บทที่ 4 ภายใต้หน้ากาก

เอวาปรายตามองสำรวจไปทุกซอกทุกมุมของห้องและเธอก็พบว่าที่นี่คือห้องทำงานของคฤหาสน์เล็กหลังนี้ หญิงสาวปิดประตูห้องลงอย่างเบามือที่สุด ก่อนที่เธอเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานเพื่อค้นหาเอกสารรายชื่อลูกค้าที่คนจ้างวานต้องการทันที

หญิงสาวใช้เวลาเปิดปิดลิ้นชักที่อยู่ตรงโต๊ะทำงานเพื่อค้นหาแฟ้มรายชื่อลูกค้าอยู่ได้ไม่นานสักเท่าไหร่ ทว่าอยู่ดีๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็วโดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัว มือบางยกกระบอกปืนสีดำมันเงาที่หยิบมาจากบอดี้การ์ดร่างใหญ่ขึ้นมาเล็งไปที่หน้าประตูทันที

ดวงตากลมโตแข็งกร้าวจับจ้องไปที่ประตูและเธอก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดั่งเทพบุตรคนหนึ่งที่สวมเสื้อเชิ้ตสีกรมกำลังใช้สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงเดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางสบายๆ ตามมาด้วยบอดี้การ์ดหลายคนที่เดินจ้ำอ้าวตามหลังชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มที่ดูทรงอิทธิพล

“หาอะไรอยู่เหรอ?” เรียวปากหยักหนาของมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแต่แฝงไปด้วยความเหี้ยมเกรียมและน่าเกรงขาม ราฟาเอลมองจ้องดวงตากลมโตผ่านหน้ากากเพชรสีดำวิบวับ ความรู้สึกแรกของเขา เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

จากนั้นก็ตามมาด้วยร่างอวบอิ่มของคนที่เอวาเป็นห่วงมากที่สุดในชีวิต ก็คือน้องสาวของเธอ…

อัญญาถูกจับล็อกให้เดินเข้ามาในห้องโดยชายร่างกำยำสองคน และมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวดูท่าทางน่ากลัวพอๆ กับชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ้ตสีกรม เขาเดินเข้ามาหยุดอยู่ด้านหลังมาเฟียหนุ่มหนึ่งก้าว

“อัญญา” เอวาเอ่ยพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ดวงตากลมโตพยายามมองทุกอย่างและทุกคนในห้อง เธอกำลังใช้ความคิดเพื่อหาแบบแผนที่พอจะมีแนวทางให้พวกเธอหนีไปได้ ซึ่งหญิงสาวก็ใช้ความคิดประเมินสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว

อัญญาที่อยู่ในชุดราตรียาวสีแดงเลือดหมู เธอดวงตาสั่นไหวมองจ้องมาที่พี่สาวของตัวเอง เธอไม่ได้กลัวคนพวกนี้ แต่เธอไม่อยากเป็นภาระของพี่สาวของเธอเลยสักนิด ใบหน้าสวยหวานถูกถอดหน้ากากเพชรตั้งแต่ที่เธอโดนจับได้แล้ว

“พวกเธอคงมาด้วยกันสินะ” เสียงทุ้มทรงพลังของราฟาเอล มาเฟียหนุ่มที่สวมชุดสีกรมเอ่ยถามอย่างเย็นยะเยือก 

“ถอดหน้ากากออก” ชายหนุ่มเอ่ยต่อ เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดรีบยกปืนขึ้นมาเล็งไปที่เอวาทันที

“ฉันบอกให้ถอดหน้ากากออก!” ราฟาเอลตะโกนขึ้นมาด้วยความเดือดดาลเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงนิ่งเงียบและไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง

มือบางข้างหนึ่งของเอวาค่อยๆ เลื่อนต่ำและล้วงเข้าไปหยิบบางอย่างออกมาจากชุดชั้นในของตัวเอง ก่อนที่เธอจะปามันเข้าไปใส่กลุ่มชายฉกรรจ์อย่างรวดเร็วโดยที่ไม่มีใครได้ตั้งตัวเลยสักนิด

พรึบ! ปัง! ปัง!

