หน้าหลัก / วัยรุ่น / Theory ล้อมรัก ละลายใจ / C H A P T E R 2 ไม่คงคอนเซ็ปต์เดิม (2)

แชร์

C H A P T E R 2 ไม่คงคอนเซ็ปต์เดิม (2)

ผู้เขียน: สิรี&EVAVY
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-18 14:26:51

Rrrrrrrrrr

MY MOM

เหมือนรู้ว่ากำลังคิดถึง

“จ้าแม่” ฉันกรอกเสียงสดใสทักทายหลังจากสไลด์รับสาย

(ถึงห้องยังพริกหวาน)

ฉันอมยิ้ม คำถามเปิดประเด็นแบบนี้มีให้ได้ยินทุกวันแหละ ถ้าแม่ไม่โทรมาฉันก็ต้องโทรไป ไม่ก็คุยไลน์กันถ้าไม่สะดวกโทร ครอบครัวอื่นที่ลูกอยู่ไกลบ้านเป็นยังไงฉันไม่รู้นะ แต่ครอบครัว ฉันเป็นแบบนี้ คือจะคุยมากคุยน้อยไม่เป็นไร แต่ต้องคุยกันทุกวันเพื่อให้รู้สถานการณ์

“เพิ่งถึงจ้ะ พ่อยัยแจนมาส่ง” บอกพลางรินน้ำใส่แก้วดื่ม

(งั้นเหรอ แล้วหาอะไรกินยัง นี่แม่มากินราดหน้าที่องค์พระฯ)

“ยังเลยแม่ อยากกินหอยทอดอะ” ยู่ปากพลางทิ้งตัวลงนอนแผ่

(แถวนั้นมีไหมล่ะ หากินแถวนั้นไปก่อนสิ)

“มีจ้ะ ร้านเปิดใหม่ แต่ไม่อร่อยเลย หนูเคยลองไปกินแล้ว” อาหารการกินบางอย่างก็สู้นครปฐมไม่ได้

(งั้นก็อยากต่อไปนะคะลูกสาว ไว้กลับมาบ้านค่อยให้พ่อพามากินที่องค์พระฯ นี่พ่อก็กระซิบบอกแม่ให้บอกเราไปหาข้าวหาปลา กินได้แล้ว อย่ารอให้มืดค่ำ หน้านี้มันมืดเร็ว อยู่ตัวคนเดียวเดินไปไหนมาไหนมันอันตราย)

คำสอนยืดยาวนี่ก็ได้ยินบ่อย ๆ แต่ก็ไม่มีช่วงเวลาไหนที่รำคาญ

และไม่ใช่แค่ลูกสาวหรอกที่พ่อจะห่วงเป็นพิเศษ ลูกชายก็ห่วง

ข้าวโอ๊ต น้องชายวัยสิบเจ็ดปีของฉันพ่อกับแม่ก็ห่วงมาก โชคดีที่น้องชายฉันไม่ใช่เด็กเกเร ออกไปทางซน ๆ ตามประสาเด็กผู้ชายซะมากกว่าเลยทำให้พ่อแม่วางใจได้บ้าง แล้วยังเรียนเก่งมากด้วยนะ สาวชอบเยอะอีกต่างหาก ในแต่ละวันที่กลับจากโรงเรียนมักมีของชิ้นเล็กชิ้นน้อยติดไม้ติดมือมาฝากคนที่บ้านประจำ ฉันยังพลอยได้อานิสงส์ไปด้วย ขนมเอย ลูกอมเอย ปากกาเอย ดอกไม้เอย รวม ๆ แล้วเยอะแยะไปหมด

“เดี๋ยวหนูลงไปซื้อจ้ะ แล้วนี่ข้าวโอ๊ตไม่ได้มาด้วยเหรอแม่”

(มา เดินไปซื้อขนมครกให้พ่อแน่ะ)

“ของคาวยังไม่ทันกิน เตรียมของหวานไว้รอเลยน๊า”

(นี่แหละพ่อเรา)

ฉันหัวเราะ

(เราเองก็ลงไปซื้อได้แล้วมั้งพริกหวาน)

“จ้า แม่กับพ่อกินให้อร่อยน๊า”

(อ่า ๆ ราดหน้ามาพอดี งั้นแม่วางก่อนนะลูก)

“ค่า”

