Share

นทีฉ่ำ [1]

last update Last Updated: 2025-06-05 15:30:47

“ยังไงก็ฝากฝึกลูกสาว หัดว่ายน้ำด้วยนะคะ” คุณแม่วัยสามสิบเศษ เห็นว่า ลูกสาวอายุเกือบจะสิบขวบแล้ว ยังว่ายน้ำไม่เป็น จึงพามาหัดว่ายน้ำที่สระว่ายน้ำ กับครูฝึกชาวต่างชาติ ซึ่งเกษียณทหารเรือมาแล้ว

“ได้เลยค่ะ ฝึกกับครูสอนว่ายน้ำของเรา ลูกสาวของคุณว่ายน้ำเป็นแน่นอนค่ะ” พนักงานต้อนรับ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ พร้อมกับดูแลลูกค้า แนะนำให้ลูกสาวของลูกค้า เริ่มไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ สวมหมวกเก็บผม เพื่อเตรียมตัวเริ่มหัดว่ายน้ำได้แล้ว

“ขอบคุณค่ะ” เด็กหญิงยิ้มแย้มดีใจ จะได้ลงเล่นน้ำเสียที หลังจากอยากไปเที่ยวทะเลมากๆ แต่ดันว่ายน้ำไม่เป็น จึงรบเร้าแม่ให้มาหัดว่ายน้ำเป็นผลสำเร็จ

“ตั้งใจหัดว่ายน้ำเก่งๆ นะ แม่จะพา ฟ้าใส ไปเที่ยวอันดามันนะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เด็กสาวตั้งใจจะหัดว่ายน้ำอย่างเต็มที่

******

ด้วยยศกัปตัน ดีแลนด์ เคยผ่านสงครามมาพอสมควร ชีวิตหลังเกษียญทหาร ทำให้เขาได้รับบำเน็ญบำนาญเพื่อดูแลตัวเองในบั้นปลายชีวิต ชายชาวต่างชาติ จึงย้ายที่พำนักในต่างแดน ย้ายมาอาศัยในเมืองไทย

พร้อมใช้วิชาชีพทางทหาร มาเป็น “ครูสอนว่ายน้ำ” ให้ผู้คนที่นี่

เนื่องด้วย ดีแลนด์มาอยู่ที่นี่แรกๆ เขาต้องหัดปรับตัวหลายๆ อย่าง เพื่อสื่อสาร กิน อยู่ อาศัย รวมไปถึง เคยมีเมียเป็นคนไทย ทำให้เขาพูดภาษาไทยได้บ้างแล้ว... แต่ในเมื่อชีวิตของเขาเริ่มมีอายุมากขึ้น คิดว่าการมีเมียแก่ๆ คงไม่ทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย

ดีแลนด์เจอแต่หญิงชาวไทยที่เอาแต่ แบมือขอเงิน บอกว่าต้องออกไปช้อปปิ้งตลอดเวลา เขาไม่ได้คิดจะเอาเงินเกษียญของตัวเองมาให้คนอื่นใช้ ที่ได้แต่ถ่างขาแล้วขอเงิน

ชายต่างชาติตัดสินใจย้ายห้องหนีเมียคนไทย แล้วหาที่อยู่ใหม่ มันเป็นคอนโดใหญ่ส่วนตัว สำหรับตัวเองพักอาศัยเพียงลำพัง...

ที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัย อีกทั้งมีสระว่ายน้ำบริการ ทำให้เขาสามารถฝึกฝนออกกำลังกายได้ทุกๆ วัน พร้อมๆ กับทำงานเป็นครูสอนว่ายน้ำในคอนโดนี้ได้เลย

******

ฟ้าใสกับแม่ รู้จักคอนโดแถวนี้ได้ เพราะบ้านอยู่ไม่ไกลมากนัก เนื่องจากเห็นประกาศมีสระว่ายน้ำบริการ ทำให้แม่ของเธอตัดสินใจ พาฟ้าใสมาหัดว่ายน้ำที่นี่เป็นครั้งแรก... จากนั้น แม่ของเธอจึงขอดูการเล่าเรียนของเธอเป็นครั้งแรก

