LOGINShare
6
Last Updated:
2025-12-22 13:51:32ท่ารถโดยสารประจำทาง สายพิษณุโลก-ลำปาง
หญิงสาวก้าวอย่างมั่นใจไปที่ห้องขายตั๋วผู้โดยสาร เมื่อได้ตั๋วแล้วกำลังจะเดินไปขึ้นรถโดยสารปรับอากาศไปยังจังหวัดลำปาง ก็พบว่ามีผู้คนที่ต่างพากันซื้อตั๋วแล้วทยอยขึ้นรถทัวร์ไปหาที่นั่งตามตั๋วของตัวเองทีละคน หญิงสาวจึงเดินไปต่อแถวเป็นคนสุดท้าย
รูปร่างอ้อนแอ้น ผิวพรรณนวลเนียน ราวกับคุณหนูที่ผิวกายไม่เคยกระทบแสงแดด ทั้งที่จริงแล้วศศิกาญจน์ทำงานทุกอย่างในสวนผัก แต่มักจะแต่งกายมิดชิดเพื่อถนอมผิวพรรณ ดวงหน้าสวยหวาน และรูปร่างสมส่วน ดึงสายตาให้ผู้โดยสารที่นั่งประจำอยู่ก่อนแล้วต่างพากันมองมาที่เธอ
ร่างสวยที่รู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตา พร้อมกระเป๋าเป้สะพายหลัง ค่อยๆ ลากรองเท้าคัชชูสีดำส้นเตี้ยเบี่ยงตัวหลบผู้โดยสารท่านอื่นที่กำลังยกกระเป๋าขึ้นไปไว้ในช่องเก็บสัมภาระบนศีรษะ ในมือมีตั๋วโดยสารระบุหมายเลขสิบเอ็ด ขณะเดียวกันสายตาก็สอดส่องมองตามพนักพิงเพื่อหาที่นั่งของตัวเอง
ศศิกาญจน์เดินมาหยุดลังเลตรงที่นั่งเบอร์สิบสอง ซึ่งมองเห็นว่าที่นั่งด้านในติดริมหน้าต่างนั้นเป็นที่นั่งเบอร์สิบเอ็ดของเธอ แต่ทว่าไม่อาจเข้าไปได้ เพราะตรงหน้ามีชายผิวขาวละเอียด ผิวพรรณเหมือนผู้ลากมากดี โครงหน้าหล่อเหลาใส่แว่นกันแดดสีดำสนิทแบรนด์ดัง แล้วดูเหมือนว่ามันจะเป็นของแท้ไม่ใช่สินค้าก็อปเกรดเอ นั่งกอดอกท่าทางสงบนิ่งคล้ายกำลังหลับระหว่างรอรถโดยสารออกเดินทาง
“ขอโทษนะคะ ขอทาง ให้ฉันเข้าไปด้านในหน่อยได้ไหมคะ”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างไม่เบาและไม่ดังเกินไป แต่ร่างสูงหล่อเหลา ขาวเหมือนโอปป้าเกาหลีก็ยังไม่ขยับเขยื้อน นิ้วเรียวเล็กจึงสะกิดหัวไหล่ตั้งตรงเบาๆ
“คุณคะ”
น้ำเสียงสดใสอ่อนหวานปลุกคนที่กำลังพักสายตาให้รู้สึกตัว ชายหนุ่มถอดแว่นกันแดดออกมาเหน็บไว้ที่คอเสื้อ เผยให้เห็นใบหน้าหล่อขาวใสสไตล์เกาหลี จะว่าไป เขาดูดียิ่งกว่านักร้องเกาหลีชื่อดังหลายๆ คนด้วยซ้ำไป สายตาคมปลาบเหลือบไปมองใบหน้าสวยที่เปื้อนยิ้มหวานน้อยๆ อย่างมีมารยาท
“เอ่อ...ขอโทษครับ” เขาผุดลุกขึ้น เบี่ยงลำตัวหนาหลบทางให้หญิงสาวเข้าไปนั่งด้านใน
‘ภาษิต’ ตะลึงไปชั่วขณะตอนที่สายตาประสานกับดวงหน้าหวาน เขามาจากกรุงเทพฯ สาวสวยผ่านตามาไม่รู้เท่าไหร่ แต่ส่วนมากเป็น ‘สวยสั่งได้’ ที่มองผ่านๆ แต่เชื่อได้ว่าสาวตรงหน้า สวยมาแต่กำเนิด ไม่ได้ผ่านมีดหมอศัลยกรรม
“เอ่อ ผมขอโทษด้วยครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ปลุกคุณ” พูดพลางมือเรียวก็ปลดกระเป๋าเป้ออกจากหลังลงมาวางตรงหน้าขาของเธอ
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่จะพักสายตาเท่านั้นเอง แต่เผลอวูบหลับไป เอ่อ...กระเป๋าเอาไว้ด้านบนไหมครับ เดี๋ยวผมเก็บให้” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วลุกขึ้นมาจะช่วยเหลือ
คนที่ร่างกายอ้อนแอ้น แต่ไม่เคยทำตัวอ่อนแอส่ายหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ ในกระเป๋าไม่มีอะไรหนัก เอาไว้ข้างล่างนี่ก็ได้” หญิงสาวยิ้มตอบขณะที่เลื่อนกระเป๋าเป้บนหน้าขาลงไปด้านล่างตรงปลายเท้าเธอ
“อ๋อ ครับ ผมภาษิตนะครับ ยินดีที่ได้ร่วมทางกับ คุณ…?”