หลังวางสายจากแม่ฉันก็วางมือถือไว้ข้างตัว นอนคิดอะไร ไปเรื่อยเปื่อย หาวอยู่สองสามรอบ เปลือกตาหนักอึ้ง ฝืนต่อไปไม่ไหวจึงปิดเปลือกตาลง

ของีบสักสิบห้านาทีละกัน

ตื่นแล้วค่อยว่ากัน

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีเข็มสั้นของนาฬิกาก็ชี้ไปที่เลขหนึ่งเข็มยาวชี้ไปที่เลขสี่ คิดว่าถ้าไม่มีความรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำแบบ ปุบปับฉันมีสิทธิ์นอนหลับยาว ดีไม่ดีอาจหลับลึกไปจนถึงเช้าวันใหม่ของอีกวัน ตื่นมาพร้อมสิวเต็มใบหน้าเพราะน้ำไม่ได้อาบ ฉันส่ายหน้าให้ความเพลียของตัวเองเบา ๆ ก่อนจะขยับตัวลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำ

ล้างหน้าล้างตาเรียกความสดชื่นกลับมาแล้ว ทีนี้ความหิวก็มาเยือนสิ แล้วฉันมันก็คนประเภทอดทนต่อความหิวโหยของตัวเองไม่ได้ด้วย คว้ากระเป๋าสะพายข้างใบน้อยจากราวแขวน ยัดสิ่งจำเป็นลงไปได้ก็ออกจากห้อง กดลิฟต์ลงมาชั้นหนึ่ง เดินลากรองเท้าแตะแบบหูคีบออกมาหน้าหอ ยังหัวค่ำอยู่ผู้คนรวมถึงรถรายังคงคึกคัก ในซอยหอ มีเส้นทางลัดที่จะไปโน่นไปนี่ได้ คนทั่วไปที่รู้ว่ามันจะพาไปตรงไหนได้บ้างเลยอาศัยเส้นทางนี้สัญจรกัน ตอนเช้า ๆ กับหลังเลิกงานนี่รถติดยาวเลย

ว่าแต่ฉันจะกินอะไรดีล่ะเนี่ย

กวาดตามองทีละร้านอย่างใช้ความคิด

 หน้าหอมีร้านของกินให้เลือกฝากท้องหลายร้านเลยแหละ  ไม่ว่าจะอาหารตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ ข้าวราดแกง ข้าวไข่เจียว  ข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู สเต็ก ส้มตำ ไก่ย่าง ยำ ลูกชิ้นปิ้ง ลูกชิ้นทอด และที่ร่ายมานี่แค่เบาะ ๆ เบา ๆ นะ ถ้าเดินออกไปหน้าปากซอยก็มีร้านค้าอีกเยอะมาก ๆ แต่วันนี้ขี้เกียจเดินไปไหนไกลแล้วไงเลยเดินดูใกล้ ๆ นี่เอา

หลังจากใช้เวลาตัดสินใจไม่ถึงสามนาทีฉันก็เดินมุ่งไปที่ร้านขายข้าวไข่เจียวของลุงกับป้า หยิบกระดาษปากกาที่วางไว้ในกล่องพลาสติกสีส้มมาติ๊กเครื่องหมายถูกในใบสั่งว่าจะใส่ท็อปปิ้งอะไรบ้าง ก่อนจะเดินไปร้านอาหารตามสั่งเพื่อสั่งต้มยำรวมมิตรน้ำข้น ซึ่งทั้งสองร้านคิวพอกัน

รอวนไปสิ…

“โห นี่ห้าทุ่มยี่สิบห้าแล้วเหรอเนี่ย” บ่นกับตัวเองเมื่อเห็นเวลา

จำได้ว่าอาบน้ำขึ้นเตียงมานอนอ่านนิยายก็ตอนสามทุ่มนิด ๆ ความรู้สึกเหมือนเพิ่งจะกระโดดขึ้นเตียงมาซุกตัวอยู่ในผ้าห่มอะ เวลาทำตัวว่างทีไรเวลาเดินไวทุกที ฉันทำหน้าเซ็ง ปิดหนังสือแล้วควานหามือถือที่วางไว้ข้างตัวมาเล่นต่อ มันเป็นความคุ้นชินไปแล้วที่ก่อนนอนจะต้องเช็คโซเชียล

“หือ”

 Harlan : …

“ปืน!”

ฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยเมื่อสไลด์หน้าจอมาแล้วเจอแชตปืนเด้งขึ้นมาแบบพอดิบพอดี ราวกับมีตาทิพย์ว่าฉันกำลังเล่น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็มีความเป็นไปได้เหมือนกันว่าเขาอาจจะกดทักผิดคน และด้วยเหตุนี้เมื่อมีความคิดนั้นแวบเข้ามาในหัวฉันเลยเลือก ที่จะอ่านอย่างเดียว ไม่พิมพ์ตอบข้อความอะไรกลับไป กระทั่งส่งสติ๊กเกอร์ ความจริงเรียกว่าอ่านไม่ได้ด้วยมั้งเนี่ย เพราะมีแต่จุดไข่ปลาสามจุด ใครเข้าใจก็เก่งละ

Harlan : ทำไม ?

อะไรคือทำไม ฉันย่นคิ้วไม่เข้าใจคำถามเมื่อแชตเด้งมาอีก

ไม่ใช่ว่าทักผิดงั้นเหรอ

Alinda : ???

Harlan : ก็ยังไม่นอนนี่

รู้สึกเหมือนโดนกวนประสาท ฉันเม้มปากแล้วโต้กลับ

Alinda : ก็ใช่ ยังไม่นอน มีปัญหาอะไรกับเรา ?

Harlan : ทำไม อยากให้มี ?

Alinda : งั้นก็ราตรีสวัสดิ์

Harlan : ยังไม่ง่วง

Alinda : แต่เราง่วงมาก

ฉันชักสีหน้าใส่มือถือประหนึ่งว่าคนกวนยืนอยู่ตรงหน้า ตัวเองไม่ง่วงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันงั้นเหรอ หรือเหงาจัดเลยฆ่าเวลาด้วยการหาเรื่องป่วนคนอื่น

Harlan : งั้นเดี๋ยวโทรหา เธอรับสายด้วยแล้วกัน

Alinda : เดี๋ยว ๆ

Harlan : อือ

Alinda : ปืน!

ฉันถึงกับเหวอ จับต้นชนปลายไม่ถูกกันเลยทีเดียวกับคำสั่งบวกความเอาแต่ใจนี้ของผู้ชายคนนั้น คือบอกว่าจะโทรหาเขาก็โทรมาทันทีทันใด ไม่ให้ฉันตั้งรับเลย แล้วไม่โทรธรรมดาด้วยนะ โทรมาเป็นวิดิโอไปอีกจ้า เหอะ! ไอ้เรื่องสภาพหน้าสดพร้อมรบฉันไม่แคร์อยู่แล้ว เพราะมันไม่ได้โทรมถึงขนาดโชว์ใครไม่ได้ ที่สงสัยคือต้องการจะเล่นตลกอะไรกับฉันงั้นเหรอ

ฉันขบริมฝีปากเบา ๆ ใช้ความคิดอย่างหนัก

ถ้ากดตัดสายทิ้งจะเป็นอะไรไหม

 เสียมารยาทรึเปล่า

เราไม่ได้สนิทกัน ทำแบบนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ

ฉันคิดไปสารพัดอะ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L คำว่าดีที่สุดของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน (2)

