MasukShare
คนที่ตามหายังคงหายตัว
Terakhir Diperbarui:
2025-06-07 11:25:27บลูสะดุ้งเฮือกพร้อมกับลุกออกจากโซฟาเหมือนก้นติดสปริง เขาถลึงตามองเพื่อน ถ้าหากพ่นไฟได้คงทำไปแล้ว หญิงสาวยิ้มมุมปากแล้วโน้มคอเล็กน้อย เด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนยังคงเกาะขอบที่นั่งในท่าเดิม ดวงตาสีน้ำเงินเข้มมองจุดที่บลูเอนหลังเมื่อครู่
“ยัยนี่อยู่ห้องเธอตั้งแต่เมื่อไร”
เดสซิเรยิ้มกว้าง
“ฉันนอนไม่หลับ” เด็กสาวตอบ “ทะเลาะกับไมเคิล เขาโมโหก็เลยกลับห้องตัวเอง (หันมาเผชิญหน้ากับเขา) ฉันพยายามแล้วนะ แต่นอนไม่หลับจริง ๆ ก็เลยขอมานอนกับเดส”
ชายหนุ่มก่นด่าเพื่อน ทำปากขมุบขมิบให้รู้ ยัยบ้าเอ๊ย ที่เธอไม่นอนกับเขาเพราะมีเด็กคนนี้อยู่ในห้องต่างหาก พอเห็นสีหน้าพึงพอใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายตกใจแล้ว บลูจึงเผยอยิ้มชั่วร้ายให้เพื่อนสาวเป็นการตอบโต้ เล่นงี้ใช่มะ ได้ “ดีสิ” เขาหย่อนก้นลงไปใหม่ เขยิบตัวกระซิบข้างหูเด็กสาว “ถ้านอนไม่หลับ มาห้องฉันก็ได้ หรืออยากให้ฉันไปห้องเธอล่ะ”
เดสซิเรถีบขาเขาอย่างแรง “เด็ก เด็ก เด็ก” ปากย้ำ
ทว่าผู้ถูกถามมองเขากลับ แววตานั้นยากจะเดาออก แต่มันไม่ใช่การ
Bab terbaru
Undisclosure ลังเล
น้องชายเลิกคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร “อะไรวะ นี่ฉันยังไม่เข้าใจเลยว่าพวกเขานึกอะไรถึงอยากดูแลสุขภาพพวกเราเอาตอนนี้”บลูส่ายหัว “ยัยลูควบคุมสัตว์ได้ไง ไอ้โง่”“มันถึงขนาดต้องกำจัดเลยเหรอวะ คิดว่ากำจัดได้หมดเหรอ” เอมอนยังทำหน้าไม่เชื่อ “ลู ยังชอบควบคุมแมลงสาบจิ้งจกเหรอวะ”“คงไม่ขนาดนั้น” เขานึกถึงตอนเจอเฟร็ดแถวกำแพงข้ามเขตราซา “แต่คงกันไว้ก่อน” ถ้าเธอคุมสัตว์เล็กสัตว์น้อยได้ทุกตัว คงเห็นอักษรบนกำแพง ไม่ต้องให้เจ้าลูกไล่หัวแดงคอยหาหรอก เขาพยักหน้าให้กับตัวเอง พลังของกลุ่มเสี่ยงยังมีขีดจำกัดอยู่ทั้งสองไม่รู้ว่าพวกเขาใช้อุปกรณ์ใด แต่จำนวนหนูในตึกตายหลายสิบตัว ยังไม่รวมแมลงสาบหลายร้อยตัว ไหนยังจะจิ้งจก ยุง แมลงอะไรก็ไม่รู้ที่เขาไม่รู้จัก ทีมกำจัดสัตว์เฉพาะกิจทยอยขนซากสัตว์ที่กำจัดไปแล้ว เห็นทีเกิดอาการคลื่นเหียนจนต้องเดินหนีปล่อยให้พวกนั้นยุ่มย่ามในตึกตามสบายข้างถนนตรงข้ามกับทางออกจากศูนย์ฝึก ประตูยังคงปิดสนิท ไม่มีประชากรกลุ่มใหม่ออกมา ชายหนุ่มทิ้งบุหรี่ม
