na sulyap ng concern na nakita niya sa mga mata ni Elias ay parang isang crack sa yelo, isang glimmer ng isang tao at hindi isang robot. Ang kanyang artistic curiosity ay nagising. Ang kailangan niya ngayon ay hindi ang financial freedom, kundi ang lihim na itinatago ng bilyonaryo.

Nagsimulang maging mapagmasid si Alia sa loob ng Valiente mansion. Ang bahay na ito ay kasing-lamig ni Elias ngunit may mga unwritten rules dito. Maging ang kanyang mga staff ay gumagalaw nang tahimik. Nakakainis kasi para silang mga multo. Walang pakiramdam na gaya ng kanilang amo at hindi mo din makausap.

Napansin ni Alia na may isang bahagi ng bahay sa north wing ang laging tahimik at off-limits. Ni minsan ay hindi niya nakitang pumasok si Elias dito. Tanging ang head housekeeper lamang ang nagpupunta rito upang maglinis ahit pa wala naman gumagamit ng silid na iyon. 

Isang hapon, habang abala si Elias sa isang emergency conference call sa kanyang opisina ay naglakas-loob si Alia na pumunta sa forbidden wing ng mansion. Ang pasilyo ay mahaba at napakalabo ng mga ilaw.  Ang hangin ay may bahagyang amoy ng matamis na lavender at amoy ng mga bagay na matagal nang hindi ginagalaw.

Sa dulo ng pasilyo ay agad niyang nakita ang isang pintuan. Hindi ito isang ordinaryong pintuan. Ito ay plain, walang dekorasyon, at painted over upang maging bahagi ng pader. Gayunpaman ay napansin niya ang isang maliit na lamat doon. 

Agad niyang nilapitan ang pintuan ang marahan na ipinihit ang kandado nito na hindi naka-lock. Maaaring nagmamadali si Elias o sadyang hindi niya naisip na may magtatangkang pasukin ang kanyang pinakatagong sanctuary kaya hindi iyon naka-lock.

Kadiliman ng paligid ang bumungad kay Alia. Kinapa nya ang switch ng ilaw at tumambad sa kanyang mga mata ang hindi niya inaasahan. Ang nasa loob ng silid ay hindi storage room o lumang silid-tulugan. Ito ay isang perpektong nursery room, ngunit walang buhay. Ang hangin ay mabigat na tila nagdadamdam.

Ang mga dingding ay pininturahan ng soft pastel colors. Sa isang sulok ay mayroong isang maliit na crib na vintage ang design at may nakasabit na mobile na hindi gumagalaw. Sa tabi nito ay may isang worn rocking chair na may indentation sa cushion simbolo na tila may madalas umupo rito noon.

Lumapit si Alia sa isang small table. Naroon ang isang lumang sketch pad. Binuklat niya ito at nakita ang isang hindi pa tapos na guhit ng isang dalawang-taong gulang na batang babae. Ang mga linya ay soft at loving. Makikita na ang nagpinta ay isang artist na nagmamahal. Nakita niya ang isang signature sa ibaba: 

'L.V. short for Laura Valiente.

Nauunawaan na ni Alia ang lahat. Hindi lang isang bata ang nawala kay Elias dahil nawala din ang kanyang asawa. Batid ni Alia na ang silid na ito ay hindi lang basta nursery room. Ito ang kanyang breathing room na tinatawag. Ang tanging lugar kung saan pinapayagan ni Elias ang sarili niyang huminga at makaramdam ng pagmamahal na malayo sa negosyo at kapangyarihan.

Sa ibabaw ng dresser ay mayroong isang framed photo nina Elias at Laura. Si Laura ay maganda at may infectious na ngiti. May hawak siyang isang paint brush habang nakahawak ang isang kamay kay Elias. Si Elias naman sa larawang ito ay nakangiti nang totoo. Hindi iyon pilit at kalkuladong ngiti na madalas nakikita ni Alia. Siya ay mas relaxed, mas human, at punong-puno ng pag-asa sa litrato.

Doon nag-umpisang umagos ang luha ni Alia. Hindi dahil sa kanyang sariling pighati kundi dahil sa sakit na nararamdaman ni Elias sa tuwing mag-isa sa silid na iyon. Napagtanto niya na ang tagapagmana na kailangan niyang ibigay kay Elias ay hindi lang para sa merger; ito ay para punan na din ang puwang na iniwan ng isang batang hindi na nabubuhay. Ang kanyang contractual duty ay literal na magiging kapalit ng isang buhay na matagal nang naglaho.