    “แฟนยัยพิมพ์เขาเป็นลูกชายเจ้าของร้านทอง ตามจีบยัยพิมพ์อยู่นานกว่าแม่ลูกสาวฉันจะยอมใจอ่อนตกลงปลงใจคบหาด้วย ไอ้ตอนเรียนมหา’ลัยน่ะไม่เคยมีแฟนอย่างใครเขาหรอก” ปากป้าณีพูดกับป้าหมอนคนที่แกกำลังเม้าท์ด้วย ทว่าปรายตามองมาทางฉันที่นั่งโต๊ะติดกัน ประโยคต้นพูดอวยลูกสาวตัวเอง ประโยคหลังนี่กระทบกระเทียบ นี่แหละนิสัยป้าฉัน ซึ่งก็คือลูกพี่ลูกน้องของพ่อตอนนี้ขั้นตอนการทำบุญเลี้ยงพระแล้วผ่านพ้นไปแล้ว ทีนี้ก็ถึงคราวรับประทานอาหารร่วมกัน ป้าณีแกสั่งโต๊ะจีนมาหกสิบโต๊ะ อันนี้ทราบจากแม่ พี่พิมพ์วันนี้แต่งตัวสวยจัดเต็ม ข้างกายมีแฟนหนุ่มซึ่งได้รับการชื่นชมจากป้าณีไม่ขาดตามติดไม่ห่าง“โชคดีของยัยพิมพ์มันแล้วณีเอ๊ย แต่จะว่าไปแล้วลูกหลานตระกูลเธอได้แฟนหน้าตาดีกันทั้งนั้น” ป้าหมอนเอ่ยขึ้นมา ไม่ต้องคอยเงี่ยหูฟังฉันก็ได้ยินแม้ว่าเสียงดนตรีในงานจะดัง “อย่างแฟนของยัยหนูพริกหวานนั่นก็ดูดีเชียว ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฐานะทางบ้านคงไม่ธรรมดา ผิวพรรณงี้ผุดผ่อง หน้าหล่อยังกับพระเอกละครแน่ะ ได้ยินใครว่าขับรถราคาหลายล้านเลยนะ”“แฟนยัยพิมพ์ก็เปลี่ยนรถขับเป็นว่าเล่น เอาเถอะยังไงฉันขอตัวไปคุยกับแขกคนอื่นต่อแล้วกันนะหมอน”“ป้าณีแก

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L คำว่าดีที่สุดของแต่ละคนนั้นไม่เท่ากัน

    “แฟนปืนสวยจัง”ลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้านประโยคแรกที่ได้ยินก็ทำฉันยิ้มกว้าง วางมือลงบนฝ่ามือแกร่งที่ยื่นออกมารอรับ ริมฝีปากสวยแนบจูบลงบนหลังมือฉันด้วยสัมผัสทะนุถนอม ก่อนเขาจะรวบเอวฉันเข้าไปกอดแนบอก“แฟนเค้าก็หล่อมากกกก” ลากเสียงพลางคล้องแขนโอบรอบลำคอแกร่ง โน้มคนตัวสูงให้ก้มต่ำลงมาหา จูบหนัก ๆ ที่แก้มนุ่มซึ่งนุ่มน้อยกว่าฉันนิดนึง ก่อนจะเกยคางกับแผ่นอกแข็ง ๆ แหงนคอมองดวงตาลุ่มลึกที่แสนอบอุ่น“ชักไม่อยากให้ดื้อไปออกงานแล้วสิ หรือเราจะไม่ไปดี” ปืนพึมพำ จูบเปลือกตาฉันตามด้วยจมูก แก้มทั้งสองข้าง และมาหยุดที่ริมฝีปาก“เปลี่ยนใจมานอนกอดกันอยู่บ้านแทนเถอะค่ะ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันปืนคิดถึงกอดอุ่น ๆ ของดื้อ” แล้วเขาก็จูบจุ๊บปากฉันติด ๆ กันจนฉันหลุดเสียงหัวเราะ คิดถึงส่วนหนึ่ง หวงก็ส่วนหนึ่งแหละอาการนี้อะ หลังกลับจากบ้านสวนปืนฉันก็เอ้อระเหยอยู่ในกรุงเทพฯ ต่ออีกสามวัน แล้วถึงได้กลับมาบ้าน ตอนมาปืนก็มาส่งนี่แหละ แต่เขาจะมาขลุกตัวอยู่บ้านฉันลากยาวมันก็ไม่เหมาะ อีกอย่างเขาต้องช่วยงานพ่อกับแม่ด้วย เพราะใกล้สิ้นปีแบบนี้ทั้งร้านอาหาร และบริษัทต่างก็ยุ่งพอกัน เมื่อวานกว่าจะขับรถมาถึงที่บ้านฉันก็ปาเข้าไ

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L เพราะมีเธอ (3)