Undisclosure การเคลื่อนไหวของทางการ
ถ้าเป็นคนอื่นคงเดาว่ารายชื่อสูญหายคือติดเชื้อและถูกกำจัดไปก่อนแล้ว แต่...เพราะข้อความนั้น เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งนอกกำแพง สุดท้ายชายหนุ่มถอนหายใจ มีบางสิ่งพยายามทำให้เขาคล้อยตามเอมอน บลูแอบยอมรับในใจว่าทฤษฎีของเซนอาจเป็นไปได้ แต่เขาไม่มีวันยอมให้น้องชายและเพื่อนทั้งกลุ่มตบเท้าเดินตรงไปหากับดักเด็ดขาด ด้านนอกกำแพงอาจเป็นป่าทิ้งร้าง อย่างน้อยอยู่ในนี้ก็ยังกินอิ่มนอนหลับ แล้วไหนจะยังสัตว์ประหลาดอีก ถ้าข้างนอกมีสัตว์นรกเหมือนด่านทดลองคอยกำจัดคนที่หนีออกไปได้เล่า บลูเข็ดขยาดกับการเอาชีวิตรอดแบบนั้น แม้มันผ่านมาห้าปี เขาไม่เคยอยากกลับไปอีก“เฮ้ย” มือหนึ่งโผล่ออกมาจากกำแพง แขนข้างซ้ายกางออกเพื่อกันเด็กสาวให้หลบมาอยู่ข้างหลัง ทั้งสองมองมือดังกล่าวเลื่อนออกมาเรื่อย ๆ จนเห็นทั้งตัว ถ้าหากไม่คุ้นเคยกับคนจำพวกนี้ เขาคงหัวใจวายเป็นแน่ เด็กหนุ่มผมสีแดงร่างสูงเก้งก้างยืดตัวขึ้นเมื่อเท้าแตะพื้น เผยให้เห็นแขนขาอันยาวเหยียด “เฟร็ด! แกเข้าไปทำอะไรในราซาวะ” ได้ยินที่พวกเราคุยกันหรือเปล่านะ“แค่อยากเข้าไปดู” ผู้ที่เพิ่งออกมาตอบ “พวกนั้นรู้เร
Undisclosure คนที่ตามหายังคงหายตัว
บลูสะดุ้งเฮือกพร้อมกับลุกออกจากโซฟาเหมือนก้นติดสปริง เขาถลึงตามองเพื่อน ถ้าหากพ่นไฟได้คงทำไปแล้ว หญิงสาวยิ้มมุมปากแล้วโน้มคอเล็กน้อย เด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนยังคงเกาะขอบที่นั่งในท่าเดิม ดวงตาสีน้ำเงินเข้มมองจุดที่บลูเอนหลังเมื่อครู่“ยัยนี่อยู่ห้องเธอตั้งแต่เมื่อไร”เดสซิเรยิ้มกว้าง“ฉันนอนไม่หลับ” เด็กสาวตอบ “ทะเลาะกับไมเคิล เขาโมโหก็เลยกลับห้องตัวเอง (หันมาเผชิญหน้ากับเขา) ฉันพยายามแล้วนะ แต่นอนไม่หลับจริง ๆ ก็เลยขอมานอนกับเดส”ชายหนุ่มก่นด่าเพื่อน ทำปากขมุบขมิบให้รู้ ยัยบ้าเอ๊ย ที่เธอไม่นอนกับเขาเพราะมีเด็กคนนี้อยู่ในห้องต่างหาก พอเห็นสีหน้าพึงพอใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายตกใจแล้ว บลูจึงเผยอยิ้มชั่วร้ายให้เพื่อนสาวเป็นการตอบโต้ เล่นงี้ใช่มะ ได้ “ดีสิ” เขาหย่อนก้นลงไปใหม่ เขยิบตัวกระซิบข้างหูเด็กสาว “ถ้านอนไม่หลับ มาห้องฉันก็ได้ หรืออยากให้ฉันไปห้องเธอล่ะ”เดสซิเรถีบขาเขาอย่างแรง “เด็ก เด็ก เด็ก” ปากย้ำทว่าผู้ถูกถามมองเขากลับ แววตานั้นยากจะเดาออก แต่มันไม่ใช่การ