ควันสีขาวลอยกระจายขึ้นมาเต็มห้องทำงานของมาเฟียหนุ่มทันทีที่หญิงสาวปาสิ่งของบางอย่างเต็มกระจายลงพื้น ตามมาด้วยเสียงปืนดังขึ้นสองนัดและเสียงร้องครวญครางของผู้ชายประสานกันขึ้นมาสองเสียง

“หนีไป!” เอวาตะโกนบอกน้องสาวของตัวเองท่ามกลางหมอกควันสีขาว 

ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ทั้งสองคนถูกยิงเข้าที่ต้นแขนทั้งสองคน ทำให้พวกเขาปล่อยมือออกจากร่างอวบอิ่มของอัญญาเพราะความเจ็บปวดจากบาดแผลที่โดนเอวายิงเข้าที่ต้นแขนพวกเขาอย่างจัง 

อัญญาไม่รอช้า เธอรีบหันหลังกลับแล้ววิ่งหนีออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว เธอต้องรีบหาทางหนีไปให้ได้เร็วที่สุดเพราะถ้าเธออยู่ก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วงให้กับพี่สาวของตัวเอง 

“ฉิบ! ตามเธอไป!” ราฟาเอลตะโกนขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของหญิงสาววิ่งหนีออกไปจากห้อง 

“กูตามไปเอง!” ลูเซียนตอบกลับก่อนที่เขาจะรีบวิ่งตามหญิงสาวชุดเดรสสีแดงออกไปทันที

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วไปหมด จนเหล่าชายหนุ่มตัวใหญ่ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กๆเพียงคนเดียวจะสามารถคล่องแคล่วได้มากขนาดนี้ พวกเขายกมือขึ้นมาปิดจมูกเอาไว้เพราะกลัวว่าจะมีสารบางอย่างที่เป็นอันตรายอยู่ในควันสีขาวนั้น รวมถึงมาเฟียหนุ่มด้วยเช่นกัน

เมื่อเอวารับรู้ได้ว่าอัญญาวิ่งออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว เอวาจึงรีบวิ่งไปที่หน้าต่างบานใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆ เธออย่างรวดเร็ว มือบางเอื้อมไปเปิดหน้าตาออกกว้างและทิ้งกระบอกปืนสีดำลงพื้นไป ดวงตากลมโตมองมันลงไปด้านล่างอยู่ชั่วครู่ ยังดีที่ห้องทำงานของมาเฟียหนุ่มอยู่ชั้นสองของตึก เธอยังพอสามารถโดดลงไปให้ตัวเองเจ็บตัวน้อยที่สุดได้อยู่ เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

เอวาปีนขึ้นไปบนหน้าต่างและเตรียมตัวจะกระโดดลงไป แต่ทว่าร่างของเธอก็สะบัดหวืดกลับมาอย่างแรงพร้อมกับวงแขนของใครบางคนที่กอดรัดเอวคอดกิ่วเอาไว้แน่น

พรึบ! 

วงแขนแกร่งคว้าเอวบางของร่างอรชรเอาไว้ได้ทันท่วงที ราฟาเอลดึงร่างอรชรเข้ามาจนแผ่นหลังแบบบางปะทะกับอกแกร่งอย่างรุนแรง

หญิงสาวไม่มีเวลาให้ตกใจหรืออะไรทั้งนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มปรายตามองบุคคลที่อยู่ด้านหลังเล็กน้อย ก่อนที่มือบางจะยกมีดขึ้นมาและแทงเข้าไปที่ต้นขาซ้ายด้านข้างเข้าไปจนมิดด้าม

ปัก!