    ‘เกียร์วิศวฯ คือเกียร์แห่งความภาคภูมิใจ มีไว้เพื่อระลึกถึงความยากลำบากว่ากว่าจะได้มากูต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจมากแค่ไหน ส่วนเกียมัวคือเกียร์ที่กูก็ต้องพึงระลึกอยู่เหมือนกันว่าอย่าได้ทำอะไรให้เกียนี้ระคายเคืองเพราะอาจส่งผลถึงชีวิตกูได้’“ยิ้มอะไรคะดื้อ” เสียงทุ้มนุ่มถามข้างหู“คิดถึงเรื่องเกียร์อยู่ค่ะ” เงยหน้ายิ้ม แผ่นหลังพิงอกแกร่งสบาย“เกียร์เหรอคะ ดื้อหมายถึงเกียร์อะไร เกียร์ที่ปืนให้ดื้อเก็บรักษาเอาไว้ หรือปืนที่เกียมัว” เขาเขี่ยปลายจมูกฉัน ประโยคท้ายกระซิบด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“ก็ทั้งสองแหละ” ฉันยิ้มเต็มใบหน้า ปืนรัดแขนแน่นแสดงอาการมันเขี้ยวฉัน ถ้าไม่ติดว่าอยู่ต่อหน้าคนเยอะเขาคงจับฉันฟัดไปแล้ว ไม่ทำแค่หอมแก้มธรรมดาหรอก“นี่ ๆ ๆ ที่เราจะปาร์ตี้หมูกระทะกันเนี่ย มีของครบเหรอ”“เออว่ะ ถ้าแจนไม่ทักคงไม่มีใครคิด” เป้ขมวดคิ้ว เท้าเอว“ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงคืนนี้ก็ได้กิน”“พูดแบบนี้หมายความว่ามึงเตรียมไว้แล้วเหรอวะไอ้ปืน”“อือ”สรุปได้ว่าก่อนมาปืนให้คนงานช่วยเตรียมซื้อเสบียงไว้รอท่าพวกเราอยู่ก่อนแล้ว เหมือนเขารู้อะว่าความต้องการของทุกคนคืออะไร รางวัลที่เขาสมควรได้ฉันเลยจัดไปชุดใหญ่ หอมแก้มเน้

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L เพราะมีเธอ (2)

    เราใช้เวลากินข้าวกันประมาณครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นฉันก็ไล่ปืนให้ไปนั่งดูทีวี ส่วนฉันก็ทำหน้าที่เก็บกวาดโต๊ะอาหารแล้วถึงนำจานชามทั้งหมดมาล้างทำความสะอาด เสร็จจากในครัวฉันก็แวบมาดูปืนแป๊บหนึ่ง เห็นเขานั่งดูหนังเงียบ ๆ ฉันก็ยิ้มพอใจก่อนจะหมุนตัวเดินมาทางห้องนอน อาบน้ำอีกสักรอบ คืนความสดชื่นให้ร่างกาย“ถึงว่าทำไมหายมานาน”เท้าพลันชะงักเมื่อได้ยินเสียงเอื่อยเฉื่อยทักขึ้นมา ฉันคลี่ยิ้มแล้วเดินตรงมาที่เตียง แขนยาว ๆ ข้างหนึ่งเด่ออกรอท่าให้ฉันถลาเข้ามาอยู่ในวงแขน ส่วนอีกข้างกำมือถือฉันไว้ ระหว่างเราไม่มีความลับต่อกัน ใครจะใช้ของใครจึงไม่ใช่ปัญหา เขาเล่นของฉัน ฉันเล่นของเขา หยิบผิดหยิบถูกสลับเครื่องกันประจำเพราะตอนนี้ เราใช้โทรศัพท์รุ่นเดียวกัน สีเดียวกัน ซึ่งเรื่องนี้ก็ความคิดปืนอีกแหละ เงินเขาด้วย“นึกว่าจะได้นอนหลับสบายบนเตียงคนเดียวซะอีก” แสร้งบ่นทว่าก็ทิ้งตัวลงนอนซบอกอุ่น ๆ ที่ช่วงหลังมานี้ฉันใช้มันนอนต่างหมอนเป็นประจำ“คิดว่าจะได้นอนหลับสบายจริง ๆ เหรอคะคนสวย” ถามเสียงเจ้าเล่ห์ก่อนจะงับแก้มฉันไปคำใหญ่ และดูดจนเกิดเสียงดังบ๊วบ ชอบเล่นอะไรแบบเนี้ย “ตอนอาบน้ำใหม่ ๆ นี่น่ากินนักแหละ” คราวนี้