Undisclosure ฝันของบลู
ตามทางน้ำไปตัวอักษรดังกล่าวลอยออกจากกำแพงราวกับเวทมนตร์ปลุกมัน ลอยจนแทบประชิดติดใบหน้า เวลาเดียวกับที่สิ่งมีชีวิตนับพันร้องจี๊ดระริกระรี้พัวพัน เขาพยายามหนีแต่ไม่อาจหลุดพ้นกองกำลังจิ๋วที่พร้อมใจกันรุมกินขา เขาพยายามวิ่งหนีแต่มีอันต้องล้มลุกคลุกคลานทุกครั้ง มือทั้งสองข้างปัดป่ายจนจับเท้าเปล่าของผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อเงยหน้าจึงเห็นดวงตาสีน้ำตาลเข้มจนเกือบดำสนิท มันเย็นชาไร้ชีวิตยิ่งกว่ามนุษย์เหล็กตนใด ดวงตาที่ปราศจากแววและนิ่งรับกับวงหน้าขาวนวลของลู ส่งไอเย็นจนขนลุกชัน ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย “ทำไมนายเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว” หล่อนเตะเข้าสีข้าง พอบลูจะหนีกลับพบว่าแขนทั้งสองข้างถูกมัดจับขึงกับขื่อ“เฮ้ย พวกแก ยืนบื้อทำซากอะไร ช่วยฉันดิวะ” แต่เอมอนกับริงโก้ไม่ขยับแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม สายตากลับแสดงออกว่าสมน้ำหน้า ยังมีเพียซ โอลิแวน และเดสซิเรที่พร้อมใจกันส่ายหน้าเอือมระอา ไม่มีใครยื่นมือเข้าช่วยสักคน ยิ่งไปกว่านั้น “เห็นแก่ตัว” เพียซปาก้อนหินใส่ บลูเบี่ยงตัวหลบจนข้อเท้าพลิกแต่ไม่ล้มเพราะเชือกมัด
Undisclosure หลง
เทสซ่าชะโงกหน้ามาแล้วพูดบางสิ่ง“อะไรนะ” เขาตะโกน ลมแรงและเครื่องยนต์ของยานที่อยู่บนหัวเสียงดังมาก“พวกเขารู้” เธอเพิ่มเสียงไมเคิลตะโกนอีกครั้ง “เรื่องอะไร”“ที่หลายกลุ่มนัดประชุมกัน”ป้องกันจลาจลแบบในราซาหรือส่วนใหญ่หัวเสีย เพราะการประลองเป็นกิจกรรมเดียวที่ทำให้อะดรีนาลีนวิ่งพล่านโดยไม่ต้องเสียแรงเสี่ยงตายเหมือนเล่นเควส และที่สำคัญ ถ้าหากชนะพนันยังได้ชิปจำนวนมาก มันเป็นประเพณีของที่นี่ไปแล้ว หากยกเลิกก็เหมือนกันสูบวิญญาณของคนในนี้ไปด้วย แม้เขาไม่ได้หลงใหลหรือติดพนันที่นี่ แต่อย่างน้อยมันทำให้รู้สึกว่าหากเบื่อหน่ายก็ยังมีสถานที่ให้ปลดปล่อย“ไม่ได้ พวกเราไม่ยอม”หลายคนแสดงอาการปีกกล้าขาแข็งได้ไม่นานก็ต้องอ่อนลงเมื่อยานลดระดับลงจนแทบยืนไม่อยู่ พวกไมเคิลเดินออกห่างจากลานให้เร็วที่สุด ไม่มีใครอยากต่อสู้หรือโดนจับไปเหมือนอีกสามคนที่ยังถูกขังอยู่ท่ามกลางแสงไฟที่พุ่มไม้บดบัง ทั้งหมดเดินไปตามท้องถนนเขตนอร์ธ พวกเทสซ่าขอตัวกลับเครสเตอร์พร้อมอเล็กซ์
