Siyempre, hindi talaga magpapakamatay si Cailyn.Kung mamamatay man siya sa kamay lang ni Stephen Salvador, kahit pa buong pamilya Sevilla ang maglibing sa kanya sa ginto, hindi pa rin iyon magiging sulit.Paano na si Daniel at si Daniella? Kapag nawala siya, sino pa ang magtatanggol sa kanila?Hindi siya puwedeng mamatay. Kailangan niyang mabuhay.Pero ngayon, kailangan niyang manatiling gising, kahit konti.At kung kailangan niyang magsugal para takutin si Carlos.Kaya dahan-dahang ibinaon ni Cailyn ang matulis na piraso ng seramika sa balat ng leeg niya.Kitang-kita ang paglabas ng pulang guhit ng dugo.Ang sakit na dulot nito ay bahagyang pumigil sa init at pagkalito sa kanyang katawan, at unti-unting ibinalik ang ulirat niya.Hindi inakala ni Carlos na kakayanin ni Cailyn na saktan ang sarili niya.Nang makita ang dugo sa leeg nito, nanginig ang kanyang tapang.Hindi ito ang plano niya. Hindi dapat mamamatay si Cailyn.Dahil kapag namatay si Cailyn, mamamatay din siya.Hindi siya
Inihatid ng chef ang food cart papunta sa dining area. Maingat niyang inisa-isa ang pag-aayos ng hapunan ni Cailyn.Yung isa pang chef na tahimik lang sa likod, paminsan-minsan ay pasimpleng sumusulyap kay Cailyn, na abalang-abala pa rin sa tawag sa may sala.Tuloy pa rin ang tawanan at kwentuhan nila ni Jasper sa phone, at hindi man lang niya napansin ang dalawang chef na naroon.“Miss Cailyn, ayos na po ang hapunan niyo, puwede na kayong kumain.”Magalang na sambit ng chef na nag-ayos ng pagkain.Tumango si Cailyn. Matapos makipagkwentuhan ng kaunti pa, binaba na niya ang tawag at lumapit sa hapag-kainan.“Pwede na kayong bumaba.”Sambit niya, nang mapansing nakatayo pa rin ang dalawang chef sa gilid.“Iiwan ko na lang po yung assistant ko rito, para kung may kulang o may gusto kayong ipabago, nandito siya para mag-asikaso.”Alok ng chef na naunang nagsalita.“Hindi na kailangan. Lahat kayo, bumaba na.”Mahinahon pero mariing utos ni Cailyn. Hindi siya sanay na may nanonood habang k
Pagkatapos maayos ang mga isyu sa Rux, lumipad pabalik si Mario sa AustraliaSi Raven naman ay naiwan sa Cambridge City —bukod sa pagsama kay Cailyn, marami pa rin siyang kailangang ayusin doon.Si Cailyn naman, pumunta sa Rux R&D Center para tingnan ang progress ng mga bagong gamot at i-check ang kondisyon ng mga equipment sa lab.Dahil hindi naman techie o eksperto si Raven sa ganung bagay, ayaw na lang ni Cailyn sayangin ang oras niya, kaya hindi niya na ito sinama. Pinagawa na lang niya ng ibang bagay.Buong araw siyang nasa Rux R&D Center.Sa nakaraang anim na buwan, sobrang laki ng improvement sa Rux dahil sa solid na pag-manage ni Mariel.At least, sa nakita niya sa research center, satisfied si Cailyn.Pagbalik niya sa hotel, pasado alas-siete na ng gabi.Habang nasa biyahe pabalik, hindi niya mapigilan mag-isip kung paano mabibili ang natitirang 42% shares ng Rux na hawak pa ng pamilya Sevilla.Oo, wala na silang say sa operations ng Rux ngayon, pero dahil may hawak pa silang
Lumipas ang lima o anim na minuto bago tuluyang ibaba ni Austin ang tawag sa kanyang telepono.Pero kahit tapos na ang tawag, hindi pa rin siya lumingon.Tumingala siya sa bintana.Tirik na tirik ang araw sa tanghaling ‘yon, pero kahit gaano pa kainit sa labas, hindi nito kayang tunawin ang lamig at kalungkutang bumabalot sa katawan niya.“Au... Austin...”Pinilit ni Dahlia ang sarili, tinawag siya nang dahan-dahan.Parang alam na niyang nandoon si Dahlia, kaya tinaas ni Austin ang kanyang kaliwang kamay, pinisil ang sariling sentido, at sa paos na tinig ay inutusan si Felipe, “Dalhin mo sa kanya ang dokumentong kailangang pirmahan.”Tumango si Felipe, saka kinuha ang kopya ng kasunduan sa paglilipat ng shares ng Rux.Napako si Dahlia. Ilang segundo rin siyang hindi nakakilos bago niya tuluyang kinuha ang folder, binuksan ito, at mabilis na binasa.Simple lang ang nakasulat—ibinebenta niya ang 5% shares ng Rux na nakapangalan sa kanya kay Austin, sa halagang eksaktong 5.8 billion.Yun
Habang paalis na ang doktor, agad na sumunod si Felipe kay Cailyn na nasa pintuan na ng kanyang suite. Maingat siyang nagtanong, “Miss Cailyn, may oras ka ba? Pwede ba kitang istorbohin sandali para lang makapagsalita ako?”Ngayon, alam na ni Felipe na si Cailyn pala ang tunay na boss nina Mario at Raven. Ang yaman niya, ilang beses pa ang taas kumpara kina Austin.Doon lang talaga umabot sa sukdulan ang respeto ni Felipe sa kanya.Kay Austin, kahit boss pa niya ito, hindi gano’n kataas ang tingin niya.Pero ‘di lang dahil sa yaman kung bakit gano’n kataas ang respeto niya kay Cailyn—kundi dahil sa tatlong taon na ipinaglaban at ibinigay niya lahat para kay Austin at sa pamilya nito.Sa sobrang yaman at galing ni Cailyn, sino ba’ng babae ang gugugol ng tatlong taon para lang mahalin at intindihin ang isang lalaking tulad ni Austin?Ngumiti lang si Cailyn. “Kung tungkol ‘yan kay Austin, huwag na lang nating pag-usapan.”Napabuka ang bibig ni Felipe pero pinilit pa rin niyang magsalita.
"Ano'ng sabi ni Cailyn kanina? 'Sasamahan kita, maglaro ulit tayo ng ganitong game?'Pwedeng ba, sa nakaraang tatlong taon, natutunan na ulit ni Cailyn na mahalin si Austin?Hindi. Hindi ‘yan acting.Mahal pa rin siya ni Cailyn.Noong panahong ‘yon, sigurado, mahal na mahal siya ni Cailyn.Pero kung hindi na siya mahal ngayon, bakit siya hinahabol ni Austin?Pero... paano kung totoo ngang hindi na siya mahal?Pero siya, mahal na mahal niya si Cailyn. Gusto niya siya sa araw at sa gabi, gusto niya siyang alagaan, gusto niyang ibigay lahat. Hindi pa ba sapat ‘yon?Pero kahit hindi na siya mahal — okay lang.“Cailyn, kahit hindi mo na ako mahal, ayos lang.Simula ngayon, ako naman. Ako ang magmamahal sa’yo ng totoo.Bigyan mo lang ako ng isa pang chance, please.”“Boss, wife mo…” sabay lakad ni Felipe palapit kay Austin. Tiningnan niya ito — tulala, hindi makagalaw, ang daming emosyong halatang pilit niyang kinukubli.Sa labas ng salaming bintana, tanging buntot lang ng isang mamahaling