“อึก! ฉิบ!” เสียงทุ้มของราฟาเอลสบถออกมาเบาๆ ชายหนุ่มไม่ได้ร้องโอดครวญเหมือนอย่างที่ควรจะเป็น ควันสีขาวค่อยๆ จางลงไปอย่างช้าๆ

“ร้ายไม่เบานะ..แม่สาวนักฆ่า” สิ้นเสียงของมาเฟียหนุ่ม มือแกร่งข้างหนึ่งพยายามจับข้อมือเรียวเล็กเอาไว้ ทว่าหญิงสาวเองก็พยายามดิ้นเร่าๆ และใช้ศอกกระทุ้งใส่ชายหนุ่ม 

เอวาไม่รู้สึกแปลกใจเลยสักนิดที่ชายหนุ่มขึ้นมาเป็นใหญ่ได้ขนาดนี้ เขาดูเหี้ยมเกรียมและไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดเลย ทั้งๆ ที่เขาโดนแทงเขาไปเต็มๆ ขนาดนี้

สุดท้ายชายหนุ่มก็คว้าข้อมือเล็กจับยึดเอาไว้ได้ ราฟาเอลดันร่างอรชรไปโก้งโค้งกับโต๊ะทำงานจนหน้าอกอวบอิ่มล้นทะลักออกมาด้านข้าง มือแกร่งจับกดแผ่นหลังเล็กเอาไว้และใช้มืออีกข้างที่จับตรึงเรียวแขนเล็กอยู่ก่อนหน้านี้ ชายหนุ่มจับแขนเล็กกดลงกับแผ่นหลังแบบบางทันที

สปายสาวพยายามที่จะดิ้นแต่ทว่าเธอก็ไม่สามารถสู้แรงของชายหนุ่มได้ เรียวขาเล็กจึงตวัดขึ้นอย่างเฉียบพลัน ก่อนจะกระทุ้งลงบนฝ่าเท้าของเขาอย่างแม่นยำโดยที่เธอไม่ได้หันมองเลยสักนิด เนื่องจากใบหน้าหวานถูกกดไว้แนบสนิทกับโต๊ะทำงานของเขา

ปัก!

“อึก! ฤทธิ์เยอะนักนะ!” ราฟาเอลขมกราบแน่นเอ่ยออกมาลอดไรฟันจนเส้นเลือดปูดโปนขึ้นตามขมับ ตั้งแต่เกิดมาเขาไม่เคยต้องโดนผู้หญิงหน้าไหนทำเขาเลือดตกยางออกได้มากขนาดนี้มาก่อน 

เรียวขาแกร่งยกขึ้นหนีฝ่าเท้าเล็ก ก่อนที่เขาจะแทรกกายเข้าไปกลางกายสาวพร้อมกับใช้เรียวขาแกร่งดันเรียวขาเล็กออกกว้างอย่างด้วยความรุนแรงจนกระโปรงยาวของหญิงสาวฉีกขาดแยกออกจากกัน

“นายครับ เดี๋ยวพวกผมจัดการต่อเองครับ” บอดี้การ์ดชุดดำรีบปรี่เข้ามาหาเจ้านายเมื่อเห็นว่าแผลที่ขาของเขามีเลือดสีแดงสดไหลออกมาเป็นจำนวนมาก อีกทั้งยังมีบางส่วนที่ไหลหยดลงบนพื้นห้องอีกด้วย

“ไม่ต้อง! กูจัดการเอง!” ราฟาเอลเดือดดาลมากกว่าทุกครั้งที่โดนผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำร้ายเขาได้ขนาดนี้

“ไปเอายามา” มาเฟียหนุ่มเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงดุดัน เหล่าบอดี้การ์ดจึงรีบวิ่งไปหยิบยาที่อยู่ในลิ้นชักภายในห้องกับเข็มฉีดยาออกมาทันที 

เมื่อได้ดังนั้น เอวายิ่งออกแรงดีดดิ้นหนักหน่วงมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มเองก็ออกแรงจับกดเรียวแขนเล็กกับแผ่นหลังแบบบางแรงขึ้นเช่นกัน 

ชายชุดดำยื่นเข็มฉีดยาให้กับมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ราฟาเอลเอื้อมมือไปรับเข็มฉีดยามา ก่อนที่เขาจะแทงเข้าไปที่ต้นคอของหญิงสาวทันที

ฉึก! 