“สวัสดีครับ ทุกๆ คน มีใครว่ายน้ำเป็นบ้าง ยกมือขึ้น!!” ดีแลนด์กล่าวถามด้วยน้ำเสียงร่าเริง บางคนยกมือขึ้น ฟ้าใสยังไม่ยกมือ แววตาเธอมองเขาอย่างชื่นชม ที่เป็นชายต่างชาติ ผมบลอนด์ตาสีน้ำตาล ค่อนข้างมีอายุ น้ำเสียงใจดีมาก

“ใครว่ายน้ำไม่เป็นบ้าง ยกมือขึ้น!!!” เขาถามอีกประโยค ทำให้มีฟ้าใสยกมือเพียงคนเดียว เพื่อนๆ ร่วมชั้นคอร์สว่ายน้ำ ถึงกับหัวเราะเยาะเธอ ที่โตจนป่านนี้แล้ว ยังว่ายน้ำไม่เป็นอีก

“หัวเราะอะไร!!! คนที่ว่ายน้ำเป็นแล้ว โดดน้ำลงไป ลอยตัวสิบนาที ฟรีสไตล์ 5 รอบ ปฏิบัติ!!!” เขากล่าวจบ ยกนกหวีดขึ้นเป่า ส่งสัญญาณให้นร.ที่ว่ายน้ำเป็นแล้ว ให้กระโดดเตรียมตัวว่ายน้ำตามคำสั่งทันที...

ทำให้สายตาของฟ้าใส เบิกกว้างและรู้สึกว่า คนฝึกคนนี้ต้องฝึกให้เธอว่ายน้ำเก่งได้เร็วแน่นอน...

ลินดา แม่ของ ฟ้าใสเห็นชายต่างชาติแล้วรู้สึกอยากคุยด้วย เรื่องฝากลูกสาวหัดว่ายน้ำ เธอเดินเข้าไปทักทายระหว่างที่ เขากำลังจะเดินไปหาฟ้าใส เพื่อคุยกันสักเล็กน้อย

“ครูฝึกชื่ออะไรคะ?”

“ดีแลนด์ครับ คุณคงเป็นคุณแม่ของน้องคนนี้?” เขาถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอารมณ์ ในขณะที่เสียงภายในสระว่ายน้ำ กำลังดังกระหน่ำซู่ซ่า จากเสียงของนร.ของเขากำลังทำตามคำสั่งให้ว่ายน้ำฟรีสไตล์ 5 รอบ

“ฝากสอนน้องด้วยนะคะ ยังอ่อนหัดอยู่ ถ้าไม่ว่าอะไร อีกชม.จะกลับมารับนะคะ” ลินดาคิดว่าฝากเขาได้แน่นอน คนเยอะแยะในสระว่ายน้ำขนาดนี้ คงปล่อยให้ฟ้าใสตั้งใจเรียนได้

“ได้ครับ!” เขายิ้มแย้ม พร้อมกับเริ่มให้ฟ้าใส หัดวอร์มร่างกาย ด้วยการยืนตรง ยืดแขน ยืดขา ด้วยชุดว่ายน้ำวันพีชสุภาพ เด็กสาวยังไม่ได้รับอนุญาตให้ลงสระ เลยทำให้เธอรู้สึกหน้าบึ้งไปหน่อย

******

ภายในใจฟ้าใสอยากลงเล่นน้ำเย็นๆ มาก ให้มายืนขอบสระนานๆ เธอก็เมื่อยและเบื่อมาก เวลานั้นเองที่ครูฝึกเห็น แอบอมยิ้มที่เด็กสาวอยากพยายามว่ายน้ำเป็นเร็วๆ เขาจึงบอกให้เธอเริ่มฝึกขั้นต่อไป

“โน้มตัวลง ยืดขาตรง ยืดแขนขึ้นเหนือหัว เริ่มแกว่งแขน... สองขาสลับกัน... ทำซ้ำๆ ...” มันเป็นการยืนฟรีสไตล์บนบกไปก่อน ทำให้ฟ้าใสยิ่งเบื่อหนักเข้าไปอีก...

