ตอนที่ 11 รักแรก

"เรื่องมีอยู่ว่า...ผู้หญิงที่ชื่อมีนาเธอเป็นเด็กกำพร้าที่ได้รับทุนการศึกษาจากครอบครัวของท่านประธาน เธอเข้าเรียนมัธยมปลายที่เดียวกันกับท่านประธานและท่านประธานก็ตกหลุมรักเธอ เธอคือรักแรกของท่านประธานเพราะเธอท่านจึงมีรอยยิ้ม เพราะเธอท่านจึงได้พบกับความสุขที่แท้จริง เธอเป็นคนสดใสร่าเริง เป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองระดับหนึ่ง เป็นคนมีเสน่ห์ที่ดึงดูดผู้คนให้หลงรักเธอ ทั้งสองคนเริ่มคบหากันก่อนจะจบม.ปลายและทั้งคู่ก็เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกันและวางแผนกันว่าถ้าเรียนจบแล้วจะแต่งงานกัน แต่การที่ทั้งคู่รักกันนี้ท่านประธานใหญ่หรือคุณปู่ของท่านประธานนั้นท่านคัดค้านหัวชนฝาและกีดกันความรักของทั้งสองมาตลอดเพราะท่านคิดว่าคุณมีนาจะมาฉุดให้ท่านประธานตกต่ำลง แต่ทั้งสองก็ไม่สนใจและหลังจากเรียนจบได้2ปี ทั้งคู่ก็เริ่มวางแผนงานแต่งงานกัน ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้ จนเมื่อถึงวันแต่งงาน พิธีการได้เริ่มขึ้นจนถึงนาทีที่ต้องส่งตัวเจ้าสาวให้เจ้าบ่าวแต่ว่าเจ้าสาวหายตัวไป ทิ้งไว้เพียงแค่กระดาษใบเดียวที่เขียนคำว่าขอโทษเอาไว้ ทำให้ท่าประธานล้มทั้งยืนและวิ่งวุ่นอย่างกับคนบ้า ท่านวิ่งตามหาตัวเจ้าสาวทั้งงาน และเมื่อไม่มีเจ้าสาวงานแต่งก็ล่มลง ท่านประธานยังคงออกตามหาคุณมีนาอยู่ตลอดไม่กินไม่นอนอยู่แบบนี้ตลอดสามเดือน และท่านก็ได้มารู้ความจริงว่าที่คุณมีนาหายตัวไปนั้นเพราะท่านประธานใหญ่ เธอรับเงินก้อนโตจากท่านประธานใหญ่แล้วหายตัวไป เมื่อท่านประธานรู้เช่นนั้นจึงทำให้ท่านทรุดลงไปอีก ท่านขังตัวเองอยู่ในห้องถึงหนึ่งปีจนร่างกายผอมโซและป่วยหนักจนต้องพาตัวส่งโรงพยาบาลเพื่อรับการรักษา ท่านใช้เวลารักษาตัวกว่าจะดีขึ้นอยู่หกเดือนจากนั้นท่านก็เริ่มเข้ามาทำงานที่บริษัทและเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างที่เห็นทุกวันนี้ ท่านเงียบขรึม เยือกเย็น ดุดัน และชอบใช้คำพูดที่ทำร้ายจิตใจคนอื่น น่ากลัวจนพนักงานหรือใครที่พบเจอเรียกฉายาว่าปีศาจ แม้แต่กับผมเองที่เคยคุยกันทุกเรื่องตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นเขาก็ไม่เคยพูดกับผมอีกเลยถ้าไม่ใช่เรื่องงาน จริงๆเราสนิทกันมากนะครับ เพราะผมก็เป็นเด็กกำพร้าที่ได้ทุนเรียนจากท่านประธานใหญ่และท่านก็จ้างให้ผมคอยอยู่เป็นเพื่อนท่านประธาน เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กผมถึงรู้เรื่องเขาทุกอย่าง แต่ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ แต่ถ้าให้ผมเดาตอนนี้ที่ท่านยื่นเงื่อนไขในการแต่งงานครั้งนี้กับคุณมาริสานั้น เพราะคุณมีบางอย่างที่คล้ายกับคุณมีนามากครับ อาจจะทำให้ท่านนึกถึงคุณมีนาขึ้นมาก็ได้นะครับ และที่ผมเล่าให้คุณมาริสาฟังนั่นก็เพราะคุณอาจจะเป็นคนเดียวที่ทำให้ท่านกลับมามีรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ผมจึงอยากจะขอร้องให้คุณมาริสาช่วยอยู่ข้างๆอย่าทิ้งเขาไปไหนเลยนะครับ" ฉันนั่งฟังเรื่องราวจนจบ มันเป็นเรื่องที่เศร้ามากและฉันก็รู้สึกสงสารเขาจับใจ ลองคิดดูว่าหากเป็นฉันการที่เสียคนรักแบบนี้จะรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหนนะ? และฉันจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรกัน?

...โปรดติดตามตอนต่อไป...