หญิงสาวยิ้มตอบรับด้วยท่าทางเป็นมิตร “ฉัน ศศิกาญจน์ค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าซอก็ได้ค่ะ”
“คุณซอจะไปลำปาง ไม่ทราบว่าไปทำธุระ หรือว่าไปเที่ยวครับ” ชีวิตนักท่องเที่ยวแบ็กแพ็ก มันดีแบบนี้เอง นี่เป็นครั้งที่สองที่ภาษิตอยากลองเดินทางไปเรื่อยๆ โดยไม่ใช้รถยนต์ส่วนตัว เขาอยากสัมผัสถึงวิถีชาวบ้าน และเลือกจะเดินทางตามลำพัง
“ฉันไปสัมภาษณ์งานค่ะ แล้วคุณล่ะคะ” ศศิกาญจน์เป็นคนอัธยาศัยดี หากไม่ใช่พวกผู้ชายที่จ้องจะหาเศษหาเลย เธอก็พร้อมจะพูดคุยด้วยอย่างเป็นมิตร
“ผมมาพักผ่อนครับ กะว่าจะแวะเที่ยวในตัวเมืองลำปางก่อนแล้วค่อยไปหาเพื่อนที่รีสอร์ตครับ” เขาไม่ได้บอกว่ามีเพื่อนเป็นเจ้าของรีสอร์ตชื่อดังอันดับต้นๆ ของภาคเหนือ ส่วนนามสกุลของคนที่เขาจะไปหาก็เรียกได้ว่าดังคับจังหวัด
“ดีจังเลยนะคะ ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ”
“ขอบคุณครับ คุณซอก็เช่นครับ ขอให้สมหวังในการสัมภาษณ์งานนะครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
หญิงสาวกล่าวขอบคุณด้วยใบหน้าแย้มยิ้มสดใสราวกับดอกไม้ต้องแสงตะวันในยามเช้า ทำเอาหนุ่มหล่อที่นั่งข้างๆ ใจละลาย เผลอจับจ้องรอยยิ้มนั้นไม่วางตา นึกอยากจะหยิบกล้องขึ้นมาเก็บภาพรอยยิ้มบริสุทธิ์จริงใจที่หาดูได้ยาก ทว่า มันคงเป็นการเสียมารยาทอย่างแรงสำหรับคนที่เพิ่งพบกันครั้งแรก
ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของศศิกาญจน์ก็ดังขึ้น หมายเลขโทรศัพท์ที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือทำให้ดวงตากลมโตยิ่งเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก
“พี่กร!” คิ้วเรียวด้านขวากระตุกถี่ๆ ขึ้นมาทันที
‘ลางร้ายมาเยือน’
ศศิกาญจน์ลังเลที่จะรับสาย แต่ด้วยความเกรงใจว่าเสียงโทรศัพท์จะรบกวนผู้โดยสารคนอื่น รวมถึงผู้ชายหล่อเหลาเหมือนโอปป้าเกาหลีที่กำลังมองเธออยู่ จึงจำยอมรับสายพี่เลี้ยงหนุ่มที่โทร.เข้ามา ขณะเดียวกัน หางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นกรวิชญ์กำลังเดินตามหาเธออยู่ เขาสอดส่ายสายตาไปทั่ว
Latest chapter
กระชากรักนางซิน 31
