NANATILING NAKABUNGISNGIS PA rin ang mukha ni Gavin na nakatuon ang tingin kay Bethany. Hindi malaman ng dalaga kung patuloy na inaasar ba siya nito o ano dahil sa consistent lang ang hitsura nito. Makailang beses niya na itong inirapan at pinandilatan ng mga mata ngunit wala pa rin itong epekto. Ganundin pa rin ang hilatsa ng kanyang mukha na animo ay nahuli siya sa sobrang nakakahiyang tagpo.“Kumusta ang pakikipagkita mo sa future mother-in-law mo? Mainit ba ang pagtanggap na ginawa sa'yo? base sa hitsura mo parang mukhang hindi yata maganda ang first impression niya sa'yo, Thanie, ah?” kumikibot-kibot ang bibig ni Gavin na parang lihim na natatawa, naniniwala na si Bethany na may alam sa mga nangyari ang binata kung kaya naman naroon din ito sa lugar. Ganunpaman ay hindi niya pa rin ito kinausap. Wala siyang planong bigyan ng sagot ang kanyang mga katanungan. “Kung ire-rate mo siya at ikukumpara sa Mommy ko, ilang porsyento ang pagkakaiba nilang dalawa? Sino ang mas gusto mong mag
KAAGAD NA NAGKATINGINAN ng may kahulugan sina Bethany at River nang dahil sa out of the blue na tinurang iyon ni Gavin. Walang nag-e-expect sa dalawa nito. Lumawak pa ang ngiti ng Ginang na parang pinaparating na tama siya. Ang buong paningin nito ay nakatuon na ngayon sa dalaga. Sa sinabing iyon ng abogado ay lalo lang niyang pinasidhi ang galit ng Ginang kay Bethany na halatang mas lalo pang nadismaya sa buong pagkatao niya. Ang buong akala pa ng Ginang ay palipasan lang ito ng oras ni Gavin, ngunit ano ito? Girlfriend? Hindi naman siguro siya nabibingi.“Girlfriend? Girlfriend mo ang babaeng iyan na nagpapaligaw sa anak kong si River?” hindi makapaniwala nitong tanong na nandidilat ang mga mata, walang humor pa itong humalakhak.Marahang itinango ni Gavin ang kanyang ulo. Proud sa sagot sa katanungan ni Mrs. Balmori na lalo pang nanggalaiti sa katauhan ni Bethany. “Tingnan mo nga naman. Gusto mo pa talagang tuhugin ang anak ko at—” Itinaas ni Gavin ang kanyang isang kamay upang m
ILANG MINUTO NG nakaalis ang sasakyan ni Bethany nang humahangos na lumabas si River upang habulin ang dalaga. Si Gavin na lang ang kanyang naabutan sa parking lot na nang makita siya ay mabilis na lang lumulan ng sasakyan niya dahil baka hindi siya makapagtimpi at baka pa magulpi niya ang lalaki ng wala sa tamang oras. “Tsk, ayoko ngang magsayang ng lakas sa kanya.” bulong ni Gavin na binilisan ang takbo ng kotse, pinakain ng usok si River na naubo-ubo na roon. Tinawagan ni Bethany si Victoria upang ipaalam ang nangyari. Binanggit niya ang lahat, maging ang mga ginawa ni Gavin doon na kalokohan. Gusto niyang makahanap dito ng kakampi, ngunit pinagtawanan lang naman din siya ng madrasta.“Sa tingin ko hija, sadyang mahal ka pa talaga ni Attorney Dankworth. Ano kaya at makipag-ayos ka na? Bigyan mo pa ng isang pagkakataon?” Hindi iyon direktang sinagot ni Bethany na agad nagpaalam sa madrasta na umano ay may gagawin siya para lang makaiwas. Wala naman talagang magawa noon si Bethany
