RUAN'S P.O.V
I was on my way to my room when I accidentally stopped in front of the entertainment room. This is where I saw Ariadne first. At dito lang s'ya nag-i-stay. Halos isang linggo na rin akong hindi nakakapunta dito.
And yes, isang linggo na rin kaming hindi nagkikita. I never bother to look for her. Nor she did.
Bumuntung-hininga ako.
Then I opened the door.
Wala akong nakikitang Ariadne dito. Pero may kakaibang pakiramdam akong naramdaman nang pumasok ako dito. Weird.
''Ariadne,'' nagbabakasakaling tawag ko sa kanya. Unfortunately, the only answer I got from calling her was nothing aside from silence.
''Ariadne,'' tawag ko ulit pero wala pa ring sumasagot. ''I know you're here. Magpakita ka sa akin.''
Inilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng entertainment room pero wala pa ring Ariadne na nagpapakita sa akin.
Bumuga ako ng marahas sa hangin.
''Fine! Lumabas ka na, please? Hindi na ako galit.''
Pagkalipas ng ilang sandali ay unti-unti ko na s'yang nakita sa harapan ko. She's not looking straight in my eyes.
''Ariadne—''
''A-Alam ko na ang sasabihin mo.'' Tumingin s'ya sa akin. ''T- tatanungin mo ako kung... k-kung bakit ko g-ginawa 'yon. Then you'll order me to leave the house and—''
''Exactly. Of course, magtatanong ako. But I never said I would like you to leave my house. But after you did that thing, bigla ka na lang nawala pagkatapos, no'n. Of course, I'd want you to explain everything to me. Everything.''
Nag-iwas s'ya ng tingin sa akin.
''I-I... o-only did that p-para... para... tulungan ka.''
Tinaasan ko s'ya ng kilay.
''What?'' naguguluhang tanong ko.
''T-That girl. S-Si Thia.'' sabi n'ya lang.
''Oh? What about her?''
''N-Narinig ko na may kinakausap s'ya. 'B-Baby'. 'Yun 'yung tawag n'ya sa lalaking kausap n'ya. A-At...'' Tumingin s'ya sa akin. ''M-May pinaplano silang hindi maganda laban sa'yo.''
Lalo akong naguluhan sa mga sinabi n'ya.
''Plano laban sa akin?'' tanong ko.
Tumango s'ya.
''P-Plano nila na... n-na m-mabuntis mo si... s-si T-Thia.'' sagot n'ya dahilan para matawa ako.
''What?! Bakit naman n'ya paplanuhin 'yon? I'm sure, she's not that dumb to do that. Alam n'ya na hindi ako nagseseryoso—''
''Exactly. Hindi ka nagseseryoso. Pero hindi 'yon ang habol n'ya sa'yo. Ang habol nila sa'yo.'' putol n'ya sa sinasabi ko. Diniinan n'ya pa ang salitang 'nila'.
Nanatili akong tahimik. Hindi ko alam kung ano'ng sasabihin ko.
Saan n'ya ba kasi nakuha 'yung mga kalokohang pinagsasasabi n'ya?!
''To tell you frankly? Naguguluhan ako. Pwede bang ipaliwanag mo na sa akin ng maayos 'to, huh, Ariadne?''
Nawawalan na talaga ako ng pasensya. Tss.
Huminga s'ya ng malalim.
''T-The night na sinabi mong magpa-party ka dito, n-nagtataka ako kasi wala akong naririnig na ingay. T-That's why... n-nag-decide ako na bumaba para alamin kung ano'ng nangyari. 'Tapos... n-nakita ko si Thia na may kausap. P-Plano nila na... m-mabuntis mo si Thia.'' Huminto s'ya at kinagat ang ibabang labi n'ya. ''A-At kapag nangyari 'yon, g- gagamitin nila 'yung baby para manghingi ng pera sa'yo.''
