บทที่1

ความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ศีรษะราวกับโดนของแข็งทุบ..ส่งผลให้หญิงสาวครางด้วยความเจ็บ..แสงสว่างจ้าลอดผ่านม่านตา..ดวงตากลมโตกะพริบถี่ๆ อากาศรอบตัวร้อนจนเหงื่อซึม นิ้วมือเรียวสวยราวลำเทียนแตะส่วนที่ได้รับบาดเจ็บ..ความรู้สึกปวดร้าว..ทำให้เธอได้สติ

วูบสุดท้าย ตอนรถใหญ่ปะทะเข้ากับรถของเธอ..ไอ้ต้าวคู่หมั้นจอมวอแวดันหักรถฝั่งตัวเองเข้ารับแรงกระแทก..คิดได้ดังนั้นร่างบอบบางกระเด้งตัวลุกขึ้นทันที

"คีรี!!"เสียงตะโกนดังลั่นของคนเจ็บ..มีผลให้คนในห้องสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

"ม๊า..ดูอีน่าจะได้สติแล้วนะ"เสียงกระซิบกระซาบไม่ไกลจากเตียงนอน คนที่ถูกเรียกว่า 'ม๊า' ขมวดคิ้วนิ่วหน้า

"แน่ใจนะว่าอีไม่เป็นไร นี้ม๊าพึ่งให้คนไปตามอาซานกลับมา"

"ก็อั้วก็บอกม๊าแล้วไงว่าอย่าไปตามเฮีย อีชอบเรียกร้องความสนใจ อั๊วก็บอกม๊าแล้วลูกสะใภ้คนไทยมันไม่ได้เรื่อง"

"อาหมวย ลื้อก็รู้...ใช่ว่าอั๊วอยากให้อาซานแต่งงานกับอีซะหน่อย..ก็อาปาลื้อนั่นแหละ อยากได้อีมาเป็นสะใภ้"เสียงบ่นกระปอดกระแปดโวยวายจากผู้หญิงวัยกลางคน เล่นเอาดารินปวดหัวตึบ

ดวงตาคมมีเสน่ห์คู่สวยหรี่มองรอบๆ ห้องที่เธออยู่นั่น มีลักษณะเหมือนห้องแถวโบราณ..ข้างในห้องมีตู้เสื้อผ้าไม้..ตรงกันข้ามมีโต๊ะเครื่องแป้งไม้อีกเช่นกัน ทุกอย่างรอบตัวดูแปลกพิกลไปหมด

ยิ่งผู้หญิงสองวัยที่ยืนนินทาเธอในระยะประชิดยิ่งแล้วใหญ่ คนที่ถูกเรียกว่า 'ม๊า' ใส่เสื้อคอจีนกี่เพ้าลายหงสีแดง..ในขณะที่คนอายุน้อยกว่าใส่ชุดแบบเดียวกันเพียงแค่ต่างสี..สองคนนี้..อาจเป็นผู้มีพระคุณ? คิดได้ดังนั้น คนเป็นแขกพยายามประคองตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะพนมมือไหว้อย่างคนที่ถูกสั่งสอนมาอย่างดี

"ขอบคุณ คุณป้ามากนะคะ ที่ช่วยหนูเอาไว้..ว่าแต่ที่นี้ ที่ไหนเหรอคะ"เสียงแหบแห้งของคนป่วย..ที่ถูกส่งมาพร้อมดวงตาคมโรยแสง..เล่นเอาคนในห้องยืนอึ้ง

“อาหมวย..ม๊าว่าจินจิน..อีดูแปลกๆ นะ” คนถูกเรียกว่าป้ารีบกระซิบกับลูกสาวทันควัน..คำว่า ‘จินจิน’ ส่งผลให้หญิงสาวร่างบอบบางนิ่วหน้า..ชื่อเล่นภาษาจีนของเธอมีเพียงไม่กี่คนที่เรียก..มนุษย์ป้าที่แต่งตัวผิดยุคสมัยรู้จักเธอ?