“อ๊ะ!” เสียงหวานร้องออกมาอย่างแผ่วเบา เธอไม่ได้เอ่ยอะไรทั้งสิ้น จากนั้นสติก็เอวาก็ค่อยๆ เลือนหายไปทีละนิด จนกระทั่งเปลือกตาของเธอปิดสนิทลง 

‘หมดฤทธิ์ได้สักที’  ราฟาเอลครุ่นคิดอยู่ภายในใจ มือสากเลื่อนไปดึงรั้งหน้ากากเพชรออกจากใบหน้าของสปายสาวอย่างช้าๆ

นัยน์ตาคมกริบของมาเฟียหนุ่มมองจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ ในขณะที่มือแกร่งกำลังดึงหน้ากากออกไปให้พ้นจากใบหน้าของเธอ และวินาทีต่อมาก็ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนไปชั่วขณะ… 

เธอสวยมาก 

เป็นคำแรกที่ผุดขึ้นมาในสมองของราฟาเอล เมื่อหน้ากากเพชรสีดำหลุดออกไปจากใบหน้าของหญิงสาว ชายหนุ่มเคยผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่น่าแปลกที่เขากลับรู้สึกว่าใบหน้าของเธอดูสวยแบบไร้ที่ติ ซึ่งมองครั้งเดียวเขาก็รับรู้ได้ทันทีเลยว่าหญิงสาวไม่ได้ผ่านการศัลยกรรมใดๆ ทั้งสิ้น

ราฟาเอลเคลิบเคลิ้มกับความงามที่เปรียบเสมือนดอกไม้งามอาบยาพิษอยู่ชั่วครู่ แต่เมื่อความบาดแผลที่โดนเธอแทงแล่นแปลบขึ้นมา ชายหนุ่มจึงได้สติทันที

“เอาตัวเธอไปขังไว้ในห้องลับ!” เสียงทุ้มบอกกล่าวกับบอดี้การ์ดเสียงดังลั่นห้อง

“ครับนาย” 

ชายชุดดำร่างใหญ่สองคนปรี่เข้ามาหาเจ้านาย ราฟาเอลปล่อยมือออกจากร่างอรชร ก่อนที่บอดี้การ์ดคนหนึ่งจะช้อนอุ้มร่างเล็กขึ้นมาในท่าเจ้าสาว

“ไปตามหมอประจำตระกูลมาให้นายด่วนเลย!” ลูกา บอดี้การ์ดคนสนิทของมาเฟียหนุ่มหันไปเอ่ยสั่งลูกน้องเมื่อเห็นว่าเจ้านายเลือดไหลไม่หยุด

“ครับ!” 

ราฟาเอลไม่ได้สนใจบาดแผลที่กำลังมีเลือดไหลออกมาสักเท่าไหร่ ชายหนุ่มเคลื่อนมือสากต่ำลงไปล้วงหยิบโทรศัพท์เครื่องสีดำเงาออกมาจากกระเป๋ากางเกงและกดโทรหาลูเซียโน่ทันที รอสายไม่นานสักเท่าไหร่ ปลายสายก็กดรับสายอย่างรวดเร็ว

“จับผู้หญิงอีกคนได้หรือเปล่า” ราฟาเอลเอ่ยถามกับปลายสาย

‘เออ จับได้ แต่ฤทธิ์เยอะชะมัด’ ลูเซียโน่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบเล็กน้อย

“ไม่ต่างกัน…มึงจับขังแยกไว้ก่อน”

‘เออ’ สิ้นเสียงลูเซียโน่ ราฟาเอลยกโทรศัพท์ที่แนบหูออกและกดวางสายทันที