''T-Then—''
''Sinundan ko s'ya dahil ayokong mangyari 'yung mga plano nila. A-Ayokong mapasok ka sa gulo, Ruan. G-Gusto ko na k- kahit sa gan'tong paraan, m-matulungan kita. Kapalit ng pagpapatira mo sa akin—''
''Wait.'' pigil ko sa kanya. ''I agreed to make you stay. Hindi ko kailangan ng kapalit—''
''Alam ko.'' sabi n'ya. She smiled bitterly. ''P-Pero gusto kasi kitang tulungan. K-Kaya sinundan ko s'ya hanggang sa kwarto mo kahit... k-kahit alam kong magagalit ka. B-Basta, gusto ko lang matulungan ka.''
Tiningnan ko s'ya sa paraan na parang sinusubok ko kung nagsasabi ba s'ya ng totoo o hindi.
''S-Sinundan ko s'ya hanggang sa banyo ng kwarto mo. N-Nakita ko na may kinuha s'yang kahon at itinago n'ya 'yon sa—''
''Alam mo? Sorry, Ariadne, huh? Pero... ang labo kasi ng mga sinasabi mo, eh. It's just—''
''Naiintindihan ko. Sino nga ba naman ako para paniwalaan mo, 'di ba?'' Tumawa s'ya. Pero halata sa tawa n'ya na hindi s'ya masaya sa mga nangyayari. ''Kahit hindi ka na maniwala sa akin, ayos lang. Basta masaya ako na natulungan kita. Mas mag- ingat ka na lang sa susunod.''
'Yun lang at bigla na s'yang naglaho.
Napailing na lang ako.
Bakit ba kasi—
'''Yung kahon, tinago 'yon ni Thia sa likod ng mga towel sa banyo mo. Salamat sa lahat. Hindi kita makakalimutan.'' bigalng lumitaw sa harapan ko na sabi n'ya.
Then again, she disappeared.
THIA'S P.O.V
Juren and I broke up the day I failed to get pregnant by Ruan. I lost almost all because of that failure. And I failed because of that ghost named 'Ariadne'!
''Seriously, girl? Naniniwala ka pa sa multo? Hanggang sa panahon pa talaga ng ngayon, huh?'' natatawa at maarteng sabi sakin ni Ysabel.
I told her everything and that's her reaction. So wow!
''I'm telling the truth, Ysa.'' pilit ko.
''Baka naman kasi nakainom ka nang pumunta ka sa bahay ni Ruan? Or... drugs, perhaps?''
Umiling ako.
''Of course, not!''
''Then, why are you blabbering about this so called... ghost? At may pangalan pa nga, huh? But, in fairness, gusto ko 'yung pangalan n'ya. Ariadne!'' sabi n'ya pa at tumawa.
''What the hell, Ysa?!'' inis na sabi ko. ''I thought, papaniwalaan mo ako—''
''Masyado kasing imposible talaga, Thia, eh. May multo na 'Ariadne' 'yung pangalan? Seryoso?''
Inirapan ko na lang s'ya.
''I told you. Si Ruan mismo 'yung nagsabi. Tsaka, kung wala, sino'ng sumakal sa akin when we're making out?'' sabi ko.
Napaisip s'ya.
''Ruan.''
Tinaasan ko s'ya ng kilay. ''What?''
''I said, possible na si Ruan lang ang may gawa ng lahat ng 'yon. You said it yourself na gusto mo makipag-sex sa kanya without any protection! Kilala natin parehas si Ruan, Thia. He's an easy go lucky guy. Wala pa sa isip n'ya ang magseryoso. At sa gusto mo, there's this big possibility na mabuntis ka. And of course, he'll hate it.''
''I don't get it.''
She let out a heavy sigh of frustration.
''Alam mo, girl? Maganda ka pero ang slow mo sobra. Tsk!'' nawawalan ng pasensyang sabi n'ya. ''Malamang, naisip no'n na baka mabuntis ka at ayaw n'ya nga no'n. Kaya s'ya na 'yung gumawa ng paraan para matigil kayo. Gets?''
Ako naman 'yung napaisip.
P-Posible nga. Pero...