แต่ไม่ทันที่เธอจะได้ถามลูกสาวที่แต่งหน้าจัดรีบเบ้หน้าใส่ทันที

“อีก็แบบนี้แหละม๊า..คงกะเรียกร้องความสนใจ”

“เหอะ อะไรของคุณเนี่ย..แต่งตัวก็พิลึก แต่งหน้าก็ประหลาด ยังพูดจาบ้าบออีก..ถ้าอยากได้เงิน เอามือถือมาให้ฉันซิ เดี๋ยวฉันโอนจ่ายค่าเสียเวลาให้” คนถูกด่าว่า ‘เรียกร้องความสนใจ’ ชักอารมณ์ขึ้น

“หนอย...ปากดีนักนะ..อั้วคือพี่สามีลื้อ..ลื้อควรให้ความเคารพอั้วบ้างซิ”

“พี่สามี? พูดบ้าอะไรของคุณห๊ะ” ดารินชักฉิว..เธอไปแต่งงานตอนไหน..จริงอยู่ถึงเธอจะมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนเพื่อตัดความรำคาญ.. แต่เรื่องแต่งงานเธอแทบไม่มีอยู่ในสมอง..บ้านหลังนี้มันประหลาดเกินไป ดูทรงคนที่เก็บเธอมาได้น่าจะเป็นคนโรคจิต คิดได้ดังนั้น ร่างบอบบางพยุงตัวที่กำลังเจ็บลุกขึ้นยืน..โชคยังดีนอกจากศีรษะ แขนขาของเธอยังปกติดี

หญิงสาวพยายามควานหากระเป๋าเงินของตัวเอง..แต่พอสำรวจชุดที่เธอใส่กับเป็นชุดกี่เพ้าสีขาวลายดอกกุหลาบแขนกุด..ริมฝีปากรูปกระจับเม้มแน่น..ดวงตาคมคู่สวยวาวโรจน์

“ป้า..ชุดฉันกับกระเป๋าเงินฉันหายไปไหน!!”

“พูดเพ้อเจ้ออะไรของลื้อ อั้วจะไปรู้ได้ยังไงว่าลื้อเก็บไว้ที่ไหน” น้ำเสียงแหลมเริ่มโวยวาย คิ้วได้รูปของคนเป็นแขกขมวดยุ่ง สถานการณ์ตอนนี้ชักไม่เข้าที..เวลาคนประสบอุบัติเหตุควรเรียกรถโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ? ทำไมสองคนนี้พาเธอกลับบ้าน?

เมื่อประมวลผลได้ร่างสูงระหงยืดตัวตรงทันที บุคลิกน่าเกรงขามชวนให้คนในห้องประหลาดใจกับพฤติกรรมเข้าไปอีก..เสียงหวานใสเปลี่ยนเป็นดุ ราวกับไม่ใช่ 'จินเยว่' คนเดิม

“เอ๊ะ หรือพวกแกเป็นพวกมิจฉาชีพ หึ ต้องการอะไรก็พูดมาตรงๆ เลย อยากได้เงินเท่าไร” คนอายุน้อยสุดในห้องเริ่มต่อรอง..แขนเรียวเสลากอดอก พร้อมหรี่ตามองคนในบ้านหลังนี้อย่างเหยียดๆ เล่นเอาหญิงสาวสองวัยผงะ

“ม๊าว่า..จินจิน นางไม่ปกติจริงๆ นะ อาหมวย” เสียงคนเป็นแม่ชักไม่ดี ร่างอวบอ้วนผิวขาวจัดอย่างจีนแท้เริ่มกระวนกระวาย ต่างจากลูกสาวเพียงคนเดียว..เธอรู้จักน้องสะใภ้ของตัวเองดี โดยเฉพาะนิสัย 'เรียกร้องความสนใจ'

"นี้ จินจิน ลื้อพูดอะไรของลื้อ..ปกติก็ไม่มีสมองอยู่แล้ว..วันนี้เกิดเฮี้ยนอะไรขึ้นมาอีกละ"

"เดี๋ยวนี้คุณว่าใคร..ห๊ะ..ใครนะไม่มีสมอง..ฉันนี้นะ"ดารินพูดพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ตัวเอง..ทุกวันนี้เธอหาเงินได้ปีละหลายพันล้าน เป็นทั้งผู้ถือหุ้นรายใหญ่ รวมถึงผู้บริหารระดับสูงของบริษัท..คำว่า 'ไม่มีสมอง..ยัยผู้หญิงปากแจ๋วสองคนนี้ช่างกล้า!'

ความรู้สึกดีๆ ช่วงแรกที่ได้รับการช่วยเหลือ..หายไปเกือบหมด..คติประจำใจของเธอ

'ใครดีมาดีกลับ..ใครร้ายมาร้ายแสน'

ใบหน้าสวยหวานราวกับปั้นเริ่มเย็นชา ดวงตาคมคู่สวยมีเสน่ห์เคลือบด้วยสายตาหยามเหยียด..ริมฝีปากถูกยกยิ้มเพียงข้างเดียว