MAKALIPAS ANG ILANG minutong paninitig pa sa mukha ng dalaga ay nagpasya si Gavin na maligo. Wala siyang makita sa damitan ni Bethany na pajama na kakasya sa kanya kung kaya naman napilitan siyang matulog na naka-boxer lamang. Niyakap niya ang katawan ng dalaga upang kumuha siya dito ng init. Nakatulog siya nang may ngiti sa kanyang labi. Naniniwala siyang kinabukasan, maayos na sila ng dalaga.“Goodnight, aking Thanie…” mahigpit na yakap pa niya sa katawan ng dalagang walang kamalay-malay. Paggising ni Bethany kinabukasan ay bahagya siyang nagtaka kung bakit may naririnig siyang humihinga. Tumatama ang init noon sa kanyang mukha. Pamilyar din ang amoy noon at imposible siyang magkamali. Nang idilat niya ang kanyang mga mata ay mabilis siyang napamulagat nang makita niya ang nakangiting mukha ni Gavin na nakaharap ngayon sa kanya at animo hinihintay na magising ang buong diwa niya! Gavin Dankworth? Paano nangyaring nasa higaan niya ngayon ang binata? Naisin niya mang biglang buman
ILANG MINUTONG NINAMNAM ni Bethany ang mga yakap na iyon ni Gavin sa kanya. Pumikit pa ang dalaga upang pigilan ang kanyang sarili na gantihan ang ginagawa sa katawan niya ng binata. Natutukso na siyang pagbigyan ang binubulong ng puso at damdamin niya. Iyon kasi ang gusto ng puso at katawan niya. Ganunpaman ay pilit niyang napigilan iyon sa pamamagitan ng mariing pagkagat niya sa labi niya.“Bakit naman ako magagalit? Wala akong karapatan, Gavin.” “Anong walang karapatan? Pag-aari mo ako kaya naiintindihan ko ang lagay ng damdamin mo ngayon.” ani Gavin na pahapyaw na hinalikan ng mainit at malambot nitong labi ang kanyang nakikiliting leeg.Makikita sa mga mata ng binata ang mataas na interes ng pagnanasa na naman sa katawan ng dalaga. Mula sa tiyan ay tumaas ang kamay ng abogado sa dalawang malulusog na dibdib ni Bethany. Napalunok na doon ang dalaga. Nag-iinit na rin ang katawan niya. Kapag hindi pa ito tumigil, susunggaban na niya. “Gavin? Hindi ba at sabi mo ay pupunta ka ng ho
TUMANGO LANG SI Bethany na hinarap na ang mga doctor na hinihintay na rin siyang lumapit sa kanila. Medyo malala ang lagay ng kanyang ama, ayon sa kanila na kung gagawin nila ang operasyon, 50% lang noon ang pag-asa at ang another 50% naman ay ang kapahamakan nito na agad ng sinabi sa dalaga. Hindi mapigilan ni Bethany na makaramdam ng pagkahilo sa mga nalaman. Litong-lito siya sa mga sinasabi sa kanya ng doctor kahit na ang linaw naman ng pagkakasabi. Hindi na alam ng dalaga kung saan pa siya kakapit. Kung saan pa siya hahawak nang sa ganun ay huwag tuluyang bumagsak at malugmok sa sakit. Eksakto namang bukas ng pintuan ng ward kung saan pumasok ang namumutla pang si Gavin, nasa likod nito ang secretary niya. Namula na ang mga mata ni Bethany. Sa sandaling iyon nais na niyang yakapin ng mahigpit ang binata at magsumbong ng mga nangyayaring kamalasan sa kanya ngunit sa hindi malaman na dahilan ay hindi niya maigalaw ang kanyang katawan para gawin ang bagay na iyon. Nakatanaw man siya
NAGING SUCCESSFUL ANG operation ni Benjo Guzman sa tulong ng mga expert na pinagkagastusan ni Gavin. Nang ilabas siya ng operating room ay ganun na lang ang iyak ni Victoria na animo ay nabunutan siya ng malaking tinik sa kanyang dibdib. Ang buong akala kasi nito ay hindi na makaka-survive ang asawa. Ganundin si Bethany na ganun na lang ang mahigpit na yakap sa kanyang ama habang malakas na umiiyak. Wala pang malay ang ama ngunit sinabi sa kanila ng doctor na hindi magtatagal at magigising na rin ito. Hindi niya alintana ang mga doctor at nurses na naroon. Sobrang saya lang talaga niya ng oras na iyon. At ang lahat ng iyon ay utang niya sa abogado, dahil kung wala ito paniguradong natodas na ang ama niya. Matapos ang isang gabi ay nagising na rin si Benjo na parang walang nangyari. Ang sabi ng doctor, kapag wala ng anumang naging kumplikasyon pa ay maaari siyang makalabas na din doon kaagad.“Sana sa bagong taon ay nakalabas na tayo, pasalamat ka sa future son-in-law mo, Benjo. Utang