''Natahimik ka. On the process pa 'yung information, girl?!'' sarkastikong puna ni Ysa.
''Stop, will you? Nakakarindi ka, Ysa.'' inis na sabi ko at tumayo na.
''Oh, saan ka pupunta?'' takang tanong n'ya.
''Kay Ruan. I must do something to win him back—to get him, rather. Basta!''
RUAN'S P.O.V
After Ariadne and I had talk, dumiretso ako agad sa kwarto ko. Sa bathroom, to be particular.
Lumapit ako sa ilang towel na nandoon bago ko isa-isang kinuha 'yon. Sa likod nga no'n ay may kahon na pamilyar na pamilyar sa akin.
A box of condom.
Shit.
So, all this time, posibleng nagsasabi ng totoo si Ariadne...
Dali-dali akong tumakbo papunta sa entertainment room.
''Ariadne!'' tawag ko.
Hays. Umalis na ba talaga s'ya?! Naman, oh.
''Naniniwala na ako sa'yo, okay? I guess... tama ka. May pinaplano ngang hindi maganda sa akin si Thia. Hindi na ako galit. So, if you're still here, please, magpakita ka sa akin.'' sabi ko pa.
Pero wala pa ring sumasagot o nagpaparamdam man lang sa akin.
Huminga ako ng malalim.
''Ariadne, kung naririnig mo ako, I'm... thankful for what you've done. Hindi mo lang alam kung gaano kalaking tulong ang nagawa mo. You saved me from a sure danger. Utang ko 'to sa'yo.'' sincere na sabi ko.
Ilang minuto pa akong nanatili sa entertainment room bago ako nagpasyang lumabas na.
Maybe, I'll just treat Ariadne as a part of life. A past.
Unti-unti akong naglakad palapit sa pintuan. I was about to hold the doorknob when...
''Akala mo talaga, umalis na ako, 'noh? Asa ka, Ruan! Hindi ako aalis sa tabi mo. Babantayan kita at ililigtas hangga't kaya ko!''
THEA'S P. O. VAmoy na amoy sa kabuuan ng kusina ang nakakatakam na pagkaing ako lang din ang naghanda at nagluto.I did this for Ruan. Pambawi sa lahat ng pag aalaga na ginawa n'ya noong nasa ospital ako.From the coffee I am making, my attention was instantly drew to Ruan when he entered the kitchen, his gaze sweeping across the table, avoiding mine. The coldness in his eyes was a familiar ache, a constant reminder of the chasm that separated us. I tried to bridge the gap, to rekindle the warmth that once existed between us.“Good morning,” I said, my voice betraying a hint of forced cheerfulness. “Breakfast is ready.”He grunted in response, a noncommittal sound that did little to ease the tension in the air. He sat down, his back ramrod straight, his gaze fixed on his plate. The silence stretched, heavy and suffocating.Nagsisimula na akong magtaka kung bakit gan'to s'ya. Ano bang problema? O may naging problema ba?I tried again, attempting to break through the wall of his coldne
ARIADNE'S/THEA'S P. O. VHindi man n'ya ako sinamahan nang ma-discharge ako—o si Thea—sa ospital, sumunod na araw ay dinalaw naman ako ni Ruan.But his coldness was a constant, icy presence. Kitang-kita ko ang laki ng pagbabago sa kanya. Kitang-kita ko 'yung sakit sa mga mata n'ya, para s'yang laging may hinahanap. Ramdam na ramdam ko 'yon—mula sa pag iwas n'ya ng tingin, sa paraan n'ya ng pagsagot sa akin. He mourned Thea, the real Thea, the girl he loved—a girl whose life I now occupied.One night, I found him in the garden, huddled beneath the weeping willow, his shoulders shaking silently. Tahimik lang s'yang umiiyak pero kitang-kita ko sa pag alog ng mga balikat n'ya ang sobrang pagdadalamhati. That sight tore at something within me, a raw, aching empathy that transcended the boundaries of my spectral existence.I understood his pain. More than he could ever know. Minsan ko na ring naramdaman ang sakit na 'yon nang sapilitan akong napaalis at naiwan ko s'ya nang hindi man lang ak
