9

EP9 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)

กระทั่งถึงวันนัดที่โรงพยาบาล กะตัญพาเมียสาวอย่างเอแคลมาตรวจร่างกาย นั่นทำให้เธอรู้ว่า สามีหนุ่มของเธอตั้งใจที่จะมีลูกสาวเต็มที่ สำหรับเธอที่อายุอย่างน้อย การตั้งท้องลูกคนแรกแม้จะมีสามีหนุ่มคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง แต่ก็ยังคงน่ากลัวอยู่ นึกถึงวันที่ปวดท้องกำลังจะคลอด หรือวันที่ท้องใหญ่จะนอนแทบไม่ได้ ความอึดอัดและความไม่คล่องตัว ไหนจะอาการเพลียและเหนื่อยง่ายนั่นอีก

“ไอ้ตัญ มึงพาเมียไปไหนมา?”

“ พาไปตรวจร่างกายมาครับพ่อ”

“อยากได้ลูกสาว?”

“ หรือพ่อไม่อยากได้หลานแล้วครับ”

“อยากได้ดิ มึงให้มันมีน้ำยาหน่อย”

“โหพ่อครับ วันนี้ไปตรวจร่างกายมา น้ำเชื้อผมแข็งแรงและเยอะจนหมอยังตกใจเลยนะครับ”

“สงสัยได้กูมา” ดินแดนเอ่ย

"เข้าพ่อตลอดเลย ว่าแต่พ่อเห็นน้องสาวผมมั้ยครับ ทำไมผมไม่เห็นน้องเข้าบ้านเลย บ้านปีกซ้ายเงียบสนิท"

"ช่วงนี้ไปนอนที่คอนโดบ่อย ลูกสาวกูจะไปนอนที่คอนโดบ้างไม่ได้หรือไง"

"ผมก็แค่เป็นห่วงน้องครับ"

"น้องมึงโตแล้วมึงอย่าลืม"

ทุกๆวันกะตัญยังคงทำหน้าที่รับงานแทบจะทั้งหมดของบ้านไว้ลำพัง ไม่อยากให้น้องต้องทำอะไรมากมายนัก ด้วยความที่รักน้องมากกว่าชีวิตตัวเอง ทำให้พี่ชายอย่างกะตัญหายากในสังคมสมัยนี้

"พี่กะตัญไม่อยู่เหรอคะ" เสียงเอแคลเอ่ยเมื่อเธอแวะมาที่โกดังเพราะเอาของว่างมาให้ผู้เป็นสามี แต่กลับไม่เจอกะตัญ

"นายอยู่ครับ อยู่ที่ห้องพักด้านในครับ" ลูกน้องคนสนิทเอ่ยขึ้น

"พี่กะตัญไม่สบายเหรอคะ"

"ไม่ค่อยดีครับน้องเอแคล นายนอนตั้งแต่มาถึงแล้วครับ"

เอแคลเดินเข้าไปหากะตัญที่ห้องพักส่วนตัวด้านใน เมื่อมาถึงพบสามีหนุ่มนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงนอน เอแคลที่รู้สึกเป็นห่วงหนักจนต้องรีบเข้าไปแตะเพื่อดูอุณหภูมิ

"แคล.."

"เป็นอะไรคะ ทำไมมานอนแบบนี้คะ"

"ปวดหัวนิดหน่อยครับ"

"นายใหญ่บ้านปีกขวาตั้งแต่มีครอบครัวเกเรงานบ่อยจังเลยนะคะ"

"ก็อยากพักบ้างไงครับ ตอนไม่มีลูกไม่มีเมียทำงานเป็นบ้าเป็นบอมาก"

"งอแงจังเลย แคลเอาของว่างมาให้ค่ะ พี่รับเลยมั้ยคะ แคลจัดให้"

"ขนมมั้ยครับ"

"ค่ะ"

"เอามาเลยก็ได้ครับ นอนตั้งแต่เช้าเริ่มหิว เดี๋ยว!!"

"คะ?"

"หนูท้องหรือเปล่าแคล อาการพี่เหมือนตอนหนูท้องมาเฟียเลย"

"คะ!!"

กะตัญพาเมียสาวกลับมาที่บ้านปีกขวา ก่อนจะให้เธอตรวจการตั้งครรห์ เขาเองก็ลุ้นอย่างใจจดใจจ่อ เพราะตอนนี้ทั้งคู่กำลังปล่อยให้มีลูกคนที่สอง

"ขึ้นแล้วคะ"เอแคลเอ่ย

"เยส! สองขีด ฟ่อดดด ขอบคุณครับที่มีลูกให้พี่"

กะตัญอุ้มเอแคลขึ้นก่อนหอมแก้มเธอฟ่อดใหญ่และจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้ง ผ่านมาจนถึงวันที่ต้องอัลตร้าซาวน์ กะตัญที่ลุ้นหนักว่าเอแคลจะท้องลูกสาวหรือลูกชาย เพราะท้องนี้กับท้องก่อนเธอมีอาการไม่เหมือนกันสักนิด

