Wrongfully Yours

Ikinuyom ni Celeste ang mga kamay niya dahil sa kaba na baka hindi dumating ang fiancee niya. Ang kaba na nararamdaman niya ay kasing lakas ng mga kulog at kidlat sa kalangitan. Binuksan niya ang pintuan ng sinakyang bridal car at tumingala siya sa kalangitan, masyado ng madilim ang paligid at parang uulan na. Napatingin siya sa mga tao na nasa loob ng simbahan na kitang-kita sa mga mukha nila na tila nagkakagulo.Nakita niya ang inay na papunta sa kinaroroonan niya na bakas sa mukha ang pagkabalisa."Anak!" Sambit nito habang hinahawakan ang nanlalamig niyang mga kamay."Inay, bakit wala pa po si Noah, nasaan po siya?" Tanong niya habang mangiyak ngiyak na dahil sa takot na baka hindi talaga darating."Kanina pa namin siya hinihintay pero hanggang ngayon ay wala pa rin siya." Saad nito habang hindi mapakaling sinabi sa kanya ang katotohanang wala pa siya."Maghihintay ho ako ma, ayokong umalis at mas lalong ayokong maging malungkot sa araw ng kasal namin.""Anak, late na siya ng is

Unang araw ngayon ni Celeste sa trabaho niya bilang waitress. Masaya siya sa unang trabaho dahil makakatulong ito sa kanyang pamilya na naiwan sa probinsya. Agad siyang tinuruan kung ano ang mga dapat niyang gawin. "Celeste, halika." saad ni manang Lily na tiyahin ni Amelia."Opo," tugon naman ni Celeste."Dito sa restaurant na ito bawal lampa lampa kailangan mabilis yung kilos mo at maidala mo kaagad sa customer ang kanilang mga inorder kapag ready na. Maliwanag ba?""Opo.""Kailangan din lahat ng lamisa ay malinis at kaagad mo itong punasan kapag nakaalis na ang customer, ayaw ng may-ari na may mga naiwang dumi sa lamisa."Patango-tango lamang si Celeste sa mga itinuro sa kanya ng matanda. Si Manang Lily ang pinakamatanda na waitress sa loob ng restaurant na pinagtatrabohan nila."At tsaka, mag-ingat ka may mga customer na nambabastos ng mga kagaya nating waitress, maliban sa akin dahil matanda na ako. At kailangan ayusin mo ang pananamit mo upang di ka nila mabastos. Nagkakaintind

Okupado ang lahat ng manggagawa sa kanya-kanya nilang ginagawa. Dumating ang may-ari at tinawag nito lahat ng mga empleado niya."Tumigil na muna kay sa ginagawa niyo, please lend me your ears for a second. May mahalagang bagay lang akong sasabihin sa inyo." Paunang sambit ng may-ari sa kanyang mga trabahador."Mamayang-gabi iniimbitahan tayo sa isang engrandeng party ng isa sa pinakamayaman dito sa syudad. Ang restaurant ko ang kinuha nilang mag assist ng kanilang mga bisita at kayo ang magcacater sa kanila. Kaya ngayong araw wala na muna tayong papapasukin na customer at dapat maghanda kayo ng mga masasarap na pagkain para mamaya. May inassign na ako para magdecorate sa loob ng restaurant na ito. Maliwanag ba?""Yes, sir." Sabay saad ng mga empleado."Yan na lang muna sa ngayon at kayo ay maghanda na. Ang party na ito ay mahalaga sa taong nag imbita sa atin. Sige balik na sa trabaho." Saad ng may-ari at umalis na sa harap ng kanyang mga trabahador.Nagbulong-bulungan naman ang mga e

Nanginginig, nangangatal ang mga labi ni Celeste ng magtagpo ang kanilang mga mata, at hindi na alam kung ano ang kanyang sasabihin kaya diretso na lang siyang tumalikod mula kay Noah. "Sandali, kinakausap pa kita." Saad naman ni Noah sabay hawak ng kanyang mga braso."Wala na tayong dapat pag-usapan pa matagal mo na akong iniwan." Galit na sambit ni Celeste."Gusto lang kitang kumustahin." Ani niya."Okay lang ako, at bumalik kana doon baka hinahanap ka na ng iyong kasintahan.""Nagpaalam ako sa kanya na may pupuntahan ako.""Umalis kana dito marami pa akong gagawin.""Bibigwasan ko talaga ang lalaking ito kapag di siya umalis. Tatadyakan ko yang ari niya." Bulong ni Celeste sa sarili niya."Sandali lang, gusto ko lang sabihin sayo na hindi ko pinagsisihan na iniwan kita sa altar, kita mo naman ako ngayon isa na akong mayaman na lalaki." Hambog niyang pagkasabi."Oo nga naman, habang kami ng anak mo naghihirap at ikaw ay nagpapakasarap! Umalis kana bago pa kita masampal ng very hard

Napabalikwas ng bangon si Celeste dahil sa lakas na tunog ng kanyang telepono na hudyat na may tumatawag sa kanya. Agad niya itong kinuha at sinagot ang tawag, "Inay ang aga pa po bakit ho kayo napatawag?" "Anak," Umiiyak na sambit ng ina ni Celeste. "Inay, ano pong nangyari," Tugon niya at napatayo dahil sa labis na pag-alala sa ina. "Anak, dumating si Noah rito kanina at kinuha ang anak ninyo," Hikbi ng ina na siyang nakapanghina ni Celeste. "Inay, alam ko na po na ito ang mangyayari, kaya hinanda ko na po ang sarili ko. Kasalanan ko po ang lahat ng ito, kaya huwag kayong mag-alala babawiin ko ang anak ko. Hahanapin ko siya kahit saang lugar pa iyan." Matigas na sambit ni Celeste. "Anak, patawad kung wala akong nagawa sa pagpigil sa kanya, nagkakagulo na kanina at hindi ko na alam anong gagawin ko." "Okay lang po iyon inay, alam niyo ba saang lugar niya dinala ang anak ko?" "Pasensiya na anak pero hindi, sobrang miss na miss ko na ang apo ko. Paano pag hindi niya ibinalik ang