Undisclosure ข้อจำกัด
บรรยากาศไม่เหมาะนั่งกินดื่ม ทั้งหมดจึงข้ามเขตไปยังนอร์ธเพื่อดูการประลอง เทสซ่าปิดปากเงียบ ไม่ชวนคุยเหมือนทุกที คงเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นผู้คนมากมายเดินเบียดเสียดจอแจ ผู้ไม่ชอบเข้าใกล้คนนอกอย่างไมเคิลเดินห่อตัวลีบแม้ขนาบด้วยสองอเล็กซ์ ยังไม่มีใครเข้าใกล้ลานเพราะต้องผ่านขั้นตอนลงทะเบียนแต้มพนันเสียก่อน เขาเพิ่งรู้ว่ากรรมการจะคอยสอบถามคนที่หาคนเสนอตัวลงเวทีก่อนเสมอเพื่อให้แน่ใจว่าวันนั้นจะมีผู้กล้าลงแข่ง เพราะพวกเขาชวนไมเคิลกับอเล็กซ์ให้ลองสู้ดู แต่อเล็กซ์ปฏิเสธเพราะรู้กฎว่ากลุ่มเสี่ยงห้ามใช้พลัง ดังนั้นถ้าเทียบกับกลุ่มต้องสงสัยบางคนแล้ว เมื่อปราศจากพลัง พวกเขาไม่ได้มีฝีมือเท่าไร ทว่าไมเคิลลังเลเพราะอยากลองสู้ และเขาคิดว่าจะชนะไม่ยากอย่างไรก็ตาม เขาโดนทักเรื่องกำลังที่มากกว่ามนุษย์ปกติรวมทั้งความเร็ว ในเมื่อโตมาพร้อมกับความพิเศษ เขาไม่รู้ว่าจะลดมันลงได้อย่างไร ในเมื่อทุกหมัดออกมาตามธรรมชาติ ผู้ดูแลลานประลองจดรายละเอียดแล้วส่ายหน้า “ถ้ามีกลุ่มเสี่ยงเป็นคู่แข่ง ฉันจะเสนออีกที ยกเว้นแต่พวกนายอยากลองสู้กันเอง” อเล็กซ์ส่ายหน้าปฏิเสธอีกครั้ง ชายคนดังกล่าวจึ
Anda juga akan menyukai
วิธีการเป็นผู้รอดชีวิตจาก 13 กฎเหล็กของอควาเรียมต้องห้าม
หลูซื่อเต๋อ40 Dibacaพระจันทร์หวามรักข้ามมิติ
บุปผารัญจวน420 Dibacaไข่มุกหมื่นปรารถนา
เพลงมีนา3.2K Dibacaปีศาจสาวและเหล่าฮาเร็มของนาง
ซูเมี่ยวหลิง633 Dibacaเมื่อฉันเข้ามาในนิยายที่ฉันอ่านจบแล้ว ชีวิตของฉันก็หวานหมูสิ
ฝากรักไว้ที่ปลายฟ้า671 Dibacaการสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ
รสผลไม้1.4K Dibacaบุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง
มายารัตติกาล6.7K Dibacaคำสาปบัญชารัก...The Love of Aamands
ดวงดาหลา สรีสามัญ คมงิ้วเริงรำ224 Dibaca