ในเวลานั้นเองที่ครูฝึกเข้ามายืนใกล้ๆ สายตาของฟ้าใส เห็นอะไรตุงๆ ในกางเกงครูฝึก ตอนเข้ามายืนชิดช่วงล่างใกล้รักแร้เธอ ฟ้าใสคิดว่า ครูฝึกต้องแอบซุกลูกบอลไว้ในกางเกงแน่ๆ ถึงไม่จมน้ำ

ช่วงนั้นเองที่ครูฝึกเดินเข้าไปข้างหลังฟ้าใส แล้วดันส่วนก้อนกลมๆ ร้อนๆ ใต้กางเกง ชนร่องก้นของเธอ พร้อมๆ กับดันก้นเธอเบาๆ แล้วใช้สองมือจับเรือนไหลฟ้าใสเอาไว้

“ยืดแขนมาข้างหลัง... ยืนตัวตรง...” เด็กสาวรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะเป็นครั้งแรกที่ถูกเนื้อตัวชายคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อ แถมไอ้ก้อนกลมๆ ใหญ่ๆ ดันร่องก้นเธอแนบชิด กระตุกแก้มก้นเธอบ่อยๆ รู้สึกวูบวาบแปลกๆ แต่เธอก็ยินยอมทำตามแต่โดยดี

“เอาล่ำ โน้มตัวลงไปข้างหน้าอีกครั้ง โค้งลงไป ยืดแขนแล้วแกว่งอีก!!!” ดีแลนด์ยังคงสอดก้อนเนื้อตัวเองใต้กางเกง แนบร่องก้นฟ้าใส ถูไถชิดร่อง สองมือหนาจับเอวแน่น เพื่อพยุงเธอมิให้โน้มตัวต่ำจนตกน้ำ

ท่านี้เขาเลยได้โอกาสใช้ใกล้ชิด ถูองคชาตใต้กางเกงแนบก้นเด็กสาว เนื้อเนียนนุ่มๆ ได้โดยไม่มีใครสงสัย ทุกคนยังคิดว่า เขาจับตัวเธอไว้ไม่ให้ตกน้ำ เด็กสาวยังคงแกว่งแขนไปเรื่อยๆ จนกว่าครูฝึกจะสั่งให้เธอหยุด

******

“เอาล่ะ...พอแค่นี้...” เขาสั่งหยุด เพราะถูไปถูมา เขารู้สึกว่าใต้กางเกงมันตุงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนขนลุกแล้ว ฟ้าใสรู้สึกเสียชาก้นวูบวาบไปหมด ยังรู้สึกว่ามีอะไรเปียกชื้นอีกด้วย...

“ลงมา!!” ดีแลนด์สั่งให้ฟ้าใส ลงน้ำในเขตน้ำตื้น เพื่อให้เธอหัดชินกับน้ำไว้ก่อน...

“ไม่เอาอ่ะ กลัวจมน้ำ!!” เด็กสาวกลัวจนไม่กล้าลงจากน้ำ อีกทั้งขาเริ่มจะก้าวไม่ออก ครูฝึกบอกว่า เขาจะช่วยเธออยู่ใกล้ๆ ทำให้ฟ้าใสวางใจในตัวเขา... เด็กสาวเห็นดังนั้นแล้วคิดว่าเขาจะต้องสอนเธอว่ายน้ำในน้ำ ลอยตัวหรือไม่ก็บอกเทคนิคดีๆ เธอจึงเริ่มกล้าที่จะลงมาว่ายน้ำทีละช้าๆ

ปลายเท้าเล็กๆ ค่อยๆ หย่อนลงมาช้าๆ และลงมายืนในน้ำได้ ความเย็นและเกลียวน้ำในสระ เริ่มทำให้ฟ้าใสมีความสุขขึ้นมาบ้าง

“ว่ายน้ำได้แล้วใช่มั๊ยคะ?” เธอถามด้วยอารามดีใจ แต่ดีแลนด์ยังบอกว่าไม่ได้ เขาว่า จะให้เธอหัดเกาะขอบสระ แล้วยืดขาตีน้ำ