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   S P E C I A L เพราะมีเธอ

    ฉันกลั้นหายใจขณะเปิดและปิดประตู ก่อนจะเดินย่องเบา ลงน้ำหนักแค่ปลายเท้าเข้ามาในห้องนอนกว้าง ร่างสูงเปลือยท่อนบนอวดแผ่นหลังขาวจั๊วะของผู้เป็นเจ้าของพื้นที่ที่กำลังนอนคว่ำหน้า ไม่รู้สึกรู้สากับอุณหภูมิที่เปิดเอาไว้เย็นจัด ฉันกัดริมฝีปากพลางอมยิ้ม คลานเข่าขึ้นมานั่งทับขาอยู่บนเตียง ใช้นิ้วชี้จิ้มสะกิดจึก ๆ บริเวณเหนือขอบกางเกงนอนขายาวก็ยังไม่ขยับจึงตัดสินใจเหยียดขาข้างขวาตวัดคร่อมสะโพกสอบก่อนจะพาตัวเองปีนขึ้นมานอนทับเรือนกายแข็งแรง แกล้งเป่าลมเข้าไปในหูสะอาด ปลุกคนนอนตื่นสายให้ตื่นจากการนอนหลับฝันดี“ปืนนนนน”“อือ”“ตื่นได้แล้วค่ะ ตอนนี้จะเที่ยงแล้วนะคะ”พรึ่บ“ว้าย” กรีดเสียงร้องด้วยความตกใจ ปืนพลิกตัวทีเดียวฉันก็ตกอยู่ใต้ร่างในอ้อมแขนเขา ทิ้งน้ำหนักตัวกว่าเจ็ดสิบกิโลกรัมให้ฉันเป็นคนแบกรับเอาไว้“แฟนปืนตัวหอมจังค่ะ” เสียงแหบแห้งของคนเพิ่งตื่นงึมงำ จมูกกับปากคลอเคลียอยู่ตรงซอกคอ ฉันแทรกนิ้วเข้าไปซุกในเส้นผมนุ่มลื่น สิ่งที่โปรดปรานอีกอย่างหนึ่งของฉันคือการได้เล่นผมเขา แล้วเขาเองก็ชอบที่ฉันหมั่นนวดคลึงหนังศีรษะ ช่วยกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดให้ ผู้ชายหลายคนอาจจะถือ ไม่ปลื้มที่แฟนเล่นหัวแต่ส

  • Theory ล้อมรัก ละลายใจ   บทส่งท้าย ผมรักลูกสาวคุณพ่อคุณแม่ครับ (3)

    หลังจากกินอิ่มเราก็หอบหิ้วของฝากมาให้พ่อกับแม่ ปืนเขาคอยถามตลอดว่าเอาอันนั้นไหม พ่อจะกินไหม แม่จะชอบรึเปล่า แล้วเขาก็เข้ากันได้ดีกับน้องชายฉันมาก ๆ ฉันดีใจนะ ดีใจมากเลยล่ะที่การคบกันของเราสองคนไม่ได้นำพาความหนักใจให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพื่อนฉันหลาย ๆ คนเจอปัญหาครอบครัวแฟนไม่ปลื้ม เข้ากับใครคนใดคนหนึ่งไม่ได้ เคยคิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าวันใดวันหนึ่งฉันต้องเจอกับสถานการณ์แบบนั้นจะทำยังไง ซึ่งมันก็ไม่ได้คำตอบ เพราะเรายังไม่เจอ จนวันนี้ฉันมีแฟน และปัญหานั้นฉันกับปืนไม่มี จึงบอกได้เลยว่ามันคือความโชคดีของเรา “แอบคิดถึงผู้ชายคนไหนรึเปล่าคะดื้อถึงได้ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่” “อื้อ” “อื้อนี่คือไรดื้อ” “ก็คิดไง” “ว่าไงนะ!” “คิดถึงปืน” ยิ้มอ้อนปืนก่อนเอนหัวพิงไหล่เขาอย่างออดอ้อน “คิดถึงปืนในแง่ไหนเล่าให้ฟังหน่อย พูดดีมีรางวัล พูดไม่ดีต้องโดนทำโทษ” ฉันอมยิ้ม ปืนยกมือขึ้นลูบผม ได้ยินเสียงสูดดมแถวข้างขมับแล้วพึมพำว่า “หอม” “คิดว่าเค้าโชคดีจังที่ได้เจอกับเธอ และที่โชคดีไม่แพ้กันคือครอบครัวของเรารักและเอ็นดูเรา” มุ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status