"ไหนให้ลุงดูซิ ว่ายัยหนูหรือตาหนู"เสียงหมอโฮมเอ่ย

"ไหน เห็นยังเฮีย"กะตัญที่นั่งอยู่ข้างเตียงก็เอ่ยขึ้น

"นั่นไงไอ้ตัญ ชัดเลย!"หมอโฮมเอ่ย

"โห!!!! กระจู๋ตั้งชัดเลยเฮีย"

"55555555"

การตั้งท้องที่สองของเอแคลก็เป็นลูกชาย ซึ่งแม้จะไม่ได้เป็นไปตามคาดของผู้เป็นพ่ออย่างกะตัญก็ตามที่อยากได้ลูกสาว แต่เขายังคงเห่อลูกคนที่สองไม่ต่างจากลูกคนแรกอย่างมาเฟีย

"ผิดหวังมั้ยคะที่เป็นลูกชาย.."

"ยังไงก็ลูกเรานะครับ พี่จะผิดหวังได้ยังไง ต่อให้เขาเป็นลูกชายยังไงพี่ก็รัก"

"ค่ะ"

พอเอแคลท้องใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ กะตัญก็เริ่มมีอาการแพ้ท้องแทนเมียน้อยลง วันนี้กะตัญในมาดมาเฟียหนุ่มชุดดำสนิททั้งชุดดุดัน กำลังจะออกจากบ้านไปทำงาน

"รีบกลับนะคะ"

"ครับ ฟ่อดด หนูอยู่บ้านอย่าทำอะไรเยอะนะแคล"

"ค่ะ พี่ไม่ต้องห่วงค่ะ"

"มาเฟียครับ ไปโรงเรียนกันครับ"

"แม่แคลครับ เฟียไปโรงเรียนก่อนนะครับ รักแม่แคลนะครับ พี่ไปโรงเรียนก่อนนะน้องเล็ก" มาเฟียเอ่ยกับน้องในท้องของผู้เป็นแม่แม้จะยังไม่เห็นว่าท้องเธอออกมากก็ตาม

"ครับ แม่ก็รักมาเฟียนะ"

สองคนพ่อลูกพากันออกจากบ้านไปในตอนเช้า เมื่อกะตัญต้องไปส่งมาเฟียลูกชายคนโตไปโรงเรียนก่อนที่จะไปทำงาน กลังจากนั้นก็เข้าโกดังทันที

(พ่อครับ หรรษาไปทำงานต่างจังหวัดเหรอครับ น้องไม่เข้าบ้านเลย)

(อืม ไปดูโกดังให้ลูกค้าที่น้องรับผิดชอบ มึงไม่ต้องห่วงหรอก)

(ผมก็แค่ถาม ช่วงนี้ผมไม่ค่อยเจอน้องเลย)

(มึงมัวแต่แพ้ท้องแทนเมียอยู่ไง น้องก็เป็นห่วงมึงเลยรับงานแทนนี่ไง)

(ผมทำไหวครับพ่อ ให้น้องหยุดได้เลยครับ)

(น้องทำไปแล้ว ปล่อยน้องเถอะ)

(ครับ)

หลังจากวางสายจากผู้เป็นพ่อไป ในช่วงบ่ายโรงเรียนของมาเฟียก็โทรมา บอกว่ามาเฟียมีอุบัติเหตุที่โรงเรียน กะตัญที่ได้ยินแบบนั้นก็ทิ้งงานทั้งหมดแล้วขับรถตรงไปยังโรงเรียนของลูกชายทันที

"เกิดอะไรขึ้นครับ"

"คุณกะตัญสวัสดีค่ะ พอดีมีอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะ เด็กๆเล่นฟุตบอลกันแล้วพลาดค่ะ" คุณครูที่รับผิดชอบเอ่ยขึ้น กะตัญขมวดคิ้วเมื่อเห็นลูกชายหัวเข่ามีแผลแต่เหมือทำแผลเสร็จแล้ว

"มาเฟียครับ เกิดอะไรขึ้นครับ"

"เฟียเล่นฟุตบอลกับเพื่อนครับ พอร์ชเข้ามาแย่งครับ"

มาเฟียชี้ไปที่เพื่อนซึ่งเป็นคู่กรณี ตอนนี้เพื่อนคนดังกล่าวก็มีผู้ปกครองมาแล้วเรียบร้อยตามหลังเขามาติดๆ

"ใครที่ทำลูกผมเป็นแบบนี้ ผมจะฟ้องขั้นเด็ดขาดแน่ถ้าโรงเรียนไม่จัดการ"พ่อของพอร์ชเอ่ย

"เฟียไม่ได้ทำก่อน พอร์ชเริ่มก่อน"

"อ่อ นี่ซินะ คุณสอนลูกยังไงอันทพาลขนาดนี้"พ่อของพอร์ชเอ่ยพรางชี้หน้ากะตัญที่ยืนสายตาเรียบนิ่ง จนคุณครูที่รู้จักกะตัญเป็นอย่างดีเริ่มมีสีหน้ากังวล