“เกาะขอบสระ หัดกลั้นหายใจ ยืดตัวลอยน้ำ แล้วตีขาไวๆ” ดีแลนด์ยังคงใช้มือประคองหน้าท้องเธอใต้น้ำเอาไว้ เพื่อให้ ฟ้าใสหัดกลั้นหายใจ ขาตีน้ำรัวๆ ในเวลานั้นเองที่นร.คนอื่นๆ ว่ายน้ำเสร็จตามที่สั่ง... ดีแลนด์สั่งต่อไปอีก

“พวกเด็กเก่า!!! กรรเชียงอีก 5 รอบ ผีเสื้อ 5 รอบ ลอยตัว 15 นาที ปฏิบัติ!!!” ดีแลนด์ให้นร.ที่ว่ายน้ำเป็นทำตามที่สั่ง ในขณะที่เขากำลังสอนเด็กใหม่อย่างฟ้าใสให้เริ่มว่ายน้ำต่อไป...

ไม่มีใครเหลียวตามองดีแลนด์ เขาจึงสอดมืออีกข้าง เปลี่ยนไปรองร่างฟ้าใสใต้น้ำ แต่มิได้รองรับที่หน้าท้อง มือนั้นเลือนไปกุมหน้าอกแบนไข่ดาวของเธอเอาไว้ อีกมือเลื่อนต่ำลงไปใต้ร่องหัวโหนกกำลังอวบอูม เรียวนิ้วกดลึกสอดแหย่ลงใต้ระหว่างขาเด็กสาว

ทำให้ฟ้าใสเกือบสะดุดหายใจ ตกใจจนเผลอหยุดขาตีน้ำในเวลานั้นทันที... ไม่เคยรู้สึกวูบวาบอย่างนี้มาก่อน ไม่เคยถูกจับตรงส่วนสำคัญ และมันก็ดันเกิดมีอารมณ์แปลกๆ ในร่างกายของฟ้าใสขึ้นมา...

******

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Unsur - เสพอรรถรส   กลิ่นดิน [6] -จบ-

    “อ๊อกส์!!! อ๊อกส์!!! อึ๊ก!!! อ๊อกส์!!!” เป็นช่วงเวลาที่โฟมกำลังใช้ปากกลืนองคชาตให้ปู่เชยอยู่นั้น ปากเธอคาบของใหญ่ดำเข้มเอาไว้ และเรือนร่างช่วยล่างกำลังสั่นไหว เพราะแรงกระแทกจากลุงเด่น โดยมีลุงคำกำลังรอคิวคนต่อไปหญิงสาวกำลังสำลักน้ำตาเล็ด เมื่อแรงหัวบากกระทุ้งเข้าลิ้นไก่ ซอยรัวๆ เสียเธอไม่สามารถหุบปากลงได้ ท่อนองคชาตยาวใหญ่แน่นคับปาก และลุงเด่นกำลังซอยองคชาตอัดร่องเธอเสียฉ่ำใจ“หลานเคยนอนกับผู้ชายคนไหน บอกปู่ได้มั๊ย?” เขาแค่รู้สึกแปลกใจว่า หลานสาวยังไม่มีแฟน แต่กลับเคยของแบบนี้มาแล้ว เขาแค่รู้สึกอยากรู้ว่า เจ้าหนุ่มคนไหนกันที่แอบฟาดหลานสาวก่อนเขา“อื้อ!!!” โฟมจะตอบออกไปได้ยังไง ในเมื่อเธอกำลังใช้ปากรับของใหญ่จากปู่เชย สอดองคชาตลากยาวๆ แล้วกระแทกกลับเข้ามาจนเธอสำลักแทบอ๊อกส์อ้วกออกมากายบางๆ ช่วงล่างสั่นไหวระริ้วรัวกระเพื่อม เพราะลุงเด่นซอยกระแทกหลังอัดร่างหลานสาวจนเขาเสียวเกร็งขนลุกซู่ นี่ขนาดหลานสาวผ่านนอนกับผู้ชายมาแล้ว ยังคับรัดหนีบท่อนยาวๆ ของเขาได้ยกลำ เอ็นยังแข็งแรง ทำงานซอยโค้งงอนได้สวยงาม“เสร็จรึยัง...ล่ะช้าชะมัด” ลุงคำแอบบ่นเพราะยืนชักว่าวรอนานแล้ว ร่างคล้ำๆ สูงใหญ่ ทำให้โฟม

  • Unsur - เสพอรรถรส   กลิ่นดิน [5]

    โฟมกลับไปถึงร้านดอกไม้ โดนวนันท์เทศนายับชนิดไม่ต้องมีคำพูดใดแก้ตัว โฟมยอมรับว่าเธอกลับมาช้า แต่ไม่อยากบอกว่าโดนวางยาจนกระทั่งได้อึ๊บชายถึงสองคนพร้อมกัน เกรงว่าน้าจะทำใจยอมรับไม่ได้ เนื่องจากเธอได้ค่าเสียเวลามาห้าพันต่อชายสองคนโอนเงินเข้าบัญชี เพื่อจบเรื่องแจ้งความวนันท์ดุด่าโฟมจบเธอกลับร้องไห้ เพราะความเป็นห่วง เกรงว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับเธอ น้าสาวเดินเข้าไปสวมกอดโฟมปลอบใจว่าเธอเป็นห่วงโฟมมากแค่ไหน ทำให้หลานสาวรู้สึกผิดที่ทำให้เธอร้องไห้แบบนั้น“น้าคะ หนูขอโทษ” โฟมไม่รู้จะอธิบายให้วนันท์เข้าใจยังไง เพราะเกรงว่าเธอจะโกรธโฟมมากกว่าเก่า จึงไม่กล้าเล่าเรื่อง โดนเจ้าบ่าวให้ทิป และเพื่อนวางยาจนเสียตัวนานนับชม.“น้าหวังว่าเราจะไม่ทำให้น้าเป็นห่วงอีกนะ”“หนูสัญญาค่ะ น้า ว่าหนูจะไม่ทำให้น้ากังวลใจอีก หนูจะโทรบอกน้านะคะ ถ้ามีเรื่องติดขัดอะไร...” โฟมหวังว่าน้าจะให้อภัยและเลิกบ่นเธอเสียที เพราะโฟมรู้สึกแน่นท้องคับปาก แถมรู้สึกเพลียอย่างบอกไม่ถูก หลังจากอึ๊บกับผู้ชายมาแบบไม่ทันตั้งตัว“ไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ บ้านลูกค้าเขาสูบบารากุแบบนั้น ระวังจะโดนลากไปข่มขืนนะ เป็นสาวเป็นแซ่ แถมโสดแบบนี้ยังไม่

  • Unsur - เสพอรรถรส   กลิ่นดิน [4]

    "อ๊อกส์!!! อ๊อกส์!!! .... อ๊อกส์....!!! " โฟมนอนหลับตาห่อปาก ดูดองคชาตเพลินจนห้ามใจไม่อยู่ เธอสลับดูดองคชาตสองอันไปมา โดยระหว่างนั้นเสื้อผ้าของเธอค่อยๆ ถูกปลดออกจากตัวจนหมดมือหนาของชายหนุ่มทั้งสอง กอบกำคลึงหน้าอกหน้าใจแน่นมือ แต่แมนกลับเลื่อนมือต่ำ เพื่อถูยอดเม็ดของเธอเสียววูบวาบ ร่างบางส่ายไปมาเสียวกระสัน ซาบซ่านร่างบางรู้สึกเบา และสายน้ำหลั่งไหลหล่อลื่นออกมา จนแมนรู้สึกได้จากปลายนิ้วเรือนหน้าเขาหันมองนิค และยิ้มบางๆ ออกมา ส่วนลูกพี่ลูกน้อง ยังคงฟินกับปากของเธอจนไม่อยากห่างในเวลานี้ แมนจึงคลานเข่าไปยังช่วงล่างของโฟม แล้วโน้มตัวเองลงต่ำ ขอสำรวจของลับของโฟมเสียหน่อย ด้วยการโน้มเรือนหน้าตัวเองลงต่ำเพื่อแลบลิ้นสำรวจเธอชโลมความเปียกให้มากยิ่งขึ้น ยามเมื่อลิ้นหนาร้อนจรดลงยอดเม็ด โฟมครางในลำคอ ขณะใช้ปากอมองคชาตให้นิคอย่างเพลิดเพลิน เธอกลืนเข้าไปในปากแทบหมดลำ รู้สึกหิวโหย และอยากใช้ปากมาก มันใจสั่นระริกไปหมดโฟมแทบกรีดร้องเสียวซ่านขนลุกชันไปทั้งตัว มันรู้สึกดีสุดๆ ยิ่งตอนที่โดนลิ้นลงยอดเม็ด ชโลมเลียรอบๆ วนเวียนจนเธอรู้สึกเปียกฉ่ำ อีกทั้งก้อนเนื้อลิ้นค่อยๆ หลั่งไหลเข้าร่องเปียก ที่เดียวกับ

