แชร์

บทที่ 39 เล่นน้ำ

ผู้เขียน: มินิซ่าส์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-27 01:00:29

ปวด...

นั่นเป็นความรู้สึกแรกหลังจากตื่นขึ้นมาจากนิทรา ปวดตัวไปหมดเลยยยยยยย ไอ้พี่เนม คนหื่น ถ้าผมโดนแบบนี้บ่อยๆ คงจะโทรมไม่น้อยเลย ผมยันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอน ใบหน้าสวยงองุ้มทำปากยื่น หันมองคนข้างกายที่หลับตาพริ้มไม่รู้ตัวอยู่ตอนนี้

“ทำไมต้องโหมแรงขนาดนั้นด้วย อึด ถึก ทน แถมยังใหญ่ขนาดนี้อีก กะให้ร่างผมพังไปเลยใช่ไหม นี่แหนะ นี่แหนะ” ผมหันไปดึงยืดหน้าตาคนนอนหลับอย่างมันมือ พร้อมกับบ่นไปพลางๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา พยุงร่างกายลุกจากเตียง เตรียมไปอาบน้ำ

หมับ!

“ประทุษร้ายร่างกายพี่แล้วจะไม่รับผิดชอบหรอครับ” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ลงจากเตียง แขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก็เข้ามารัดเอวของผมไว้ พร้อมกับดึงเข้าหาตัว จนผมเกยทับอยู่ด้านบนในท่านอนหงาย

“อะ อ่อ พี่เนม ตื่น ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมถามเสียงตื่น เขาจะได้ยินที่ผมบ่นไหมเนี้ย

“นายกำลังคิดอะไรอยู่ละครับ ถ้ากำลังคิดว่าพี่ได้ยินไหม ใช่ครับ พี่ได้ยิน” เสียงพร่ากระซิบที่ข้างหู ขายาวๆ ของพี่เนมเลื้อยมาล็อกขาล็อกเ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ   บทที่ 41 กู้ภัย

    “พี่เนมครับ”“ครับ”“พี่วางแผนมาตั้งแต่ต้นแล้วใช่ไหม”“ก็พี่ไม่อยากให้นายต้องเหนื่อยนี่ครับ”ตอนนี้เรานั่งอยู่ในอเวนทาดอร์สีดำ กำลังพุ่งทะยานไปตามถนนอย่างรวดเร็ว หลังจากออกมาจากบริษัท โอแกรนวิวล์ พี่เนมก็พาผมแวะทานอาหารเที่ยง ก่อนจะขับมาส่งผมที่มหาลัย“เดี๋ยวพี่ให้มาคัสมารับนะ” ผมพยักหน้าให้ ก่อนจะหันไปอีกด้านเพื่อเปิดประตูลงจากรถ แต่กลับถูกแขนแกร่งดึงรั้งไว้จนต้องหันกลับไปมอง“อะไรหรอครับ” ริมฝีปากหนานุ่มยุ่นประทับลงแผ่วเบา เนิ่นนาน จนผมหลับตาตอบรัมสัมผัสนั้นด้วยความเต็มใจ“ตั้งใจเรียนนะครับ” พี่เนมผละออกไปก่อนจะย้ายกลับไปนั่งที่เดิม เท้าแขนกับพวงมาลัย หันมาทางผมสบตานิ่ง“ผม... ทำไงดี... ผมไม่อยากไปเรียนแล้ว ผมจับพี่กดตรงนี้ได้ไหมครับ” ผมเงยหน้าส่งเสียงออดอ้อนออกไป ใบหน้าเว้าวอน อยากโดดเรียนแล้วไปนอนกอดผัวจังฮู้ววววเปาะ!พี่เนมดีดหน้าผากผมเบาๆ ก่อนจะยกยิ้มอบอุ่นมาให้“เกเรหรอเร

  • We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ   บทที่ 40 เรื่องอเมซิ่ง!!!!!