HINDI NA MULING nagsalita pa si Albert. Sapat na ang mga salita ni Benjo para mas maramdaman niya ang sakit ng katotohanan na wala na talaga silang pag-asa pa ng anak nitong si Bethany. Humihikbi pa rin ang labing mabilis na siyang tumayo. Tama na. Ayaw na niyang mas ipahiya pa ang sarili. Ni hindi rin siya nilapitan ni Bethany kahit na muntik ng matumba ang katawan niya. Susubukan niya ulit sa susunod. Hindi siya doon magsasawa at susuko hanggang sa muling makuha ang tiwala nilang buong pamilya. Hindi... “Aalis na po ako, Tito Benjo. Sana po ay maging mabilis na ang paggaling niyo.” Sinundan lang siya ng tingin ng tatlo na patungo na ng pintuan. Bago niya pa mahawakan ang doorknob ng pinto ay bumukas na iyon at iniluwa si Gavin. Umigting na agad ang panga ng abogado ng makitang naroon ang lalaki sa silid ng future niyang biyenan. Mabilis ng napahakbang si Bethany palapit sa kanilang banda at hinawakan na sa braso si Gavin ng makita ang reaction nito. Nasa mukha na kasi nito na para
MULI SIYANG INALALAYAN na puno ng pag-iingat ni Giovanni habang dinadala sa gitnang space kung saan nakasabog ang maraming petals ng mga bulaklak na nanunuot na sa ilong nilang dalawa. Domoble pa ang kaba ng dating Gobernador nang makita ang photographer at videographer na kanyang inimbita. Gusto niyang maging detalyado ang kanyang proposal kung kaya naman naroon sila at kanyang kinuha. Naroon din ang ilang waiter ng hotel na nakahandang magsilbi sa kanilang dalawa ni Briel. Napakurap na si Giovanni nang makarating sila sa gitna at ipahawak na kay Briel ang malaking bouquet ng bulaklak na inihanda. Napakagat an sa kanyang labi si Briel na inaasahan na iyon pero iba pa rin ang naging kaba niya.“Ano ‘to?!” nangangatal na tanong ni Briel kahit pa naguguni-guni na niyang proposal ang gagawin ni Giovanni, nagmamaang-maangan lang siya kahit na bakas na sa kanyang boses ang labis na excitement.“Wait lang, Briel…huwag mo munang tatanggalin ang piring. Hintayin mong sabihin ko sa’yong pwede
NAGING PALAISIPAN KAY Briel ang sinabi ni Giovanni na okay na ang ginawa nila matapos na maramdaman niya ang pananakit ng mga muscles sa kanyang magkabilang binti. Hindi naman naging mabilis ang ginawa nilang paglalakad, naramdaman pa rin ng babae ang epekto noon. Hindi naman na niya isinatinig pa iyon kahit na gusto ng magreklamo. Tama na ang ginagawa nila? Ibig sabihin ay tapos na rin sila sa sinasabi nitong date? Iyon na iyon? Ni hindi nga siya nito pinakain man lang o pinainom man lang ng kahit na tubig o softdrinks man lang? Ano ba sila senior citizen na para maging date at bonding ang paglalakad para hindi matulog ang kanilang mga buto? Naisip doon ni Briel na isa iyon sa mahirap kapag malaki ang distance ng edad sa partner nila. Masaya na mahirap din. Gusto pa ni Briel sanang umalma at magreklamo, ngunit hinayaan na lang niya at hindi na nagsalita nang paglingon niya kay Giovanni ay malapad itong nakangiti na para bang tini-testing nito ang magiging reaction niya. Kung uu