ARIADNE'S/THEA'S P. O VThe hospital doors swung open, releasing me into the blinding sunlight. Or rather, it released me. It felt strange, even now, to think of myself as inhabiting Thea’s body. Technically, ako pa rin si Ariadne—ang multo ng kawawang Egyptian princess. But the world saw Thea. Dahil katawan n'ya ang gamit ko at nasa loob ako nito.Oo, nakalabas na rin ako ss modernong mundo. Kaya bga nakilala ko si Ruan, eh. Pero ibang-iba pa rin pala talaga ang pakiramdam kapag buhay at may pakiramdam ka. The world, right now, was a confusing blur of unfamiliar sensations and sights.The car ride home was a silent film of contrasts. The smooth, cool leather of the car seat felt alien against my skin—or rather, Thea's skin. The way the sunlight warmed my face, the way the wind ruffled my hair… it was all so intensely alive, a stark contrast to my previous existence as a disembodied spirit. Yet, it was also a constant reminder of what I had taken, what I had become.The house loomed
RUAN'S P. O. V“Thea… she didn’t simply die,” Thea—or Ariadne, rather, began. Her gaze distant, lost in the swirling embers. “Her death… it was… a shedding. A leaving.”I shifted uneasily. This wasn’t the straightforward explanation I’d expected. Thea’s death had been declared a tragic accident. At oo, masakit. Pero parang mas pipiliin ko pang maramdaman ang sakit ng pagkawala n'ya—sa kaluluwa at katawan—kaysa patuloy kong makasama ang katawan n'ya pero hindi na s'ya ang nandoon.“Her soul… it departed,” Ariadne continued, her voice barely a whisper. “It slipped away, leaving behind… an empty vessel. A shell. A-At naalala mo 'yung sinabi sa'yo sa rooftop noon? No'ng tinanong mo ako kung may chance ba na magsama tayo ng maayos at normal?” She paused, her eyes locking with mine, a flicker of something unreadable in their depths. “'Eto na 'yon, Ruan. Nakita ko na 'yung perfect vessel. Kaya finally, magkakasama na tayo ulit.”A chill snaked down my spine. The image of Thea, vibrant and ful
RUAN'S P. O. VDays have passed and the constant words from others about how Thea won't be able to wake up still lingers on my mind. And sometimes, I almost listened. Sometimes, the weight of despair became too heavy to bear, the whispers of doubt too loud to ignore. The thought of waiting, of hoping for a miracle that might never come, felt like an impossible dream.But then I would look at her, at her peaceful face, at the faint rise and fall of her chest, and the doubt would recede. I would remember the warmth of her smile, the melody of her laughter, the depth of her love. And I would know that I couldn't give up.I was rotten from deep within, a man burdened by the sins of his past, haunted by the ghosts of his mistakes. But my love for Thea, a love that had blossomed in the darkest of times, was the only thing that kept me afloat, the only thing that gave me the strength to keep going.I was a broken man, clinging to a hope that felt like a fragile thread, a thread that could sn
RUAN'S P. O. VThe hospital room was a sterile, white tomb, the air thick with the scent of antiseptic and unspoken sorrow. It had been three months since the accident, three months since Hope had slipped into that deep, silent sleep. Three months of agonizing hope and crushing despair.Matagal nang tumigil 'yung mga doktor na magbigay ng assurance sa akin na gagaling pa si Hope. Na magigising pa s'ya ulit. But no matter how kind their smiles are and no matter how gentle their words are, hindi ko pa rin magawang makumbinsi na isuko s'ya. They spoke of brain injuries, of the delicate balance of life and death, of miracles that were rare and unpredictable. They spoke of letting go, of accepting the inevitable.But I refused to listen. I refused to accept their pronouncements of defeat. I clung to the faintest flicker of hope, the whisper of a possibility that she might wake up, that she might smile at me again, that she might say my name. Babalik s'ya.Every day, I sat by her bedside, h