    วันนี้เป็นเช้าวันจันทร์ครับ พี่เนมจัดการให้คนพาเพื่อนๆ แต่ละคนไปส่งถึงบ้าน แต่ละคนสภาพไม่ได้ดีสักคน ไม่สิ คนที่ดูได้อยู่คือพี่ซอกับพี่ไนท์ สดชื่นดี๊ด๊าแต่เช้า ทำหน้าที่แบกหามเพื่อนๆ ขึ้นรถ แล้วพากันขึ้นรถคันเดียวกันกลับ มันทะแม่งๆ นะ“พี่ซอกับพี่ไนท์ดูสนิทกันดีนะครับ” ผมพูดขึ้นเปรยๆ ก่อนที่พี่เนมจะหันมามองผมอย่างงงๆ“มันผัวเมียกัน จะแต่งปลายปีนี้แล้ว”“ห๊ะ!! พี่ซอกับพี่ไนท์เป็นแฟนกันหรอครับ” ผมถามออกไปด้วยความตื่นตะลึง ก็ใครจะไปรู้ล่ะ พวกพี่ๆ เขาไม่เคยหวานกันให้เห็นเลยนี่ พี่เนมส่ายหน้าให้ผม พลางทำหน้าสงสัยประมาณว่ามันชัดออกขนาดนี้ยังดูไม่ออกอีกก่อนจะเดินเข้าบ้านไป เตรียมตัวออกไปทำงาน ผมเองก็เดินตามร่างสูงไปติดๆ ก่อนที่เราจะนั่งประจำที่ แล้วพากันออกจากบ้านไปทำงานด้วยกันในช่วงเช้า แล้วไปเรียนในตอนบ่าย“ท่านครับ เลขาของคุณชาญชัยแจ้งว่าคุณชาญชัยถูกทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลครับ ท่านจะให้ผมจัดกระเช้าไปเยี่ยม หรือจะไปด้วยตัวเองครับ” เมื่อเราเริ่มทำงานกันไป จนถึงตอนส

  • We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ   บทที่ 39 เล่นน้ำ

    ปวด...นั่นเป็นความรู้สึกแรกหลังจากตื่นขึ้นมาจากนิทรา ปวดตัวไปหมดเลยยยยยยย ไอ้พี่เนม คนหื่น ถ้าผมโดนแบบนี้บ่อยๆ คงจะโทรมไม่น้อยเลย ผมยันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอน ใบหน้าสวยงองุ้มทำปากยื่น หันมองคนข้างกายที่หลับตาพริ้มไม่รู้ตัวอยู่ตอนนี้“ทำไมต้องโหมแรงขนาดนั้นด้วย อึด ถึก ทน แถมยังใหญ่ขนาดนี้อีก กะให้ร่างผมพังไปเลยใช่ไหม นี่แหนะ นี่แหนะ” ผมหันไปดึงยืดหน้าตาคนนอนหลับอย่างมันมือ พร้อมกับบ่นไปพลางๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา พยุงร่างกายลุกจากเตียง เตรียมไปอาบน้ำหมับ!“ประทุษร้ายร่างกายพี่แล้วจะไม่รับผิดชอบหรอครับ” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ลงจากเตียง แขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก็เข้ามารัดเอวของผมไว้ พร้อมกับดึงเข้าหาตัว จนผมเกยทับอยู่ด้านบนในท่านอนหงาย“อะ อ่อ พี่เนม ตื่น ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมถามเสียงตื่น เขาจะได้ยินที่ผมบ่นไหมเนี้ย“นายกำลังคิดอะไรอยู่ละครับ ถ้ากำลังคิดว่าพี่ได้ยินไหม ใช่ครับ พี่ได้ยิน” เสียงพร่ากระซิบที่ข้างหู ขายาวๆ ของพี่เนมเลื้อยมาล็อกขาล็อกเ

  • We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ   บทที่ 38 เข้าใจแล้ว NC+++

    เมื่อผมตื่นมาก็ไม่เจอพี่เนมที่นอนอยู่ข้างกาย ภารกิจสำรวจจึงเริ่มต้นขึ้นทันที ผมเดินเข้าห้องนั้น ออกห้องนี้ จนมาถึงห้องออกกำลังกาย เมื่อมองดีๆ จึงเห็นว่ามันมีประตูอีกบาน พอเปิดออกไปก็พบกับท้องฟ้ายามค่ำคืน ซึ่งมีสระน้ำอยู่ตรงกลาง พร้อมร่มและเก้าอี้ชายหาดตั้งอยู่ แล้วร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งที่ยืนพิงกำแพง เหม่อมองออกไปไกล คีบบุหรี่ถือไว้ในมือสายลมพัดแรงจนผมสะบัดไหว เล่นปลิวไปตามลม ผมเดินเข้าไปหาพี่เนมช้าๆ จนได้พบว่าที่ข้างตัวของพี่เนมมีที่เขี่ยบุหรี่อยู่ และบุหรี่หลากหลายอันถูกขยี้อยู่ในนั้นเป็นจำนวนมาก ผมเดินเข้าไปสวมกอดพี่เนมจากด้านหลัง คนตัวโตเอื้อมมือมากุมมือของผมไว้ หันไปขยี้ดับบุหรี่ทิ้ง ก่อนจะหันกลับมามองผม“ตื่นแล้วหรอครับ” ฝ่ามืออุ่นลูบแผลบนหน้าผากผมเบาๆ ก้มลงกดจูบที่ข้างแก้มแล้วผละออก“ครับ” ผมพยักหน้าตอบรับ ซบหน้าลงกับฝ่ามือใหญ่“มาตั้งแต่ตอนไหนครับ”“ประมาณ 9 โมงกว่าๆ ครับ”“งั้นก็ไม่ได้เรียนเลยน่ะสิ” ผมยกยิ้มให้บางเบา“ผมเป็นห่วงพี่มากกว่า” จบคำของผม พ