IPINAGKIBIT NA LANG ni Briel iyon ng balikat. Hindi na siya nag-e-expect kay Giovanni noong mga gasgas na dinner na may pasabog ng petals sa nilalakaran. Masyado na siyang matanda para sa bagay na iyon. Naranasan na niya iyon sa iba niyang manliligaw, pero para sa kanya ay hindi naman na iyon mahalaga. Magiging masaya na lang siya kahit saan pa sila pumunta ni Giovanni basta magkasama, sapat na sa kanya ang bagay na iyon. Hindi siya nag-e-expect nang mas bongga sa dati dahil para sa kanya ang makapiling ito gaya ngayon ay sapat ng regalo. Ano pa ang hihilingin niya dito?“Burnham Park? Anong gagawin natin dito?” puno ng pagtatakang tanong ni Briel nang bumaba na sila matapos i-park ang sasakyan at maglakad na patungo doon, “Galing na tayo dito kanina di ba? Sumakay pa nga tayo ng boat eh.” dagdag ni Briel na blangko na ang mukha kung bakit kinakailangan nilang bumalik doon ni Giovanni gayong napuntahan na nila kanina, pinasakay nila si Brian na nakailang balik dahil ayaw pa nitong bu
SABIK NA NAGPATULOY ang usapan nina Rina at Bethany na mabilis na nilang naibaling sa ibang bagay ang paksa. Sa pagkakaroon nila ng buhay may asawa na iyon napunta. Kung paano naging mahirap na maging ina kahit na masarap umanong maging asawa ang mga taong sobrang pinapahalagahan umano sila. Naging lampas-lampasan lang naman iyon sa tainga ni Briel na pagkaraan pa ng ilang sandali ay tumayo na nang maubos ang kanyang kape upang magpaalam na. Sabay siyang tiningnan nina Rina at Bethany na parehong nagulat sa agad niyang pagpapaalam. Puno ng pagtataka ang kanilang mukha sa mga katanungan na hindi maikukubli sa kanilang mga matang mapanuri doon.“Ha? Hindi ka sasabay sa akin pauwi, Briel? Saan ka pa naman pupunta?” natatarantang alma na ni Bethany na tumayo pa at nameywang dahil wala naman iyon sa kanilang usapan ng hipag na kailangan nilang maghiwalay kapag nasa city proper na, ang usapan lang nila ay sabay silang mag-shopping at inaasahan na ni Bethany na sabay rin sila nitong uuwi. Ka
KANINA PA PANAY ang irap ni Briel na nakatayo na sa may pintuan at hinihintay ang hipag na nagpapaalam sa kanyang kapatid. Naroon din si Giovanni na karga si Brian na kinausap na nang masinsinan ni Briel na may bibilhin lang siya sa labas. Kung gaano ito kaluwag sa kanya, napakahigpit ng kapatid niya na akala mo may kabalbalan silang party na pupuntahan. Sa mall lang naman sila. Bale-baleng batukan na ni Briel nang harapan ang kanyang kapatid.“Oo nga Kuya Gav, bigyan mo naman si Bethany ng oras para sa kanyang sarili. Nakakapagod kayang mag-alaga ng bata bente-kwatro oras at alam mo naman iyon. Saka, hayaan mo na kaming mag-date na dalawa. Huwag kang epal diyan!” singit ni Briel na sinamaan ng tingin ang kapatid na mukhang ayaw pa yatang payagan ang kanyang asawang umalis.“Oo na, pero huwag kayong magtatagal. Oras na magtagal kayo, ako mismo ang susundo kung nasaan man kayo! And please, huwag kayong papasok ng bar sa gitna ng tirik na araw. Binabalaan kita, Gabriella. No alcoholic d
GINALUGAD NILANG MAG-ANAK ang lahat ng pasyalan sa buong Baguio at umabot pa sila sa La Trinidad kung nasaan ang malawak na taniman ng strawberry. Kumikinang ang mga mata ni Brian nang makita niya ang mga strawberry. Hindi ito nagpaawat sa pagha-harvest na ang feeling ay sa kanila ang tanimang iyon. On guard naman ang mga kasamang bodyguard tutal ay public place iyon. Panay ang halakhak ni Giovanni at Briel habang pinapanood ang anak. Bitbit ni Giovanni ang ilang basket na nagawa ng mapuno ni Brian, samantalang si Briel ay nagmistulang photographer ng anak. Maging si Giovanni ay kinunan niya ng larawan na hindi naman umangal. Ultimong SM Baguio ay kanilang pinuntahan upang makakuha lang ng maraming pictures na hindi maintindihan ni Giovanni kung bakit kailangang e-detalye pa iyon ni Briel. May mga katanungan man ay kanya na lang iyong hinayaan. Sinakyan na lang ang lahat ng kalokohan ni Briel. Ganundin naman ito noong namasyal sila sa Italy. Batid niyang sa mga susunod na panahon maga