"ผมสอนลูกมายังไงก็ไม่เกี่ยวกับใคร อีกอย่างลูกผมไม่เคยรังแกใครก่อน"กะตัญเอ่ย

"แล้วนี่คืออะไรไม่ทราบ รักลูกได้แต่ไม่ใช่มาปกปิดความผิดให้ลูกไม่ใช่เหรอครับ"

"พอร์ชเริ่มก่อนครับพ่อ เฟียไม่ได้ทำก่อน"

"ผมว่าลูกผมแค่ปกป้องตัวเอง ถ้าลูกผมผิด ผมยินดีชดใช้ตามที่ขอแน่ แต่ถ้าลูกผมไม่ผิด รับรองว่าผมเอาเรื่องถึงที่สุดเหมือนกัน" กะตัญเอ่ย

"คุณกะตัญคะใจเย็นๆนะคะ ทางโรงเรียนจะจัดการให้แน่นอนค่ะ"

"อ่อ เส้นใหญ่ เดี๋ยวได้เห็นดีกัน!" พ่อของพอร์ชพาลูกชายออกไป กะตัญหันมาหามาเฟียแล้วเอ่ยถามขึ้น

"เขาทำอะไรมาเฟียครับบอกพ่อซิครับ"

"เขาแย่งเฟียก่อน เตะขาเฟียแล้วก็ต่อยเพื่อนเฟียด้วยครับ พอร์ชนิสัยไม่ดี รังแกคนอื่นประจำ เฟียไม่ยอมหรอกครับ"

ถ้าพรุ่งนี้เด็กคนนี้ทำลูกผมอีกรอบ โรงเรียนไม่ต้องจัดการนะครับ ผมจะจัดการเอง" กะตัญเอ่ยพรางพามาเฟียกลับจากโรงเรียนทันที ในขณะที่พาลูกขึ้นรถเพื่อจะขับกลับบ้าน ในซอยของโรงเรียนมีรถสองคันขับมาจอดขวาง มาเฟียที่โตมากับครอบครัวทรงอิทธิพลก็ไมไ่ด้ตกใจหรือกลัวอะไร เมื่อดีเอ็นเอของผู้เป็นพ่อได้รับมาแบบเต็มพิกัด

เป็นไปตามคาด มีชายสองถึงสามคนเดินลงจากรถด้วยท่าทางหาเรื่อง กะตัญกระตุกยิ้มก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัย ของแข็งที่ดูเหมือนเป็นอุปกรณ์ซ่อมรถที่ชายคนนึงถือมาถูกฟาดเข้ากับกระจกหน้ารถสุดหรูของกะตัญเต็มแรงจนกระจกเริ่มมีรอย แต่ด้วยความแข็งแรงและราคาที่มาพร้อมความปลอดภัยสูง ทำให้กะจกรถได้รับความเสียหายน้อย

"พ่อครับ!!"มาเฟียเอ่ยขึ้นแบบตกใจเล็กน้อย

"เล่นเกมส์รอพ่อก่อนนะครับ" กะตัญส่งโทรศัพท์ให้ลูกชายก่อนจะออกจากรถไปจัดการ

"มึง!! ยกมือขึ้น"

กะตัญที่เดินนิ่งๆก่อนจะหยุดต่อหน้าคนกลุ่มนั้นโดยไม่ได้รู้สึกกลัวใดๆ แม้จะเป็นภาพที่น่ากลัวสำหรับคนทั่วไปก็ตาม

"ไม่มีปัญหา"กะตัญเอ่ยพรางยกมือจริง แต่เป็นการยกมือขึ้นพร้อมปืนที่สวมปอกเก็บเสียง พร้อมกับใบหน้าเรียบนิ่ง

"เฮ้ย!"

ปืนสองนัดถูกยิงใส่ขาคนสองคนโดยที่ไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาชายอีกคนที่ถือเหล็กตกใจเต็มที่ ทั้งๆที่จะมาหาเรื่องเขา แต่กลับถูกสวนกลับจนบาดเจ็บ

"ผะ..ผมแค่ทำตามคำสั่ง"

"ใครจ้างมึงมา"

"เอ่อ.."

"เอากลับไปบอกคนจ้างมึง ถ้าใน24ชั่วโมงไม่ติดต่อกูมา กูจะให้มันชดใช้ค่ากระจกรถกูอย่างสาสม!"

กะตัญเอ่ยพรางจิกหัวชายคนนั้นกดลงกับกระโปรงรถพร้อมปืนจ่อหัว

"ผะ..ผมทราบครับๆ"

"ไส้หัวไป!!"

ทั้งหมดพากันประครองกันขึ้นรถไป กะตัญที่รู้ว่าใครเป็นคนทำ เพราะเห็นรถของพ่อพอร์ชจอดอยู่ไม่ห่างและขับออกไปตอนที่เขาลั่นไกลปืนสองนัดแรก

"พ่อเท่มากเลยครับ"

"ห้ามเล่าให้แม่ฟังนะครับ ว่าเห็นพ่อใช้ปืน เดี๋ยวแม่แคลบ่น"

"ครับพ่อ"