Naramdaman ni Alia ang isang presensiya sa kanyang likuran dahilan upang punasan ang mga luha na umaagos sa kanyang mukha.

“Ano ang ginagawa mo rito?”

Ang boses ni Elias ay tila kulog sa kanyang pandinig. Malalim iyon at punong-puno ng galit ang makikita sa kanyang mga mata. Hindi siya galit dahil sa paglabag sa kanyang privacy. Siya ay galit dahil nahuli siya sa kanyang pinakatatagong vulnerability.

Binitawan agad ni Alia ang photo frame na hawak at humarap kay Elias. Ang kanyang mukha ay basang-basa pa din ng luha, ngunit ang kanyang tingin ay tila nagpaparamdam kay Elias na nauunawaan niya ang lalaki.

“Elias…”

“Lumabas ka,” mariin nitong utos at ang kanyang mga kamay ay mahigpit na nakakuyom.

“Walang karapatan ang sinuman na pumasok dito kaya lumabas ka, ngayon din!”

Lumapit si Elias sa kanya at mararamdaman ang bigat sa bawat hakbang. Ito ang unang pagkakataon na nakita ni Alia si Elias na walang kontrol. Ang icy persona ng lalaki ay parang bula na ngayon ay naglalaho. Ang tanging makikita sa kanya ngayon ay isang lalaking nasasaktan, galit, at duwag na harapin ang kanyang nakaraan.

“Bakit mo itinago ito, Elias?” tanong ni Alia. Ang boses niya ay pabulong. 

“Bakit mo tinatago ang lahat ng pagmamahal na ito sa likod ng galit at negosyo?”

“Wala kang alam,” giit ni Elias, ang kanyang tinig ay nanginginig. 

“Ang kontrata natin ay may panuntunan. Bawal ang damdamin o kahit anong emosyon, hindi ba? Ang lugar na ito ay ang hangganan ng aking buhay. Hindi mo ito pwedeng tapakan!”

Tiningnan ni Alia ang sketch ni Laura. 

“Hindi ko ito tinatapakan, Elias. Ito ang nagbibigay-hininga sa iyo. Ngayon ko lang naintindihan kung bakit kailangan mo ng tagapagmana. Hindi dahil sa stability at kundi dahil sa pag-asa na mayroon ka pa ring pagkakataong bumuo ng pamilya. Hindi ko papalitan si Laura, Elias. Hindi ko papalitan ang anak mo. Pero naiintindihan ko ang bigat ng pasan mo.”

Ang kanyang mga salita ay tumama nang husto kay Elias. Tila nanghina ang kanyang tuhod. Ang galit ay napalitan ng isang sobrang pighati. Lumabas sa kanyang bibig ang mga salitang hindi niya dapat sinabi.

“Si Laura ang naging kabayaran sa aksidenteng ako dapat ang kailangang mawala. Iniwan niya ako na may responsibilidad. Namatay ang anak namin na kasama niya,” bulong ni Elias.

Tuluyan ng nabuwag ang napakatigas na pader sa pagkatao ni Elias. Ang walang emosyon niyang mukha ay nalunod na ngayon sa luha.

“Huwag mo akong kaawaan, Alia. Hindi mo alam ang sakit na aking naramdaman. Ginagawa ko ito dahil kailangan ko ng second chance, at iyon ang papel na ginagampanan mo ngayon.”

Ang pangungumpisal na ito ay nagpabago sa lahat. Hindi na lang siya basta isang asset nito. Tiyak niya na naging isang kasangkapan na siya ngayon para sa redemption ni Elias. Ang kontrata na kanyang pinirmahan ay hindi na lang basta transaksyon. Ito ay life-saving operation para sa kaluluwang durog ng bilyonaryo.

Hinila ni Elias si Alia palabas ng silid. Mabilis niyang isinara at ini-lock ang pinto hudyat na tila muli niyang ikinadena ang kanyang puso.

"Huwag na huwag kang babalik dito," huling banta niya. Ang kanyang tingin ay puno ng sakit at babala. 

"Huwag mong subukang alamin pa ang tungkol sa akin, dahil yun ang magiging katapusan mo..at ng ating kontrata."

Ngunit huli na ang lahat. Nakita na ni Alia ang tunay na kalikasan ng kanyang asawa. Iisang lalaking wasak ang pagkatao. Hindi cold na gaya ng madalas niyang nakikita  sa kanya.