  • Unsur - เสพอรรถรส   กลิ่นดิน [3]

    หญิงสาวขับรถเข้าเมือง วิ่งไปตามเส้นทางที่ระบุในรายละเอียด ดอกไม้สวยงาม ถูกจัดแต่งไว้อย่างดี เพื่อไปเยี่ยมคนป่วย บางทีอาจจะเป็นคนสำคัญถึงจัดดอกไม้ได้งดงามเพียงนั้นน้าวนันท์ของเธอเป็นคนชอบดอกไม้ และชอบงานสวยงาม เรื่องร้านดอกไม้เธอได้ทุนมาจากสามี ซึ่งทำงานต่างประเทศ ส่งเงินมาให้น้าสาวทำร้านดอกไม้ ไว้มีอาชีพ และโฟมก็โชคดีที่น้าชวนมาช่วยงาน เธอจึงมีงาน และได้เจอชายในชุดเจ้าบ่าว สวมกอดเธอเต็มสองแขนระหว่างที่โฟมกำลังขับรถ ใจลอย นึกถึงเรื่องเมื่อวาน ที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บ และดีที่สุดในเวลาเดียวกัน แยกไฟเลี้ยวข้างหน้า ก็ไม่ไกลแล้วจะถึงบ้านลูกค้า ไปส่งดอกไม้ให้แก่เธอ... ชื่อผู้รับ คุณ เจนขวัญเมื่อโฟมจอดรถหน้าบ้านผู้รับได้ เธออุ้มกล่องเก็บอุณหภูมิใส่ดอกไม้ไว้ในสองมือ และรอหน้าบ้าน เพื่อรอส่งมอบให้ รับเงินแล้วกลับเสีย เธอใจจดใจจ่อ รอปองภพมาสั่งดอกไม้ และเธอก็อยากจะไปส่งดอกไม้ชนิดพิเศษให้เขาแทบใจจะขาด โดยเฉพาะการได้รับถึงใจแบบเมื่อวานนี้...******เมื่อประตูเปิดออก กลับพบเด็กหนุ่มคนหนึ่ง มองเธอด้วยความประหลาดใจ และกำลังสงสัยว่าเธอมาทำไม“สวัสดีค่ะ ฉันมาส่งดอกไม้ให้คุณ เจนขวัญ ค่ะ เธออยู่รึเปล่าค

  • Unsur - เสพอรรถรส   กลิ่นดิน [2]