”ทำไมต้องนอนคะ ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ฉันเป็นลูกชาวสวนผัก งานหนักๆ ก็เคยทำ แค่หกล้มแค่นี้ เรื่องธรรมดามาก” ศศิกาญจน์จะเดินผ่านออกไปแต่ถูกคว้าข้อศอกไว้ จนร่างบางหมุนมาประสานสายตากับคนตัวโตดวงตาคมกริบแฝงแววน่าหลงใหลทำให้หญิงสาวใจเต้นแรง ฝืนสู้สายตากับเขาอยู่ครู่ จอมทัพจึงเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น“เธอล้มสะโพกเจ็บไม่ใช่เหรอ กินยาแล้วก็นอนลง ฉันจะดูว่าสะโพกเธอบวมหรือเปล่า”‘ดูสะโพก’ เขาเป็นคนหน้าด้านเบอร์ไหน จะมาขอดูสะโพกคนที่ไม่ใช่ภรรยาจริงๆ“ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แล้วอีกอย่าง ใครจะยอมให้คุณดูสะโพกกัน หน้าไม่อาย”“งั้นก็กินยาแก้ปวดก่อนผมจะไปหยิบให้ รอที่นี่เฉยๆ ไม่ต้องวิ่งหนีไปไหน ถ้าทำให้ผมเหนื่อยวิ่งตาม ผมจะทำให้คุณเหนื่อยกว่าอีกหลายเท่า”“นี่คุณ ทำไมต้องมาวุ่นวายกับชีวิตคนอื่นด้วย”จอมทัพหันหลังให้แล้วยักไหล่อย่างไม่สนใจ ไม่อยากบอกว่าลึกๆ รู้สึกเป็นห่วง เขาไม่ชอบเห็นเธอเจ็บ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ชายหนุ่มเดินไปที่มุมหนึ่งของห้องตรงส่วนนั้นมีตู้เย็น
กระชากรักนางซิน 30
“ผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจแบบนี้เสมอ ไม่อยากเถียงด้วย หุบปากสักแป๊บหนึ่งได้ไหม ไม่อยากเดินไปเถียงไปด้วย ตัวเธอก็หนัก เปลืองพลังงานพี่อยู่แล้ว”“ไม่อยากเถียงด้วย แล้วอุ้มทำไมล่ะ”“เมื่อกี้เธอล้มกระแทกพื้นไม่ใช่หรือไง พี่ใจดีแค่ไหนที่อุ้มเธอกลับ แทนที่จะขอบคุณสักคำกลับไม่มี แถมยังด่าปาวๆ ไม่หยุด” จอมทัพบ่นคืนบ้าง พร้อมกับถอนหายใจหนักๆ ออกมา ก่อนก้มมองหน้าสวยหวานของคนในอ้อมแขน “ตรงนี้ตั้งไกล เดินมาทำอะไร”“ฉันเดินมาดูดอกไม้ค่ะ เห็นสวยดี ก็เลยเพลินไปหน่อย”“อ๋อ อ่อยเพลิน”“นี่คุณ!” เสียงหวานแหวใส่ “บอกแล้วว่าไม่ได้อ่อย”คราวนี้ชายหนุ่มทำเสียงหึขึ้นจมูก “แล้วแน่ใจว่ามาดูดอกไม้? หรือว่าหาทางมาแจกไลน์ไอ้แสนชัยกันแน่ ที่ตลาดถูกพี่ขัดจังหวะใช่ไหม”ศศิกาญจน์จ้องตาเขาเขม็ง ปากก็แย้งไป “ฉันไม่รู้ว่าที่นี่ไร่คุณแสน ฉันแค่เดินหลงเข้าไป”“เฮอะ...เชื่อตายละ”ศศิกาญจน์ฉุนจัด ในเมื่อพูดความจริงไม่เชื่อ เธอก็จัดให
กระชากรักนางซิน 29
ศศิกาญจน์รีบส่ายหน้าทันที เธอไม่ใช่คนบอบบางอะไรปานนั้น เจ็บแค่นี้สบายมาก “ไม่ต้องหรอกค่ะ ซอแค่เจ็บสะโพกนิดเดียว เดี๋ยวกลับไปกินยาที่บ้านก็ได้ ทายาหน่อยก็หายแล้ว”“แต่ผมเป็นห่วงนะครับ ผมต้องขอโทษอีกครั้งนะครับที่ทำน้องซอเจ็บ”แสนชัยบอก เมื่อเห็นศศิกาญจน์ทำท่าจะพยายามเดินเลยช่วยพยุงแขนอีกข้างไว้“ให้ผมไปส่งนะครับ” เขามีเรื่องมากมายอยากจะคุยกับเธอ เพราะรู้ปัญหาของศศิกาญจน์มาจากน้องสาว จึงอยากจะเสนอตัวเข้าไปช่วยแก้ไขแสนชัยสนใจศศิกาญจน์นานแล้ว แต่ที่ไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกเพราะก่อนหน้านี้มีคนรักอยู่แล้ว ทำให้ถูกข้าวสวยน้องสาวเบรกจนตัวโก่ง แต่ตอนนี้เขากับคนรักเลิกกันเพราะหลายอย่างไปด้วยกันไม่ได้ โดยไม่เกี่ยวกับสาวสวยตรงหน้า คงถึงเวลาแล้วที่จะสานต่อความรู้สึกที่มีต่อศศิกาญจน์ ต่อให้ต้องมีปัญหากับพ่อเลี้ยงจอมทัพก็ยอมศศิกาญจน์ก้มหน้าปัดฝุ่นและเงยหน้าขึ้นมาเอ่ยปฏิเสธแสนชัย พร้อมรอยยิ้มใสเป็นปกติ เพราะเธอเองก็เดินไหว คงไม่ต้องให้ใครช่วยพยุง“ซอเดินเองได้ค่ะ คุณแสนไม่ต้องพยุงหรอก ซอไหวค่ะ”&ldquo
กระชากรักนางซิน 28
ศศิกาญจน์เดินไปตรงบริเวณที่จอมทัพชี้มือบอก ไม่นานก็เจอสวนผักสลัดขนาดใหญ่ ผักไฮโดรโปนิกส์พวกนี้ที่สวนของเธอก็ปลูก แต่ปลูกบนดิน ส่วนที่นี่ปลูกบนน้ำหรือที่เรียกว่าผักไฮโดรโปนิกส์ ผักจะเจริญเติบโตไวกว่า ศัตรูพืชน้อยกว่า แต่ถ้าให้เทียบรสชาติระหว่างผักปลูกด้วยน้ำกับดิน โดยเฉพาะดินที่มีส่วนผสมของปุ๋ยคอก เธอชอบรสชาติของผักที่ปลูกด้วยดินมากกว่าศศิกาญจน์มองเห็นหญิงสูงวัยคนหนึ่งกำลังเก็บผักใส่ตะกร้า จำได้ดีว่าคือป้าสาย หัวหน้าแม่บ้านที่นี่ ร่างบางสวยจึงเดินเข้าไปหาพร้อมรอยยิ้ม“มาเก็บผักเหรอคะ ให้ซอช่วยเก็บไหมคะ” ศศิกาญจน์เสนอตัว ต้องการผูกมิตรกับคนที่นี่ไว้บ้าง เพราะไม่รู้ว่าต้องอยู่ที่นี่นานแค่ไหนหัวหน้าแม่บ้านเงยหน้าขึ้นจากกอผัก มืออีกข้างหยิบผักใส่ตะกร้าที่เกือบจะเต็มแล้ว “อ๋อ คุณนั่นเอง ป้ามาเก็บผักไปขึ้นโต๊ะน่ะค่ะ ปล่อยเอาไว้ก็เสียดายของ”ศศิกาญจน์ชักสีหน้ามึนงง อีกฝ่ายเห็นใบหน้าสวยมีคำถามจึงอธิบายให้กระจ่าง “เมื่อก่อนเราปลูกผักพวกนี้ส่งตามห้างสรรพสินค้า ซูเปอร์มาร์เก็ต โรงแรม ร้านอาหารใหญ่ แต่พอลูกค้าเจ้าใหญ่พบสารปนเปื้อนก็ไม่ย
กระชากรักนางซิน 27
ศศิกาญจน์ได้ยินจอมทัพพูดแบบนั้นพร้อมมองตรงมาก็รีบลดเมนูลง แล้วมองคนตรงหน้าที่กินดุจริงๆ อาหารมากมายบนโต๊ะถูกเขาจัดการเกือบเกลี้ยงทุกจานแล้วยังพูดอีกว่าหิว นี่เธอกำลังเผชิญกับตัวอะไร“พ่อเลี้ยง...” พอนึกขึ้นได้ศศิกาญจน์ก็ถึงกับชะงัก “กินอาหารไปตั้งเยอะ ยังไม่อิ่มอีกเหรอคะ”จอมทัพพูดแก้เก้อ เขาไม่ได้หิวข้าว ที่หิวก็คือคนน่าอร่อยตรงหน้าต่างหาก“ช่วงนี้ พี่หิวบ่อย” แล้วแก้เก้อด้วยการขอให้ศศิกาญจน์ช่วยสั่งของหวานเหมือนของเธอให้เขาอีกถ้วยจอมทัพกินขนมหวานที่ศศิกาญจน์สั่งมาเหมือนแบบเดียวกับเธอ พร้อมลอบมองใบหน้าหวานๆ ก่อนจะสะดุดตากับนิ้วนางข้างขวาที่มี ‘แหวนคลัดดาห์’ ซึ่งเป็นเครื่องประดับดั้งเดิมของชาวไอริช แหวนชนิดนี้มีลักษณะเป็นรูปมือทั้งสองข้าง โอบประคองหัวใจ เป็นตัวแทนแห่งมิตรภาพ ความรัก และความภักดีจอมทัพรู้สึกคุ้นตากับแหวนวงนี้ แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก แม้ว่าแหวนคลัดดาห์จะมีมากมาย แต่แหวนคลัดดาห์วงนี้มีเพชรรูปหัวใจสีฟ้าซึ่งหาได้ยาก และเขาต้องเคยเห็นแหวนวงนี้ที่ไหนมาก่อน พอเห็นศศิกาญจน์สว
กระชากรักนางซิน 26
อีกฟากเป็นเวลาใกล้เที่ยง จอมทัพเหลียวมองคนนั่งข้างๆ พลางเอ่ยขึ้น เพราะคนที่ต้องใช้ทั้งแรงและสมองในการทำงานอย่างเขาต้องกินให้อิ่มท้อง จะได้มีเรี่ยวแรงทำงาน“ใกล้เที่ยงแล้ว ซอหิวไหม”ศศิกาญจน์มองเวลาที่นาฬิกาข้อมือ เมื่อเช้าเธอกินอาหารได้ไม่กี่คำ อาจเป็นเพราะมีเรื่องเครียดๆ ในหัว พอถูกเขาสะกิดเรื่องอาหารเที่ยง น้ำย่อยในกระเพาะก็ร้องประท้วงว่าหิวแล้ว หญิงสาวจึงไม่ทันจะตอบร่างกายมันก็ตอบแทนไปก่อนจอมทัพได้ยินเสียงน้ำย่อยก็นึกขำ แต่ยังตีหน้าขรึม ไม่พูดอะไรออกมา เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะเขิน“เดี๋ยวข้างหน้าจะผ่านร้านอาหาร เป็นร้านอร่อยแถวนี้ แวะกินอะไรกันหน่อย กินเสร็จเราจะได้เข้าไร่กัน”“ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณหิว เดี๋ยวฉันลงไปกินเป็นเพื่อน”จอมทัพเหลือบมอง ใบหน้าหล่อขรึมขึ้น “บอกแล้วไงว่าให้เรียกผมว่าพี่ แล้วแทนตัวเองว่าซอ มันดูสนิทกันมากว่า จะได้ไม่มีใครสงสัย”เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงจึงพยักหน้ารับ “ได้ค่ะ ต่อไปซอจะเรียกคุณว่าพี่”“พูดง่ายๆ แบบนี้น่ารักมาก แต่พี่จะไม่ให
You may also like
ยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์56.6K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน123.9K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่232.4K viewsบทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน
เซียงปู้อี๋85.3K viewsร้ายนักรักซะเลย
เฮียกังฟู62 viewsสวาทรักพ่อสามี
ิิิิดอกบุหงา-253778 viewsสิงสวาท
เฮียกังฟู66 viewsเมียสำรองของคุณชายเพลย์บอย (18+)
เรติมา130 views