BUMABA NA SINA Briel at Giovanni pagkatapos ng ilang minuto na matapos ang kanilang kababalaghang ginawa. Humarap sila kay Donya Livia na para bang walang nangyari habang salitan ang malagkit at makahulugan nilang mga tingin. Hindi naman sila tinanong ng matanda kung bakit natagalan bago bumaba. Dala ni Briel ang pamalit na damit ni Brian na sa mga sandaling iyon ay ang dungis na ng mukha dahil sa kung anu-anong kinain nito. Pagkatapos ng hapunan ay hindi naman na sila pinigilan pa ni Donya Livia na umakyat na ng silid upang umano ay magpahinga. Batid niyang pagod sila sa biyahe kahit pa chopper ang ginamit nila. Pinatunayan iyon ni Brian na agad nakatulog pag-akyat nila ng silid. Matapos na i-pwesto nang maayos ni Briel ang anak ay nahiga na rin siya. Tumabi naman sa kanya si Giovanni na agad na doong nakayakap sa kanya. Ang akala pa ni Briel ay lalabas ito upang may asikasuhin na trabaho.“Wala kang gagawing trabaho?” harap na ni Briel sa kanya at ginantihan na ito ng yakap, nasanay
MULING HINALIKAN SIYA ni Giovanni ngunit sa pagkakataong iyon ay namasyal na sa loob ng bibig ni Briel ang dila nitong mapaghanap at kung saan-saan pumupunta na para bang mayroon doong kung anong bagay na hinahanap. Sa inis ni Briel ay inihawak na niya ang dalawa niyang kamay sa garter ng suot nitong pajama na pangbahay. Walang kahirap-hirap na nagawa na niyang ipasok ang isang kamay sa loob noon habang patuloy ang kanilang mas lumalim na halikan. Hindi pa nakuntento doon ang babae na ipinasok na sa loob ng boxer ang kanyang isang palad. Segundo lang at nagawa na niyang mahawakan ang pagkalalaki ni Giovanni na mabilis ng nag-react sa init ng palad ni Gabriella.“Briel!” bulalas ni Giovanni na mabilis ng ini-angat ang katawan na para bang sinisilaban na ang buo niyang pagkatao at napaso sa hawak pa lang ni Briel sa kanyang pagkalalaki, windang na windang ang mukha niya sa ginawa ni Briel.Napangisi na doon si Briel na hinagod na ng tingin si Giovanni na para bang nang-aasar. Napaupo na
NANLALAKI ANG MGA matang pinalo ni Briel ang palad ni Giovanni nang maramdaman niyang yumakap ito mula sa kanyang likuran habang nagpapalit siya ng damit. Nakapalit na siya ng pants ngunit hindi pa ng pang-itaas na suot. “Tigil nga, baka mamaya biglang umakyat dito ang Mama mo at kasama si Brian!” asik pa niya habang nandidilat na humarap na kay Giovanni na pinapapungayan na siya ng mga mata, “Mamaya na lang, hindi ka ba napapagod, hmm? Bugbog pa tayo sa biyahe. Uso ang magpahinga muna.” taas pa ng isang kilay dito ni Briel na halatang nate-tempt din. Makahulugang ngumisi si Giovanni nang maalala ang nangyari sa kanila ng nagdaang gabi. Ito kaya ang gutom na gutom na kulang na lang ay lamunin siya nang buo kung makakaya lang nitong gawin ang bagay na iyon.“Ano bang inaarte mo? Kagabi nga ayaw mo akong tigilan, tapos ngayong nakabawi na ako ng lakas ang dami mong dahilan. Ready na ako ngayon, Baby, kahit ilan pa. Kung gusto mo bukas na tayong umaga lumabas ng silid na ito eh!” nagta