  • We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ   บทที่ 37 อยู่เคียงข้าง

    “เนม กูรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่กูได้มาอยู่ในนี้นะ ไฟล์ที่เสียหายกูก็กู้ข้อมูลคืนให้แล้ว จัดเรียงตามลำดับเวลาไว้ให้ด้วย แต่... มึงจะอยากดูจริงๆ หรอ” ในเช้าวันถัดมาผมมาทำงานตามปกติครับ แต่ที่ไม่ปกติคือผมมาทำงานในเวลาที่เช้ามากๆ โดยมีไอ้ไนท์ที่ยืนตาโหลๆ อยู่ตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของผมและมาคัสคู่กัน“ทำไม กูตามหาความจริงมาเกือบ 10 ปี และวันนี้กูต้องได้รู้” ผมบอกเสียงเข้ม รับเอาแฟลซ์ไดรฟ์จากมือของไอ้ไนท์มาถือไว้ ก่อนจะเสียเข้ากับคอมแล้วเริ่มเปิดโฟล์เดอร์“กูว่า กูออกไปรอข้างนอกดีกว่า” ไอ้ไนท์บอกแล้วหันกายออกไปจากห้อง มาคัสหันมามองผมอย่างกังวลใจนิดหน่อย ก่อนจะเดินออกไปตามกันผมเริ่มเปิดเข้าไปในโฟล์เดอร์ ที่มีไฟล์อยู่ 5 ไฟล์ และไฟล์เสียง 1 ไฟล์ เท่านั้น โดยจัดเรียงกันตามวันที่ ผมไม่รอช้าที่จะเปิดเข้าไปทันที ภาพในวิดีโอปรากฏอยู่ตรงหน้านี่มันเรื่องบ้าอะไร!!!!...Nine Partวันนี้วันพฤหัสครับ พี่เนมพาผมมาทานอาหารกับลุงชาญที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เรานั่งกินกันไปทานกันไป ดูท่าลุงชาญคงจะทำ

  • We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ   บทที่ 36 มองแต่พี่คนเดียว

    “เซอร์ไพรส์!!!”เสียงที่ประสานกันอยู่หน้าห้องทำให้ผมชะงักช้อนที่กำลังจะเข้าปาก ก่อนจะหันไปมอง ยกยิ้มให้กับเพื่อนทั้ง 4 คนของผม“พวกมึงมาได้ไง”“พี่เนมโทรมาบอก” พวกเพื่อนๆ ผมชี้นิ้วไปหาพี่เนม ซึ่งพี่เนมก็เก๊กหน้าขรึมทันที รักษามาดผู้บริหารของบริษัทชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในประเทศ เมื่อมองไปดูในมือของเพื่อนๆ แต่ละคน ถือของกันพะรุงพะรังเต็มสองมือ พวกมันจัดการแยกย้ายเอาของไปเก็บตามที่ต่างๆ ไอ้ซันถือขนม ไอ้เบสถือน้ำ ไอ้วุฒิถือผลไม้ ส่วนไอ้เพชรถือดอกไม้ช่อโต การแต่งตัวของไอ้เพชรเหมือนกับกำลังจะไปขอความรักจากสาวๆ เลยครับ เรียกได้ว่าหล่อกระชากใจจนผมเผลอจ้องนานไปหน่อย“จ้องอะไรมันนักหนา” พี่เนมพูดเสียงนิ่ง สายตาจดจ้องอยู่ที่ไอ้เพชรตลอดเวลา โดยที่เจ้าตัวไม่ได้รู้สึกตัวสักนิด“มันหล่อดีครับ” ผมตอบไปตามความจริงกับสิ่งที่คิดในใจ“ไม่ได้ พี่ไม่ให้มอง นายมองพี่ได้แค่คนเดียว” พี่เนมว่าก่อนจะย้ายที่นั่ง มานั่งตรงข้ามกับผม บดบังรัศมีการมองเห็นไอ้เพชรไปจนมิด แล้วมาสบตากับผมแทน จนผมขมวดคิ้ว

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status