1

EP1 - กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย 2 (กะตัญ)

บ้านปีกขวา

ชีวิตของมาเฟียหนุ่มที่เคยดุดัน ทรงอิทธิพล ชีวิตหลังจากมีครอบครัวและมีลูกชายตัวน้อย อย่าง มาเฟีย เพิ่มเข้ามาในชีวิต จากคนที่เคยทำงานตลอด 365 วันไม่เคยหยุด ไปทำงานแต่เช้ามืดและกลับดึกเกือบทุกวัน ไม่เคยต้องมีห่วงคล้องคอ ในการทำงานแต่ละวัน แต่หลังจากที่ชีวิต มีความรักและได้อยู่ด้วยกัน โดยที่หลานสาวของหัวหน้าแม่บ้านซึ่งเป็นแม่นมของเขาและหรรษาน้องสาวฝาแฝด ซึ่งเข้ามาในบ้านดินแดนตั้งแต่เธอ 3 ขวบ ตั้งแต่วันนั้น เธอคนนี้ก็กุมหัวใจของเขาเรื่อยมา

แม้ว่าการมีลูก มีครอบครัว จะทำให้กะตัญอ่อนโยนมากขึ้นก็ตาม แต่ความดุดันยังคงมีอยู่ นั่นมันส่งต่อไปหา มาเฟีย ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ถอดแบบผู้เป็นพ่อมา 100% แต่เพราะความเป็นลูกชายคนโต ความเป็นพี่ชาย ทำให้ความแข็งกร้าวของกะตัญ ยังคงมีอยู่ในตัวค่อนข้างมาก

ย้อนกลับไปงานวันเกิดดินแดนผู้เป็นพ่อ

กะตัญในวัยไฮสคูล ที่เตรียมตัวเดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศพร้อมกับน้องสาวฝาแฝดอย่างหรรษา ในวันนี้ที่เป็นวันเกิดของดินแดนผู้เป็นพ่อ คือวันก่อนเดินทางไปเรียนต่อไม่ถึง 1 เดือน

"พ่อครับ เห็นน้องมั้ยครับ"

"หรรษาเหรอ เหมือนเห็นเดินไปที่พักแม่บ้านนะ หาน้องทำไม"

"ผมแค่ไม่เห็นน้องเฉยๆครับ"

"หวงน้องให้มันน้อยลงหน่อย น้องมึงอายุห่างจากมึงแค่ 3 นาทีนะ"

"ไม่โตหรอกครับ น้องผมยังเด็กอยู่ครับพ่อ ห่างแค่ 3 นาที แต่ทุกวันนี้เหมือนห่างกัน 3 ปีเลยครับ ดื้อมาก"

"น้องมึงโตแล้วไม่ใช่เด็กๆ ปล่อยๆบ้างๆ อีกอย่างลูกสาวกูเป็นเด็กร่าเริง ไม่ใช่ดื้อ"

"พ่อก็เข้าข้างน้องตลอดครับ"

"ทำอย่างกับมึงไม่เข้าข้างน้อง? น้องฟาดจนหัวแตกยังไม่ดุน้องสักคำ"

"ผมไปดูน้องดีกว่าครับ อยู่ต่อพ่อแซะผมอีกแล้ว"

หลังจากเดินมายังที่พักของบอดี้การ์ดและแม่บ้าน กะตัญพบว่าหรรษามาหาเอแคล ที่ตอนนี้อยู่ในวัยปฐมปลาย เธอและเขาอายุห่างกันพอสมควร ตอนนี้ทั้งคู่กำลังนอนดูแล็ปท็อปที่มีจอแสดงภาพบางอย่าง มาเฟียหนุ่มเคาะประตูเบาๆก่อนยืนกอดอกมอง นั่นทำให้เอแคลสะดุ้งสุดตัวแล้วรีบยืนขึ้นก้มหน้าอย่างไว

"ทำอะไรกันอยู่ครับ"

"เฮียอ่าาา น้องตกใจหมดค่ะ"

"หนูทำอะไรหรรษา"

"กำลังดูเสื้อผ้ากับน้องค่ะ เฮียมาทำไมคะ คุณพ่อจะเป่าเค้กแล้วเหรอคะ"

"ยังครับ เฮียเดินมาดูว่าหายไปไหน"

"หนูไมไ่ด้ไปดื้อที่ไหนสักหน่อย เนอะเอแคลเนอะ"

"จริงเหรอเอแคล"

"ค่ะ..ค่ะ"

"เฮียย อย่าทำเสียงดุ"

"เฮ้อ ทำอะไรน้องสาวก็ว่าผิดไปหมดเลยครับ"

"ก็เฮียดุนี่คะ"

"หนูไปเปลี่ยนชุดได้แล้วครับ เฮียว่าไม่นานคุณพ่อจะเป่าเค้กแล้วครับ ลุงจักรมาแล้วด้วย"

"โอเคค่ะ แคล ดูไปก่อนนะ เดี๋ยวเลิกงานวันเกิดแล้วพี่มาหาใหม่"

หลังจากหรรษาเดินออกไป เอแคลยังคงยืนก้มหน้าไม่ยอมมองหน้ากะตัญเพราะความกลัว แต่กะตัญกลับกดยิ้มก่อนเดินออกไป กระทั่งจบงานวันเกิดของดินแดน เพราะเธอยังเด็กจึงกลับมาที่ห้องพักก่อน แต่เพราะยั่งดูชุดที่หรรษาเพลินจนเผลอหลับไม่รู้ตัว

ขาแกร่งของกะตัญเดินก้าวเข้ามาที่ห้องพักของเอแคลที่ไม่ได้ปิดประตู เขายืนมองเอแคลที่หลับนิ่งๆ ก่อนจะเอ่ยบางอย่างขึ้นในลำคอ

"ฉันต้องไปเรียนต่อนาน มัดจำไว้ก่อนแล้วกัน"

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงจุ๊บเข้าที่ปากของหญิงสาวเบาๆก่อนผละออก ไม่นานเขาก็เดินออกไป เอแคลที่กึ่งหลับกึ่งตื่นค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น เพราะกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยและมีเพียงคนเดียวที่ใช้ ทำให้เธอรู้ว่าใครที่เดินเข้ามา

"มะ..เมื่อกี้ จูบเหรอ..."