    เจ็บ... เจ็บชะมัด แต่... มันก็เสียวๆ แฮะ แทบขาสั่น...กายของโฟมแทบสั่นไหว ทุกๆ แรงกระแทกจากเบื้องล่าง เสียบเสยกระแทกใส่หนักๆ ตอกลึกแทบหมดลำ ลากยาวออกสุดหัวบาก แล้วถูกกระแทกกลับกายเธอสะท้านสะเทือนไปถึงไตเรือนร่างเธอเนื้อแน่น สั่นไหว ปองภพเสียวหัวบากแทบคลั่ง จับเธอยืนซอยองคชาตเสียบรัวๆ โฟมเสียวแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ดวงตาเธอเหลือกมองเพดาน แหงนหน้าพลางน้ำลายยืดเยิ้มอย่างลืมตัวหญิงสาวเสียวหายใจหอบถี่ ทั้งเจ็บจุกแน่นท้อง จะทรุดเข่าอ่อนเสียตรงนี้ให้ได้ เรือนขาเธอจากที่เคยยืนกางขาเข้มแข็ง ตอนนี้เธอเริ่มจะงอเข่ายืนต่อไปไม่ไหวแล้วสองแขนปองภพโอบเรือนหลังเธอ พลางอุ้มแตงถ่างขาเธอออกกว้าง ทำให้สอดองคชาตเสียบกระแทกได้ง่าย เมื่อยกร่างเธอลอยปลายเท้า กระดกยกๆ ซ้ำๆ เสยกระแทกเสียหญิงสาวเสียวสุดๆ กรีดร้องครวญครางอย่างลืมตัวยิ่งร้องออกมาเบาๆ เธอกลับรู้สึกเคลิบเคลิ้มสบายตัว ปล่อยให้เขาอุ้มไว้ในอ้อมแขน แล้วปล่อยให้เจ้าก้อนเนื้อใหญ่ๆ ยาวๆ ยังคงเริงร่าในร่างกายเธอต่อไปปองภพรู้สึกดีสุดๆ เมื่อได้เสียบสาวบริสุทธิ์หน้าตาดีกว่าเจ้าสาวของเขาเสียอีก ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อแม่ของพวกเธอติดหนี้เขา... ปองภพไม่มีวันแต่งงา

  • Unsur - เสพอรรถรส   กลิ่นดิน [1]

    เสียงเพลงเบาๆ คลอเข้ากับบรรยากาศภายในร้านขายดอกไม้แห่งหนึ่ง เต็มไปด้วยไม้ดอก ไม้ประดับ ทั้งของเทียมและของแท้... ยามนี้เป็นเวลาสายของวันพิเศษๆวนันท์ กำลังรับสายจากลูกค้าโทรมาสั่งของ เพื่อให้ไปส่งดอกไม้ให้กับเจ้าบ่าวคนหนึ่ง สั่งเอาไว้เพื่องานแต่งงานของเขากับเจ้าสาววันพรุ่งนี้โดยเฉพาะ เพื่อให้ไปส่งที่โรงแรมก่อนงานวันแต่งล่วงหน้าหนึ่งวันเพียงเธอวางสายมือถือ แล้วเดินไปที่ตู้แช่ดอกไม้ช่อหนึ่ง จัดวางไว้ในแจกันอย่างดี ดอกไม้สีขาวสำหรับงานแต่งงานของเจ้าสาวผู้โชคดี โดยมีเจ้าบ่าวรักเธอแบบหัวปักหัวปำ ต้องได้ดอกไม้ที่ดีเลิศที่สุดในงานวันพรุ่งนี้“โฟม มารับดอกไม้ไปส่งที!!!” วนันท์เรียกเด็กส่งของ เธอเป็นหลานห่างๆ ของญาติผู้ใหญ่ ฝากฝังให้เธอดูแลหลานสาวคนนี้ ให้มาทำงานร่วมกับเธอ มีรายได้พิเศษๆ บ้าง“จ้า” หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปี เพิ่งเรียนจบแค่ม.ต้น แล้วอยากหางานทำ มีเงินใช้ไปเที่ยว เพราะเธอเบื่อกับการเรียน เลยอยากไปเน้นเรื่องเรียนกศน. เสียมากกว่า ทำให้วนันท์รับมาอยู่ด้วยกันที่ร้าน ปล่อยให้โฟมนอนเฝ้าร้านที่นี่ และวนันท์กลับไปนอนบ้านกิจการงานร้านดอกไม้ไปได้สวย แม้ว่าจะไม่ค่อยมีลูกค้า เดินวอร์คอินมาบ้า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status