"นี้ฉันจะบอกอะไรพวกคุณให้ฟังนะ ถ้าพวกคุณพูดดีๆ กับฉัน..ฉันอาจโปรยเศษเงินให้บ้าง แต่ถ้ายังทำตัวแบบนี้อีก..บาทเดียวฉันก็ไม่ให้"พูดจบ..ร่างเพรียวระหงเชิดคอเดินออกจากห้องทันที..ในใจคิดเพียงแต่ว่า..หาโอกาสยืมโทรศัพท์มือถือของใครสักคนเพื่อติดต่อกลับที่บ้านก็พอ

แต่ไม่ทันที่คนเป็นแขกจะได้ออกจากบ้านหลังนี้..ร่างสูงโปร่งผิวขาวจัดของใครบางคนที่คุ้นตามาตลอดชีวิต ก็ก้าวเข้ามา..'คีรี' หรือก็คือคู่หมั้นของเธอนั่นเอง

ดวงตาคู่สวยของดารินมองสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า..เสื้อเชิ๊ตสีขาวติดจะหลวมไปซะนิด..กางเกงสีกรมทรงจะดูแก่ไปซะหน่อย แต่พออยู่บนร่างสูงโปร่งกับดูวินเทจซะอย่างงั้น..นอกจากการแต่งตัวที่ผิดแปลกไปบ้าง..สภาพร่างกายของคนเป็นคู่หมั้นยังดูครบ 32 ทุกประการ..และยังหล่อเหลาไม่ต่างจากพระเอกจีนเหมือนเดิม ราวกับอุบัติเหตุที่ผ่านมา เขาไม่ได้รับผลกระทบอะไร..โดยไม่รู้ตัว..ไอ้คนที่ปากบอกปาวๆ ว่า 'ไม่เคยรักใคร' กับดูโล่งอก..ดวงตาคู่สวยมีเสน่ห์มองด้วยความพอใจ

ร่างบอบบางในชุดกี่เพ้ากับกางเกงสีเข้มพอดีตัว...เดินมาอยู่ตรงหน้าคนเป็นคู่หมั้น ก่อนมือเรียวสวยจะจับใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าพลิกซ้ายพลิกขวา เพื่อหารอยแผล..ยังดีไอ้ต้าวตัวโตยังคงปกติดีทุกประการ..ไม่ใช่อะไร เธอกลัวม๊ะม๊าเธอจะบ่นว่าทำว่าที่ลูกเขยคนโปรดเสียโฉม..พฤติกรรมของหญิงสาวทำชายหนุ่มประหลาดใจ ดวงตาสองชั้นคมกริบ..เยียบเย็นกว่าปกติ

"นายไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ป่ะ กลับบ้านกันเถอะ"คนตัวเล็กกว่าพูดพร้อมกับดึงแขนคู่หมั้นเตรียมจะชิ่งออกจากบ้านหลังนี้ เล่นเอาผู้หญิงสองวัยที่เดินตามมามองตากันอย่างงงงวย..คนที่ถูกดึงแขนเองก็ใช้มือหนาปลดมือน้อยออกอย่างรังเกียจ..เล่นเอาดารินประหลาดใจขั้นสุด และเขายังทำให้เธออึ้งเข้าไปอีก..เมื่อเขาหันไปเรียกผู้หญิงวัยกลางคนว่า 'ม๊า'

"ม๊า..ไหนม๊าว่าจินจิน..อีสลบไปไง แล้วนี้อะไรยังเดินคล่องไม่ได้ต่างจากปกติ"เสียงเย็นชาจากลูกชายคนสุดท้องของบ้าน เล่นเอาคนเป็นแม่หน้าจ๋อย พี่สาวคนเดียวรีบยุส่ง..ท้าวความถึงครั้งอดีตที่หญิงสาวเคยใช้แผนเดิมๆ เรียกสามีกลับบ้าน

"ก็อีตอแหลไง กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว..ที่พยายามเรียกร้องความสนใจ รอบก่อนก็แกล้งป่วย..เรียกลื้อกลับบ้านด่วน"และเหมือนจะได้ผล..ชายร่างสูงโปร่งหรี่ตามองร่างเล็กเพียงอกอย่างนึกรังเกียจเดียดฉันท์..ความรู้สึกเจ็บแปล็บ..วิ่งเข้ากลางใจ..อย่างที่เธอเองก็ไม่เข้าใจ

ดารินพยายามมองสำรวจด้วยแววตาค้นหา..สมองประมวลผลอย่างรวดเร็ว..ไม่ใช่...ผู้ชายคนนี้หน้าตาเหมือนคีรีทุกประการ..แต่ผู้ชายของเธอจะไม่มีวันมองเธอด้วยสายตาแบบนี้เป็นอันขาด..คิดได้ดังนั้น..หญิงสาวรีบเดินจ้ำอ้าวออกจากบ้านทันที